Morgunblaðið - 14.09.1996, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 14. SEPTEMBER 1996 35
jafnt í starfí sem leik. Aldrei lást
þú á skoðunum þínum og vildir að
aðrir gerðu slíkt hið sama. Alltaf
vissi maður að það sem þú sagðir
kom beint frá hjartanu, einlægni
og trúverðugleiki voru þér í blóð
borin.
Það var eins og þú vissir þinn
vitjunartíma. Þú talaðir um það síð-
astliðið vor að þig langaði að gera
tvennt áður en þú færir yfir móð-
una miklu, fara akandi yfír Kjöl og
að heimsækja Dagbjart vin þinn í
Svefneyjar á Breiðafírði, þú fram-
kvæmdir það líkt og allt annað er
þú ætlaðir þér.
Við viljum þakka þér allar þær
ferðir sem við fórum saman til sjós
og lands. Ferðir sem oftast voru
ógleymanlegar. Þar varst þú jafnan
hrókur alls fagnaðar.
Minningin um þig mun ávallt lifa
í hjörtum okkar. Elsku amma
Sigga. Megi Guð vera með þér og
gefa þér styrk.
Agnes, Karl og Ásgeir.
Afí, Jóakim Pálsson frá Hnífsdal,
er farinn, farinn tíl móts við sína.
Það kemur kökkur í hálsinn þegar
við systkinin setjumst niður með
penna og blað og riíjum upp minn-
ingar um afa okkar, Jóakim Pálsson.
Afí var maður sem við og eflaust
fleiri bárum mikla virðingu fyrir.
Hann var hreinskiptinn, heiðarlegur
og talaði tæpitungulaust um menn
og málefni. Afi var fylginn sér og
þótti hijúfur, en við vitum að yfir-
borðið var ekki það sama og það
sem inni fyrir bjó. Hjarta hans var
hlýtt og gott.
Afí var skipstjóri lengst af ævinni
og sem slíkur var hann kallinn í
brúnni, fastur fyrir, ósérhlífínn og
ákveðinn, en hann sagði oft: Það
er bara einn sem ræður, og benti
með puttanum upp í loftið, pírði svo
litlu augun sín og hló.
Þegar við lítum til baka erum við
þakklát fyrir að hafa fengið að
kynnast þessum merka manni. Af
honum lærðum við margt sem mun
lifa með okkur, alltaf.
Við systkinin vottum öllum ætt-
ingjum okkar samúð og kveðjum
afa með þökk og virðingu.
Guð geymi þig, elsku afi.
Gabríela og Jón
Kristjánsbörn.
Það bar nokkuð brátt að andlát
vinar míns og föðurbróður, Jóakims
Pálssonar, útgerðarmanns frá
Hnífsdal. Samskipti okkar Jóakims
hófust á barnæskuárum mínum í
heimsóknum til Eilu og Kima að
Felli og síðar á Bakkaveg 4 í Hnífs-
dal. Þar var alltaf glatt á hjalla,
sungið og spilað en Hnífsdælingar
höfðu í þá daga það sem helsta
tómstundagaman á síðkvöldum að
spila á spil. Það kom fyrir að þau
sungfu raddað systkinin úr Pálshúsi
en allt sem þau höfðu lært af ljóðum
og lögum hjá Kitta kennimanni
gleymdist ekki. Ég varð síðár svo
heppinn að fá pláss hjá Kima á
Páli Pálssyni á síld, netum og beitn-
ingu. Á þeim tíma bjó ég hjá honum
og Ellu og kynntist þar samheldni
og umhyggju þeirra hjóna fyrir
öðrum en alltaf virtust þau hafa
tíma til að hugsa um mig þrátt
fyrir barnahópinn sinn og gesta-
ganginn á heimilinu allan daginn.
Eg kynnist Kima á öðrum vettvangi
síðar á okkar sameiginlega starfs-
vettvangi í útgerðinni og naut ég
þar liðsinnis hans og hjálpsemi frá
fyrsta degi. Þegar ég lít til baka
eru minningarnar svo margar sem
tengjast honum Jóakim þar sem
hann var ávallt potturinn og pannan
í öllu sem gert var. Að fara á sjóinn
á Ellunni var um tíma hans mesta
yndi og fór ég nokkar ferðir með
honum á Hornstrandirnar og í Jök-
ulfirðina að kanna veiðisvæðin. Það
voru haldin ættarmót og hist við
hvert tækifæri í góðra vina hópi.
