Morgunblaðið - 10.12.1995, Blaðsíða 8

8 SUNNUDAGUR 10. DESEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
FRÉTTIR
Borgarbúar voru snöggir að sturta niður holræsagjaldatökuliðinu . . .
Dagbók frá Kaíró
AÐ reyndist ekki vanda-
naál að fá aðra íbúð. Og
gersamlega sprungu-
lausa. Hér er jafnan mikið fram-
boð af íbúðum af öllum gerðum
og stærðum til ieigu og verðið
frá 100 dollurum og upp úr. Mér
reyndist þetta mun auðveldara
en þegar ég kom í haust af því
ég er orðin hagvanari og átta
mig betur á hvernig skuli að
málum staðið.
Mig langaði að vera áfram í
Heliopolis sem er elskulegur
borgarhluti en ég vildi helst ekki
vera jafn langt fyrir utan, ég hef
þurft að reikna með allt að þrem-
ur tímum á dag í sporvagna að
heiman og heim.
Og auðvitað liðu ekki nema
nokkrir dagar, þá fann ég íbúð,
snöggtum minni, mun betur búna
húsgögnum og öðru sem við á
að éta. Og við rólega götu. Hús-
eigandinn, frú Súzann, fæst við
að mála myndir og spurði
feimnislega hvort ég vildi fá
nokkrar smámyndir á veggina.
Kannski fáein pottablóm líka.
Það fannst mér notalegt og svo
kom hún með púða og litlar
mottur á gólfið, rétt eins og hún
væri að mublera fyrir sjálfa sig
en ekki ókunnugan leigjanda.
Þegar að verðinu kom reyndist
frúin líka betri viðskiptis en minn
fyrri húseigandi, herra Taalat.
Við sömdum um 150 pundum
lægra verð og hún var ekkert
síður ánægð en ég. Þar með skildi
ég það sem ég hef þó auðvitað
skilið fyrir löngu að herra Taalat
hefur grætt ríflega á mér undan-
farna 3 mánuðL
Það kom til nokkurra orða-
skipta milli mín og herra Taalats
þegar ég sagði honum að nú
ætlaði ég að fara úr íbúðinni.
Borðstofu-
borð sem
hreyfist
ekki og
pottablóm
Það er nóg framboð
af íbúðum í Kaíró.
Jóhanna Kristjóns-
dóttir var því ekki í
neinum vandræðum að
fínna sér aðra — og
sprungulausar vistar-
verur — við lítinn
fögnuð fyrri leigusála.
Hann sagðist mundu láta kítta
upp í allar sprungur alveg á
næstunni og hann benti mér á
að hann hefði fært mér dýrindis
sjónvarp. Ég benti honum á
móti á að nú hefði ég búið í íbúð-
inni hátt í þijá mánuði og enn
hefði hann ekki komið með
lampaskerma sem hann lofaði,
hér væru bara allsnaktar perur
í loftunum. Að hann hefði ekki
látið loka opnum rafmagnsdós-
um sem eru úti um allt og honum
hefði láðst að láta mig fá teppi
á gólfin og rúmteppi þegar fór
að kólna. Það væri íslenskum
ullarskóm og lánsrúmteppi að
þakka að ég væri ekki komin
með lungnabólgu. Og hann hefði
heldur ekki látið mig fá máln-
ingu á eldhússkápana sem ég
hafði stungið upp á að mála.
Og sitthvað fleira.
Herra Taalat sagði að þetta
stæði allt til bóta, hann mundi
koma með þetta allt daginn eftir
og auk þess bjóða mér í mat
með fjölskyldunni. En þar sem
hann hefur sagt þetta allt all-
nokkrum sinnum og síðan hefur
ekkert orðið úr framkvæmdum
sagðist ég ekki trúa lengur því
sem hann segði. Ég sagði honum
að íbúðin sem ég hefði fundið
væri líka mun ódýrari og hann
bauðst til að athuga hvort hann
gæti lækkað verðið.
Ég sagði honum að skilnaði
að það væri einnig óumdeilan-
legur kostur að borðstofuborð-
platan í nýju íbúðinni léki ekki
á reiðiskjálfi þegar ég væri að
puða við heimavinnuna mína og
reyna að vanda mig við að draga
upp arabíska stafi. „Ég læt laga
það strax eftir helgina," sagði
herra Taalat.
Ég ætla rétt að vona að næsti
leigjandi njóti athafna herra
Taalats eða athugi að flytja ekki
inn fyrr en því hefur verið kippt
í lag sem þarf að gera.
Foreldrafélag ungra fíkniefnaneytenda
Týndu börnin
hennar Evu
EYSLA ungs fólks
á fíkniefninu al-
sælu (ecstacy)
hefur verið töluvert til
umræðu að undanförnu,
bæði manna í milli og í
fjölmiðlum. Afleiðingar
neyslunnar geta verið
hræðilegar, alvarlegt
þunglyndi og dauðsföll,
og hefur fólk vaxandi
áhyggjur af henni sem
og neyslu annarra fíkni-
efna.
Fyrir tveimur árum
tóku nokkrir foreldrar
barna og ungmenna í neyslu sig
til og stofnuðu foreldrafélag.
Megintilgangur félagsins er að
styðja foreldra og aðstandendur
ungmenna sem neyta vímuefna.
Félagið rekur ekki skrifstofu
heldur liggja símanúmer félags-
manna frammi á lögreglustöðum
og er öllum sem þurfa á stuðn-
ingi og uppörvun að halda vegna
neyslu ungra aðstandenda sinna
velkomið að hringja. Auk þess
eru Al-anon fundir sérstaklega
ætlaðir foreldrum barna og ungl-
inga í neyslu haldnir á hverjum
laugardegi klukkan 17 í kjallara
Hallgrímskirkju.
