Morgunblaðið - 07.05.1996, Page 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 7. MAÍ1996 45
innilegar samúðarkveðjur. Guð gefi
ykkur styrk í mikilli sorg. Það er
huggun að eiga ljúfar minningar
um góða og elskulega konu. Blessuð
sé minning hennar.
Þín vinkona,
Elísabet.
í ást til íslands búum við, konan
mín, sem er fædd á íslandi, og ég,
Dani frá Bornhólm, í Virum norður
af Kaupmannahöfn. Einn þáttur í
að rækta samskiptin við vini og
ættingja á íslandi eru tíðar heim-
sóknir þeirra sem okkur þykir vænt
um á íslandi á heimili okkar hjóna.
Að öllum öðrum ólöstuðum var
Sigga vinkona- sú sem við ávallt
hlökkuðum mest til að fá í heim-
sókn og nú kemur hún ekki fram-
ar. Það er óskiljanlegt. Hinar sorg-
legu kringumstæður við andlát
Siggu auka enn á sorg okkar og
dýpka samúð okkar með þeim sem
henni voru kærir á íslandi. Það er
erfitt að eygja tilgang í slíkum ör-
lögum og óbærileg tilhugsun að
vinkona konu minnar frá barnæsku,
sem af trúmennsku og þrátt fyrir
vík milli vina, fylgdist með lífs-
hlaupi hennar og þroska, og síðar
okkar beggja, skuli vera að eilífu
kvödd og ekki framar hægt að njóta
með henni ánægjulegra samveru-
stunda. Hlátur Siggu er hljóðnaður,
gleði hennar yfir öllu sem gott er
og fagurt hefur slokknað og eftir
sitjum við með sorg í hjarta. Innra
með okkur iifir minningin um hjálp-
semi hennar og ræktarsemi við vini
og vandamenn og þeirri minningu
munum við hlú að.
Hugur okkar á þessari sorgar-
stundu er hjá eftirlifandi eigin-
manni hennar, syni og tengdadóttur
og ekki síst hjá nýfæddu sonardótt-
urinni sem Sigga hlakkaði svo
ósegjanlega til að kynnast og tengj-
ast sterkum böndum. Minningin um
Siggu mun þó alltaf verða hluti af
þeim.
Við sem söknum Siggu vinkonu
erum fátækari við fráfall hennar
en jafnframt rík að eiga minning-
una um slíka konu. Það er tómarúm
á heimili okkar hjóna sem enginn
annar getur fyllt, en það tómarúm
fyllum við með minningum um góð-
ar stundir, hlátur og sannan vin-
skap. Þannig minnumst við Siggu
vinkonu.
Elna og Ole Stangegárd.
Hún Sigga er dáin. Svo snöggt,
svo óvænt. Við sitjum hér eftir fjór-
ar vinkonur sem haldið höfum sam-
an síðan árið 1955 er við vorum
saman á skóla í Danmörku, nánar
tiltekið í Vordingborg. í upphafi
vorum við sex. Sú fyrsta sem
kvaddi, langt fyrir aldur fram, var
Sísí og nú stöndum við frammi fyr-
ir þeim óraunveruleika, að okkur
finnst, tæpum þremur árum síðar,
að Sigga er líka farin. Fyrirvara-
laust. Okkur er orða vant, en það
er okkur huggun í dag að eftir
nokkurra ára hlé á því að við allar
hittumst að staðaldri var Sigga aft-
ur komin í hópinn og fyrir réttu ári
héldum við upp á 40 ára útskriftar-
afmæli okkar frá Vordingborg með
pomp og pragt þar sem við rifjuðum
upp ótal minningar frá liðnum árum
s
ERFI
mtYkk.nit
Látið okkur aunast
erfidrykkjuna.
Fyrstafiokks þjónusta
og veitingar.
Rúmgóð og þœgileg
salarkynni.
