Morgunblaðið - 24.04.1996, Side 31

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 24. APRÍL 1996 31
og fjölskyldur, ég og fjölskylda
mín sendum ykkur innilegustu
samúðarkveðjur.
Mig langar með þessum fáu orð-
um að þakka þér allt það góða sem
þú hefur látið streyma til mín og
minna. Vertu ávallt guði falinn.
Ég sakna þín sárt.
Þín frænka,
Sigrún Edda.
Sumarið 1957 var húsið Goð-
heimar 21 steypt upp og gert fok-
helt. í því eru fjórar íbúðir. Þær
voru flestar fullgerðar árið 1958
og flutt í þær. Það sem einkennt
hefur þetta hús er, að sömu eigend-
ur hafa verið að öllum íbúðunum
frá upphafi og fram á þennan dag
með tveimur undantekningum:
Alexander og fjölskylda keypti sína
íbúð 1962 og flutti þá í hana, og
fyrir u.þ.b. fjórum árum seldi ekkja
íbúð sina og kaus að flytja í íbúð
fyrir aldraða, en þá var maður
hennar látinn fyrir nokkrum árum.
Maður kemst ekki hjá því að velta
fyrir sér ástæðunum fyrir þessari
löngu sambúð í húsinu. Þær eru
að mati undirritaðs m.a. þessar:
Fólkið var allt ákveðið í því að
gera skyldu sína í einu og öllu,
sýna eðlilega tillitssemi, ganga vel
og hljóðlega um, leggja fram pen-
inga og vinnuframlag eftir þörfum,
svo að allt liti þokkalega út. Alex-
ander lét ekki sinn hlut eftir liggja
í þessu efni frekar en öðrum. Und-
irritaður átti mjög góða og
ánægjulega samvinnu við Alex-
ander í sambandi við rekstur fast-
eignarinnar.
Með fjölskyldum okkar Alex-
anders tókust strax góð kynni og
studdi margt að því. Eg fékk góð-
ar upplýsingar um störf hans, áður
en hann kom til Reykjavíkur og
fýlgdist með störfum hans eftir
komu hans til Reykjavíkur. Aðal-
störf hans voru verslunarstörf hjá
Kaupfélagi Rangæipga á Hvols-
velli og síðar hjá Byggingavöru-
deild SÍS, eftir komu hans til
Reykjavíkur. Þessi störf innti hann
af hendi af meðfæddum dugnaði
og með einstakri lipurð, enda taldi
hann störf sín í þágu þessara aðila
öðrum þræði hugsjónastörf. Jafn-
framt störfum sínum hjá Kaupfé-
lagi Rangæinga rak Alexander
búskap í Djúpadal og bjó þar. í
kynnum okkar kom greinilega í
ljós hjá honum mikil velþóknun á
lífi og starfí bóndans. Hann naut
í ríkum mæli að dvelja í frístundum
sínum í sumarbústað þeirra hjóna
við Þingvallavatn og skreppa til
veiða í hinni kæru Eystri-Rangá,
sem rennur rétt við hlaðvarpann í
Djúpadal. Á þessum stöðum lifði
hann sæludaga í faðmi fjölskyldu
sinnar. Fjölskyldur okkar skiptust
á heimsóknum í sumarbústaði okk-
ar, enda stutt á milli.
Það var ávallt mjög ánægjulegt
að hitta Alexander, hvort heldur
sem var á fömum vegi eða á fal-
legu heimili þeirra hjóna. Hann var
alltaf glaður og reifur. Þótt hann
væri í raun alvörumaður, fór svo
sannarlega ekki fram hjá honum
skoplega hliðin á lífinu og tilver-
unni. Marga góða söguna fékk ég
hjá honum á þessum 33 árum.
Þeim verður að sleppa hér. Morg-
unblaðið vill ekki langar minning-
argreinar. Við vomm ekki sam-
mála í stjórnmálum. Af því hlutust
margvísleg orðaskipti, en ávallt í
gamansömum tón. Hvor hélt með
sínum. Oft urðum við þó sammála
eftir nokkrar orðahnippingar.
