Morgunblaðið - 18.07.1995, Qupperneq 32

32 ÞRIÐJUDAGUR 18. JÚLÍ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
t
Móðir okkar,
JENNÝ ÁGÚSTSDÓTTIR,
áðurtil heimilis
á Brunnstíg 4,
Hafnarfirði,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði að morgni 17. júlí 1995.
Börnin.
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
INGA ÁRNADÓTTIR,
Starhaga 2,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 16. júlí.
Yrsa Ingibjörg Vilhjálmsdóttir,
Þór Vilhjálmsson,
Ragnhildur Helgadóttir,
Þórður Örn Sigurðsson,
Auður Eir Vilhjálmsdóttir.
t
Útför móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
SIGRÍÐAR JENSDÓTTUR,
Efstalandi 18,
sem lést 11. júlí, fer fram frá Bústaða-
kirkju miðvikudaginn 19. júlí kl. 13.30.
María Kristleifsdóttir,
Jens Kristleifsson, Björn Kristleifsson,
Guðrún Maggý Magnúsdóttir, Þuríður Backman,
Magnús Jensson, Kristleifur Björnsson,
Sigurður Óli Jensson, Þorbjörn Björnsson,
Ragnheiður Sivertsen.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir, afi og bróðir,
FRIÐJÓN GASTI HEIÐAR
EYÞÓRSSON,
Smárahlíð 1c,
Akureyri,
verður jarðsunginn frá Glerárkirkju mið-
vikudaginn 19. júlí kl. 13.30.
HERBERT
JÓNSSON
+ Herbert Jónsson
fæddist á Akur-
eyri 26. apríl árið
1921. Hann lést á
Pjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
9. júlí sl. Foreldrar
hans voru Laufey
Jónsdóttir og Jón
Kristjánsson versl-
unarmaður. Herbert
var fjórði í röð átta
systkina. Þann 16.
október árið 1955
gekk hann í hjóna-
band með Petru
Antonsdóttur frá
Dalvík. Þau eignuð-
ust þrjár dætur, Sólveigu, Her-
dísi og Laufeyju. Herbert lauk
prófi frá Stýrimannaskólanum
árið 1946 og starfaði sem stýri-
maður og skipstjóri. Hann var
til fjölda ára á Flóabátnum
Drangi. Hann var á Gunnvöru,
Kristjáni og Sæfinni, þar sem
hann var skipstjóri auk fleiri
skipa. Árið 1956 var hann ráðinn
tollvörður í Tollgæslunni á Ak-
ureyri og varð síðar yfirtollvörð-
ur í þrjá áratugi.
Útför Herberts fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30
LÍFIÐ gefur okkur fjölda tækifæra
til að kynnast og vera saman. Á
þeirri göngu eignumst við fjölda
kunningja og lærum að þekkja hvert
til annars. En það er ekki það sama
að eiga kunningja og að eiga vini.
Vinur er eitthvað miklu nánara og
hann getur verið öllum traustari og
betri, jafnvel þótt samskiptin séu
ekki daglega. Við sem yngri erum
horfum oft til foreldra okkar og
spyijum í eigin huga hveijir séu vin-
ir þeirra og kunningjar. Á bernskuár-
um okkar finnst okkur, að þeir hljóti
að vera bestir vina, sem samskiptin
eru mest við. En lífíð er ekki ávalt
svona einfalt.
Við bræður minnumst þess að
hafa ungir lært að þekkja Hebba
toll eins og hann var gjarnan nefnd-
ur. Hann og faðir okkar höfðu báðir
verið til sjós á yngri árum og eftir
að þeir komu í land á svipuðum tíma
þá sneru þeir sér að líkum störfum
í löggæslu. Oft kölluðu þeir eftir
aðstoð hvors annars hvort heldur það
var við tollskoðun eða eftirlit veiðar-
færa. Þá þurfti gjarnan bát til þess
að komast um borð í skipin þar sem
enginn var hafnsögu- eða tollbátur.
Það var á þessum
vettvangi sem leiðir
okkar lágu oft saman,
þegar við strákarnir
stýrðum trillunni, sem
flutti tollarann um
borð. Við verðum að
játa, að í fyrstu stóð
okkur ekki alveg á
sama um tollarann.
Hann var kvikur í
hreyfingum og þoldi
ekkert slór og sagði
sína skoðun umbúða-
laust. Hann bar fram
ákveðnar óskir og vildi
að eftir þeim væri farið.