Upplýsingar í síma 552-9900
og það var mikið hlegið. Þegar við
nú sitjum hér saman til að minnast
Siggu rifjast enn og aftur ýmislegt
upp, góðar minningar. Það var í
Vordingborg sem við hittum Dinna
hennar Siggu fyrst, eins og við
köllum Þorstein. Eftir að heim var
komið og við hver af annarri stofn-
uðum heimili, var eiginmönnum
árlega boðið út að borða með
saumaklúbbnum og það má með
sanni segja að það hafi vérið sér-
staklega líflegar samkomur. Ein
okkar, Sigrún, hafði síðustu árin
mikið og sérstaklega ánægjulegt
samstarf við Siggu, en þær störfuðu
báðar við Heilsuhringinn. Sigga var
líka virk sem Hringskona og var
mikið inni á sjúkrahúsunum á þeirra
vegum. Eftir hressingardvöl á
Reykjalundi vegna astma sem
hijáði Siggu mikið, þá leið henni
mjög vel í vetur og lék við hvern
sinn fingur. Nýbúin að fá litla prins-
essu í fjölskylduna, sonardóttur, og
var alsæl.
Sigga var alltaf hrókur alls fagn-
aðar, hress, kát og ákveðin. Hún
lagði mikið upp úr því að vera vel
til höfð og það var alveg sama
undir hvaða kringumstæðum maður
hitti Siggu, hún var alltaf glæsileg.
Elsku Þorsteinn, Gylfi, Guðrún og
litla prinsessa. Guð gefi ykkur styrk
og æðruleysi í þessari miklu sorg
ykkar. Tíminn græðir aldrei öll sár,
en það er huggun harmi gegn að
eiga góðar minningar sem þið öll
og við vinkonurnar getum yljað
okkur við.
Elsku Sigga. Við kveðjum þig
með söknuði og þakklæti fyrir allt
og allt og óskum þér blessunar
Guðs í nýjum heimkynnum.
Drottinn gefi dánum ró og hinum
líkn sem lifa. Guð blessi minningu
Sigríðar Eggertsdóttur.
Sigrún, Karólína, Elísabet
og Ingibjörg.
Að kveldi laugardagsins 27. apríl
hringdi síminn og okkur tilkynnt
að hún Sigga, eins og hún var
ævinlega kölluð, væri dáin. Ég varð
harmi slegin, gat það verið, Siggá
sem var svo hress aðeins nokkrum
dögum áður þegar ég kom til þeirra
hjóna, Siggu og Þorsteins. Við sát-
um yfir kaffibollum og spjölluðum
saman, umtalsefnið snerist mest um
væntanlega skírn litlu ömmu- og
afastelpunnar og framtíð hennar.
Þessi litli sólargeisli var hennar
fyrsta barnabarn. En skyndilega er
Sigga tekin frá okkur, hún sem
ætlaði að gera svo margt fyrir litlu
sonardótturina sem fæddist 25.
mars sl. Hún var svo hamingjusöm
þegar hún varð amma. Elsku Sigga,
þú sem ætlaðir virkilega að njóta
þess að sjá hana dafna og þroskast
í faðmi fjölskyldunnar. Eg veit að
þú vakir yfir henni og verndar þar
sem þú ert komin til æðri heima.
Það var árið 1987 sem ég kynnt-
ist þeim góðu hjónum, Siggu og
Þorsteini, en þá höfðu Gunný og
Gilli, eins og þau eru kölluð, fellt
hugi saman, fljótt náðum við vel
saman og varð Sigga mér góð og
traust vinkona. Við áttum alltaf
góðar stundir saman hvort sem ég
heimsótti hana í Espigerði eða sum-
arbústaðinn og ekki stóð á veiting-
unum. Við gátum alltaf spjallað og
hlegið saman, pijónana mátti held-
ur aldrei vanta, en Sigga var mikil
hannyrðakona, hún pijónaði mikið
af lopapeysum og það var ótrúlegt
hversu fim hún var með pijónana.