Alexander þekkti mjög margt
fólk og var afar vinsæll. Vegna
starfa sinna kynntist hann mörg-
um, og svo var hann mjög félags-
lyndur og mannglöggur.
Ekki verður Alexanders minnst,
án þess að getið sé konu hans,
Guðrúnar Helgadóttur. Þau giftust
1942. Hjónaband þeirra var eins
gott og hægt er að hugsa sér best.
Vegna veikinda beggja hafa þau
þurft að vera hvort öðru stoð og
stytta, og hafa þau svo sannarlega
verið það. Heimili þeirra var fallegt
og umfram allt hlýlegt. Alexander
og Guðrún eignuðust tvö mann-
vænleg börn, Gunnar og Hafdísi,
sem bæði eru fyrir löngu gift og
hafa eignast afkomendur. Þessi
fjölskylda er sérstaklega samhent
og farsæl. Þarna eru engin tilbúin
vandamál. Afkomendurnir voru
Guðrúnu og Alexander mjög kærir.
Við vinkonu mína, Guðrúnu, vil
ég segja þetta: Þú hefur misst
mikið, af því þú áttir mikið. Þú
átt því margar og góðar minning-
ar. Hugsaðu um þær. Örlögin fær
enginn flúið. Þeir eru margir, sem
þurfa að taka sömu örlögum og
þú nú eða jafnvel miklu verri. Við
trúum því bæði, að látinn lifir og
er meira að segja nálægur stuttu
eftir brottförina. Við trúum einnig
á endurfundi. Er þetta ekki huggun
harmi gegn? Ég mun sakna Alex-
anders allan þann tíma, sem ég á
eftir að vera í Goðheimum 21. Þar
er svo margt sem minnir mig á
hann. Hann var einn af hreinhjart-
aðri og betri mönnum, sem ég hef
kynnst á langri ævi.
Árni Stefánsson.
Það er margs að minnast þegar
Alexander Sigursteinsson er
kvaddur. Minningar frá Djúpadal
þar sem Eystri-Rangá liðast við
túnfótinn. Minningar frá heim-
sóknum í vistleg heimkynni Alexar
og konu hans Guðrúnar Helgadótt-
ur í Goðheimum 21. Heimili Alexar
og Gunnu stóð opið gestum og
gangandi á þessum tveimur stöð-
um alla þeirra búskapartíð. Og nú
stöndum við eftir og söknum Aiex-
ar, sem veitti gleði til samferða-
mannanna af gnægð hjartans.
Svifinn er svanur af engi.
Sá hafði fjölskyldu lengi
skýlt undir skjólgóðum væng.
Á veginn til hæðanna venti,
hjá vötnunum eilífu lenti, hvar þreyttum er
þægileg sæng.
Gott var hann gjaman að finna,
gestum hann kunni að sinna
og hlýju í hjartanu bar.
Var glaður á góðvina fundum.
Gætinn á aivömstundum.
Höfðingi hvar sem hann var.
r
Hér er nú skarð fýrir skildi.
Skaparinn söknuðinn mildi
öllum, sem elskuðu hann,
okkur, sem götuna göngum,
greitt eða hægt eftir föngum
og dáðum þann drengskaparmann.
(Bj.H.)
Já, það er margs að minnast og
margt að þakka.
Fagran júnímorgun er stefnan,
sem oftar, tekin á Þingvöll. Það
stendur til að heimsækja Alex og
Gunnu í sumarbústaðinn. Á leið-
inni upp með Ingólfsfjalli og upp
Grímsnes er hugurinn fullur að-
dáunar á fegurð náttúrunnar. Þeg-
ar komið er í sumarhúsabyggðina
sunnan við Miðfell má sjá að fáni
blaktir á verönd við gulan sumar-
bústað. Alex er búinn að flagga.
Þau standa saman á veröndinni
og veifa þegar ekið er í hlað. Gest-
um er fagnað opnum örmum.
