Morgunblaðið - 17.12.1996, Blaðsíða 38

38 ÞRIÐJUDAGUR 17. DESEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI: Árvakur hf., Reykjavík.
FRAMKVÆMDASTJÓRI: Hallgrímur B. Geirsson.
RITSTJÓRAR: Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
SÖGULEGUR SÍLD-
ARSAMNINGUR
SAMNINGUR íslands, Noregs, Rússlands, Færeyja og
Evrópusambandsins um síldveiðar á næsta ári er að
mörgu leyti sögulegur. í fyrsta lagi hefur nú tekizt að
koma heildarstjórn á síldveiðarnar og hindra að skip ESB-
ríkjanna stundi áfram óheftar veiðar, eins og þau gerðu
á þessu ári. Deila má um hvort hlutur ESB í heildarkvótan-
um sé of mikill. Það er hann miðað við hefðbundnar viðmið-
anir um rétt strandríkja. Það verður hins vegar ekki horft
framhjá þeim veruleika, sem við blasti. ESB hefur á þessu
ári veitt hátt í 200.000 tonn úr síldarstofninum. Ekki er
ósennilegt að sambandinu hefði tekizt að auka enn sókn-
ina á næsta ári að óbreyttu, ekki sízt í ljósi þess að síld-
veiðiskip hafa orðið verkefnalaus vegna hruns síldarstofns-
ins í Norðursjó.
Með samkomulaginu i Ósló hefur tekizt að minnka veið-
ar Evrópusambandsins, bæði í tonnum talið og sem hlut-
fall af heildaraflanum. Morgunblaðið hefur áður sagt að
nokkuð væri til vinnandi að ná ESB inn í síldarsamning-
ana og að betra væri að hafa sambandið innanborðs en
að það héldi áfram að skammta sér einhliða kvóta. Afla-
hlutdeild ESB, sem nú liggur fyrir, er einfaldlega það
verð, sem þurfti að greiða fyrir þennan árangur.
í öðru lagi hefur nú skapazt grundvöllur fyrir verndun
og uppbyggingu síldarstofnsins á næstu árum, þótt enn
verði að bæta við og styrkja þann árangur, sem náðst
hefur, ekki sízt eftirlits- og fiskverndarþátt samninganna.
Ef rétt er á haldið og reynt að forðast að endurtaka mis-
tök fortíðarinnar getur norsk-íslenzki síldarstofninn á ný
orðið gjöful auðlind ríkjanna við norðaustanvert Atlants-
haf. Það á að vera hægt að tryggja afrakstur stofnsins
til langrar framtíðar með skynsemi, ábyrgð og vísindaleg-
um vinnubrögðum.
í þriðja lagi hafa Noregur og Rússland með þessum
samningi fengið fordæmi um það hvernig strandríki, sem
gera tilkall til fiskstofns, semja við nýjan þátttakanda í
veiðunum um sanngjarnan hlut, jafnvel þótt hinn nýi þátt-
takandi geti ekki sýnt fram á langa veiðireynslu. Deila
íslands við þessi ríki um veiðar í Smugunni í Barentshafi
er síðasta meiriháttar fiskveiðideilan, sem er óleyst á
þessum slóðum. Nú þurfa allir aðilar að sýna ábyrgð og
samningsvilja. Vonandi átta Rússar - og ekki sízt Norð-
menn - sig á því að nú hafa þeir slegið nýjan tón.
PAPPÍRSHANDRIT
í HÆTTU
HANDRITADEILD Landsbókasafns hefur að geyma
mörg dýrmætustu pappírshandrit íslendinga, sem
varða sögu og menningu þjóðarinnar. Þessi handrit eru
nú að eyðileggjast, molna og blekið gufar upp. Ástæðan
er að ekki hefur fengizt fjárveiting undanfarin tvö ár til
handritadeildarinnar.
Ögmundur Helgason, forstöðumaður handritadeildar-
innar, lýsti ömurleguni fjárhag deildarinnar í sunnudags-
blaði Morgunblaðsins. í deildinni eru varðveitt frumeintök
þeirra bóka, sem þjóðinni eru kærastar og einnig hand-
rit, sem enn hafa ekki verið gefin út, en eru mikilvæg
fyrir íslenzka menningu. í deildinni er fullkomin viðgerðar-
stofa, en þar starfar enginn um þessar mundir og því eru
verðmætin í hættu.
