Morgunblaðið - 01.08.1996, Blaðsíða 42

42 FIMMTUDAGUR 1. ÁGÚST 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Okkar kæra systir og mágkona,
BRYNHILDUR STEINÞÓRSDÓTTIR
(Stella),
andaðist í Kaupmannahöfn 9. júlí.
Hún verður kvödd frá Fossvogskapellu
miðvikudaginn 7. ágúst
kl. 13.30.
Birgir Steinþórsson, Kristin Ingimundardóttir.
t
Ástkær dóttir okkar og systir,
HARPA RUT ÞORVALDSDÓTTIR,
lést á heimili okkar, Hjarðarslóð 3E, Dalvík, 28. júlí.
Útförin fer fram frá Dalvíkurkirkju þriðjudaginn 6. ágúst kl. 13.30.
Þeim, vildu vildu minnast hinnar látnu, er bent á Styrktarfélag
krabbameinsveikra barna.
Þorvaldur Traustason, Arnleif Gunnarsdóttir,
Róbert Már Þorvaldsson,
Anna Björg Þorvaldsdóttir.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÍSAFOLD KRISTJÁNSDÓTTIR,
Laugavegi 159a,
sem lést 27. júlí, verður jarðsungin frá
Bústaðakirkju á morgun, föstudaginn
2. ágúst, kl. 10.30.
María Jóhannsdóttir, Sigurður Líndal,
Sigriður Jóhannsdóttir, Leifur Breiðfjörð
og barnabörn.
GESTUR
HALLGRÍMSSON
+ Gestur Hall-
grímsson
fæddist í Reykja-
vík 20. september
1929. Hann lést í
Reykjavík 25. júní
síðastliðinn og fór
útför hans fram
frá Hallgríms-
kirkju 4. júlí.
Þar sem ég er, er
dauðinn ekki; þar sem
dauðinn er, er ég ekki.
Svo mælti Pródikos
frá Keos um miðja 5.
öld f. Kr.
Gestur lagði hægt á eftir sér.
Ailt sitt líf lagði hann hægt á eft-
ir sér, rólegur, æðrulaus, brosti
við öllu gríni og óforskömmugheit-
um, en beitti því ekki sjálfur. Lík-
lega á að skiija orð heimspekings-
ins svo, að ekki skuli velta sér of
í annarlegum hugsunum, en beita
sjálfum sér fram meðan hægt er.
Hýs þú aldrei þinn harm, stendur
þar.
Við höfum skrifast nokkuð
reglulega á í vetur, hann til að
láta mig frétta að heiman, sem
öðrum sást yfir ásamt því að vara
mig við að rífa sundur gamlar
bækur hugsunarlaust
og endurbinda. Við
það gæti gamalt
handbragð horfið. Ég
hins vegar til að
skemmta skrattanum
og vissi að hann hafði
lúmskt. gaman af. En
hann gekk of hægt
um dyr og samband
okkar rofnaði án að-
draganda.
Gestur var tveimur
árum yngri en ég.
Leiðir okkar hafa far-
ið saman frá öndverðu
og alls þess hóps smá-
stirna, sem þær systur Ásta, móð-
ir Gests, Guðrún, móðir mín, og
Marsí, móðir Friðþjófs áttu. Sjö
börn voru þar, öll fædd á fjórum
árum, 1926 til 1930.
Það var því um þéttan hóp að
ræða meðan allir voru börn og
þótti familíulífið ljúft. Ekki minn-
ist ég þess, að sérlega þröngt hafi
verið, þótt aliir væru mættir í
heimsókn í þetta eina litla kamers
hjá afa og ömmu. Þá var reyndar
annar bragur á en nú.
En þegar menn uxu úr grasi
vildi nú hver hafa sín áhugamál,
langanir og þrár. Þráðurinn okkar
Gests hélt þó alltaf, því ég las
ERNA
GUÐMUNDSDÓTTIR
t
Faðirokkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐJÓN V. ÞORSTEINSSON
fyrrv. deildarstjóri,
verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju
föstudaginn 2. ágúst kl. 13.30.
Helgi H. Guðjónsson, Guðlaug D. Jónsdóttir,
Sverrir Guðjónsson, Erna A. Guðjónsdóttir,
Valsteinn V. Guðjónsson, Kristín Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
dóttir og systir,
SVANDÍS ELÍN
EYJÓLFSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðar-
kirkju föstudaginn 2. ágúst kl. 10.30.