Aspimar eru vaxnar langt upp
fyrir víðihekkið. Þær spjara sig,
þær ilma, enda hefur verið hlúð
að þeim. Grasbletturinn við húsið
er rennisléttur og rótin þétt. Þessi
blettur hefur verið notaður vel. Á
hann máttu allir stíga. Bömin léku
sér þar eins og þau vildu. Það var
engin hætta á því að Alex kæmi
að skamma þau, því enginn var
börnum betri en hann. Því meiri
gleði og hlátur, því ánægðari var
Alex, því hann var maður lífsins
og gleðinnar. Hann var mjög lið-
tækur í eldhúsi og léttstígur þegar
hann var að bera kræsingarnar á
borðið með Gunnu. Þau unnu sam-
an og þar var ekki skorið við nögl.
Loginn flökti í kamínunni og á
henni var heitt vatn í stórum potti.
Lágt suð kamínunnar skapaði
notalega stemmningu. Úr stofu-
glugganum sást út á Þingvallavatn
og reykirnir á Nesjavöllum liðuðust
upp í loftið handan vatnsins. Það
var spjallað og hlegið. Nóttin var
björt. Þetta var sumarparadísin hjá
Alex og Gunnu.
Enginn bjóst við því síðastliðið
haust, að Alex væri að loka bú-
staðnum þeirra í síðasta sinn. En
svona er lífið.
Vorið er að koma og gróðurinn
við sumarbústaðinn á Þingvöllum
fer að taka við sér í vorregni og
sól. Alex hefði farið að hugsa til
hreyfings upp í bústað, en stefn-
unni var breytt.
Khalil Gibran segir í Spá-
manninum: „Hvað er það að deyja
annað en standa nakinn í blænum
og hverfa inn í sólskinið.“ Og var
ekki á nýliðnum páskum talað um
upprisusól frelsarans? Við gætum
ekki óskað Alex öllu betra hlut-
skiptis en þess, að mamma hans
stæði með opinn faðminn í sólskin-
inu og tæki á móti honum, eins
og þegar hann var lítill drengur í
Vestmannaeyjum forðum daga.
Hann ætti það skilið.
Bjarni og Margrét.
Við áttum því láni að fagna að
hafa Alexander og frú Guðrúnu
fyrir granna síðustu fjögur árin.
Nú er Alexander horfinn yfír móð-
una miklu. Við viljum segja þetta
um hann: Hann var hógvær maður
og hjartahlýr. Hann var umburðar-
lyndur og virti börnum okkar ævin-
lega allt til besta vegar. Svo var
hann spaugsamur og glaðsinna en
æðrulaus þegar á móti blés. í fari
hans fundum við margt fagurt og
ýmislegt til eftirbreytni. Þess
vegna erum við þakklát fyrir að
hafa kynnst honum og stofnað til
vinfengis við hann og ágæta eigin-
konu hans, Guðrúnu.
Megi Guð blessa hana og styrkja
og megi ættingjar hans una sér
við minninguna um grandvaran og
góðan mann.
Guðbrandur Gíslason,
Halla Magnúsdóttír.
Það er komið vor, sólin hækkar
á lofti, fuglamir syngja og páska-
liljurnar í garðinum eru sprungnar
út. En skyndilega dimmir á ný er
Guðrún hringir og segir að Alex-
ander sé dáinn. Við drúpum höfði
og verðum enn einu sinni að horf-
ast í augu við hve skammt bilið
er milli lífs og dauða. Það eru ekki
margir dagar síðan að Alexander
bankaði á eldhúsgluggann til þess
að kasta kveðju á mannskapinn á
sinn hlýja og glaða hátt og ósjálf-
rátt lítum við út um gluggann og
bíðum eftir áð fá að sjá brosið
hans ljúfa einu sinni enn.
Við kynntumst Alexander og
Guðrúnu fyrir meira en þrjátíu
árum er þau fluttu í Goðheimana
og er skemmst frá því að segja
að þar hófst vinátta sem aldrei
hefur borið skugga á. Hafa þau
hjón deilt með okkur gleði og raun
í öll þessi ár og er vart hægt að
hugsa sér betri og sannari vini.