Handritadeildin er í vissum skilningi arftaki Árnasafns,
en varðveitir yngra efni. Þar eru fyrst og fremst handrit
frá 18. öld og síðar en einnig stofn handrita frá því um
siðaskipti, svo og fimm skinnbækur. Þær þola tímans tönn
mun betur en pappírinn. Gamalt sortulingsblek endist eins
lengi og pappírinn, en erlent blek, sem fluttist inn til lands-
ins í upphafi 19. aldar er forgengilegt, svo og pappír, sem
tók að flytjast til landsins á þessum tíma.
Með sérstökum aðferðum er unnt að lengja endingu
þessara pappírshandrita, en fjárskortur kemur í veg fyrir
að unnt sé að ráða handritasérfræðinga til þeirrar vinnu.
í Morgunblaðinu í dag kemur fram, að fjárveitingar til
Landsbókasafns verða auknar verulega á næsta ári en
það dugar samt ekki til að ráða bót á þessum sérstaka
vanda. Þess vegna væri æskilegt að Alþingi, fjárveitinga-
valdið, bætti enn nokkrum fjármunum við, þegar lokaaf-
greiðsla fjárlaga fer fram.
Stjórn komið
á veiðar á norsk-
íslenzku síldinni
Með samkomulagi íslands, Noregs, Rúss-
lands, Færeyja og Evrópusambandsins hefur
tekizt að koma heildarstjóm á veiðar úr norsk-
íslenzka síldarstofninum á næsta ári. Kvóti
íslands eykst um 43.000 tonn og stefnir í
sjöunda mesta síldveiðiár íslandssögunnar.
Ólafur Þ. Stephensen og Hjörtur Gíslason
fjalla um síldarsamninginn og viðbrögð við
honum, en skiptar skoðanir eru um hvort það
hafi verið of dýru verði keypt að koma
böndum á veiðar ESB.
Kvótaskipting norsk-íslenska
SAMKOMULAG náðist á
laugardag, á þriðja degi
viðræðna íslands, Noregs,
Rússlands, Færeyja og
Evrópusambandsins í Ósló, um
skiptingu kvóta úr norsk-íslenzka
síldarstofninum á næsta ári. Evr-
ópusambandið fær nú í fyrsta sinn
samningsbundinn rétt til að veiða
úr stofninum. Um leið og aflahlut-
deild strandríkjanna fjögurra lækk-
ar vegna kvóta ESB eykst kvóti
þeirra í tonnum talið, því að heild-
arkvótinn var hækkaður um hátt á
fjórða hundrað þúsund tonn frá því
í ár.
Með samningi strandríkjanna
fjögurra og Evrópusambandsins
(sem inniheldur a.m.k. fjögur ríki,
sem veitt hafa síld að undanförnu)
tekst loks að koma stjórn á veiðar
allra ríkja, sem veitt hafa úr norsk-
íslenzka síldarstofninum.
ESB hefur sýnt hvers flotinn
er megnugur
Áfangi að þessu markmiði náðist
síðastliðið vor er ísland, Noregur,
Rússland og Færeyjar náðu sam-
komulagi sín á milli um skiptingu
kvóta úr síldarstofninum. Þá var
ákveðinn 1.107.000 tonna heildar-
kvóti, sem skiptist þannig að ísland
fékk 190.000 tonn (17,1%), Noreg-
ur 695.000 (62,8%), Rússland
156.000 (14,1%) og Færeyjar
66.000 (6%). Um leið var samið um
gagnkvæman veiðirétt í lögsögu
ríkjanna.
Reynt var að fá Evrópusamband-
ið til að ganga inn í þetta samkomu-
lag snemmsumars í fyrra, en án
árangurs. ESB ákvað sér einhliða
kvóta upp á 150.000 tonn en veiddi
mun meira, eða 188.000 tonn sam-
kvæmt nýjustu tölum frá samband-
inu sjálfu. Áreiðanleiki talna ESB
hefur verið dreginn í efa, en leiða
má getum að því að sambandið
hafi viljað styrkja samningsstöðu
sína með því að veiða óheft og
umfram eigin kvóta; sýna hvers
floti ESB væri megnugur.
Heildarveiðin á síðasta ári var
því um 1,3 milljónir tonna. ísland
veiddi reyndar ekki allan kvóta
sinn; aðeins 166.000 lestir náðust.