Ég gat aldrei skilið hversu fljót hún
var með hvetja peysu og voru þær
hver annarri fallegri, engan mátti
vanta peysu. Sigga var örlát kona
og var alltaf að færa sínum eitt-
hvað sem gladdi. Sigga var skyn-
söm kona, traust, ákveðin, dugleg
og drífaridi, hún hikaði aldrei við
það sem hún tók sér fyrir hendur,
að töfra fram hvers kyns veislur
var hennar yndi og það varð enginn
svikinn í veislu sem hún hafði kom-
ið nálægt. Sigga var alltaf tilbúin
að rétta hjálparhönd hvar sem hún
mátti koma að og er mér minnis-
stætt þegar hún málaði alla íbúðina
sem börnin okkar höfðu fest kaup;
á hún var ekkert að hika með pen-
silinn. Þetta lýsir vel þeirri Siggu
sem ég þekkti. Ég veit að Sigga
fær hlýjar móttökur fyrir handan
en fyrir aðeins tveimur mánuðum
missti hún móður sína. Það er víst
að hún hefur umvafið hana örm-
um.
Elsku Sigga, ég hefði viljað njóta
vináttu þinnar miklu lengur, við
áttum svo margt ógert eins og við
höfðum rætt um. En ég er þakklát
Guði fyrir að hafa fengið að kynn-
ast þér. Þótt þú sért mér horfin
mun minningin um góða vinkonu
lifa.
Elsku Þorsteinn, Gilli, Gunný og
barnabarn, ég bið algóðan Guð að
styrkja ykkur á þessari sorgar-
stundu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Hinsta kveðja,
Guðmunda.
Kveðja frá Heilsuhringnum
Horfin er mæt kona og góður
félagi, sem við minnumst með virð-
ingu og þökk. Eiginleikum Sigríðar
er erfitt að lýsa í fáum orðum, en
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
Crfisdryklijur
'VoitlflQahú/lð
con-inn
Sími 555-4477
og 562 7575
FLUaUEIÐIR
HOTEL LöFTLElBlil
Islenskur efniviður
íslenskar steintegundir henta margar
afar vel í legsteina og hverskonar
minnismerki. Eigum jafnan til fyrir-
liggjandi margskonar íslenskt efni:
Grástein, Blágrýti, Líparít og Gabbró.
Áralöng reynsla.
Leitið
upplýsinga.
BiS. HELGASON HF
ISTEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 • SlMI 557 6677
hún var sú manngerð er alltaf gaf
sér tíma til að leggja góðum málum
lið og var ósérhlífin í öllu sam-
starfi. Hún dreif hlutina af og var
vel vinnandi, að hveiju sem hún
gekk. Við minnumst gleðinnar er
fylgdi henni og gáskans sem bjó
undir alvarlegu yfirbragðinu.
Samstarfsfólk í Heilsuhringnum
þakkar henni vel unnin störf á liðn-
um árum. Við sendum eiginmanni,
syni, tengdadóttur og barnabarni
innilegar samúðarkveðjur.
Ingibjörg Sigfúsdóttir.
Lífi Sigríðar Eggersdóttur er
skyndilega lokið. Vinir og vanda-
menn standa harmi slegnir yfir frá-
falli hennar og fá aldrei svör við
spurningunni af hveiju hennar tími
var kominn. Bundinn er endir á
tuttugu ára ánægjuleg kynni, sem
hófust í Bandaríkjunum á tímum
mikilla en jákvæðra atburða í lífi
okkar beggja.