Alltaf var Jóakim hrókur alls fagn-
aðar að segja sögur af samferða-
mönnum eða með hnyttin tilsvör
og athugasemdir, skoðanir hans í
pólitík fóru heldur ekki leynt og
voru fáir dyggari stuðningsmenn
Sjálfstæðisflokksins en hann. Sá
eiginleiki hans að umgangast fólk
og láta því líða vel í návist sinni
var einstakur, örlæti hans var á
öllum sviðum viðbrugðið og eru
þeir ófáir sem þekkja skötusending-
amar hans Kima fyrir Þorláksmess-
una. Starfsferill hans var sérlega
farsæll bæði sem skipstjóra og sem
stjórnanda Hraðfrystihússins í
Hnífsdal í hálfa öld og Miðfells og
Mjölvinnslunnar um áratugaskeið.
Þessi fyritæki eru í dag einhver fjár-
sterkustu fyrirtæki á sínu sviði á
öllu landinu og er óhætt að segja
að allar fjárfestingar og ákvarðanir
hans í rekstri fyrirtækja sinna hafi
verið einstaklega vel tímasettar og
ábatasamar. Jóakim gerði alltaf lít-
ið úr því sem hann kunni en eitt
er víst að fáir á þessu landi hafa
markað dýpri spor í útgerðar- og
fiskvinnslusögu þessa lands síðustu
50 árin en Jóakim Pálsson. Fráfall
Gabríellu langt fyrir aldur fram
varð Jóakim mjög þungbært enda
þau afskaplega samrýnd. Jóakim
hitti konu sem hefur staðið honum
við hlið eftir það, Sigríði Sigurgeirs-
dóttur. Hefur hún á allan hátt
reynst honum mjög tryggur föru-
nautur og þau bæði verið fjölskyldu
minni sérstaklega umhyggjusöm og
verður það seint þakkað. Að leiðar-
lokum vil ég þakka þér, Jóakim,
samfylgdina, ég lít á það sem mik-
il forréttindi að hafa átt þess kost
að kynnast þér og eiga samskipti
við annan eins mannkostamann.
Ég og fjölskylda mín vottum þér
Sigga mín, börnum, barnabörnum
og öðrum aðstandendum okkar
dýpstu samúð.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfr ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Hávamál)
Kristján Pálsson.
Mig langar að minnast stuttlega
Jóakims Pálssonar sem í dag verður
til moldar borinn í Hnífsdal og stað-
urinn þar verður aldrei samur á
eftir, að minnsta kosti ekki fyrir
mér. Jóakim var giftur henni Éllu
frænku, föðursystur minni, og það
voru ekki bara sterk systkinabönd
sem tengdu fjölskyldumar tvær
yfir Breiðadalsheiðina, því Jóakim
og pabbi voru líka góðir vinir og
félagar. Það var eins og ferskur
kaldi blandaður hlýrri golu færi um
húsið þegar Jóakim og Ella voru
komin í heimsókn. Hún með sína
blíðu og þægilega viðmót sem var
og er einkenni allra hennar systk-
ina, og hann með sinn sérstaka
raddstyrk og ákveðni, sem maður
hálf hræddist sem barn í fyrstu, en
lærði fljótt að þó yfirborðið væri
hijúft, var hann göfugmenni innra,
gæddur þeim góða eiginleika að
vera alltaf hreinn og beinn í fram-
komu og gjörsneyddur allri tilgerð.
Aldrei verður sagt um Jóakim
að hann hafi skort ákveðni í sam-
skiptum við aðra, en ákveðnastur
var hann þó örugglega við sjálfan
sig, og víst er að í gegnum tíðina
hefur hann fengið menn til að taka
skrefin afturábak og margir af-
greitt hann sem frekan ef þeir
þekktu hann ekki því betur. Útgerð
og fiskvinnsla hafa verið hans vett-
vangur í gegnum lífshlaupið og
veit ég að þar ruddi hann sér og
öðrum braut með elju og ákveðni
án þess að láta mikið á sér bera
með harmagrát þegar á móti blés,
en aðrir munu sjálfsagt verða til
að greina betur frá atorkusemi hans
á þeim vettvangi en ég.
Það var ekki ónýtt fyrir ungling
í skóla að eiga hann að og fá pláss
á bátnum hans í tvö sumur og mega
svo nefna nafnið hans þegar leitað
var að skipsplássi eða vinnu siðar.
Eftir að foreldrar mínir fluttu í
Kópavoginn þá kom Jóakim ekki
svo suður að hann gæfí sér ekki
tíma frá útgerðarreddingum og
amstri til að heilsa upp á vini sína.
