Morgunblaðið - 02.02.1996, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
Hann eignaðist soninn Kristján margar góðar stundir og brölluðum
Skúla með ,Elínu Kristbergsdóttur, ýmislegt og enda þótt við tilheyrðum
en þeirra sambúð varð ekki. Hann hvor sinni kynslóðinni og ábyggilega
kom þó stundum austur til okkar samnefnt bil milli okkar var sem það
með Kristján sinn éf hann vissi af styttist og yrði að engu þegar maður
okkur þar um helgar, og var stoltur loksins lærði að tvíkúpla og var eins
af honum. Sigurgeir var barngóður 0g fermdur fyrir aldur fram.
og honum lét vel að tala við og halda Og þó manni fyndist stundum á
uppi sa,mræðum við börn. E.t.v. hef- þeim árum mikið þolinmæðisverk að
ir bamið í honum sjálfum fengið þar hlusta á sögumar hans Sigurgeirs
að njóta sín, en hann var einnig vel og útúrdúramir orðnir ótölulegir, þá
gefínn og talaði gott íslenzkt mál. Var þolinmæðin ekki síður hans meg-
Elzta dóttir okkar var í miklu uppá- in og örlætið á tíma og fyrirhöfn og
haldi hjá honum sem og fjölskylda gírkassa. Það lærist manni löngu síð-
Halldórs á Skólavörðustíg. Honum ar.
þótti skemmtilegt er eitt af bama- Stefán Örn Stefánsson.
börnunum þar nefndi hann nafninu
Giwi, og festist það nafn við hann
og kynnti hann sig jafnan með því Kynni mín af Sigurgeiri hófust í
í símanum er hann hringdi. Verslunarskóla íslands árið 1941.
Einsemd Sigurgeirs hefir dulizt Veturinn 1941-42 vomm við sessu-
mörgum, og vont að vita að hann nautar í fjórða bekk og féll vel á
hafi fengið alvarlegt áfall sem hafí með okkur. Sigurgeir var vel að sér
skaðað hann, þó hann gerði sér ekki og skemmtilegur og sagði mér frá
grein fyrir því sjálfur en reyndi að- mörgu, ekki síst mannlífi ogeinstöku
eins að bera sig vel og láta sem ekk- fólki í Skagafirði sem var honum að
ert væri. Það er eðli sumra hluta að sjálfsögðu hugstætt. Við höfðum
koma ekki í ljós fyrr en seint og um báðir gaman af vel ortum vísum og
síðir. Ymsir utanaðkomandi atburðir kom ég síst að tómum kofunum hjá
í lífi mannanna setja oft mark sitt á honum hvað það snerti. Meðal ann-
þá óafvitandi og verða þannig or- ars sagði hann mér margar vísur
sakavaldar á vegferðinni. Hætt er eftir Björn bróður sinn, kunnan og
við að Sigurgeir hafi oft og vel dulið snjallan hagyrðing. Þá kunni hann
móðurmissinn á ungum aldri, og kom Vel að herma eftir Haraldi Björns-
seint að því að hann gæti rætt um Syni leikara, föðurbróður sínum.
þá sorg. Um leið og við þökkum Sigurgeir var viljasterkur maður
samfylgd hans kveðjum við hann og lét ekki vel að laga sig eftir öðr-
með ósk og bæn Kolbeins Tumason- umj hvorki yfirmönnum né jafningj-
ar um að mildingurinn mikli, röðla um, og stóð jafnan fast á sínu. Var
gramur, ryðji hverri sorg úr hjarta ekki trútt um að sumum þætti nóg
borg. um, hvað hann gat verið opinskár
Við sendum samúðarkveðjur og óhvikull ef því var að skipta og
Kristjáni syni hans og eftirlifandi gátu því orðaskipti við hann stundum
ástvinum og syskinum. ^ verið nokkuð afdráttarlaus. Engu að
Jóhanna. S1'ður var hann vinsæll meðal skóla-
systkina sinna og átti í þeim hópi
Nú er hann Sigurgeir frændi minn marKa Kóða °S trygga vini sem
búinn að kveðja og kom manni svo kunnu vel að meta þennan sérstæða
sem ekki alveg á óvart. Hægt og persónuleika. _
hægt hafði hann verið að draga sig Hann sagði mér frá því að hann
í hlé undanfarin ár. Kannski er hefði eignast son en af hjónabandi
ástæðulaust að sýta um of þegar Yrð’ ekki. Þótti honum mjög vænt
þannig er komið, menn eru saddir um son'nn °S var feginn því hversg
lífdaganna, margt farið að bjáta á vel stjúpfaðir hans reyndist honum,
og líknin þá kannski mest að mega enda lét Kristján Skúli son sinn,
sofna í friði. fæddan 15.11. 1989, heita í höfuðið
Stundum er sagt um menn að a Friðriki stjúpa sínum.