Alltaf var Alexander tilbúinn að
rétta hjálparhönd ef á þurfti að
halda og var hugulsemi þeirra
hjóna og umhyggja fyrir fjölskyldu
okkar einstök. Hjónaband Guðrún-
ar og Alexanders var mjög farsælt
og var unun að því að fylgjast með
hve annt þeim var hvoru um annað
og um fjölskyldu sína. Í kringum
þau ríkti alltaf glaðværð og eru
þær ófáar ánægjustundimar sem
við höfum átt saman hér í Goð-
heimum 21.
Nú er Alexander horfinn á braut
og eftir sitjum við og yljum okkur
við minningarnar. Við biðjum Guð
að geyma hann og styrkja Guðrúnu
og alla aðstandendur hans. Guð
blessi minningu góðs og einlægs
vinar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Knútur Þorsteinsson
og fjölskylda.
ARNKELL
ÞÓRÓLFSSON
+ Arnkell Þór-
ólfsson fæddist
á Sílalæk í Aðaldal
28. september 1920.
Hann andaðist á
heimili sínu Hraun-
koti II í Aðaldal 15.
apríl sl. Foreldrar
hans voru Þórólfur,
f. 20.4. 1892, d.
15.1. 1969, bóndi á
Sílalæk og Hraun-
koti í Aðaldal Jón-
asson bónda á
Hraunkoti Þor-
grímssonar og
Friðriku Sigríðar
Eyjólfsdóttur, og k.h. Ingibjörg
Jakobína, f. 28.11.1896, d. 29.9.
1950, Andrésdóttir bónda á
Sílalæk Jónassonar og Elínar
Sigurveigar Jónasdóttur. Þór-
ólfur og Ingibjörg bjuggu á
Sílalæk frá 1920 til 1926 að þau
fluttu í Hraunkot og bjuggu
þar til 1950 að Arnkell tók við
búskapnum.
Systkini Arnkels eru Elín, f.
1921, húsfrú á Husavík, gift
Karli Ingólfssyni, fyrrum bif-
reiðastóra, hún á 2 börn. Jón-
as, f. 1924, fyrrum bóndi á
Syðri-Leikskálaá í Kinn,
kvæntur Svanhvíti Ingvars-
dóttur, þau eiga 4 börn. Stein-
ar, f. 1930, verkamaður á Ak-
ureyri, kvæntur Halldóru Vil-
helmsdóttur, þau eiga 6 börn.
Friðrika, f. 1933, húsfrú á Böð-
varsnesi í Fnjóskadal, gift
Kristjáni Valdi-
marssyni bónda,
hún á 5 börn. Helga,
f. 1939, húsfrú á
Akureyri, gift Indr-
iða Úlfssyni rithöf-
undi og fyrrverandi
skólasljóra, þau
eiga 2 börn.
Arnkell kvæntist
11. nóvember 1950
eftirlifandi konu
sinni Hólmfríði
Jónsdóttur, f. 5.1.
1930, hún er dóttir
Jóns Pálssonar, f.
1903, d.1990, bónda
á Granastöðum II í Kinn og
k.h. Bjargar Kristjánsdóttur,
f. 1904, d. 1973.
Börn Arnkels og Hólmfríðar
eru: 1) Ingibjörg, f. 30.11.1950,
hjúkrunarfræðingur á Húsa-
vík, maður hennar var Tryggvi
Ingason bóndi á Narfastöðum
í Reykjadal og eignuðust þau
2 dætur. 2) Þórólfur, f. 14.2.
1952, d. 31.7. 1971, nemi á
Hraunkoti II. 3) Jón, f. 2.12.
1955, rafvirki á Húsavík, kona
hans er Gunnþórunn Þorgríms-
dóttir húsfrú og verkakona,
þau áttu 3 börn. 4) Olína. f.
