Morgunblaðið - 14.11.1995, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 14. NÓVEMBER 1995 43
ganga saman okkur til heilsubótar.
I þessa göngutúra fórum við nánast
alla sunnudagsmorgna í nokkur ár.
Við vorum í gönguklúbb sem kallað-
ur er „Flækjufætur". Við Ingi geng:
um ávallt hlið við hlið þegar því
varð við komið. í þessum göngu-
ferðum var margt skrafað. Við
ræddum mikið um sameiginlegt
áhugamál okkar, Kristján Ó. Skag-
fjörð hf.
Eg gerði mér fljótlega grein fyr-
ir því að þó svo við Ingi hittumst
ekki oft, þá átti ég mjög góðan vin
þar sem hann var. Það er erfitt að
átta sig á því að geta ekki hringt
i Inga eða hitt hann. Ég kem til
með að sakna hans en enn meiri
er að sjálfsögðu söknuður hans
nánustu.
Ég vil í lokin senda þeim mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Þórarinn Þ. Jónsson.
Náinn vinur og samstarfsmaður
okkar Ingi Jónsson lést að morgni
4. nóvember eftir baráttu við illvíg-
an sjúkdóm. Hann hafði skilað
heillaríku ævistarfí og áunnið sér
virðingu og velvild þeirra sem
kynntust honum á lífsleiðinni.
Minningin um Inga er samofin
æskuminningnm okkar systkinanna
því hann var nánasti samstarfsmað-
ur föður okkar og fjölskylduvinur
frá fyrstu kynnum.
Kynni föður okkar og Inga hóf-
ust um 1955 en Jón hafði þá nýlega
tekið við rekstri Kristjáns Ó. Skag-
fjörð hf. og fékk Inga til liðs við
sig. Með þeim félögum tókst einlæg
vinátta sem aldrei bar skugga á. A
þessum fyrstu árum og raunar alla
tíð lögðu menn hart að sér við vinnu
enda byggðist velgengnin sem í
hönd fór á vinnusemi og fyrir-
hyggju. Það er þó sérstaklega minn-
isstætt hvað þeir höfðu gaman af
að vinna saman við alls kyns verk
og ávallt var góður andi og stutt í
glettni og húmor. Margar skemmti-
legar sögur varðveitast í huganum
allt frá eggjasöluferðum til verk-
fallsvandræða og nýstárlegra
laúsna á þeim. Við krakkarnir höfð-
um gaman af að fylgjast með,
hlusta á skemmtilegar frásgagnir
og gera eitthvað gagn af og til.
ngi átti einstaklega gott með að
vinna með fólki og var hreinskiptinn
og sannur í öllum samskiptum.
Hann hafði ávallt góð ráð að gefa
ef eitthvað bjátaði á og miðlaði
óspart af reynslu sinni. Hann lagði
mikla áherslu á að við unga fóikið
gengjum til mennta til að tryggja
framtíð okkar sem best. Eftir því '
sem árin iiðu og okkur var treyst
fyrir fleiri verkefnum kom í ljós að
Ingi var í senn sterkur bakhjarl og
skilningríkur yfirmaður.
Ingi var hávaxinn og grannur,
einbeittur í fasi og virðulegur. Hann
hafði mjög þægilega nærveru og
frá honum stafaði hlýlegt viðmót.
Hann hafði næma kímnigáfu en var
viljasterkur og stefnufastur þegar
á þurfti að halda. Hann var reglu-
maður og ræktarsamur við vini
sína. Sérlega er okkur þakklæti í
huga fyrir þá vináttu og tryggð sem
hann ávallt sýndi fjölskyldu okkar
eftir að faðir okkar féll frá.
Fjölskyldan var hornsteinn í lífi
Inga. Petrína, börnin, barnabörnin
og nú síðast litli langafastrákurinn
voru stolt hans og gleðigjafar. Ingi
var fæddur á Seyðisfirði og Petrína
í Færeyjum. Hann hafði miklar
mætur á báðum stöðum og þegar
þau eitt árið óku til Seyðisfjarðar
og sigldu með Norrænu til Færeyja
virtist það hafa verið hið fullkomna
frí. Þarna tengdu þau saman upp-
runa hvors anriars.
Þrátt fyrir að heilsu hans hrak-
aði hin síðari ár hélt hann áfram
að starfa og leggja góðum málum
lið eins lengi og honum var unnt.
Ingi sýndi í veikindum sinum þann
sálarstyrk og rósemi sem hann bjó
alltaf yfir. Hann var sáttur við sitt
hlutskipti í lífinu og við sem eftir
stöndum erum ríkari af kynnum
okkar við hann.
Við vottum Petrínu, Gunnþóri,
Margréti og Hjördísi og fjölskyldum
þeirra okkar dýpstu samúð.
Jónína Guðrún Jónsdóttir,
Steinn Jónsson.