Á samningafundi í London í síð-
asta mánuði hafði Evrópusamband-
ið uppi kröfur um allt að 225.000
tonna kvóta úr síldarstofninum og
lét í það skína að fengi það ekki
sitt fram gæti floti þess náð enn
meiri afla en í ár. Strandríkin töldu
því til mikils vinnandi að fá Evrópu-
sambandið til að samþykkja að
gangast undir veiðistjórnun og
lögðu Norðmenn sig einkum fram
um að koma á samkomulagi.
Hlutur íslands úr 17,1% í 15,7%
en tonnunum fjölgar um 43.000
Niðurstaðan varð sú að heildar-
kvótinn á næsta ári var ákveðinn
1.486.000 tonn. Vísindamenn telja
að svo mikill afli sé veij-
andi til skamms tíma litið,
en til lengri tíma sé ekki
skynsamlegt að veiða
meira en milljón tonn úr
síldarstofninum árlega.
Hlutur Evrópusambandsins í
veiðunum verður 125.000 tonn, eða
8,4%. Það er bæði minna í tonnum
talið en afli sambandsins á þessu
ári og lægra hlutfall heildarveiðinn-
ar, en í ár má ætla að skip ESB
hafi veitt um 14% af heildaraflan-
um.
Innbyrðis hlutfallsskipting
strandríkjanna er óbreytt, en þau
fórna öll nokkru af sínum hlut til
að ESB fái sitt. Þannig fórna Norð-
menn hlutfallslega mestu og fá nú
í sinn hlut 57,5% heildarkvótans
en fengu 62,8% í fyrra. Hlutur
íslands minnkar úr 17,1% í 15,7%
en í tonnum talið eykst kvóti Is-
lendinga um 43.000 tonn, úr
190.000 í 233.000.
Rétt eins og í fyrra mega ís-
lenzk skip veiða allan
kvóta sinn í lögsögu
Færeyja og Færeyingar
mega taka allan sinn hlut
í íslenzkri lögsögu. Þá
mega íslenzk skip veiða
sinn hlut í lögsögu Jan Mayen og
norsk skip mega taka sem nemur
tveimur þriðjuhlutum af kvóta ís-
lands í íslenzkri lögsögu. íslenzk
skip fá nú heimild til að veiða
10.000 lestir af sínum kvóta í
norsku lögsögunni, gegn því að
norsk skip fái að veiða sama magn
í íslenzkri lögsögu. Þá fá rússnesk
skip heimild til að veiða 6.500 lest-
ir á takmörkuðu svæði innan ís-
lenzku lögsögunnar. Evrópusam-
bandið fær að veiða 30.000 tonn
af sínum kvóta í norsku lögsög-
unni og 10.000 tonn í lögsögu Jan
Mayen.
Evrópusambandið verður með
þessum samningum í raun ekki
aðili að samkomulagi strandríkj-
anna frá í vor, enda var í því geng-
ið út frá sögulegum veiðum, hversu
háð ríki séu veiðunum, framlagi til
vísindarannsókna og fleiri viðmið-
unum, sem myndu ekki skila ESB
miklum kvóta. Samningur strand-
ríkjanna við ESB er fremur póli-
tiskt samkomulag, sem tekur mið
af afli og veiðigetu sambandsins.
Samkomulagið gildir aðeins fyrir
næsta ár, en ekki til framtíðar.
Samningamennirnir, sem gerðu
samkomulagið í Osló, og stjórnvöld
Afli ESB úr
188.000
tonnum í
125.000 tonn
MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 17. DESEMBER 1996 39
SÍLDARSAIVININGAR
NÚ STEFNIR í að næsta ár verði sjöunda mesta síldveiðiár íslandssögunnar.
í viðkomandi ríkjum hafa lýst yfir
ánægju með niðurstöðuna.
Tókst að koma heildarstjórn
á veiðarnar
Jóhann Siguijónsson, aðalsamn-
ingamaður íslands, segist sáttur við
niðurstöðuna. „Það tókst að ná
aðalmarkmiðinu með viðræðunum:
að koma heildarstjórn á veiðarnar.