Kristín Haraldsdóttir er annar
af tveimur formönnum félagsins.
- Hver var aðdragandi þess
að foreldrafélagið var stofnað?
„Einn helsti hvatinn að stofn-
un félagsins var að okkur fannst
mjög ómaklega vegið að neyt-
endum og aðstandendum þeirra
í fjölmiðlum og að umfjöllunin
væri í æsifréttastíl. Það sem
beinlínis hefur verið hægt að lesa
út úr blaðaumfjöllun er að for-
eldrar barna og unglinga í neyslu
séu bæði óalandi og ófeijandi.
Þá sagði til dæmis lögreglumað-
ur í blaðagrein að foreldrar væru
hreinlega hræddir við „þetta
fyrirbæri", unglinginn og þyrðu
ekki að beita unglinga aga og
svo framvegis. Það skal lögð
áhersla á að þetta getur komið
fyrir í öllum fjölskyldum. Ég og
barnið mitt höfum alltaf átt opið
og gott samband og á milli okk-
ar hefur ríkt mikið trúnaðar-
traust. Margir foreldrar hafa
sömu sögu að segja en engu að
síður hefur barnið farið út í
neyslu.“
- „Hvernig gengur að ná til
foreldra þessara unglinga?
„Það gengur ekki mjög vel.
Fólk fer í felur með vandamálið
og mjög margir einangrast, sem
ég tel að sé bein afleiðing af
þessari neikvæðu umræðu sem
hefur verið í þjóðfélaginu. Fólk
felur þetta í lengstu lög fyrir
ættingjum og vandamönnum. Ef
maður er spurður segir maður
að allt sé gott að frétta. Þeir sem
eru opinskárri finna strax að það
myndast tómarúm
milli þeirra og annars
fólks, fólk þorir ekki
að tala um þessa hluti.
Aðrir spyija hvers
vegna maður hendi
unglingnum ekki út. Svo einfalt
er málið ekki. Ég segi stundum
að manni þykir jafnvænt um
barnið sitt hvort sem það fær
fimm eða tíu á stærðfræðiprófi.
Maður getur skilið við maka sinn
en maður skilur ekki við börnin
sín. Ég er alltaf móðir barnanna
minna.
Það er afar mikilvægt að for-
eldrar hlusti vel á börnin sín því
iðulega gefa þau vísbendingar
um í hvað þau hafa ratað. Það
►Kristín Haraldsdóttir er gift,
tveggja barna móðir, búsett í
Reykjavík. Hún er annar
tveggja formanna félags for-
eldra barna og unglinga í
neyslu.
er einnig mjög mikilvægt að for-
eldrar sýni börnum sínum vænt-
umþykju hvemig sem þau eru
og hvar svo sem þau velja sér
næturstað. Það má heldur ekki
láta börnin halda að þau séu að
svíkja foreldra sína ef þau eru í
neyslu. Þá fyllast þau sektar-
kennd og gera bara eitthvað enn
verra.
Það er nefnilega hægt að við-
halda neyslu með rangri fram-
komu. í fyrstu brást ég til dæm-
is við með hótunum sem ég gat
engan veginn staðið við. Síðar
lærði ég að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt. Það hefur
breytt framkomu minni mikið og
ég hef tekið eftir því að barnið
mitt, sem nú er reyndar um tví-
tugt, hefur breyst líka. Það fór
til dæmis á útihátíð um verslun-
armannahelgina og hringdi í mig
einu sinni til tvisvar á dag til að
láta mig vita af sér. Mér fannst
það yndislegt."
- Hver eru helstu vandamálin
sem þarf að leysa í málefnum
neytenda og aðstandenda þeirra?
„Ef ungmenni undir 18 ára
aldri lenda í höndunum á lög-
reglu er mál þeirra sent ungl-
ingadeild Félagsmálastofnunar.
Þar er ákvörðun tekin um hvem-
ig á að bregðast við vandamáli
viðkomandi ungmennis en oft
tekur afgreiðsla málsins mjög
langan tíma. Leiðin verður að
vera skilvirkari og foreldrarnir
verða að fá að vita strax að barn-
ið þeirra hefur lent upp á kant
við lögin, Foreldrana grunar
kannski að eittvað sé að en það
líða stundum margir mánuðir þar
til þeim er sagt hvað hefur gerst
og þá jafnvel um leið og barnið
þeirra fer í fangelsi. Þar á ofan
fá þessir krakkar ekki hefð-
bundna meðferð heldur lenda þau
í fangelsi. Þau eru eins og týndu
börnin hennar Evn. I forvamar-
deild lögreglunnar og víðar innan
löggæslunnar eru hins
vegar menn sem eru
alltaf tilbúnir til að-
stoðar. Fólk fer aftur
á móti of seint af stað
til að leita eftir henni.
Þá er mjög mikilvægt að for-
eldrar hugsi um sjálfa sig og
hugtökin trú, von og kærleikur
em gott veganesti. Al-anon fund-
irnir á laugardögum hafa bætt
úr mjög brýnni þörf. Reynslan
hefur sýnt að foreldrum barna
og unglinga í neyslu hentar ekki
að sækja fundi með öðmm, til-
fínningar foreldra gagnvart
vandamálinu eru gjörólíkar þeim
tilfinningum sem til dæmis mak-
ar neytenda upplifa.“
Mikilvægt
að gefast
ekki upp