MARTEINN
DAVÍÐSSON
+ Marteinn Dav-
íðsson fæddist á
Húsatóftum,
Skeiðahreppi, 27.
október 1914. Hann
lést í Reykjavík 2.
nóvember síðastlið-
inn og fór útförin
fram 10. nóvember.
ÞAÐ voru stjörnur og
tungl í margskonar lit-
um í sandblásnu gler-
inu í útidyrahurðinni
hjá Siggu frænku og
Marteini á Kambsvegi.
Ekki að undra þó barn-
ið í mér væri með stjörnur bæði í
augum og hjarta þá mörgu daga
og mörgu nætur sem ég dvaldi hjá
þeim hjónum.
Ég var ekki há í loftinu þegar
ég tók það í mig stundum að labba
til Siggu frænsku sí svona eftir
skólann. Jú, fyrst var að labba út
á Langholtsveg, framhjá apótekinu
upp Hólsveginn, loksins • upp á
Kambsveg og greikka síðan sporið
niður brekkuna og að húsinu númer
eitt. Skítt með hrekkjusvínin sem
yrðu á leið minni en hnefarnir voru
krepptir í vösunum og ég varð að
komast alla leið. Ef enginn var
heima, sem var nánast óhugsandi,
þá var að hvíla lúin bein á stigapall-
inum og virða fyrir sér hymda
hreindýrshausinn á veggnum eða
horfa á málverkið af svönunum
tveimur á vatninu. Já, það var mik-
ið á sig lagt til þess að komast til
Marteins og Siggu, en heimili þeirra
var eins og á vegamótum. Þar hitt-
ust ættingjarnir að austan sem og
kunningjar til þess að spjalla og
vinkonur sem hvolfdu bolla. Heimil-
isfaðirinn og múrarameistarinn
Marteinn, þessi þrekni maður,
skundaði um gólfin og nuddaði í
ákafa saman lófunum. Oftar en
ekki var hann ber að ofan og svo
hærður á skrokkinn að ég, krakk-
inn, rak upp stór augu. A meðan
hann stillti kláðann í höndunum,
sem gerði vart við sig vegna sem-
entsins sem hann handlék dag-
langt, raulaði hann sínar heimatil-
búnu hendingar sem við höfðum svo
gaman af: „Landeyingum þótti
nóg...“ Einnig hafði hann þann
skemmtilega sið að uppnefna fólk
hinum ótrúlegustu nöfnum, oftast
kallaði hann mig Imbu, „Hún er
seig hún Imba“ heyrðist oft og inn
á milli „Simbi sjómaður" ef sá gáll-
inn var á honum. Marteinn hafði
alltaf tíma til þess að spjalla við
okkur frænkurnar og forvitnast um
hvað við værum að bralla, enda
sjaldan ládeyða í kringum þetta
stelpnager sem tengdist þeim hjón-
um. Fyrir utan þeirra dætur fjórar
vorum við systur tvær, Guðnadætur
tvær og oft Ragnheiður á Skúms-
stöðum. Allar vorum við eins og
heimagangar á Kambsveginum og
seinna í Neðstaleiti, enda fannst
okkur þau hjónin eiga svo mikið í
okkur og ekki fjarri lagi að svo sé
enn í dag.
Við Binna, yngsta dóttirin, bröll-
uðum svo margt saman að það hefði
nægt til að gera hvern
mann bálreiðan oft á
tíðum. Til dæmis þegar
við settum vörubílinn
hans Marteins af stað
sem tók strikið niður í
Vatnagarða með okkur
innanborðs. Einnig
þegar við vorum austur
í Bakkakoti og ég fékk
Binnu með mér upp á
súrheysturn til þess að
horfa á útsýnið! Hún
Sigrfður frænka mín
var ekki falleg á svip-
inn þegar hún kom
æðandi með svuntuna,
enda var hún trufluð í miðjum köku-
bakstri þegar augu okkar mættust
í eldhúsglugganum, hún við hræri-
vélina og ég glókollurinn upp á
turni. Mig minnir að Marteinn hafí
skellihlegið að þessu uppátæki.
Í ágústmánuði ’76 var ég hand-
langari hjá Marteini og var það frá-
bær reynsla og mikil ánægja að
fylgjast með slíkum meistara. Mað-
urinn landskunnur snillingur í sínu
fagi, enda liggja eftir hann lista-
verk út um allt land, og aldeilis
ófeiminn við að fara ótroðnar slóðir
í sinni fagmennsku. Undir hans
handleiðslu sagaði ég niður stuðla-
bergssúlur í steinsög og raðaði þeim
síðan saman ofap í steypu á gólf
svo úr varð hið fallegasta mósaík.
Það er ekki fjarri lagi að minnast
Marteins í sama mund og minnst
er á stuðlabergið, því fáar bergteg-
undir voru honum hugleiknari og
ekki úr vegi að benda á samlíking-
una, hann hefur verið eins og
stuðlaberg í samfélaginu.
