Morgunblaðið - 13.12.1996, Qupperneq 47

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 13. DESEMBER 1996 47
AÐSENDAR GREINAR
standendur þeirra sem til aðal-
skrifstofu deildarinnar leita á
Síðu
gefa upp hvar hinn aldraði býr í
borginni. Þá er ljóst hver er og
verður hans þjónustustjóri þar
sem borginni hefur nú verið skipt
upp í svæði með hliðsjón af heima-
þjónustuhverfum borgarinnar sem
hafa verið meginskipulagseining-
ar öldrunarþjónustunnar síðan
1989 og 90. Viðkomandi þjónustu-
stjóri ber ábyrgð á meðferð og
afgreiðslu einstaklingsmála á því
svæði sem til hans heyrir og fylg-
ir þeim eftir í framkvæmd bæði
innan deildarinnar, á stofnunum
borgarinnar svo og öðrum þjón-
ustuaðilum og stofnunum er sinna
málefnum aldraðra, s.s. heilsu-
gæslu, öldrunarlækningadeildum
sjúkrahúsa og öldrunarheimilum
í Reykjavík. Nánari upplýsinga
um þessar breytingar er hægt að
afla sér á aðalskrifstofu öldrunar-
þjónustudeildar í Síðumúla 39,
síma 588 8500.
Þetta mun ef til vill hafa í för
með sér einhveija röskun og
óþægindi einstakra skjólstæðinga
deildarinnar sem nú njóta þjón-
ustu aðalskrifstofunnar. Við von-
um hins vegar að gott samstarf
leiði til farsælla lausna fyrir þá
sem þessar breytingar varða.
Slík meðferð mála sem hér hef-
ur verið lýst er nýmæli og er til
mikillar einföldunar fyrir þá sem
til aðalskrifstofu deildarinnar
leita. Þær byggja á heildstæðri
nálgun viðfangsefna og eru nú
hvarvetna að ryðja sér til rúms
bæði hjá stofnunum hins opinbera
og hjá einkafyrirtækjum. Ahersla
er lögð á heildstæða nálgun, ná-
kvæmt mat á þjónustuþörf ein-
staklingsins og samhæfíngu þjón-
ustunnar hvar sem henni verður
við komið. Það er styrkur borgar-
innar að hún hefur á að skipa öll-
um helstu þáttum þjónustukeðj-
unnar er hafa úrslitaþýðingu fyrir
árangursríkar og hagkvæmar
lausnir við framkvæmd félags-
legrar þjónustu fyrir aldraða í
borginni. Nauðsynlegt er þó að
halda vöku sinni og vera ávallt
viðbúinn að mæta nýjum viðfangs-
efnum er koma í kjölfar breyttrar
aldurssamsetningar íbúa borgar-
innar með viðbótarúrræðum, fjöl-
breytileika og hvatningu til nýrra
leiða og lausna.
Eitt mikilvægasta hlutverk
borgarinnar í þessum efnum nú
er að hlúa vel að þeirri þekkingu
sem þegar hefur orðið til innan
vébanda hennar og styrkja innviði
þjónustunnar svo hún verði þess
megnug að mæta sífellt vanda-
samari viðfangsefnum, leita nýrra
leiða við réttláta skiptingu úrræða
og hagkvæmari nýtingu man-
nauðs og fjármuna sem til starf-
seminnar er ráðstafað hveiju
sinni.
Höfundur er yfirmaður
öldrunarþjónustudeildar
Félagsmálastofnunar
Reykja víkurborgar.
Þjóðarböl
ÞRÁTT fyrir ítrek-
aðar yfirlýsingar nú-
verandi stjórnar-
flokka um að þeir
stefni að jöfnun lífs-
kjara eykst launamis-
réttið með hveijum
deginum sem líður.
Kjarasamningar
verkalýðsfélaganna,
sem undirritaðir voru
21. febrúar 1995,
áttu að bæta hag
þeirra tekjuminnstu
en snerust upp í and-
stæðu sína vegna
græðgi og yfírgangs SigurðurT.
hátekjumanna. Sigurðsson
Fremstir í þeim flokki
fara ráðherrar og alþingismenn.
