Morgunblaðið - 12.12.1995, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 12. DESEMBER 1995 51
VIGFÚS ÞRÁINN
BJARNASON
+ Vigfús Þráinn Bjarnason
fæddist í Böðvarsholti í
Staðarsveit á Snæfellsnesi 26.
febrúar 1921. Hann lést á heim-
ili sínu í Hlíðarholti 4. desem-
ber siðastliðinn og fór útför
hans fram frá Búðakirkju 9.
desember.
MIG LANGAR með fáum orðum
að minnast Vigfúsar Þráins Bjarna-
sonar í Hlíðarholti sem er látinn.
Ég kynntist Þráni þegar ég fór fyrst
í sveit til þeirra Kristjönu frænku
og Þráins 13 ára gamall. Ég var
þar í sveit í fjögur sumur, auk þess
fékk ég að koma í sveitina í um
það bil viku um hver áramót á þess-
um árum og einnig síðar meir.
Þótt ég hafi búið erlendis sl. 15
ár hefur sveitin alltaf kallað sterkt
til mín og í hvert skipti sem ég hef
komið heim hefur mér verið tekið
opnum örmum í Hlíðarholti, það var
mikil lánsemi fyrir dreng á mótun-
artíma unglingsáranna að fá sína
fyrstu starfsreynslu undir hand-
leiðslu manns eins og Þráins. Ósér-
hlífni, nærgætni við menn og skepn-
ur og þolinmæði eru einungis nokk-
ur af persónueinkennum Þráins sem
koma upp í hugann þegar ég hugsa
til þessa tíma.
Óft var mikið unnið eins og geng-
ur og gerist í sveitinni og alltaf fór
Þráinn fyrir. Hann var oft búinn
að vera við vinnu í talsverðan tíma
á morgnana áður en við strákarnir
fórum á fætur og oft var hann svo
við vinnu fram á nætur, ef ekki úti
við, þá inni á skrifstofu að sinna
sveitarstjómarmálunum.
Aldrei heyrði ég Þráin tala illa
um fólk, það var kannski í mesta
lagi að hann sagði einhvem vera
gallagrip ef honum var misboðið.
Meðferð hans á skepnunum var
einnig ætíð til fyrirmyndar, það var
auðséð að hann bar mikla virðingu
fyrir velferð dýranna.
Ég man alltaf eftir því þegar eitt
sinn var verið að rýja féð og ég var
að burðast við að grípa rollurnar
með vinnuvettlinga á höndunum.
Þetta gekk illa því kindurnar rannu
út úr höndunum á mér og vora þær
farnar að hrekkjast. Þá sagði Þrá-
inn eitthvað á þá leið að líklega
hefði nú hann Sigurður afi minn í
Hrísdal aldrei tekið á sínu fé í vettl-
ingum, kindurnar ættu þá virðingu
skilið að við tækjum á þeim með
beram höndum. Þetta sýnir vel
hvernig Þráinn fór að við að leið-
beina unga fólkinu og ekki man ég
eftir því að hafa verið skammaður
þó eflaust hafi ég, grænjaxlinn,
gert margar vitleysurnar.
Að lokum vil ég nefna þann eigin-
leika Þráins sem ég man einna best
eftir, en þad var að þó hann vissu-
lega gæti verið alvöragefínn þegar
svo bar við virtist hann alltaf geta
séð skoplegu hliðina á lífinu og hló
hann þá oft dátt.
Ég kveð þig nú, Þráinn minn,
og þakka þér samfylgdina, þú aúðg-
aðir líf mitt. Innilegar samúðar-
kveðjur sendi ég Kristjönu, Bjama,
Grétu, Sigga og Fúsa og öllum öðr-
um aðstandendum. Hugur minn er
hjá ykkur.
Gunnar Valdimarsson.
Engum duldist sem þekkti og
fylgdist með störfum Þráins Bjama-
sonar í Hlíðarholti að þar fór mátt-
arstólpi sinnar sveitar.