Seinni árin leit ég stundum inn
hjá honum á Korpúlfsstöðum en þar
á vinnustofunni ríkti mjög skemmti-
legt andrúmsloft.. Þar gerðum við
samkomulag um að ég sendi honum
fallega steina frá Grikklandi gegn
því að hann sendi mér steinborð,
en steinborðin eru eitt af hans að-
alsmerkjum.
Undanfarin ár þegar ég var
heima í fríum dvaldi ég oft hjá
Marteini og Siggu í Neðstaleiti,
bæði þegar ég var í styttri ferðum
einsömul eða með börnin mín þijú
með mér. Það var ekki bara húsa-
skjólið og gestrisnin sem stóðu mér
til boða heldur voru sett undir mig
ökutæki öðru hvoru, annað tóku
þáu hjónin ekki í mál.
Stelpur mínar, Ragnheiður,
Ditta, Mallí og Binna. Sigga mín
kæra og Matti, þið hafið misst mik-
ið en minningin um litríka persónu
og góðan dreng mun deyfa sárasta
missinn. Við mamma, Anna Birta,
Sindri og Katerina vottum ykkur
einlæga samúð, einnig tengdason-
um, barnabörnum og bamabarna-
börnum.
Ingibjörg Ingadóttir.
Vegna mistaka láðist að birta
greinina hér fyrir ofan með öðrum
minningargreinum um Martein
Davíðsson í Morgunblaðinu 10. og
12. nóvember. Hlutaðeigendur eru
innilega beðnir afsökunar á þessum
mistökum.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður og afa,
BENJAMÍNS GUNNARS
ODDSSONAR
bifreiðastjóra,
Flateyri.
Jafnframt þökkum við Flateyringum,
björgunarsveitarmönnum og öðrum
þeim, er réttu fram hjálparhönd og
veittu okkur stuðning eftir snjóflóðið á Flateyri.
Megi guð og gæfa fylgja ykkur.
Guðrún Kristjánsdóttir,
Marsibil P. Benjamínsdóttir, Egill Pétursson,
Sigríður Kr. Benjamínsdóttir, Einar Ó. Magnússon,
Guðrún Halla Benjamínsdóttir,
Svanhildur Erla Benjami'nsdóttir
og barnabörn.
Þökkum innilega samhug og hlýju vegna fráfalls fjölskyldunnar á
Hjallavegi 10, Flateyri,
HARALDAREGGERTSSONAR.
SVANHILDAR HLÖÐVERSDÓTTUR
og barna þeirra,
HARALDAR JÓNS HARALDSSONAR,
ÁSTRÓSAR BIRNU HARALDSDÓTTUR
REBEKKU RUTAR HARALDSDÓTTUR.
Þökkum öllum þeim fjölmörgu, sem komu að leitarstarfi og aðstoð-
uðu í kjölfar hörmunganna á Flateyri.
Eggert Jón Jónssson, Hlöðver Oddsson,
Laufey Guðbjartsdóttir, Birna Júlíusdóttir,
Kristín Ágústsdóttir, Kristján Hlöðversson,
Brad Egan, Þórdís ívarsdóttir,
Magnús Gunnar Eggertsson, Guðríður Hlöðversdóttir,
Kristbjörg Sunna Reynisdóttir, Arnar S. Helgason,
Guðrún Sigurbjört Eggertsdóttir,
Ómar Ingi Eggertsson,
íris Edda Thompson,
Helga Ósk Eggertsdóttir
og önnur frændsystkini.
Ingibjörg Þorsteinsdóttir,
Hinrik Einarsson, Helga H. Magnúsdóttir,
Grétar Einarsson, Guðný Stefánsdóttir,
Eygló Einarsdóttir, Haukur Reynisson,
Bára Einarsdóttir, Gunnar Bjarnason,
Erlendur S. Einarsson,
Haraldur Einarsson, Gerður Kristjánsdóttir,
Jóhanna Einarsdóttir, Ársæll Ársælsson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður, tengdaföður og afa,
GUNNARS HELGA SIGURÐSSONAR
frá Brúarhrauni,
Melgerði 15,
Reykjavík.
Soffía Guðbjörg Sveinsdóttir,
Sigurður Gunnarsson,
Viggó Jörgensson, Lena K. Lenharðsdóttir,
Helga Jörgensdóttir, Helgi I. Jónsson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim,
sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför elskulegs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
EINARS S. ERLENDSSONAR
bifreiðastjóra.
Sérstakar þakkir til starfsfólksins á 4B,
Hrafnistu í Hafnarfirði.
Auðunn Karlsson,
María Auðunsdóttir, Hallgrímur Kristmundsson,
Sigríður Auðunsdóttir, Reynald Þorvaldsson,
Helga Auðunsdóttir, Garðar Brynjólfsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
eiginkonu, móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ÖNNU KRISTJÁNSDÓTTUR,
Ásabraut 2,
Keflavík.