þeir hafí lifað tímana tvenna og jafn- Lífsbraut Sigurgeirs var ekki slétt
vel stundum þrenna og gildir kannski °S fellð> bann hafði hvorki upplag
ekki síst um menn og konur af hans t!1 framagirnl ne hversdagslegs borg-
kynslóð, sem lifað hafa obbann af aralegs lífs. Hann valdi sér sína leið,
öldinni og þær kúvendingar og koll- llvað sem hver sagði og kom ekki
steypur sem orðið hafa í samfélaginu. 1,11 bugar að hlíta leiðsögu annarra.
Sigurgeir fæddist undir lok fyrri ^ið bittumst annað veifið, þó sjaldn-
heimsstyijaldar, 'æsku- og unglings- ar Þegar líða tók á aldur okkar eins
ár sín býr hann þannig að hluta til °S reyndar varð með skólasystkinin
í aldagömlu bændasamfélagi okkar, flest. Hvert hafði sínu að sinna eins
manndómsárin í heimsstytjöldinni °S Lítt er í þessu lífi og tengslin við
næstu og starfsævi sinni ver hann afkomendurna koma jafnan í stað
svo í nútímanum, í nýja heiminum, tengslanna við gamla vini og félaga.
lengst af hjá Reykjavíkurborg sem Okkur Sigurgeir skorti aldrei um-
nú heitir svo en þá endaði á bær. ræðuefni þá sjaldan sem fundum
Sigurgeir var fjórði í tíu systkina okkar bar saman síðari árin en hann
barnahópi þeirra Geirlaugar og Jóns var ævinlega hinn gamli sessunautur
kennara frá Sauðárkróki og þannig mlnn: ^arm.var °ftast að segja mér
var hann hluti af frændgarði mínum tra en t1urftl slður að spyija tíðinda,
og markaði þannig að hluta ramm- fve sem tltt er um sterl{a persónu-
ann um æsku- og unglingsárin. Hann lelka. Menn kynnu að spyija hvers
var um margt kannski ólíkur systkin- vegna slíkir persónuleikar komist
um sínum í fasi og háttemi en samt el{1{1 111 mannaforráða og forystu-
svo ómótmælanlega grein af þeim starfa1 þjoðfelagmu en þá gátu kann
sama meiði ogekki dró úreinkennun- eK fbki að raða. Ef tii vill hirða þeir
um eftir því sem árunum fjölgaði. el{1{i um að binda sig á neinn klafa,
Um eitt hafði hann þó algera sér- vilJa belður vera fUalsir og öðrum
stöðu í þessum hópi og á þessum óháðir, sigla .sínu fleyi um lífsins
árum. Hann fór fyrir eigin vélarafli, olSusjó, vitandi að einn góðan veður-
hann átti bíl, - skóda að vísu - en da£ getur bátinn borið upp á sker
bíl. Sigurgeir skynjaði þær þrár og °S ferðin orðið hin síðasta. En þeir
langanir sem bjuggu í bijósti ungra bafa þó verið sínir eigin húsbændur
manna á algerlega réttindalausu ald- 1 syaðUförinni og ekki þurft að spyija
ursskeiði og í hæfílegri fjarlægð frá nemn hvað þeir megi og hvað þeir
öllum lögsagnarumdæmum og undir megi ekki. Eru ekki einmitt ófá
handleiðslu hans komst maður í dæmi til í sögunni um menn sem
gegnum fyrstu gírana tvo á langri ScnSu uppréttir meðan báðir fætur
og nær óslitinni bílferð síðan. v<jru jafnlangir og tóku aldrei í mal
Þetta var á þeim árum þegar að aSa S1K eftir öðrum? En að lokum
Reykjavík rétt náði að Elliðaám og tekur sá 1 taumana sem el{ki hlustar
þegar malbikslyktin á sumrin var a neln andm*b’ jatnvel el{ki hinna
álíka nýnæmi og eplalyktin á jólun- sterku °K sjalfstæðu persónuleika.