Við andlát hans á ég margs að
minnast. Ég þakka samfylgd föður-
bróður míns sem ég átti kost á að
kynnast náið, eiga samstarf við og
njóta vináttu þeirra hjóna, Þráins
og Kristjönu.
Lífsferill Þráins er tengdur fæð-
ingarsveitinni hans fögru, Staðar-
sveit, þar sem vagga hans stóð og
lífsstarf hans allt var. Sem ungur
drengur kynntist ég þessum dug-
mikla bónda sem byggði upp nýbýl-
ið Hlíðarholt úr landi Böðvarsholts
með Kristjönu konu sinni og starf-
aði jöfnun höndum við búskapinn,
oddvitastörf og margháttuð félags-
störf og fórst allt vel úr hendi.
A þeim áram er föðurforeldrar
mínir bjuggu í Böðvarsholti og þau
Þráinn og Kristjana í Hlíðarholti var
bragur stórfjölskyldunnar áberandi.
Þar kynntust kynslóðir. Hinir yngri
fylgdu þeim eldri í leik og starfi og
náin kynni frændfólks tókust. í Böð-
varsholti var frændrækni talin með
höfuðdyggðum og á heimilinu í Hlíð-
arholti hefur gestrisni og höfðings-
bragur einkennt alla framgöngu
þeirra Þráins og Kristjönu. Heimili
þeirra Þráins og Kristjönu í Hlíðar-
holti varð slqol margra og bar merki
þeirrar dagfarsprúðu framgöngu
sem einkenndi sambúð þeirra.
MINNINGAR
í skoðunum var Þráinn fastur
fyrir og fylginn sér. Sem talsmaður
þeirra verka sem hann tók sér fyrir
hendur var hann öflugur og ódeig-
ur. Hans vettvangur var, með bú-
skapnum, sveitarstjórnamál, mál-
efni kirkjunnar, búnaðarmál og
stjórnmál.
Sem oddviti Staðarsveitar stóð
hann fyrir byggingu félagsheimilis
og skóla að Lýsuhóli sem varð strax
lyftistöng í menningarlífi sveitar og
héraðs, auk þess sem hann beitti
sér á ýmsum sviðum fyrir sam-
göngubótum og öðram hagsmuna-
málum Snæfellinga.
Starf Þráins innan Sjálfstæðis-
flokksins var mikið. Hann sat lands-
fundi í áratugi og gegndi for-
mennsku í fulltrúaráði sjálfstæðis-
félaganna. Hann beitti sér jafnan
af alefli í þágu flokksins og þeirra
hugsjóna sem Sjálfstæðisflokkurinn
stendur fyrir.
Það verk Þráins sem hvað mestur
ljómi stafar af er endurbygging
Búðakirkju og hinn fagurlega
hlaðni garður umhverfis kirkjuna.
Árum saman hafði hann ásamt
konu sinni forystu fyrir endurgerð
Búðakirkju sem í dag stendur sem
perla í Búðalandi. Bjarma frá Snæ-
fellsjökli bregður á kirkjuna á þess-
um undurfagra stað og ber gott
vitni þeim sem í þágu trúar og safn-
aðarstarfs reistu Guði hús.
Og allt til hinstu stundar var
Þráinn með hugann við Búðir þegar
hann rak erindi við ýmsar opinberar
stofnanir, t.d. vegna nýs vegar að
Búðakirkju. Með þeim fylgdist ég,
ræddi við hann og hann vildi sjá
fyrir lok þess máls og tryggja að
staðnum væri sýndur sómi.
Af Fróðárheiði er fagurt að líta
yfir hina fögru Staðarsveit með fjöl-
mörgu vötnin, hymurnar háreistu
og bændabýlin þar sem hver hóll á
sína sögu. Þráinn Bjamason gat við
leiðarlok litið sæll yfír farinn veg.
