Morgunblaðið - 10.12.1995, Page 33
MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 10. DESEMBER 1995 33
MINNINGAR
ANNA
GUÐJÓNSDÓTTIR
+ Anna Guðjóns-
dóttir var fædd
á Brekkum í Hvol-
hreppi 13. mars
1907. Hún lést á
Sjúkrahúsi Suður-
lands 4. desember
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Guðbjörg Guðna-
dóttir og Guðjón
Jóngeirsson sem
þar bjuggu. Hún
var sjötta barn I röð
níu systkina og eru
þijú þeirra enn á
lífi: Ingigerður, f.
1.5. 1897, d. 19.2. 1984; Guðni,
f. 11.6. 1898, d. 14.4. 1995;
Katrín Jónína, f. 10.1. 1900, d.
21.5. 1954; Guðjón, f. 5.4. 1902,
d. 20.9. 1985; Guðný, f. 4.5.
1905, d. 25.4. 1974, Björgvin
Kristinn, f. 26.12. 1910; Guð-
rún, f. 16.3. 1913; Bogi Pétur,
MÁGKONA mín og góð vinkona
Anna Guðjónsdóttir er látin. Hún
var fædd á Brekkum í Hvolhreppi,
sjötta barn Guðjóns Jóngeirssonar
bónda þar og konu hans Guðbjarg-
ar Guðnadóttur. Börn þeirra hjóna
voru níu og eru nú aðeins þijú þeirra
á lífi. Þessi stóri hópur átti sér in-
dælt og gott heimili og oft hefur
verið glatt á hjalla með góðum for-
eldrum. Anna var líka fram til hins
síðasta glöð og hress dugnaðar- og
mannkostakona eins og hún átti
kyn til.
Hún var alla tíð mjög bókhneigð
þó ekki léti hún það hafa áhrif á
dugnað sinn við vinnu. Hún var
félagslynd sem leiddi til þess að svo
mörgum þótti gott að koma til
hennar, blanda við hana geði. Mér
fannst ég fara hressari og glaðari
af hennar fundi.
Oft mun systkinahópurinn á
Brekkum hafa brugðið sér á dans-
leiki og á einum slíkum mætti hún
örlagavaldi sínum ungum Austfirð-
ingi, Sigurði Árnasyni, sem þá þeg-
ar var orðinn bóndi í Heiðarseli í
Hróarstungu. Þau giftu sig árið
1937 og fluttu að Heiðarseli þar
sem þau bjuggu til ársins 1947, að
þau fluttu suður á land og -settust
að í Hveragerði með börnin sín tvö,
Guðbjörgu Jónu og Björgvin Heið-
ar.
Sigurður var mikill félags-
hyggjumaður og hlóðust því á hann
margvísleg störf sem hann vann
af stakri alúð og skyldurækni. Það
segir sig því sjálft að oft var hann
fjarverandi og kom það því í hlut
Onnu að vera bæði bóndinn og
húsfreyjan, sem hún skilaði með
mikilli prýði. Þau hjón voru sam-
hent í öllu, einnig því að veita gest-
um og láta þá finna að þeir voru
velkomnir á heimili þeirra. Oft voru
margir bæði í Heiðarseli og eins
eftir að suður kom að Blómsturvöll-
um, en svo hét húsið þeirra í Hvera-
gerði.
í fimm löng og dimm ár var Sig-
urður næstum blindur. Þá var hún
Anna augun hans, las fyrir hann,
hjúkraði honum heima eins lengi
og frekast var hægt. Hann lést 18.
janúar 1989.
Nú var hún orðin ein eftir. Yndi
hennar voru börnin hennar og
bamabörnin. Þyngsta raunin var
þó eftir þegar hún missti dótturson-
inn Sigurð Heiðar Valdimarsson
aðeins 25 ára gamlan af slysförum.
Því tók hún einnig af rósemi og
reisn. Anna trúði á framhaldslíf og
að vinirnir sem farnir voru á undan
biðu hennar á ströndinni hinum
megin við móðuna miklu.
Að síðustu tók hún sjálf og ein
þá ákvörðun að yfirgefa litla húsið
sitt og flytja á dvalarheimilið Ás í
Hveragerði, þar sem henni leið vel.