Eitt sinn þegar hann var í heim-
sókn, fljótlega eftir að við fluttum
suður, þá man ég eftir að hafa sýnt
honum ávísun upp á dágóða upp-
hæð frá útgerð hans, stílaða á Póst
og síma til kaupa á sparimerkjum
sem ég hafði ekki leyst út og bar
mig eitthvað aumlega með, blankur
skólamaðurinn. Hann hafði fá orð
um en bara tók af mér ávísunina,
braut hana saman og stakk í vas-
ann, skrifaði aðra bankatæka upp
á sömu upphæð og rétti mér með
þeim orðum að ekki gengi að vera
blankur í höfuðborginni. í annarri
heimsókn hans til okkar man ég
eftir að hafa verið að reykja nýlega
pípu og með eitthvað sérstakt tóbak
sem honum fannst ilma vel þó hann
reykti þá ekki sjálfur að mig minnir
og hann vildi endilega fá að prófa,
tók við pípunni og tóbakinu, tróð
og kveikti í, og púaði stóra mekki
um stofuna milli þess sem hann
hafði uppi sterk lýsingarorð til að
lýsa ágæti tóbaksins. Svona var
þessi maður alltaf hreinn og beinn,
sýndi mér alltaf virðingu og áhuga
og þannig mann var gott að þekkja
og umgangast.
Nú er Jóakim Pálsson farinn til
feðra sinna og þá til hennar Ellu
líka og ekki verður þá mágur hans
og vinur þar langt undan. Eg votta
eftirlifandi sambýliskonu hans,
börnum og öllum aðstandendum
samúð mína.
Einar Jóhannes Einarsson.
Jóakim Pálsson er fallinn í valinn.
Jóakim var einn af burðarásum
byggðarlags síns. Á unga aldri
sýndi hann áræði og framtak þegar
hann stofnaði til atvinnurekstrar. Á
löngum starfsferli var hann jafnan
forystumaður í atvinnulífi heima-
byggðarinnar. Undir forystu hans
döfnuðu fyrirtæki Hnífsdælinga og
urðu landsfræg fyrir áreiðanleika
og skilvísi enda var Jóakim fram-
sýnn stjórnandi og útsjónarsamur
í stóru sem smáu.
Jóakim Pálsson hafði ákveðnar
skoðanir á mönnum og málefnum
og fór ekki í grafgötur með þær.
Jóakim var hijúfur á ytra borði en
hjartahlýr. Hann stóð fast á rétti
sínum og var harðdrægur þegar
honum fannst á hlut sinn gengið.
Jóakim var orðheldinn, greiðvikinn
og úrræðagóður. Hann lá aldrei á
liði sínu, var átakamaður í alvöru-
málum, en gleðimaður á góðri
stund. Samferðamönnum sínum
miðlaði hann af reynslu sinni og
þekkingu. Samstarf og samvistir
við hann var góður skóli. Um Jóa-
kim Pálsson má segja eins og höf-
undur Heimskringlu um Erling
Skjálgsson af Sóla: „Öllum kom
hann til nokkurs þroska."
Tveimur dögum áður en Jóakim
andaðist heimsótti ég hann á Sjúkra-
húsið á ísafirði. Þrátt fyrir veikindi
sín bar hann sig vel að venju. Hugur-
inn var skýr og skoðanir ákveðnar
sem fyrr. Líkur sjálfum sér sagðist
hann vilja fá fullan bata eða fara
strax. Og nú er hann farinn.
Ástvinum og ættingjum Jóakims
sendi ég samúðarkveðjur. Blessuð
sé minning hans.
Friðrik Sophusson.
Jóakim Pálsson setti mikinn svip
á umhverfi sitt hvert sem hann fór
og hvar sem hann var. Hann var
svipmikill maður sem gustaði af í
hvívetna, einarður í skoðunum og
ófeiminn við að láta þær í ljós með
sinni hljómmiklu og sterku rödd.
Jóakim kaus sér snemma sjávar-
útveginn að starfsvettvangi. Það
virtist ofur eðlilegt í því umhverfi
sem hann var sporttinn úr; sonur
nafntogaðs útvegsmanns og for-
manns vestur við Djúp. Dugnaður
og atorka einkenndi hann alla tíð.
Hann þótti harður sjósóknari og var
í hópi þeirra tápmiklu skipstjóra
sem reru frá Djúpi og sem mikill
ljómi hefur leikið um í minning-
unni. Seinna, eftir að hann kom í
land og gerðist útgerðarmaður, ein-
kenndust störf hans af hinu sama,
dugnaði og áhuga á þeim verkum
sem hann tók sér fyrir hendur.
Þegar ég var að alst upp hér
fyrir vestan voru þeir einatt nefnd-
ir í sömu andránni Hnífsdælingarn-
ir Einar Steindórsson, Ingimar
Finnbjörnsson, Jóakimn og nafni
hans Hjartarson. Þeir voru yissu-
lega ólíkir en á milli þeirra ríkti
trúnaðartraust og vinátta. Með fé-
lögum sinum byggðu þeir upp
myndarlegt og öflugt útgerðar- og
fískvinnslufyrirtæki í Hnífsdal sem
nýtur óskoraðs álits um land allt.