um. Sigurgeiri fylgdi margt fleira, að hans vilja hlaut Sigurgeir að
vespur og lambrettur voru meðal fara, eins og við verðum öll, fyrr eða
þeirra farartækja sem hann átti og síðar.
notaði, hann átti leðurskó, sem voru En einn er stór. Hér er stomahlé.
svo fínir að það brakaði í þeim, hann Hér stöndum við jafnt fyrir drottnii
spilaði a harmomku og kunm sögur /g gen\
af dansiböllum,. sem mæld voru í
dægrum, hann iðkaði íþróttagrein, Við skólasystkini Sigurgeirs
sem ég hélt lengi vel að hann hefði þökkum liðin ár, sérstaklega í Versl-
fundið upp og hét badminton. Hann unarskóla íslands, og vottum syni
flutti á þessum árum með sér frétt- hans og öllum ættingjum og vensla-
irnar frá umheiminum til aðgreining- mönnum innilegustu samúð okkar.
ar frá því sem gerðist heima. Fyrir hönd skólasystkina VI 42.
Á þessum árum áttum við saman Torfi Ólafsson.
______________________FÖSTUDAGUR 2. FEBRÚAR 1996 39
MIIMNINGAR
SIGURÐUR BREIÐFJÖRÐ
GUÐMUNDSSON
+ Sigurður Breið-
fjörð Guð-
mundsson fæddist í
Keflavík 24. júlí
1922. Hann lést í
Sjúkrahúsi Suður-
nesja 27. janúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Sigur-
jóna Jóramsdóttir,
ættuð úr Leirunni,
og Guðmundur J.
Magnússon vél-
sljóri, ættaður úr
Keflavík. Sigurður
var elstur sex
systkina, næst var
Ingveldur, þá Ingvar, Svana,
Jórunn og loks Guðrún. Sigurð-
ur kvæntist 14. febrúar 1953
danskri stúlku, Grethe Hundal,
d. 1. júlí 1993. Þau eignuðust
tvö börn, Lauritz, f. 1. ágúst
1953, og Margréti, f. 2. júlí
1957. Þau eru ógift og barnlaus
og búa í Kaupmannahöfn.
Útför Sigurðar fer fram frá
Keflavíkurkirlgu í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
LAUGARDAGINN 27. jan. síðast-
liðinn lést Sigurður Breiðfjörð Guð-
mundsson á Sjúkrahúsi Suðurnesja.
Siggi fór snemma að vinna svo sem
venja var á þeim tíma. Fyrst var
algengast að vinna við að sólþurrka
saltfiskinn, þá var farið eitt eða fleiri
sumur í sveit. Strax eftir fermingu
fóru strákar í beitningu, uppá hálfan
hlut fyrstu vertíðina. Síðan fóru
flestir á sjó. Þessa hefðbundnu leið
fór Siggi þar til hann var 21 árs,
þá réðst hann lærlingur í rafvirkjun
til Júlíusar Steingrímssonar, sem þá
hafði stofnað Raftækjavinnustofuna
Geisli, með fleirum, sem
enn starfar hér í Kefla-
vík. Siggi vann svo við
rafvirkjun alla tíð eftir
það. Framanaf mest í
bátum og frystihúsum.
Siggi giftist danskri
stúlku sem hér hafði
dvalið um skeið, Grethe
Hundal. Þau hófu bú-
skap í risinu á Vatns-
nesvegi 28. Það hús
voru foreldrar Sigga þá
að ljúka við að byggja.
Árið 1959 fluttu þau í
sitt eigið hús, sem þau
byggðu við Vatsnesveg
22 A í Keflavík.
Grethe var aldrei fyllilega sátt við
að búa á íslandi. Móðir hennar átti
í erfiðleikum og haustið 1963 fluttu
þau til Kaupmannaháfnar til þess
að vera nær henni.
