Morgunblaðið - 13.10.1995, Blaðsíða 32

32 FÖSTUDAGUR 13. OKTÓBER 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
RÓSA KRISTÍN
JÓNSDÓTTIR
+ Rósa Kristín
Jónsdóttir
fæddist á Akureyri
12. maí 1933. Hún
lést á heimili sínu á
Akureyri, 6. októ-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sigríður
Kristinsdóttir, f.
23. september 1908
á Kerhóli í Saur-
bæjarhreppi, og
Jón Gunnar Vil-
mundarson vél-
stjóri, f. 24. mars
1898 á Arnareyri í
Hvalvatnsfirði, d. 13. ágúst
1939. Systur Rósu eru Sigur-
jóna, f. 3. desember 1936 og
Sóley, f. 8. júlí 1950. Rósa gift-
ist 31. maí 1952 eftirlifandi
manni sínum, Sigurði Indriða-
syni, f. 4. desember
1930. Börn þeirra
eru: 1) Steinunn, f.
29. september
1954, maki hennar
er Arni Bjarnason,
búsett á Akureyri
og eiga þau þrjú
börn. 2) Jón Gunn-
ar, f. 12. júlí 1958,
maki hans er Sig-
rún Sigurgeirs-
dóttir, búsett í
Reykjavík og eiga
þau tvo syni. 3)
Sigurður Unn-
steinn, f. 30. mars
1963, maki hans er Þórdís Jóns-
dóttir, búsett á Akureyri og
eiga þau tvö börn.
Útför Rósu Kristínar fer
fram frá Akureyrarkirkju í dag
og hefst athöfnin kl. 13.30.
ÞEGAR mér barst sú fregn að hún
Rósa, tengdamóðir mín, hefði kvatt
þetta tilverustig fór um hugann
óteljandi fjöldi minninga um þá við-
burði sem hæst hafa borið í lífi
mínu undanfarna áratugi. Fyrstu
' 'viðbrögðin við andláti hennar eru
margþætt, þótt hæst beri sorg og
söknuður þá er einnig þar einnig
ofarlega í huga þakklæti fyrir allt
sem hún veitti mér og einnig léttir
vegna þess að erfiðu stríði við illvíg-
an sjúkdóm er lokið.
Okkar kynni hófust þegar Steina
einkadóttir hennar og ég ákváðum
að rugla reitum okkar saman. í
upphafi var ég hálfuppburðarlítill
gagnvart þessari stóru og myndar-
legu konu sem mældi mig út með
—^ velferð dótturinnar í huga, en það
var sannarlega það sem stóð hjarta
hennar næst. Ekki leið á löngu þar
til við urðum dús og höfum verið
það alla tíð síðan. Ógleymanleg er
minningin um þá innilegu gleði og
hamingju sem ríkti hjá ykkur hjón-
um þegar fyrsta barnabarnið kom
$
&

%
7
\ £
FOSSVOGI
Þegar anciját
bsr a'ö hönclum
Útfararstofa KirlcjugarÖanna Fossvogi
Sími 551 1266
í heiminn. Þannig hefur það verið
með hveiju barninu sem bæst hefur
í hópinn. Ekki var gleðin minni
þegar loks fyrir rúmum fjórum
árum bættust við tvær yndislegar
stúlkur í fríðan drengjahóp sem
fyrir var. Ekki get ég ímyndað mér
að samband milli ömmu og bams
geti verið innilegra en það sem ver-
ið hefur milli Rósu litlu dóttur okkar
og Rósu ömmu. Söknuðurinn er því
sár hjá litlu ömmustelpunni og vafa-
laust erfitt fyrir hana að skilja hvers
vegna hún amma þurfti svo snemma
að fara til Guðs. Upp í hugann koma
jólin öll sem við áttum saman, þar
sem þú varst löngum í aðalhlut-
verki. Samverustundirnar í sumar-
bústaðnum ykkar sem þú fékkst
allt of skamman tíma til að njóta.
Hugur minn hvarflar til Sigga
tengdaföður míns sem af óbilandi
staðfestu hefur vakinn og sofinn
stutt konu sína í veikindum henn-
ar. Einnig vil ég nefna hana Siggu
mína. Aldraða móður sem nú horfir
á eftir dóttur sinni. Nonni, Siddi,
Sóley, Jóna og fjölskyldurnar, að
okkur er nú harmur kveðinn. Sá
harmur mun þjappa okkur enn bet-
ur saman og snúast í gleði góðra
minninga um konu sem var okkur
Öllum svo kær.