Glöð og reif tók hún á móti gestum
sínum, ættingjum og vinum. Stutt-
an tíma lá hún á Sjúkrahúsi Suður-
lands þar sem hún lést.
Um leið og ég þakka vinkonu
minni og mágkonu samfylgdina,
f. 5.11. 1919. Eigin-
maður Önnu var
Sigurður Árnason
frá Heiðarseli í
Hróarstungu. Börn
þeirra eru: 1) Son-
ur, fæddur 28.9.
1940, dáinn sama
dag; 2) Guðbjörg
Jóna, fædd 25.9.
1943, eiginmaður
hennar er Valdimar
Ingvason, þau eign-
uðust þrjú börn,
sonur þeirra lést af
slysförum 9.2. 1991;
3) Fóstursonur
þeirra er Björgvin Heiðar
Árnason, kona hans er Stein-
unn Birna Magnúsdóttir, börn
þeirra eru fimm.
Útför Önnu fer fram frá
Hveragerðiskirkju á morgun,
mánudaginn 11. desember, og
hefst athöfnin klukkan 14.
vináttu og tryggð, bið ég Guð að
blessa minningu hennar og ástvini
alla.
Ragnheiður Ólafsdóttir.
Lífsins fortjald dýrðarheima dylur,
dána vini líkams augum hylur.
En þeim Edens-lundum
upp þú lýkur stundum.
Opnar hlið að ástvinanna fundum.
(Halla L. Loftsdóttir)
Löngum ævidegi elskulegrar föð-
ursystur minnar, Önnu Guðjóns-
dóttur, er lokið. Við andlátsfregn
hennar hrannast upp minningar;
minningar sem einungis innihalda
elsku og þakklæti til þessarar góðu
og mikilhæfu konu.
Eg varð þeirrar gæfu aðnjótandi
sex ára gömul að fá að fara í orlof
með ömmu minni út í Hveragerði
og dvelja með henni í tvær vikur,
hjá Önnu frænku og Sigga, sem
þá voru sest að í litla húsinu sínu
í Hverahlíð 12, sem þá hét Blómst-
urvellir. Það var fallegt nafn, sem
átti svo einkar vel við þessa fjöl-
skyldu. Þar blómstraði svo margt,
og miklu fleira en maður gat höndl-
að, aðeins skynjað, gat ekki út-
skýrt, aðeins fundið og varð til þess
að það varð árviss viðburður að
fara í Hveragerði strax þegar skóla
lauk á vorin og dvelja þar í lengri
og skemmri tíma.
Það fór ekki framhjá neinum sem
þekktu Önnu og Sigga hversu sam-
taka þau voru í að gera öðrum
gott á einn og annan hátt. Um-
hyggja þeirra fyrir ættingjum og
vinum var engum dulin. Það hent-
aði þeim ekki að safna veraldar-
auði, en því ríkari voru þau af því
sem dýrmætara er og ekki verður
mælt á mælistiku.
Orð rituð á blað geta aldrei orðið
annað en fátækleg samanborið við
það sem Anna frænka mín var. Ég
er þakklát fyrir allar stundir sem
við áttum saman og það veganesti
sem hún óafvitandi gaf með sam-
ræðum sínum og viðmóti við barn-
ið, unglinginn og síðast fullorðna
manneskjuna.
Hún Ánna sem oft hafði í svo
mörgu að sýsla en hafði alltaf næg-
an tíma til að hlusta og skilja.
Hún Anna sem alltaf var svo
traust, og sterkust þegar mest á
reyndi.
Hún trúði því staðfastlega að líf
væri að loknu þessu, þar sem ást-
vinir hittust á ný. Ég sé hana í
huga mínum baðaða í bjarma eilífð-
ar ljóss og friðar.
Eg bið Guð að blessa minningu
elsku frænku minnar og alla hennar
ástvini.
Guðbjörg Björgvinsdóttir.
Það kom dálítið á óvart að heyra
um andlátið hennar Önnu. Hún var
alltaf svo hraust og hress, dvaldi
einungis þijár síðustu vikumar á
Sjúkrahúsi Suðurlands og var svo
lánsöm að halda andlegri reisn sinni
fram í andlátið.