Siggi fékk fljótt vinnu í sínu fagi
í Kaupmannahöfn og vann við það
þar til hann varð 65 ára. Lengur
fékkst ekki vinna. Lengst af bjuggu
þau á Strandboulevarden 151. Lítið
sumarhús áttu þau út á Amager,
garðurinn þar var eftirlætis staður
Sigga. Lengst af var heimili þeirra
nánast gistiheimili fyrir vini og
vandamenn Sigga sem komu til
Kaupmannahafnar í lengri eða
styttri tíma. Þar var gott að koma
og ekki spillti frábær matreiðsla
Grethe ánægjunni, oft naut ég þess.
Grethe lést 1. júlí 1993. Siggi
festi aldrei almennilega rætur í Dan-
mörku. Þótt honum líkaði yfírleitt
vel við Dani þá kynntist hann engum
náið, Grethe var honum allt. Hann
varð því alveg rótlaus eftir að hún
féll frá og kom meira hér heim en
áður. Hann var hér yfír jól og ára-
mót 1994-5. í lok dvalarinnar slas-
aðist hann illa og náði sér ekki að
fullu eftir það. Systur hans kepptust
við að gera honum lífið léttara og
hjá þeim gat hann dvalið að vild.
Síðastliðið sumar ákvað hann að
flytja heim. Hann fékk búslóðina
sína í haust og systumar bjuggu
vistlega um hann í góðri fbúð í Sand-
gerði, sem hann flutti í, í lok október.
Siggi var farinn að hugleiða
hvernig hann myndi njóta lífsins við
þessar nýju aðstæður, en skyndilega -
versnaði honum af sjúkdómi sem
lengi mun hafa háð honum en ekki
kom fyllilega í ljós hver var fyrr en
þá.
Hann var fluttur á Sjúkrahús
Suðumesja. Þar var hann þar til
yfirlauk nema um hátíðirnar fékk
hann að vera hjá Jómnni systur sinni
í Sandgerði.
Við Siggi ólumst upp við Kirkju-
veginn og urðum snemma mjög
góðir félagar, vinátta okkar rofnaði
aldrei þótt langt væri á milli okkar
lengst af. Góðrar vináttu Grethe
naut ég og fjölskylda mín eftir að
hún kom til sögunnar. Hún var mik-
il mannkostakona.
Siggi var mjög fáskiptinn og ein-
stakt prúðmenni. Hann var sérstak-
lega laghentur og þolinmóður með
afbrigðum., um það bera m.a. vitni
mörg skipslíkön sem hann smíðaði.
Líkan sem hann gerði af mb Baldri
prýðir nú byggðasafnið hér. Líkanið
er nákvæmlega eftir upphaflegri
teikningu.
Eg vil er leiðir skilja þakka Sigga
fágæta vináttu og tryggð sem aldrei
bar skugga á.
Guð geymi góðan dreng. ».
Ólafur Björnsson
GUÐRÚN KRISTMUNDA
JÓHANNSDÓTTIR
+ Guðrún Krist-
munda fædd-
ist 5. mars
1921, að Heijólfs-
stað í Laxárdal í
Skagafirði. Hún
lést í sjúkrahúsi
Keflavíkur 25.
janúar síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Jó-
hann Jónatansson
og Hólmfríður
Sveinsdóttir.
Tveggja ára göm-
ul fer Guðrún í
fóstur til hálfsyst-
ur sinnar, Halldóru Jóhanns-
dóttur ljósmóður og manns
hennar Páls Árnasonar kenn-
ara á Hofsósi og ólst þar upp.