Jafnframt því, sem gengið var frá
aflamarkinu fyrir 1997 er fjögurra
landa samkomulagið frá í maí í
fullu gildi og það hefur víðtækari
skírskotun um hvernig
standa beri að verndun,
stjórnun veiða, samstarfi
um rannsóknir og nýtingu
stofnsins í framtíðinni. í
þeim samningi er lögð
áherzla á rétt strandríkis-
ins, sem er okkur mjög mikilvæg-
ur. Auk þess eru eftirlitsmálin nú
komin í góðan farveg innan NEAFC
(Norðaustur-Atlantshafsfískveiði-
nefndarinnar). Þetta allt tel ég að
eigi að tryggja skynsamlega nýtingu
þessarar auðlindar. Með slíkri stefnu
eru verulegar líkur á að stofninn
fari að sýna sig meira innan ís-
lenzkrar lögsögu en hann gerir nú
og verði okkur sú mikla auðlind,
sem efni standa til,“ segir Jóhann.
Jóhann segir að deila megi um
hvort það hafi verið keypt of dýru
verði að koma böndum á veiðar
ESB. „Menn verða að gæta þess
að Evrópusambandið hefur dálítinn
vott af síld innan sinnar lögsögu
og getur með því móti krafizt ein-
hverrar hlutdeildar. Ef við lítum
hins vegar á þrönga skilgreiningu
strandríkisréttarins teljum við ekki
að ESB beri mikill kvóti. Hitt er
ljóst, að hefði ekki náðst samkomu-
lag við Evrópusambandið, hefði það
án efa sett einhliða kvóta, sem
væri að minnsta kosti jafnmikill og
sá kvóti, sem þeir tóku sér í ár.
Án þess að hægt sé að fullyrða
nokkuð um það, benti flest til þess
að ESB myndi auka hlut sinn frek-
ar en að draga úr honum,“ segir
hann.
Aðalsamningamaður Evrópu-
sambandsins, Ole Tougaard, sem
yfirleitt tjáir sig ekki um samninga-
viðræður sem hann stendur í, var
himinlifandi að loknum fundinum í
Ósló. „Þessi samningur er góður
fyrir síldina og fyrir fiski-
mennina okkar,“ segir
hann í samtali við Aften-
posten.
Tvískinnungur
Norðmanna
Þorsteinn Pálsson sjávarútvegs-
ráðherra segir að samningurinn sé
vel viðunandi fyrir ísland. „Þarna
er um að ræða sama skiptihlutfall
milli strandríkjanna og var á þessu
ári. Meginmarkmið okkar var að
tryggja ábyrga stjórnun á veiðun-
um. Við eigum mjög mikið undir
því að stofninn stækki, sérstaklega
eldri árgangarnir. Það eykur líkurn-
ar á að si'ldin komi inn í íslenzka
lögsögu aftur og framtíðarstaða
okkar í þessum veiðum ræðst af
því,“ segir Þorsteinn.
Hann segir helztu vonbrigðin
hins vegar vera hversu stóran hlut
Evrópusambandið hafi fengið.
„Hann er stærri en við höfðum
reiknað með þegar farið var í þess-
ar viðræður. Norðmenn
lögðu mjög ríka áherzlu
á að samið yrði við Evr-
ópusambandið og höfðu
forystu um að menn
teygðu sig þetta langt.
Það er mjög áberandi
hvernig þeir koma með öðrum hætti
fram gagnvart Evrópusambandinu
í þessu máli en gagnvart til dæmis
okkur í viðræðum um veiðar í
Smugunni," segir Þorsteinn.
Þorsteinn segir að engar ályktan-
ir megi því draga af niðurstöðu við-
ræðnanna varðandi samningsvilja
Norðmanna í Smugudeilunni, nema
það helzt að þeir hafi eina afstöðu
gagnvart ESB en aðra gagnvart
Islandi.
Hinn norski starfsbróðir Þor-
steins, Karl Eirik Schjott-Pedersen,
segir í yfirlýsingu, sem hann sendi
frá sér í gær, að niðurstaða fundar-
ins í Ósló sé „sögulegur samning-
ur, sem sýnir skýran vilja aðila til
samstarfs um sameiginlega stjórn-
un. “ Ráðherrann fagnar því að tek-
izt hafi að ná samkomulagi við ESB
og segir: „Samningurinn felur í sér
að öll veiði úr stofninum, þar á
meðal í Síldarsmugunni, er sett
undir veiðistjórnun. Þetta eru sam-
eiginlegir hagsmunir landanna og
kemur sjómönnum og strandhéruð-
um til góða.“
Hlutur ESB of mikill
Fulltrúar sjómanna og útvegs-
manna eru heldur neikvæðari en
stjórnmálamennirnir. Audun
Marák, framkvæmdastjóri samtaka
norskra útgerðarmanna, segir að
ef eitthvað sé sögulegt við samning-
inn, eins og Schjott-Pedersen segi,
þá sé það að hann sé sögulega vond-
ur fyrir Noreg. Með samningnum
séu öðrum ríkjum „gefn-
ar“ norskar auðlindir, sem
séu 6-7 milljarða ís-
lenzkra króna virði. „Eg
er afar vonsvikinn yfir
þeim hlut, sem Noregur
heldur eftir í auðlind, sem að lang-
mestu leyti er norsk,“ segir Marák.