En með árunum kynnt-
umst við þessum vini föður okkar
betur. Við skildum að þar fór traust-
ur vinur en ekki kunningi. Ekki síst
höfum við séð þessa vináttu dafna
og blómstra á síðustu árum, þegar
ekki var nema gatan á milli heimil-
anna. Oftar en ekki hringdi síminn
og það var á vasklegan hátt boðað
til fundar í Flækjufæti. Flækjufótur
var nafn, sem Herbert hafði gefið
félagsskap þeirra hjóna og foreldra
okkar, sem daglega fóru í gönguferð-
ir í Kjarnaskóg. Ekki síður var hvatt
dyra snemma dags til að fara í sund.
Þá var gjaman spurt hvers konar
svefn væri á þessu fólki, því Herbert
hafði þá beðið eftir að ljós kæmi í
glugga. Þá hafði hann vaknað
snemma og farið að lesa og í sund-
inu lét hann okkur heyra þann fróð-
leik, sem hann hafði numið. Og hann
var sannarlega fróður.
Ekki síst var það áhugi hans á
sögu einstakra húsa, sem vakti for-
vitni okkar. Herbert kunni skil á
flestum, sem þar höfðu búið og ekki
skemmdi sá fjörlegi taktur, sem
fylgdi ávallt frásögnum hans. Þar
var ekkert logn og þar var taiað
kjamyrt og gott mál.
Það var okkur bræðram notaleg
tilfínning, að vita hvemig þau fylgd-
ust með hvert öðru og áttu saman
samfélag, sem bar ávallt yfirskrift
þeirrar vináttu, sem aldrei bregst.
Þannig höfðum við einnig eignast
vin, sem við vissum að fylgdist vel
með okkur. Jafnvel þótt samfundum
okkar fækkaði eftir að við fluttum
til annarra staða og landa. Það var
ætíð auðvelt að taka upp þráðinn á
ný og jafnvel haldið áfram að spjalla
um það sama og síðast var í umræð-
unni.
Þegar Herbert er allur finnum við
að lífið verður hljóðara en áður.
Hann hafði tekist á við sjúkdóm sinn
Guðrún Þ. Kjartansdóttir,
G. Maríanna Friðjónsdóttir, Birgir Þ. Bragason,
Gestur H. Friðjónsson, Helga Þ. Heiðberg,
Guðrún Friðjónsdóttir, Aðalsteinn Árnason,
Kjartan Þ. Friðjónsson, Ástríður Hjartardóttir,
Hilmar Friðjónsson,
Laufey Á. Friðjónsdóttir Bremer, Todd Bremer,
Anna E. Friðjónsdóttir, Svanur E. Zophoníasson,
Anders Ó. Friðjónsson,
barnabörn og systkini.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og iangamma,
ÁSA JÓNSDÓTTIR,
Akursbraut 22,
Akranesi,
verður jarðsungin frá Akraneskirkju í
dag, þann 18. júlí, kl. 14.00.
Bjarni Guðmundsson,
Grétar Bjarnason, Þorgerður Haraldsdóttir,
Viðar Bjarnason, Ingibjörg Hulda Björnsdóttir,
Valur Bjarnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
í nótt,
ætla ég að ferðast
í draumi.
Fer ég óra vegu,
til að eiga stund með þér.
(I.L.)
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
Hjarðarhaga 54,
Reykjavík,
sem lést 9. júlí sl., veröur jarðsungin
frá Seltjarnarneskirkju miðvikudaginn
19. júlí kl. 13.30.
Einar G. Þórðarson, Thelma J. Grímsdóttir,
Elsa Þórðardóttir,
Ásta Þórðardóttir, Oddur Ragnarsson.
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SOLVEIG HJÖRVAR,
sem lést 4. júlí, verður jarðsungin frá
Ðómkirkjunni í Reykjavík þriðjudaginn
18. júlí kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er
bent á Styrktarfélag krabbameinssjúkra
barna.
Helgi Haraldsson,
Rósa Haraldsdóttir,
Guðrún Haraldsdóttir, Vilhjálmur H. Baldursson,
Jóhann Þorsteinsson, Elfa Elfarsdóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
með elju og dug. Hann átti og styrk
í eiginkonu og dætram sínum. Engu
að síður sagðist hann vera ferðbúinn,
ef skaparinn byði svo. Þannig gaf
hann okkur fullvissu trúarinnar sinn-
ar og nú felum við hann góðum
Guði á vald.
