Morgunblaðið - 07.02.1997, Blaðsíða 56

ÖÖ
FÖSTUDAGUR 7. FEBRÚAR 1997
gyiYNPBOtyP/ICWIICSyiYgyPiÍt/UTWJIlP-SJONWJÍÍIP
MORGUNBLAÐIÐ
Furðuveröld
Dexters litla
MYNDBÖND SÍÐUSTU VIKU
Bert
(Bert) •kirVi
Holur reyr
(HollowReed) kkk
lllt eðli
(Natural Enemy) k'h
Sérsveitin
(Mission Impossible) kkk
Bréfsprengjuvargurinn
(Unabomber) k'h
í leit að sannleikanum
(Where Truth Lies) k
Fjölskyldumál
(A Family Thing) kkk
Sólarkeppnin
(Race the Sun) k'h
Engin undankomuleið
(No Exit)
Leiðin að gullna drekanum
(The Quest) k k
Lífhvolfið
(Bio-Dome) 'h
Háskaleikur
(The Final Cut) k
Loforðið
(Keeping the Promise) kk'h
Ráðgátur: Tunguska
(TheX-files: Tunguska) k k'h
SYSTKININ Dexter
og DeeDee elda grátt
silfur saman.
heppilega vildi til að
á sama tíma vaknaði teikni-
myndaiðnaðurinn til lífsins
með myndunum „Who Framed
Roger Rabbit" og „An
American Tail“.
Ekki einskær
illmennska
Þegar Tartakovsky út-
skrifaðist var hann ráð-
Hann er einn af yngstu stjórn-
endum teiknimynda í Hollywood,
margverðlaunaður og var nýlega
valinn af Variety sem einn af fimm-
tíu sem vert væri að fylgjast með
í skemmtanaiðnaðinum í framtíð-
inni.
Ekki illa af sér vikið miðað við
að hann ólst upp við sovéskar
teiknimyndabækur og hafði ekki
hugmynd um að hægt væri hafa
lifíbrauð af slíkri listsköpun. Hvað
þá að hann ætti eftir að leggja
Hollywood að fótum sér.
„Eg var aðeins á réttum stað á
réttum tíma,“ segir hann sjálfur og
er hógværðin uppmáluð.
Teiknimyndir vakna til lífsins
Tartakovsky fluttist til Bandaríkj-
anna þegar hann var sjö ára og
ólst upp í Chicago. „Ég hef haft
gaman af teiknimyndum og mynda-
bókum alveg frá því ég man eftir
mér,“ segir hann. „í skólanum pár-
aði ég sitt lítið af hverju."
Hann hóf nám í teiknimyndagerð
í Columbia-háskóla í Chicago á
níunda áratugnum og við það opn-
aðist fyrir honum nýr heimur. Þetta
þótti heldur óhagnýtt nám vegna
þess að ekkert var um að vera á
teiknimyndamarkaðnum.
Engu að síður fór hann í fram-
haldsnám í Los Angeles og svo
ÞAÐ GETUR haft skelfilegar afleiðingar þegar DeeDee blandar sér í uppfinningar Dexters.
inn til Spánar til að færa nýjan
þrótt í nýjan teiknimyndaflokk um
Leðurblökumanninn og þegar hann
kom til baka var nóg framboð á
verkefnum.
Hann vann við „2 Stupid Dogs“,
„The Critic" og „Tiny Toons“-
myndir Stevens Spielbergs þar til
hann fékk sitt stóra tækifæri, að
stjórna gerð þáttanna um unga
uppfínningamanninn.
Skýringin á
velgengni
þáttanna
felst meðal
annars í
því að þeir
höfða ekki
aðeins til
barna og
unglinga
heldur
einnig full-
orðinna:
Bernsk-
uglöp systk-
inana vekja upp
minningar hjá eldri
kynslóðinni og þótt systkinin eldi
grátt silfur saman er það ekki
sprottið af einskærri illmennsku
eins og virðist vera raunin í teikni-
myndum á borð við Beavis og Butt-
head.
DEXTER litli er undrabarn
vísindanna. Hann getur
hrist tímavélar, vél-
menni og furðuverur
fram úr erminni eins og ekkert sé.