Við hjónin kynntumst þeim Önnu
og manni hennar, Sigurði Ámasyni,
fyrir um það bil 35 ámm, er við flutt-
um til Hveragerðis og áttum eftir
að tengjast þeim sterkum íjölskyldu-
böndum, þar sem dóttir þeirra varð
síðar mágkona mín. Það má segja
að þetta hafi verið ein fjölskylda
síðan, gengið í gegn um gleði og
sorg. Á heimili Önnu og Sigga ríkti
sérstakt andrúmsloft. Það var mikil
nægjusemi sem var svo laus við allt
heimsins pijál og hégóma, en hin
óeigingjama hjálpsemi og mann-
gæska var í fyrirrúmi, án þess að
hirt væri um laun eða endurgjald.
Anna Guðjónsdóttir var „stór“ kona
með stórt hjarta og þess nutu alveg
sérstaklega þau böm og unglingar
sem vom svo lánsöm að dvelja um
lengri eða skemmri tíma á heimili
þeirra hjóna. Ef um var að ræða
kaldar hendur eða fætur hjá þeim
sem litu inn, vom töfraðir fram hlý-
ir vettlingar eða sokkar. Svo var
ævinlega strokið hlýlega um kinn
og eitthvað gott sett í munninn.
Þetta er sú minning sem mín börn
og mörg önnur eiga um Önnu, og
hann er stór hópurinn sem hún
fylgdist grannt með og minnið sveik
hana ekki. Til gamans leiðrétti hún
dóttur sína með. aldur á einu
langömmubaminu rétt fyrir andlát-
ið, og reyndist hafa rétt fyrir sér.
Það var gaman að heyra Önnu
segja frá, sérstaklega gamla tíman-
um. Sögurnar voru gjarnan með
glettnu ívafi og hún átti það til að
Ieika dálítið um leið og hláturinn
var smitandi.
Ég veit að hún hafði mjög sterka
trúarsannfæringu, það kom oft í
ljós í samtölum okkar, og ég trúi
því að öll hittumst við að lokum og
þangað til vil ég þakka Önnu langa
samfylgd, umhyggju og tryggð við
mig og mína, og bið guð að gefa
henni frið, og styrkja fjölskyldu
hennar.
Arnþrúður Kristín.
AÐALHEIÐURINGI-
BJÖRG ÓLAFSDÓTTIR
Aðalheiður Ingibjörg Ólafs-
Fljótshlíð 22. september 1914.
Hún lést á Landspítalanum 19.
nóvember síðastliðinn og fór
útför hennar fram frá Foss-
vogskirkju 24. nóvember.
ELSKU amrna mín, mikið er sökn-
uðurinn sár. Þó gleðst ég yfir því
að þú fékkst að fara eins og þú
hafðir óskað sjálf. Fyrstu minningar
mínar um þig eru þegar ég lítil fékk
að kúra í mjúka hlýja rúminu hjá
þér á Eyrarbakka, í litla húsinu
Kirkjuhvoli sem alltaf var þó nógu
stórt. Bestu æskuminningar mínar
eru þegar ég var hjá þér á sumrin,
og síðan þegar unglingavandamálin
komu, þá var alltaf hægt að tala
við þig og þú dæmdir aldrei en
reyndir að sýna mér björtu hliðarn-
ar á lífinu. Ög þannig var það allt-
af. Þú hafðir svo mikið að gefa, þó
að ekki væri það af veraldlegum
auð, heldur miklu dýrmætara. Þú
varst svo listræn og bentir mér á
svo margt fallegt í hinu smáa sem
svo auðveldlega fer framhjá okkur.
Um fallegt sólarlag sagðirðu að nú
væri fallegt í himnaríki. Lífið fór
ekki alltaf mjúkum höndum um þig,
en þú gast alltaf tekið öllum erfið-
leikum með reisn, og endalaust
gefið af þér birtu og yl. Ég sendi
þér, Böðvar minn, mínar innilegustu
samúðarkveðjur. Ég kveð þig nú,
elsku amma mín og ég veit að vel
verður tekið á móti þér í fallega
himnaríkinu þínu.
Aðalheiður Sveinsdóttír
Waage.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífs-
ins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleym-
ist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynn-
ast þér.