Sigríður var ekki allra og var
frekar dul og jafnvel hlédræg. Samt
var hún að öðrum þræði félagslynd
og var hrókur alls fagnaðar, þegar
svo bar við. Það var alltaf ánægju-
legt að mega taka þátt í einstökum
og oft frumlegum gleðistundum
fjölskyldu hennar, sem náðu há-
punkti í glæsilegu brúðkaupi sonar-
ins á sl. ári. Nákvæmni hennar var
mikil og svo vel hugsað fyrir hveij-
um hlut og hveiju smáræði þegar
hún tók sér eitthvað fyrir hendur,
að allt varð eins og best var á kos-
ið. Ávallt var gestum komið á óvart
með einhveiju óvæntu og skemmti-
legu við þessi tækifæri. Þá voru
samverustundirnar hjá sameigin-
legum vinum í Danmörku alveg
ógleymanlegar.
Sigríður var gáfuð kona og hæfi-
leikarík og bar fágaður smekkur
hennar og listfengi þess ríkulegt
vitni. Hún gekk ung að eiga góðan
dreng, Þorstein Guðlaugsson end-
urskoðanda, og reyndust þau hvort
öðru vel í blíðu og stríðu. Oft heij-
uðu veikindi á þeirra litlu fjöl-
skyldu, en ekkert gat bugað hana.
Augasteini þeirra hjóna, einka-
syninum Gylfa Þór, og tengdadótt-
urinni, Guðrúnu Þórisdóttur, sem
Sigríður unni svo mjög, fæddist
fyrsta barnið, dóttir, 25. mars sl.,
sem átti svo margt ógert með ömmu
sinni þegar kallið kom. Sigríður var<»,
harðdugleg kona og vann oft við
endurskoðunarstörfin með manni
sínum og á Skattstofu Reykjavíkur
á þeim árstíma sem annir eru þar
mestar.
Við Hringskonur nutum þess að
starfa með henni í kvenfélagi okkar
í mörg ár og þar sýndi Sigríður
mikla ósérhlífni og dugnað. Hlýlegt
var að sjá hve fagurlega þau hjón
höfðu búið heimili sitt og hve mikla
alúð þau lögðu í sumarbústað sinn
og umhverfi hans við Gíslholtsvatn.
Nú verðum við ekki samferða
lengri veg að sinni. Hennar er og
verður sárlega saknað af okkur
ferðafélögunum. Sigríður Eggerts-
dóttir er því kvödd í kærri þökk
fyrir vináttuna og ómetanlega sam-
veru. Megi Guð styrkja fjölskyldu
hennar.
Vilborg G. Kristjánsdóttir.
t
Ástkær móðir okkar,
SVANHILDUR GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Múla
við Suðurlandsbraut,
síðast til heimilis
á Norðurbrún 1,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í
Reykjavík í dag, þriðjudaginn 7. maí,
kl. 13.30.
Auður, Bergljót, Hörður
og Hildigunnur Gunnarsbörn
og aðrir vandamenn.
t
Við þökkum innilega öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og veittu okkur
styrk við andlát og útför dóttur okkar,
systur og barnabarns,
SIGRÍÐAR HULDAR
KJARTANSDÓTTUR,
Sæbólsbraut 17,
Kópavogi.
Guðrún Sigurðardóttir, Kjartan Stefánsson,
Stefán Kjartansson,
Sigríður Sigurðardóttir,
Stefán Friðbjarnarson, Þorgerður Sigurgeirsdóttir.
t
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafað-
ir og afi,
ÁRNIJ. FANNBERG,
lést á heimili sínu laugardaginn
27. april síðastliðinn.
Útförin hefur farið fram íkyrrþey að ósk
hins látna.
Sigriður J. Fannberg,
Gunnhildur Fannberg, Jón Fannberg,
Þuríður Fannberg, Jóhann Á. Fannberg,
Gísli Fannberg, Ólafur Fannberg,
Rannveig Fannberg, Arndís Fannberg,
tengdabörn og barnabörn.
Lokað
Vegna útfarar EIRÍKS ÓLAFSSONAR verður skrif-
stofa okkar lokuð í dag, þriðjudaginn 7 maí, frá
kl. 14.30-17.00.
Könnun hf.,
Draghálsi 14-16.