Ég og fjölskylda mín sendum
Kristjönu, börnum þeirra, tengda-
börnum og bamabörnum samúðar-
kveðjur.
Sturla Böðvarsson.
Með Þráni Bjarnasyni í Hlíðar-
holti er genginn grandvar heiðurs-
maður. Kynni okkar hófust fyrir
rúmum tuttugu árum þegar leiðir
okkar lágu saman í uppstillinga-
nefnd Sjálfstæðisflokksins, en
nefndin hafði það verkefni að setja
saman framboðslista fyrir alþingis-
kosningar á Vesturlandi.
Það var gott að starfa með Þráni.
HALLSTEINN
SVEINSSON
+ Hallsteinn Sveinsson fædd-
ist á Kolsstöðum í Miðdölum
í Dalasýslu 7. júlí 1903. Hann
lést á Sjúkrahúsi Akraness 21.
nóvember síðastliðinn, 92 ára
að aldri, og fór útför hans fram
frá Borgarneskirkju 30. nóvem-
ber siðastliðinn.
HALLSTEINN Sveinsson, föður-
bróðir minn í Borgarnesi, er látinn
á tíræðisaldri. Milli hans og pabba
var aldursmunur lítill, vinskapur
góður og samgangur mikill. Hall-
steinn hefur því verið partur af öllu
umhverfi mínu allt frá frum-
bemsku.
Hann var sjálflærður smiður og
vann lengi við innrömmun málverka
í húsi sem hann nefndi Uppland og
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æski-
legt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra
ASCII-skráa, öðru nafni DOS-texta-
skrár. Ritvinnslukerfin Word og Word-
perfect eru einnig auðveld í úrvinnslu.
Senda má greinar til blaðsins á netfang
þess Mbl@centrum.is en nánari upplýs-
ingar þar um má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina og hálfa örk
A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega
línulengd — eða 3600—4000 slög. Höf-
undar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
var við Háaleitisveg. Sem greiðslu
tók hann gjarnan málverk af við-
skiptavinum sínum, valdi þau af
smekkvísi og eignaðist þannig veru-
lega vandað safn nútímalistaverka.
Fyrir þetta varð Hallsteinn all-
þekktur, en um sjötugsaldur af-
henti hann Borgarnesbæ málverk
sín og flutti á Dvalarheimili aldr-
aðra í Borgarnesi. Þar bjó hann
síðan.
Fyrir ekki löngu rakst ég á blaða-
viðtal frá 1962 sem athygli vakti á
sínum tíma. Þar verður Hallsteini
tíðrætt um það sem hann nefnir
abstraksjón, en þar á hann við
óhlutbundin málverk, og að sumar
manneskjur skilji abstraksjón en
aðrar ekki. Hann leggur þar mikla
áherslu á að góð málverk verði að
vera gerð af baráttu og áhuga, en
vanti þetta séu þau það sem hann
kaljar náttúralaus.
Ég held að það megi segja að
Hallsteinn hafi verið hamingjumað-
ur. Það vissu ekki allir að í honum
bjó töluvert skap, því hann hafði á
IKrossar
áleidi
I vióarlit og máföjr.
Mismunandi mynshjr, vönduo vinna.
. Sínai 883 6989 og 883 S7SS
því sterkt taumhald, var gæflyndur
og umgengnisþýður dagsdaglega,
og einstaklega bamgóður. Og hann
var stríðinn og glettinn, líkt og
þeir Kolstaðafrændur fleiri, en þó
hvorki meinstríðinn né gráglettinn.
Ég held að lykillinn að lífsham-
ingju Hallsteins frænda míns hafi
verið sá næmi skilningur og trausti
smekkur sem hann ræktaði innra
með sjálfum sér fyrir nútímamynd-
list. Hann var nefnilega svo lánsam-
ur að skilja abstraksjónina.
Eysteinn Sigurðsson.