Hann bætir þó við að jákvæða hlið-
in á samningnum sé að með honum
hafi tekizt að koma stjórn á allar
veiðar úr norsk-íslenzka síldar-
stofninum, eða norsku vorgotssíld-
inni eins og Norðmenn kalia hana.
Kristján Ragnarsson, formaður
Landssambands íslenzkra útvegs-
manna, segist sammála því sjónar-
miði að nauðsynlegt sé að ná stjórn
á heildarveiðinni. „Það eru okkar
hagsmunir að þessi stofn fái að
vaxa og eldri árgangar hans að
NÆSTA ár verður sjöunda
mesta síldveiðiár í sögu okkar
íslendinga, náist allur leyfileg-
ur afli, bæði af Suðurlandssíld
á heimamiðum og norsk-
íslenzku sildinni. Kvóti okkar
af þeirri norsk-íslenzku hefur
þegar verið ákveðinn 233.000
tonn á næsta ári og síldarkvóti
innan okkar eigin lögsögu er
um 110.000 tonn á þessu ári.
Staða íslenzka síldarstofnsins
er góð og því ekki annað að
ætla en kvóti verði að minnsta
kosti sá sami á næsta ári og á
þessu.
Þorsteinn Pálsson sjávarút-
vegsráðherra segir líklegt að
sami háttur verði hafður á og
í fyrra við úthlutun 233.000
tonna kvóta úr norsk-íslenzka
síldarstofninum, sem kom í hlut
íslands í samningum í Ósló um
síðustu helgi. Þorsteinn segir
að meirihluti sjávarútvegs-
nefndar Alþingis hafi gert að
koma inn í íslenzka lögsögu,“ segir
Kristján.
Hann er hins vegar ekki sáttur
við kvótahlutdeild ESB: „Menn voru
þeirrar skoðunar fyrr á þessu ári,
eftir að fjögurra landa samningurinn
var gerður, að hann tryggði að Evr-
ópusambandið fengi ekki hlut úr
síldarstofninum nema sem næmi
15-20 þúsund tonnum, því að það
gæti aldrei átt meiri rétt þegar
byggt væri á strandríkisrétti, dreif-
ingu síldarinnar eða hefðinni. Miðað
við það munstur, sem sett var upp
og hvaða breytingar eiga að verða
í framtíðinni miðað við breytt
göngumynztur, passar það alls ekki
inn í þennan samning að láta þá
nú hafa 125.000 tonn. Það er alltof
mikið, en það er í þessu eins og oft
gerist að sá stóri sterki, sem hótar
og yfirgengur, nær sínu fram.“
Kristján segir að sér hefði þótt
skynsamlegra að bíða í eitt ár og
sjá hverju Evrópusambandið næði
með óheftum veiðum. „Það var
ekki auðvelt fyrir þá að landa síld-
inni, því að þeir þurftu að fara lang-
an veg. Nú opnast hafnirnar bæði
hér og annars staðar fyrir ESB,“
segir Kristján.
„Við hjá Farmanna- og fiski-
mannasambandi íslands __ hefðum
viljað sjá meiri hlutdeild íslands í
heildaraflanum, en nú er samið
um,“ segir Benedikt Valsson, fram-
kvæmdastjóri FFSÍ, í samtali við
Morgunblaðið. Hann segir að sam-
tökin hafi lýst því yfir, þegar samið
var fyrr á þessu ári, að 17,1% hlut-
deild af heildinni væri of lítið í sögu-
legu ljósi og því væru 15,7% auðvit-
að líka of lítið. „Það er ábyggilega
tillögu sinni að sama aðferð
verði notuð og í fyrra, en enn
sé eftir að hafa samráð við
hagsmunaaðila um ákvörðun-
ina.