Það er erfitt að vera fjarri fjöl-
skyldu sinni norður í dumbshafi
þegar sorgin knýr dyra og geta
ekki fylgt tengdamömmu síðasta
spölinn. Eg er samt viss um að þið
styðjið og styrkið hvert annað og
hugur minn verður hjá ykkur. Ég
kvaddi þig Rósa á spítalanum áður
en ég fór á sjóinn. Við vissum bæði
að líklega sæjumst við ekki oftar í
þessu lífi, en þú sagðir svo undurró-
lega að við hittumst þá bara í því
næsta og vona ég að svo verði.
Oftar en tölu verður á komið
baðst þú mig að spila Spönsku aug-
un á hljóðfærið. Ávallt er ég spila
það í framtíðinni mun ég hugsa til
þín, því það var lagið okkar.
J Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar end-
urgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kringl-
unni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akur-
eyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi í númer
691181. Það eru vinsamleg tilmæli blaðsins að lengd greinanna fari
ekki yfír eina og hálfa örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega
línulengd — eða 3600-4000 slög. Greinarhöfundar eru beðnir að
hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
^ greinar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmæl-
isfréttir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tví-
verknað.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu
tali eru nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og
Wordperfect einnig auðveld í úrvinnslu.
Þakka þér fyrir allt og allt. Guð
geymi þig.
Árni Bjarnason.
Við fráfall Rósu frænku vakna
ótal minningar sem okkur systkinin
langar að minnast og þakka. Frá
fyrstu tíð höfum við átt samleið
með Rósu vegna frændskapar en
móðir Rósu, Sigríður, er systir
Daníels föður okkar. Hún bjó þegar
við munum fyrst eftir í Lundargötu
1 á Akureyri og þar bjuggu með
henni Rósa amma okkar og Svein-
björg föðursystir ásamt dætrum
Siggu. Aðalsteinn föðurbróður okk-
ar bjó einnig á Akureyri og mikill
samgangur var milli þessa fólks
alls. Systkinin fjögur frá Kerhóli í
Sölvadal eru nú látin nema Sigríð-
ur, sem nú syrgir Rósu dóttur sínu
87 ára gömul. Við sendum henni
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Sigga frænka varð ung ekkja og
bjuggu þessar mæðgur saman í
Lundargötu. Þarna var gestkvæmt
og öllum vel tekið, þótt efnin væru
ekki mikil. Gjarnan var tekið í spil,
farið í leik og sungið eins og títt
var í þá daga. Þessar minningar
eru okkur dýrmætar.
Rósa frænka giftist ung Sigurði
Indriðasyni frá Skógum í Fnjóska-
dal, miklum ágætismanni og traust-
um. Heimili þeirra stóð lengst af á
Grenivöllum 30 á Akureyri og þang-
að var gott að koma. Heimili þeirra
bar vitni um ráðdeild og myndar-
skap sem þau hjón voru samhent
um. Ábyrðgartilfinning Sigga og
nákvæmni vakti jákvætt andsvar í
fari Rósu og saman mynduðu þau
heimili sem var máttarstólpi í fjöl-
skyldum þeirra. Unga fólkið í kring-
um þau fékk góða fyrirmynd í þeim,
sem það hefur augljóslega tekið
mið af. Við systkinin eigum margar
góðar minningar frá heimsóknum
til þeirra á Grenivelli 30. Þar var
oft glatt á hjalla og margt spjallað.
Rósa var glaðleg í viðmóti og eink-
ar hressileg og sá gjarnan spaugi-
legar hliðar á hlutunum og sló þá
á lær sér og hló dátt. Hún gat vel
gert grín að sjálfri sér ekki síður
en öðrum. Hún var gjörvileg kona
og bar sig vel og það var eftir henni
tekið, þar sem hún fór.
Rósa var hamingjukona í einka-
lífi sínu og var sér vel meðvitandi
um það og lét það í ljós í orðum og
verkum. Hún átti góðan og samhent-
an lífsförunaut og börnin þeirra þijú
bera foreldrum sínum gott vitni.