Ágúst Þór Finnsson,
Elín Þóra Ágústsdóttir,
Eyrún Ásta Agústsdóttir,
Ágúst Finnur Ágústsson,
Ásta G. Lárusdóttir, Eyjólfur Einarsson,
Fríða G. Eyjólfsdóttir.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför ástkærrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
GUÐRÚNAR H. HALLDÓRSSON
(GígO,
áðurtil heimilis
i'Tjarnargötu 10C.
Sérstakar þakkir færum við öllu starfs-
fólki Hafnarbúða, síðar Sjúkrahús
Reykjavíkur (Landakot), fyrir góða umönnun og hlýju síðustu árin.
Guð blessi ykkur.
Hildur Ólafsdóttir, Pétur Gestsson,
Guðrún Ólafsdóttir, Björn Helgason,
barnabörn og barnabarnabörn.
+ Erna Guðmundsdóttir
fæddist í Reykjavík 5. júní
1930. Hún lést á heimili sínu
að kvöldi 12. júlí sl. og fór
útför hennar fram frá Þjóð-
kirkjunni í Hafnarfirði 23.
júlí.
Elsku mamma mín. Ég vil
þakka þér fyrir allt sem þú hefur
staðið fyrir og verið mér í næstum
hálfa öld. Myndir og minningar
streyma fram í hugann. Myndir
eins og þegar; þú leyfðir mér að
sitja undir saumavélarborðinu á
meðan þú saumaðir og hlusta á
æsispennandi útvarpsleikrit, við
sátum eftir háttatíma og ég fékk
að hjálpa þér við að búa til tusku-
dýr og dúkkur í jólagjafir, þú gafst
mér sýróp í grænni dós svo ég
gæti búið til kökur með sóleyjum
og sýrópi og boðið uppá kaffi og
kökur, þegar þú réttir mér kústinn
og sagðir mér að fara út og bara
beija þá aftur, þegar við sátum
Halla, Lilla og ég, allar þijár á
síðustu sex vikum meðgöngu, hjá
þér á eldhúsbekknum og ræddum
lífíð og tilveruna, þegar þú varðst
amma í fyrsta sinn, þegar þið
pabbi fluttuð til Skotíands og við
Harpa urðum eftir á íslandi upp-
teknar af að laga eigið lífshlaup,
hvað þú varst falleg með hárið
greitt frá vöngunum og í ljósbláu
blússunni, þegar þú reyndir að
hafa vit fyrir mér og ég var óráð-
þæg, hvernig þú kenndir okkur
að vera manneskjur og þýðingu
þess í ólgusjó lífsins.
Uppvöxt minn varst þú mest
ein með okkur krakkana. Pabbi
var á sjónum og þegar hann var
heima var einskonar hátíð fyrir
okkur öll. Eftir að pabbi kom í
landi hafið þið saman skapað það
heimili sem hefur orðið auka ank-
eri fyrir okkur systkinin. Strákarn-
HALLGRÍMUR
HALLDÓRSSON
+ Hallgrímur Halldórsson
fæddist í Hraungerði í
Álftaveri 19. maí 1910. Hann
lést á Landspítalanum 30. júní
síðastliðinn og fór útför hans
fram frá Fossvogskirlqu 8.
júlí.
Þegar frétt barst um andlát
fyrrverandi nágranna míns og
samstarfsmanns, var ég að fara í
sumarfrí út á land, sem er ástæð-
an fyrir þessum síðbúnu minning-
arorðum.
Við systkinin frá Þykkvabæjar-
klaustri minnumst fyrrverandi ná-
granna okkar, fjölskyldunnar í
Hraungerði, æskuheimili Hall-
gríms, með þakklæti og hlýjum
huga. Það ríkti mikil vinátta og
samskipti milli þessara tveggja
heimila, þar til Hraungerðisfjöl-
skyldan fluttist á brott rétt fyrir
stríð. Sigrún móðir Hallgríms og
amma voru að segja má uppeldis-
systur og Halldór faðir hans var
um tíma heimilismaður á Þykkva-
bæjarklaustri sem ungur maður. Á
þessum árum voru útvörp ekki á
hveiju heimili og minnumst við
þess að þá sunnudaga, sem ekki
var messað í Þykkvabæjarklaust-
urskirkju, kom Hraungerðisfólkið
oft í heimsókn til að hlýða á út-
varpsmessu og varð þar sannköll-
uð helgistund, enda hafa þau
systkinin alla tíð látið sig trúmál
miklu varða. Við krakkarnir vor-
um mjög fús til að fara í sendiferð
suður í Hraungerði. Hvergi voru
bitarnir stærri en hjá Rúnu og svo
voru það sögurnar hennar af hul-
dufólki, sem bjó allt um kring í
klettum og hólum. Við krakkarnir
hlustuðum hugfangin á sögurnar
hennar, sem ég held að hafi ekki
verið skáldskapur einn, heldur
með honum til Iðnskólans og
seinna unnum við svo til á sama
vinnustað, hann hjá borginni í
Skúlatúni 2, en ég hjá ríkinu í
Borgartúni 7. Og þegar ég teikn-
aði fyrir hjónin hús þeirra, höfðum
við lengi dagleg samskipti.