Á Hofsósi gekk Guðrún að
eiga Ármann Jóhannsson. Þau
slitu síðar samvistir, en varð
tveggja barna auðið. Þau eru
Hólmfríður Sigrún, gift Árna
Ólafssyni, og Gylfi Örn,
kvæntur Ólafíu Sigurbergs-
dóttur. Siðar giftist Guðrún
eftirlifandi eiginmanni sínum,
Ágústi Jóhannssyni frá Hofs-
ósi. Þau Guðrún og Ágúst
eignuðust einn son, Elvar, sem
kvæntur er Stein-
unni Hákonardótt-
ur. Hólmfríður og
Árni eignuðust
fimm börn, Ár-
mann, sem kvæntur
er Maríu Þorgríms-
dóttur, Guðnýju,
sambýlismaður
hennar er Friðrik
Guðmundsson, þá er
Óla Steina, og Rún-
ar Eyberg, kvæntur
Erlu Ölversdóttur.
Hólmfríður og Ámi
misstu soninn Ólaf.
Börn Gylfa og Ólafíu eru
Linda Björk og Gylfi Örn.
Börn Elvars og Steinunnar
eru Elva Björk og Ágúst Rún-
ar. Þau Guðrún og Ágúst
bjuggu lengst af á Vatnsnes-
vegi 20 í Keflavik. Guðrún
gekk í skóla á Hofsósi, stund-
aði fiskvinnslu og saumaskap,
aflaði sér menntunar í
Reykjavík í saumaskap og
stundaði æ síðan, asamt því
að vera húsmóðir. Útför Guð-
rúnar verður gerð frá Ytri-
Njarðvíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
ið. Sem saumakona saumaði
mamma á börnin og síðar á bama-
börnin, þeim og sjálfri sér til
ánægju og gleði. Hún taldi aldrei
eftir sér að gera fólki greiða eða
veita þá hjálp sem sóst var eftir.
Þar sem hún kom, leitaði hún
eftir að skoða hannyrðir og hand-
verk. Hún fylgdist bæði með nýj-^.
ungum í saumaskap sem og eldra
handverki. Það var eins og hún
læsi slíkt, skoðaði það og virtist
kunna það sjálf á eftir. Með heimil-
inu vann hún úti, við fískvinnslu
og saumaskap. Heimili æsku
minnar var heimili reglusemi og
glaðværðar og áttu barnabörnin
þar ávallt ömmu sína að, og nutu
hlýju hennar og ástar. Það er
þyngra fyrir bamabörnin að missa
nú ömmu sína, því alltaf þótti
þeim jafngott að koma til hennar.
Við systkinin höfum orðið fyrir
miklum missi við fráfall móður
minnar. En faðir minn hefur þó
misst mest, þegar mamma er far-
in, hún var hans stoð og stytta í
öllu _sem þau tóku sér fyrir hend-
ur. Ég kveð ástkæra móður mína
með söknuði og trega og vona að
hennar bíði hugljúf tilvera.
Elvar Ágústsson.
Móðir mín, Guðrún Jóhannsdóttir,
er látin. Það var á þjóðhátíðardag-
inn 17. júní að hún veiktist skyndi-
lega og var flutt á sjúkrahús. Hún
hafði þá kennt sér þess meins sem
hún lést úr 25. janúar. Minning-
arnar leita á mann, ég sé hana
fyrir mér í glaðværð á heimilinu,
alltaf með einhveija handavinnu.
Hún stundaði saumaskap og var
fljótvirk, vandvirk og sérlega
handlagin. Sjaldan féll henni verk
úr hendi, en var glaðvær í félags-
skap, var minnug og vildi vita
deili á fólki, um uppruna þess og
ættir. Hún var fróðleiksfús og
hafði gaman af ferðalögum, vildi
skoða allt og sjá. í ferðum hér
heima og erlendis með fjölskyld-
unni var mamma sú sem dreif í
því að barnabörnin nytu þess besta
sem ferðin hafði uppá að bjóða.
Ég minnist æskuáranna þegar
mamma fór á heimaslóðir í Skaga-
firði. Ætt móður minnar er stór
og vinirnir voru margir, og alls
staðar var komið við. Mamma var
ættrækin og vitjaði ættingjanna
og vinafólks, og ég minnist þess
hve okkur var alls staðar vel tek-
fí
Styrklarfélag krabbameinssjúkra barna
Minningarkort Styrktarfélags
Krabbameinssjúkra barna fást
hjá félaginu í síma 588 7555.
Ennfremur í Garðsapóteki
sími 568 0990 og
Reykjavíkurapóteki
sími 551 1760.