Aldrei í sögu íslenska lýðveldisins
hefur launamisréttið verið meira
en nú og aldrei hefur hræsni og
tvískinnungsháttur stjórnvalda
gagnvart launafólki verið sýni-
legri.
Hroki og fyrirlitning
Með hroka og fyrirlitningu
gagnvart heimilum láglaunafólks
hafa ráðherrar, þingmenn og há-
launaðir embættismenn komið sér
upp sjálfvirku kauphækkunar-
kerfi, sem tekur ekkert tillit til
þess þó alþýðuheimilin í landinu
líði skort. Þetta siðlausa kerfí er
svo gegnsýrt af eiginhagsmuna-
poti að þegar laun þessara dáind-
ismanna eru hækkuð tífalt meira
en kaup verkafólks, þá er ekki
einu sinni spurt hvort efnahagur
þjóðarinnar þoli það.
Sýndarmennska
Það er táknrænt að þegar þess-
ir hálaunahópar fá sínar launa-
hækkanir þá verður aldrei vart
við neinn ríkislaunaðan sérfræð-
ing hótandi gengisfellingum og
óðaverðbólgu, eins og siður er hjá
þeim að gera ef minnst er á að
hækka lægstu launin. Það heyrast
heldur engar föðurlegar áminn-
ingar frá forsætisráðherra um
hófsamar launahækkanir og jafn-
vel heilögu kýrnar í Seðlabankan-
um þegja þunni hljóði um halla-
lausan ríkisbúskap enda eru slíkar
umvöndunarræður einungis ætl-
aðar láglaunafólki.
Breytinga er þörf
Þennan skrípaleik stjórnvalda
verður að stöðva. Við hvorki get-
um né megum líða lengur þann
ójöfnuð sem hvarvetna blasir við
í þjóðfélaginu. Þegar sameigin-
legar tekjur hjóna duga ekki leng-
ur til framfærslu heimilis er
breytinga þörf. Þegar álögur og
skattar eru teknir af launum sem
eru undir framfærslumörkum þá
er breytinga þörf. Þegar tugum
milljarða króna er árlega stolið
undan skatti án sér-
stakra viðbragða
stjómvalda, þá er
breytinga þörf. Þegar
stjórnvöld mismuna
gróflega þegnum
landsins í lífeyrismál-
um, þá er breytinga
þörf. Þegar meira en
tvítugfaldur munur er
á launum í landinu,
þá er breytinga þörf.
Lífskjarajöfnun
Til að stöðva þessa
öfugþróun í launa-
málum þurfum við
samstöðu alls verka-
fólks innan Verka-
mannasambands íslands til að ná
fram eftirfarandi kröfum:
★ Að á næstu tveimur áram
hækki lægstu laun um 40% og
verði 70 þúsund krónur á mánuði,
★ að skattleysismörk hækki
veralega og skattkort maka nýtist
að fullu,
Til að stöðva öfugþróun
í launamálum, segir
Signrður T. Sigurðs-
son, þarf samstöðu
verkafólks.
★ að lánskjaravísitala verði af-
numin,
★ að íbúar í félagslegu húsnæði
eigi sama rétt til húsaleigubóta
og aðrir leigjendur
★ að stjórnvöld mismuni ekki
þegnum landsins í lífeyrisréttind-
um,
★ að elli- og örorkulífeyrir fylgi
launaþróun í landinu,
★ að frítekjumörk við töku elli-
og örorkulífeyris hækki hlutfalls-
lega jafn mikið og lægstu laun,
★ að skattar og álögur hækki
ekki á almennu launafólki eða
elli- og örorkulífeyrisþegum á
samningstímabilinu.
Opnunarákvæði
Til að tryggja sem best að
samningurinn nái tilgangi sínum
um launajöfnun verða að vera í
honum opnunarákvæði ef aðrir
hópar launafólks fá meiri kaup-
hækkanir í krónutölu á samn-
ingstímabilinu.
Verkafólk, stöndum saman um
að jafna launin í landinu. Til
þess er aðeins ein leið og hún er
að ná fram þeim kröfum og
markmiðum sem við höfum sett
okkur.
Höfundur er formaður
Verkamannafélagsins Hlífar.