í fyrrahaust hittum við Rósu hér
í Reykjavík. Hún var þá búin að
ganga í gegnum eríiða sjúkdóms-
raun, en var full bjartsýni og vonar
og þakklát þeim sem stutt höfðu
hana í baráttunni, ekki síst góðu
hjúkrunarfólki á Akureyri. í sumar
dró ský fyrir sólu er sjúkdómurinn
tók sig upp .og ekki varð við neitt
ráðið. Ástvinir hennar önnuðust
hana og vöktu yfir henni þar til
yfir lauk og hún dó á heimili sínu
umkringd þeim.
Að leiðarlokum þökkum við Rósu
samfylgdina og allt það góða sem
henni var gefið, ekki síst hve nota-
leg hún var við foreldra okkar alla
tíð. Við sendum ástvinum hennar
öllum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Við kveðjum hana með
erindi sem faðir okkar orti í minn-
ingu móður sinnar og nöfnu Rósu.
Farðu sæl til friðarheima
fjarri þraut, með hreinan skjöld.
Bjartan, nýjan bústað áttu
bak við huljn dauðans tjöld.
Sælir eru hjartahreinir,
herrann Jesús mælir slíkt.
Dyggum eftir dagsverk unnið
drottinn fagnar kærleiksríkt.
(D.Krist.)
Blessuð sé minning Rósu frænku.
Magnús, Halla og Auður.
Elsku amma, núna þegar þú ert
farin í ferðalagið þitt til annarra
heima söknum við þín mikið. Við
vitum að þú ert á góðum stað, og
af því þú varst orðin svo mikið veik
fínnst okkur gott að vita af þér
þama sem þér líður vel. Við ætlum
að hugsa oft til þín og minnast dag-
anna á Akureyri og í sumarbústaðn-
um þegar við afí vorum að vinna
úti og þú fylgdist með okkur út um
gluggann og gerðir fínt inni. Þá var
alltaf gaihan að fá þig í heimsókn
til Reykjavíkur, við fórum stundum
í göngutúr og í bæinn og gerðum
ýmislegt skemmtilegt. Alltaf komstu
með eitthvað til að gleðja okkur
með. í uppáhaldi eru lopapeysurnar
sem þú pijónaðir handa okkur, og
pabba og mömmu. Elsku Rósa
amma, við biðjum Guð að geyma
KRISTJÁN
KRISTJÁNSSON
+ Kristján Krist-
jánsson var
fæddur í Reykja-
vík 15. júní 1939.
Hann lést á heirriili
sínu í Reykjavík
28. september síð-
astliðinn. Foreldr-
ar hans voru Olöf
Jóhanna Krislj-
ánsdóttir húsmóð-
ir, á Efri-Grund í
Grindavík, f. 14.
júlí 1907, d. 18.
júní 1963, og
Kristján Eggerts-
son verkamaður f.
á Sauðárkróki 22. september
1908, d. 16. apríl 1983. Systkini
hans eru Eggert, f. 10.2. 1931,
d. 6.3. 1969; Sigurður, f. 6.10.
1932, d. 23.4. 1959; Katrín, f.
20.1. 1936; Þorvaldur,
f. 11.6. 1937; Sigrún,
f. 3.8. 1941; Halldóra
Guðrún, f. 13.8. 1943
og Rósa, f. 23.2. 1949.
Hálfsystkini hans
sammæðra eru: Guð-
björg, f. 10.1. 1926;
Asgeir, f. 17.12. 1927;
Unnur, f. 9.3. 1929,
d. 30.8. 1974 og Haf-
steinn, f. 10.3. 1929,
d. 30.10. 1982.
Kristján stundaði
nám við Málleysingja-
skólann og útskrif-
aðist þaðan 1957. Eft-
ir það vann hann
ýmis verkamannastörf.
Útför Kristjáns fer fram frá
Áskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
KRISTJÁN Kristjánsson er látinn
aðeins 56 ára að aldri.
Kynni okkar hófust fyrir rúmum
tveimur árum þegar ég hóf störf
hjá Félagi heyrnarlausa. Mér var
það bæði ljúft og skylt að sinna
honum sem skjólstæðingi.
Kristján var einstæðingur sem
oft á tíðum var einangraður í ís-
lensku samfélagi. Þrátt fyrir það
var hann einstaklega ljúfur í um-
gengni og kvartaði aldrei undan
aðstæðum sínum, þótt erfiðar væru.
Hann hafði ákveðnar skoðanir á
ýmsum málum og alltaf var stutt
í brosið hans og hlátur. Það var
sérstaklega gefandi og þroskandi
að vinna með Kristjáni.