Engu að síður fær hann ekki að
vaka lengur en til átta á kvöldin
og missir þess vegna alltaf af sjón-
rj»arpinu.
DeeDee, eldri systir hans, er al-
gjör andstæða hans og veldur hon-
um sífelldu hugarangri. í fyrsta
lagi er hún alltaf að blanda sér í
tilraunir hans, oft með hryllilegum
afleiðingum, í annan stað er hún á
gelgjunni og síðast en ekki síst fær
hún að horfa á sjónvarpið á kvöldin.
Þetta eru aðalsögupersónur
bandaríska teiknimyndaflokksins
Ungur uppfínningamaður eða
„Dexter’s Laboratory", sem sýndur
er á föstudögum í Sjónvarpinu.
Variety fylgist með
„Ætli mér svipi ekki til þeirra
beggja,“ segir Tartakovski, 26 ára
.rftússi sem er hugsuðurinn á bakvið
teiknimyndirnar. „Ég er pínulítið
eins og Dexter og pínulítið eins og
DeeDee."
MYIMPBÖIMP
Næsta lýtalaust
kvikmyndaverk
Vopnahléið
(Nothing Personal)_________
Drama
★ ★ ★ 'h
Leikstjóri: Thaddeus O’Sullivan.
Handrit: Daniel Mornin (eftir eigin
sögu). Kvikmyndataka: Dick Pope.
Tónlist: Philip Appleby. Aðalhlut-
verk: Ian Hart, John Lynch, James
^Frain, Michael Gambor. 85 mín.
írsk/bresk. Channel Four/Mynd-
form. 1995. Bönnuð börnum yngri
en 16 ára. Útgáfudagur 4. febrúar.
KVIKMYNDAGERÐ á Bret-
landseyjum hefur upp á síðkastið
verið að rísa, svo um munar, upp
úr þeim öldudal sem hún var í á
9. áratugnum. Hvert meistaraverk-
ið á fætur öðru hefur litið dagsins
ljós og greina má að enn séu kvik-
myndagerðarmenn frá þessum slóð-
um orðnir manna færastir í gerð
raunsæismynda. Vopnahléið, sem
gerð er í samvinnu Ira og Breta,
rennir enn frekari stoðum undir þá
staðhæfíngu því hún lýsir á afburð-
ar skýran og heiðarlegan máta hin-
um blákalda veruleika sem íbúar
Belfastborgar hafa búið við undan-
farna áratugi.
Myndin á sér stund árið 1975
þegar viðræður standa yfir um
vopnahlé milli stríðandi afla, mót-
mælenda og kaþólskra. Einstæður
kaþólskur faðir (John Lynch) slas-
ast illa í götubardaga við mótmæl-
endur og rankar við sér að honum
loknum á yfirráðasvæði andstæð-
inganna. Þar fær hann læknisum-
önnun og húsaskjól hjá góðhjart-
aðri ungri konu en þegar hann þarf
að snúa til baka til bama sinna
tveggja þá er hann handsamaður
af skæruliðum úr flokki mótmæl-
enda, til yfírheyrslu. Forsvarsmaður
þeirra (James Frain) er farinn að
efast um réttmæti baráttuaðferða
sinna og ofbýður samviskuleysið og
ofbeldisheiftin sem gripið hefur fé-
laga hans (Ian Hart). Hann sér
aumur á fanganum og greinir hon-
um frá því að samkomulag hafí
náðst um vopnahléið og hyggst láta
hann lausan. Hann gerir sér hins-
vegar grein fyrir að það geti hann
ekki án mótþróa félagans óstýrláta.
Vopnahléið er afar áhrifamikil
og næsta lýtalaust kvikmyndaverk
þar sem hæst rís framúrskarandi
frammistaða leikaraliðsins. Ian
Hart sannar hér enn og aftur að
hann er orðinn einn allra fremsti
leikari Englendinga og John Lynch
sýnir fádæma næmi en samt er það
þó nýliðinn James Frain sem stelur
senunni og sýnir hæfileika sem án
efa eiga eftir, áður en langt um líð-
ur, að gera hann að stjörnu.
Skarphéðinn Guðmundsson