5.5. 1957, húsfrú og bóndi á
Hraunkoti II, maður hennar er
Hermann Sigurðsson bóndi og
trésmiður, þau eiga 3 börn.
Útför Arnkels verður gerð
frá Neskirkju í Aðaldal í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Ekki datt mér í hug í ágúst sl.
þegar ég kom í Hraunkot að það
yrði í síðasta skiptið sem ég sæi
Amkel föðurbróður minn í þessu
lífí.
Hann var elstur í hópi sex systk-
ina, ég held vel samhentum hópi,
ég man ekki betur en samgangur
þeirra á milli a.m.k. væri mikill og
góður á mínum uppvaxtarárum.
Mér hefur alltaf fundist að Addi
væri kletturinn í hópnum, kannske
vegna þess að hann tók við ætta-
róðalinu, sem forfeður okkar hafa
setið síðan á seinni hluta átjándu
aldar, og faðir minn hafði sterkar
taugar til síns æskuheimilis.
Addi frændi var glaðvær og
hressilegur og með skemmtilegri
mönnum sem ég hef kynnst, hjálp-
semi og verklagni voru honum í
blóð borin og nautu margir góðs
af því. Hann var félagslyndur og
tók þátt í ýmsu félagslífi í Aðald-
al, man ég eftir að hafa séð hann
á leiksviði fyrir um það bil aldar-
fjórðungi, þá hafði hann góða
söngrödd og söng í kirkjukór Nes-
kirkju og einnig í karlakómum
Hreimi frá stofnun fyrir rúmum
tuttugu árum.
Þegar faðir minn veiktist haust-
ið 1974 voru þær ófáar ferðirnar
sem Addi kom vestur yfir Fljótið
á milli 20 og 30 km leið á slæmum
vegum, var hann þá að aðstoða
við hlöðubyggingu og eitt og annað
sem til féll, tel ég á engan hallað
þó að ég segi að hjálp þeirra föður-
bræðra minna hafí skarað fram
úr annarri hjálp það haust, en oft
hafa þeir tekið Syðri-Skálarheimil-
inu handarvik bæði fyrr og síðar.
Séifræðingar
í Itlóniaskroý
iíó öll la'kilæri
blómaverkstæði I
INNA*|
Skólavörðustíg 12,
á horni Berg'staðastrætis,
sími19090
Þó nokkrar voru þær næturnar
sem ég gisti í Hraunkoti á skólaár-
um mínum, en aldrei munu þær
hafa verið fleiri á einum vetri en
veturinn 1974-75 þegar faðir minn
lá á sjúkrahúsi í Reykjavík og
móðir mín var þar yfir honum
veturlangt, það var svo gott að
vera hjá Ádda og Fríðu að mér
fannst ég vera í hlýjum foreldra-
húsum.
Það hlýtur að hafa verið ein
mesta gæfa Adda frænda þegar
hann kvæntist Fríðu, þau voru svo
samhent að þau voru eins og tveir
eikarstofnar af sömu rótinni, þeirra
vistlega og hlýja heimili ber hug
þeirra og handa vitni. Og mun
Addi ekki síður hafa átt þátt í
góðu húshaldi, en hann er fyrsti
karlmaðurinn sem ég sá koma
nálægt húsverkum, og enn hef ég
ekki séð þá marga af hans kynslóð
vinna þau verk.
Ræktarsemi fjölskyldunnar í
Hraunkoti við sjúkan föður minn
sl. tæp 22 ár, verður aldrei fullþökk-
uð svo mikla ánægju sem hann
hafði af heimsóknum bróður síns
og mágkonu, og víst er um það að
fjölskyldan á Syðri-Skál saknar vin-
ar í stað við fráfall Amkels.
Elsku Fríða, Inga, Jón, Ólína
og fyölskyldur, ég sendi ykkur mín-
ar dýpstu samúðarkveðjur og bið
almættið að styrkja ykkur í sorg-
inni.
Sveinn Valdimar.
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEfÐIR
HÓTEL LÖFTLEIHIR
4
V
t