Hann var mik-ið prúðmenni og sér-
lega velviljaður. Hann hafði skýrar
skoðanir á mönnum og málefnum
og var fastur fyrir ef því var að
skipta. Hann starfaði jafnan af heil-
indum og ætlaðist til þess sama af
öðram.
Þegar ég fór í framboð á Vestur-
landi 1991 naut ég stuðnings og
hollráða Þráins Bjarnasonar. Eftir
að ég tók sæti á þingi leit ég oft við
í Hlíðarholti á ferðum mínum um
kjördæmið. Þar var jafnan gott að
koma, móttökur elskulegar og óvíða
var betra að ræða landsins gegn
og nauðsynjar, enda húsráðendur
greindir vel og ræddu málin af
íhygli.
Eftirlifandi kona Þráins er Krist-
jana Sigurðardóttir frá Hrísdal í
Miklaholtshreppi. Hjónaband þeirra
var farsælt, enda vora þau afskap-
lega samhent, jafnt í búskapnum
og margháttuðum störfum utan
heimilis. Þau vildu veg Sjálfstæðis-
flokksins sem mestan og studdu
okkur þingmenn fiokksins í kjör-
dæminu með ráðum og dáð. Sjálfur
var Þráinn einn af lykilmönnum
flokksins á Vesturlandi, varaþing-
maður um skeið og ekki era nema
tvö ár síðan hann lét af störfum
sem formaður fulltrúaráðs Sjálf-
stæðisflokksins í Snæfellsness- og
Hnappadalssýslu.
Þráinn var mikill félagsmálamað-
ur og kom víða við á þeim vett-
vangi, var m.a. oddviti sinnar sveit-
ar um langt árabil og sýslunefndar-
maður. Þá var hann formaður sókn-
arnefndar Búðasóknar og lagði
ásamt konu sinni mikla vinnu í starf
kirkjunnar á Búðum og sýndi henni
mikla ræktarsemi, sérstaklega er
rómuð forysta hans og störf við
endurbyggingu kirkjunnar.
Ég vil að leiðarlokum þakka
Þráni Bjamasyni ómetanlega vin-
áttu og stuðning og sendi Kristjönu
og afkomendum þeirra hjóna inni-
legar samúðarkveðjur.
Guðjón Guðmundsson.
t
Ástkaer móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SVAVA HJÖRLEIFSDÓTTIR,
Hátúni 10B,
Reykjavík,
andaðist í Borgarspítalanum 5. desember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Sérstakar þakkir fyrir frábæra umönnun og alúð til lækna og hjúkr-
unarfólks á Borgarspítalanum.
Fyrir hönd vandamanna,
Sverrir Baldvinsson,
Karl Baldvinsson,
Guðrún Baldvinsdóttir,
Edda Baldvinsdóttir,
Magnús G. Arneson.
t
Elskuleg móðir og fósturmóðir okkar,
MARTA ELÍNBORG
GUÐBRANDSDÓTTIR
frá Loftsölum,
Mýrdal,
Skeggjagötu 10,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Hallgrímskirkju
fimmtudaginn 14. desember kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minhast hennar, er
vinsamlegast bent á Hallgrímskirkju i Reykjavík.
Guðbrandur Guðjónsson
og Guðbjörg Guðjónsdóttir.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og vin-
áttu við andlát og útför föður okkar,
ÁRNAJÓHANNESSONAR
bifvélavirkjameistara,
Skjólbraut 1a,
áður Hamraborg 26,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til Tryggva Ásmundssonar, læknis, og starfsfólks
á lungnadeild Vífilsstaða.
Börn og fjölskyldur þeirra.
+
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug
við andlát og útför dcttur okkar og systur,
STEINUNNAR
VILHJÁLMSDÓTTUR,
Bröttugötu 24,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar
11-E, Landspítala.
Steinunn Sigurðardóttir, Vilhjálmur Halldórsson,
systkini og fjölskyldur.
- kjarni málsins!