Hópurinn fyrrtaldi hefír þó
haldið dyggilega saman, stækkað
þegar fram í sótti, minnkaði aftur
upp úr miðjum aldri, fyrst Hrafn-
kell bróðir minn, nú Gestur. Sá
er oss vegur troðinn.
27 ára gamall eða árið 1956
kvæntist hann svo sinni ágætu
konu, Gyðu sem er Reykvíkingur
og fædd 1926. Þau eiga saman
tvo drengi og tvær stúlkur á árun-
um 1956 til 1963, Magnús skáld,
Benedikt bókmenntafræðing,
Huldu flokksstjóra hjá borginni,
Hallgerði, sem lærir uppeldis-
fræði.
Heldur teygist nú lopinn, þegar
ofangreind kynslóð birtist, en þó
er góður .vinskapur milli skáldsins
og mín, hann yrkir bæði mynd-
rænt og snjallt.
Gestur var ekki mikið gefinn
fyrir golfið né græjurnar, fótbolt-
ann né fákana, hans áhugamál
lágu á hljóðu sviði safnarans, sam-
ræðna, íhugana og áhugasamur
að því er að heimi lýtur.
Guð lét það eftir honum allt og
báðir voru ánægðir.
Vertu svo sæll, frændi og vin-
ur, gangi þér flestir hlutir að sólu
hjá almættinu.
Hreggviður Stefánsson.
ir mínir og barnabörn hafa líka
notið þess. Hlýja ykkar bara óx
og breiddi úr sér. Hjá ykkur urðum
við ævinlega að koma við og þá
gat umræðuefnið verið allt frá
magakveisu í einhveiju barninu til
að finna leiðir til að bjarga íslandi
eða heiminum frá ófarnaði og
ósköpum.
Síðustu vikur þínar hér, átökin
við sjúkdóminn og einkenni hans,
lýstu skýrt viljastyrk þínum og
æðruleysi. Að fá að vera með þér
og vera vitni að slíkri baráttu skýr-
ir enn betur hvað þú lagðir í það
að vera manneskja.
Elsku mamma mín, þú varst
aðeins sextán ára þegar þú áttir
mig ög það hefur ekki alltaf verið
létt að vera mamma mín. Nú ertu
dáin og við sjáum þig ekki meir,
en allt sem þú stóðst fyrir og gafst
okkur lifir áfram með okkur. Ég
bið almáttugan Guð að leiða þig
á sínum vegum og gefa pabba
styrk á göngu sinni hér.
Ég þakka öllum sem veittu okk-
ur hjálp og stuðning í veikindum
mömmu fyrir hlýhug og veitta
aðstoð.
Guðbjörg Birna.
hafí hún lifað þessi samskipti við
verur okkur ósýnilegar. Ekki var
ætlun hennar að hræða okkur með
sögum sínum, en ef farið var að
rökkva á heimleiðinni var oft ótti
í litlum bijóstum. Þó ungur væri,
minnist ég þess, hve Hallgrímur
hafði tæra og fallega söngrödd,
og voru þau systkinin mjög söng-
elsk. Mátti oft heyra margradda
söng á kvöldin, þegar þau voru á
leið af engjunum.
Árið 1966 réðst ég til starfa
hjá Ofnasmiðjunni, þar sem Hall-
grímur starfaði, og endurnýjuðust
kynnin þar. Enn var Hallgrímur
sama broshýra ljúfmennið og raul-
aði oft við störf sín. Þar vann
hann við að punktsjóða helluofna
og þó að verkið væri einhæft og
þreytandi, krafðist það mikillar
samviskusemi og vandvirkni, og
ég fullyrði að við þrýstiprófanir
hafi enginn punktur gefíð sig.
Góður drengur er genginn. Við
systkinin sendum eftirlifandi
systrum Hallgríms, dætrum og
fjölskyldum þeirra okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Einar S. M. Sveinsson.