Veiðileyfi innan lögsögunnar
skilyrði
Veiðunum í fyrra var stýrt
með þeim hætti að aðeins þau
skip, sem höfðu leyfi til veiða
í atvinnuskyni innan lögsög-
unnar, gátu sótt um leyfi til
síldveiðanna. Leyfi fengu þá
nótaskip, sem stundað höfðu
veiðar á síld eða loðnu á tíma-
bilinu frá fyrsta júlí 1995 til
fyrsta apríl 1996. Einnig fengu
önnur nótaskip leyfi að því til-
skildu að sýnt væri fram á það
eigi síðar en 20. maí, að þau
væru fullbúin til síldveiða. Loks
fengu nokkrir togarar leyfi til
síldveiðanna.
Megninu af leyfilegum heild-
arafla var skipt milli nótaskip-
einhvers virði að ná samningum.
Aðstæður hafa breytzt og fleiri
sækja í þessar veiðar. Því er nauð-
synlegt að koma böndum á sókn-
ina, en það er kannski spurning
hvort við erum ekki að fórna of
miklu til að ná því markmiði," seg-
ir Benedikt Valsson.
Það þurfti að semja
„Ég tel að hlutur Evrópusam-
bandsins úr þessum samningum sé
allt of stór. Fulltrúar þess náðu því
fram með ofbeldi og stuðningi
Norðmanna að allt að því fimmfalda
þann hlut, sem það ætti með réttu,
hvort sem litið er til sögulegra stað-
reynda eða réttinda sambandsins
sem strandríkis,“ segir Sævar _
Gunnarsson, formaður Sjómanna-
sambands íslands.
„Ég vil hins vegar ekki gagnrýna
þá pólitísku ákvörðun að ganga til
þessara samninga. Hefðum við
hafnað þeim og staðið fyrir utan
samkomulagið, hefði það getað
þýtt að við hefðum tekið okkur
sjálfdæmi um kvóta og hugsanlega
fengið á okkur slæmt orð fyrir að
standa ekki að samningum um nýt-
ingu síldarinnar. Ennfremur hefði
niðurstaðan getað orðið sú, að við
hefðum ekki fengið leyfi til veiða
innan lögsögu Jan Mayen og Fær-
eyja, sem hefði komið sér afar illa.
Það þurfti að ná samkomulagi til _
að ná stjórn á þessum veiðum, en
svo er það spurningin hvort Evrópu-
sambandið ætlar sér sömu hlutdeild
af heildarkvóta, komi til þess að
minnka þurfi veiðarnar verulega.
Það finnst mér ekki koma til
greina,“ segir Sævar Gunnarsson.
anna, þannig að hverju skipi
var sett ákveðið hámark. Helm-
ingi leyfilegs afla var skipt
jafnt á skipin, en helmingi í
hlutfalli við stærð skipanna.
Þá voru togurum ætluð 8.000
tonn og miðað við að hver
þeirra gæti farið tvær veiði-
ferðir. Ekki var leyfilegt að
flytja aflahámark milli skipa.
Þá var í reglugerð um þessar
veiðar ákvæði þess efnis, að
yrði ljóst eftir úthlutun að ein-
hver skip, sem leyfi hefðu feng-
ið, nýttu sér það ekki, yrði afla-
heimildum þeirra deilt niður á
skipin, sem veiðarnar stund-
uðu.
Loks var ákvæði þess efnis,
að væri sýnt að aflaheimildir
næðust ekki þegar drægi að
lokum vertíðar vegna þess
hvernig veiðar einstakra skipa
gengju, væri heimilt að breyta
aflahámarki þannig að heildar-
veiðiheimildir nýttust sem bezt.
Strandríkin
fórna öll
nokkru af
sínum hlut
Sömu reglur
um kvóta ís-
lenzkra skipa
og í fyrra
800.000
T0NN
700.000
600.000
500.000
400.000
300.000
200.000
150.000
100.000
50.000
Síldarafli:
íslendinga
frá 1942

Aætlaður leyfilegur afli 1997
343.000 tonn
Aflinn eftir 11 mánuði 1996
253.100 tonn

igglHpiaSllllHÍl
Ilí
1942 1945 1950 1955 1960 1965 1970 1975 1980 1985 1990 1995
Stefnir í sjöunda mesta
síldveiðiár sögunnar