Ég vil að lokum þakka honum
ánægjuleg kynni og vona að hans
bíði bjartari tímar handan okkar
heims. Ég votta aðstandendum
hans samúð mína. Blessuð sé minn-
ing Kristjáns.
Kristjana Mjöll.
Kveðja frá Félagi
heyrnarlausra
Við, sem höfum gengið saman í
skóla heyrnarlausra, erum eins og
stór fjölskylda. Við höfum eytt þar
saman stórum hluta ævi okkar,
þekkjum hvert annað vel og höldum
hópinn áfram. En nú er einn úr ijöl-
þig og þökkum þér fyrir allar góðu
stundimar sem við áttum saman.
Lítill drengur lófa strýkur
létt um vota móðurkinn,
- augun spyija eins og myrkvuð
ótta og grun í fyrsta sinn:
Hvar er amma, hvar er amma,
hún sem gaf mér brosið sitt
yndisleg og alltaf skildi
ófullkomna hjalið mitt?
Lítill sveinn á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil:
hann vill bara eins og áður
ömmu sinnar komast til,
hann vill fá að hjúfra sig að
hennar bijósti sætt og rótt.
Amma er dáin - amma finnur
augasteininn sinn í nótt.
Lítill drengur leggst á koddann
— lokar sinni þreyttu brá
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir - amma kyssir
undurblítt á kollinn hans.
Breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins litla manns.
(Jóhannes úr Kötlum)
Gunnar og Sigurgeir.
Elsku Rósa frænka, nú ert þú
farin í ferðalagið langa og laus við
erfið veikindi. Það er skrýtið að
hugsa til þess að þú sért farin en
rhinningin um þig mun ávallt lifa í
hjörtum okkar og við vitum að við
munum hittast síðar. Alltaf mætti
okkur hlýhugur þegar við komum
í heimsókn til þín og Sigga og kom-
uð þið fram við okkur eins og við
værum barnabörnin ykkar. Þú skil-
ur eftir þig skarð í fjölskyldunni
okkar sem erfitt verður að fylla og
fjölskylduboðin verða tómleg án
þín. Missir Sigga og okkar allra er
mikill og söknuðurinn er sár á stund
sem þessari. Megi góður Guð blessa
minningu þína, elsku frænka.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Halldór, Kristinn, Sigríður
og Davíð.
skyldunni dáinn, Kristján Kristjáns-
son.
Ævi Kristjáns var ekki auðveld.
Hann átti erfitt með að tjá sig og
var þess vegna félagslega einangr-
aður. Samt bar hann það ekki utan
á sér, hann var alltaf brosandi og
hress í viðmóti. Hann kom oft í
félagsheimilið okkar á kvöldin. Á
daginn kom hann teinréttur og
virðulegur á hjólinu sínu til að
spjalla. Fyrir nokkrum árum átti
Kristján.hvergi höfði sínu að halla,
en samtökin Vernd skutu yfir hann
skjólshúsi til dauðadags, og vil ég
nota tækifærið og þakka þann vel-
vilja.
Fyrir nokkrum vikum fórum við
nokkur saman í Þórsmörk. Það sem
var merkilegt við þessa ferð fyrir
okkur, var að með í för voru leið-
sögumaður og túlkur sem túlkaði á
táknmál allt sem leiðsögumaðurinn
sagði. Við sáum að Kristján fylgd-
ist með af áhuga og hann benti
okkur glaður á þá staði í Þórsmörk
sem hann hafði áður komið á. Helg-
ina áður en Kristján lést var haldið
upp á dag heyrnarlausra. Við hitt-
um hann öll við hátíðarhöldin, þar
sem hann var hress í bragði. Ekk-
ert okkar grunaði að örfáum dögum
seinna væri hann dáinn. Við erum
þó fegin að svona mörg okkar
skyldu hitta hann á þessari gleði-
stundu.
Við munum sakna þess að sjá
brosandi andlit Kristjáns í hópi okk-
ar og vottum fjölskyldu hans og
sambýlismönnum á Laugateignum
samúð okkar. Einnig þökkum við
sérstaklega Magnúsi, Jónasi og
Halldóri fyrir þann stuðning sem
þeir veittu honum. Megi Kristján
Kristjánsson hvíla í friði.
Fyrir hönd Félags heyrnarlausra,
Anna Jóna Lárusdóttir.