Öll starfsemi þeirra byggðist á
dugnaði, samviskusemi og miklum
metnaði fyrir sitt byggðarlag. Þeim
var vel ljós sú samfélagslega skylda
sem menn takast á hendur um leið
og þeir taka forystuna í atvinnumál-
unum. Atvinnureksturinn í Hnífsdal
hefur ævinlega einkennst af því.
Jóakim Pálsson virtist oft sem
hijúfur á yfírborðinu. Um hann
mátti segja það sama og kveðið var
um annan mikinn sjósóknara að líf-
ið hafði meitlað svip hans og stælt
kjarkinn. Hann talaði aldrei í nein-
um hálfkveðnum vísum, né skildi
menn eftir í vafa um hvað hann
meinti. Það var ósjaldan að við
ræddum saman og þá var umræðu-
efnið einatt eitthvað sem sneri að
atvinnumálunum ellegar stjórnmál-
in. Hann hafði ákveðnar skoðanir
og naut þess að láta ýmislegt
flakka, jafnt í gamni sém alvöru.
Af kynnunum við Jóakim vissi
ég að undir hijúfu yfirborðinu var
gott hjartalag. Milli hans og fjöl-
skyldu minnar var mikil og góð vin-
átta sem staðið hafði lengi. Hin
seinni árin hafði gefist betra tóm
til þess að rækta vináttusambandið
ekki síst á milli þeirra Jóakims,
Sigríðar og foreldra minna og veit
ég að af því varð mikill ánægjuauki.
Nú er fallinn í valinn einn þeirra
svipmiklu útgerðarmanna sem sett
hafa mark sitt á vestfirskan sjávar-
útveg á undanförnum áratugum.
Það er mikill sjónarsviptir að því
þegar svo eftirminnileg kempa
kveður. Sigríði, sambýliskonu hans,
börnum hans, tengdabörnum og
öðrum aðstandendum sendi ég
bestu samúðarkveðjur.
Einar K. Guðfinnsson.
0 Fleiri minningargreinar um
Jóakim Pálsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
BERGUÓT BJÖRNSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Felli,
Skipholti 21,
Reykjavík,
varð bráðkvödd að kvöldi sl. fimmtudags, 12. september.
Áslaug Jónsdóttir,
Þórður Jónsson,
Magnús I. Jónasson,
Björg Kofoed-Hansen.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUIMDUR JÓNSSON,
Skipasundi 52,
Reykjavík,
andaðist á Hrafnistu Reykjavík 12. september.
Jarðaförin verður auglýst síðar.
Þuríður Ingibjörg Stefánsdóttir,
Þorgerður S. Guðmundsdóttir, Jón F. Steindórsson,
Guðrún Guðmundsdóttir, Ásmundur Stefánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HAUKUR GUÐJÓNSSON,
Staðarhrauni 2,
Grindavík,
lést hinn 12. september. Jarðarförin auglýst síðar.
Árni B. Hauksson,
Guðjón Hauksson,
Pétur R. Hauksson,
Bryndís Hauksdóttir,
Guðrún
Helga Pálsdóttir
og barnabörn.
Hólmfrfður Georgsdóttir,
Þórný Harðardóttir,
Dóróthea Jónsdóttir,
Skúli E. Harðarsson
t
Ástkaer eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
ARNDÍS M. ÞÓRÐARDÓTTIR,
Granaskjóli 34,
andaðist 12. september sl. á gjörgæsludeild Sjúkrahúss Reykjavíkur.
Jarðarförin auglýst síðar.
Baldur Sveinsson,
Þórunn B. Baldursdóttir, Magnús Óskarsson,
Ólafia Ingibjörg Sverrisdóttir,
BaldurÖrn Magnússon.
t
Innilegar þakkir fyrir veitta samúð við
andlát og jarðarför móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐNÝJAR JENNÝJAR
ÁSMUNDSDÓTTUR,
Lokastfg 20,
Reykjavík,
áður til heimilis á Eyrarvegi 17,
Grundarfirði,
Sigurbjörg Karlsdóttir, Axel Schiöth,
Vilborg Karlsdóttir,
Ásmundur Karlsson,
Elinborg Karlsdóttir,
Halldóra Karlsdóttir,
Lúðvík Karlsson,
Gunnar Þ. Karlsson,
Margrét Guðmundsdóttir,
Erlendur Hálfdánarson,
Lára Kr. Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.