Við sendum eiginkonu hans, Petru
og dætram þeirra Sólveigu, Herdísi
og Laufeyju og þeirra fjölskyldum
okkar samúðarkveðjum. Guð blessi
þau öll og varðveiti minningu Her-
berts Jónssonar.
Gunnar, Stefán og Pálmi.
Nú er lífsgöngu góðs vinar og ná-
granna lokið eftir baráttu við illvígan
sjúkdóm. í þeirri baráttu kom glöggt
í Ijós það þrek og dugnaður, sem
ávallt fylgdi honum.
Herbert Jónsson, fyrrum yfirtoll-
vörður á Akureyri, andaðist í Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á Akureyri þann
9. júlí.
Herbert var borinn og bamfæddur
Akureyringur. Hann var alla tíð stolt-
ur af bænum sínum og þekkti vel til
bæjarlífsins. Hann sleit barnsskónum
í miðbæ Akureyrar og átti æskuheim-
ili sitt á Hótel Goðafossi.
Hér í bænum var hann vel kynnt-
ur og hann var fróður um menn og
málefni. Hann hafði gaman af því
að kynna sér sögu hins liðna. Hann
hafði gert skrá yfir mörg gömul hús
í bænum og þá er þar höfðu búið.
Margvíslegur fróðleikur fylgdi þessu
grúski og hann kunni vel og
skernmtilega að segja frá.
Á yngri árum var Herbert til sjós.
Hann var stýrimaður og skipstjóri
og sigldi meðal annars öll stríðsárin.
Árið 1956 kom hann í land og
gerðist tollvörður. Síðar varð hann
yfirmaður Tollgæslunnar á Akureyri
í rúm 30 ár.
Herbert var vel látinn í starfi,
hjálpsamur og greiðvikinn. Hann var
drengur góður eins og best verður
sagt með þeim orðum.
Á kveðjustundu leitar hugurinn til
baka og minningar hrannast upp.
Við hjónin minnumst allra skemmti-
legu stundanna með Herbert og hans
góðu konu Petra Antonsdóttur, sem
alla tíð stóð sem klettur við hlið hans.
Við minnumst allra gönguferðanna
í Kjarnaskógi. Skemmtiferðanna hér
um nágrennið að ógleymdum haust-
ferðunum. Þá var farið í sumabústað
alls fimm hjón saman. Þar var Her-
bert sannkallaður stýrimaður og
skipstjóri auk þess að vera innkaupa-
stjóri og skemmtikraftur.
Margar ánægjustundir höfum við
átt á þeirra góða heimili fyrr og síð-
ar. Nú hringir ekki Herbert og býður
í kvöldkaffi eins og hann gerði svo
oft.
Herbert var félagslyndur maður
og sinnti öllu vel, sem hann tók að
sér. Hann hafði starfað til margra
ára í Oddfellowreglunni á Akureyri.
Þar sakna Oddfellowar góðs bróður.
Herbert var góður fjölskyldufaðir
og bar hag fjölskyldu sinnar mjög
fyrir bijósti.
Kæra Petra, við hjónin biðjum
góðan Guð að styrkja þig og fjöl-
skyldu þína. Minningin um góðan
dreng mun lifa.
Matthías Einarsson.
Sunnudaginn 9. þ.m. lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á Akureyri Her-
bert Jónsson fyrrverandi yfirtollvörð-
ur. Herbert hafði nú um nokkurn
tíma verið heilsutæpur og gengist
undir erfíða aðgerð. Hann var þó,
að því er virtist, að ná sér á ný þeg- -
ar kallið kom. Við sem þekktum
Herbert vissum þó að hann var æðru-
laus og undir allt búinn.
Herbert var ráðinn tollvörður á
Akureyri árið 1956 og yfirtollvörður
frá 1968, allt til starfsloka 1992.
Hann var virtur af öllu samstarfs-
fólki fyrir ljúfa og göfugmannlega
framkomu. Allir sem til hans leituðu
fengu hjá honum úrlausn og trausta
þjónustu. Herbert var dagfarsprúður
maður sem gott var að vera nærri.
Við sem störfuðum með honum vilj-
um senda þessa vinarkveðju og
geymum í hjarta okkar minningu um
góðan dreng.
Eftirlifandi eiginkona Herberts er
Petra Antonsdóttir og eiga þau þrjár
dætur. Við vottum þeim, svo og öðr-
um aðstandendum, dýpstu samúð.
Starfsfólk við Sýslumanns-
embættið á Akureyri.