(Ingibj. Sig.)
Þessi orð koma í huga minn er
ég kveð kæra vinkonu mína Önnu
Guðjónsdóttur. Önnu kynntist ég
fyrst fyrir rúmum átta árum þegar
leiðir okkar Sigga systursonar
hennar lágu saman. Við höfðum
ekki lengi þekkst þegar hann vildi
kynna mig fyrir Önnu frænku í
Hveragerði. Þau kynni voru eins
mikils virði og að kynnast móður
hans, enda mjög kært á milli Sigga
og Önnu. Aldrei gleymi ég fyrstu
heimsókninni í litla húsið þeirra
Sigga og Önnu í Hveragerði. Siggi,
maður Onnu, var þá á lífi en orðinn
mikill sjúklingur, sem Anna hlúði
að af kærleika. Hlýjan og gleðin
sem mætti mér og mínum börnum
var einstök og kaffið hennar Önnu
var besta kaffið sem við Siggi feng-
um. Oft var farið í Hveragerði til
Önnu og oft var mikið spjallað um
allt milli himins og jarðar. Anna
var hreinskilin og laus við allan
tepruskap, hún var ljúf og brosleit.
Hún fylgdist vel með ættingjum og
vinum alveg fram á síðustu daga.
Hálfum mánuði áður en hún dó
spurði hún mig um mín börn. Anna
pijónaði mikið. Hún sá alveg um
alla ullarsokka á Sigga frænda sinn
í mörg ár. Eitt áttum við sameigin-
legj;, að lesa mikið, aðallega ástar-
sögur. Þá var spjallað um þær fram
og aftur eftir lestur, og var oft
mikið hlegið. Gaman var að heyra
systurnar Gunnu og Önnu tala um
gamla daga, ballferðir, reiðtúra og
stráka. Þá var mikið hlegið og skot-
ið á hvor aðra, jafnvel í bundnu
máli. Lífið fór engum silkihönskum
um Önnu, en hún hafði létt skap
og góða heilsu sem skipti öllu máli.
Anna mín, hafðu þakkir fyrir
ógleymanleg kynni og alla hlýjuna
sem þú gafst mér og mínum. Börn-
um hennar, Jónu og Björgvin, og
fjölskyldum þeirra, svo og öðrum
aðstandendum sendum við fjöl-
skyldan innilegar samúðarkveðjur.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fýrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Kolbrún J. Sigurjónsdóttir.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir og afi,
HILMAR BJÖRGVIN
INGVARSSON,
Flétturima 13,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn 12. desember kl. 13.30.
Helga Kristjánsdóttir,
B. Andrea Hilmarsdóttir, Hjörtur L. Jóhannsson,
Ingvar B. Hilmarsson, Vilborg A. Ragnarsdóttir,
Hilmar Þór Hilmarsson,
Anita Sif, Björgvin Helgi, Daníel Þór.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við and-
lát og útför föður míns, fósturföður,
tengdaföður, mágs, afa og langafa,
SIGURÐAR SIGBJÖRNSSONAR,
Stangarholti 16.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar
A3 á Hrafnistu fyrir góða umönnun.
Þorsteinn B. Sigurðsson, Ingunn Sigurðardóttir,
Guðmundur Elíasson, Ragnheiður Briem,
Guðmunda Guðmundsdóttir, Elfn Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra er sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og jarðar-
för eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
BJARNA NIKULÁSSONAR,
Lyngheiði 9,
Selfossi.
Sérstakar þakkir til starfsfólk Sjúkra-
húss Suðurlands.
Sesselja Guðjónsdóttir,
Kristjana Bjarnadóttir, Loftur S. Loftsson,
Bragi Bjarnason, Sigrún Ásgeirsdóttir,
Halldóra M. Bjarnadóttir, Ágúst Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Líl<l\istuvinnustofa Euvinclar Á
tjvindar /~\pnasonar
Stof na 325. nóv.
1899
----♦-------
Utfarafijónusta
t
Líffistusmíði
—— ♦--------
Brautnjðjendur í 95. ár
Vesturhlíð 7 ♦ Sími: 551 3485 ♦ Davíð Osvaldsson^ Heimasími: 553 9723