Morgunblaðið - 20.02.1997, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
FIMMTUDAGUR 20. FEBRÚAR 1997 41
svo yrði, enda virtist hún vera vel á
sig komin andlega og líkamlega,
meðvituð um holla lifnaðarhætti í
einu og öllu og full af bjartsýni og
baráttuvilja.
Fjölskyldu og vinum til sárra von-
brigða tók hinn illvægi sjúkdómur
sig upp stuttu eftir að hún hafði
hafið störf að nýju. Aftur hóf hún
baráttuna með viijastyrk og jákvæðu
hugarfari. Það var ekki til í hennar
kokkabókum að gefast upp, þvílíkur
var kjarkurinn og viljinn. Ef til vill
hefur hún ekki gert sér grein fyrir
því, að nú að þessu sinni hafði hún
hitt oíjarl sinn, sláttumanninn mikla,
sem fer sínu fram og hlustar ekki á
mótbárur, hvað þá málamiðlun. Við
hann verður ekki samið, þegar
stundin rennur upp.
Siddý er komin af góðu og greindu
fólki á Akranesi og höfum við hjónin
átt því láni að fagna, að kynnast fjöl-
skyldu hennar nokkuð náið. Leyfi ég
mér að fullyrða, að samheldni og fjöl-
skyldubönd geti vart verið traustari
og gæti reyndar verið öðrum til eftir-
breytni. Siddý heitin lét ekki sitt eft-
ir liggja að treysta þau bönd og
rækta, enda þótti henni afar vænt
um fjölskyldu sína og sýndi sínu fólki
alla þá umhyggju sem hún bjó yfír.
Um ættir hennar mun ég ekki fara
fleiri orðum, það munu aðrir gera,
sem betur þekkja til.
Hún var töfrandi persónuleiki,
greind og vel máli farin, iífsglöð og
skemmtileg, samviskusöm og mild í
orðum og athöfnum. Hún lauk prófí
frá gagnfræðaskólanum á Akranesi,
en fór svo utan til Englands í fram-
haldsnám, aðallega í hagnýtum
skrifstofustörfum, sem nýttust henni
vel í starfi. Hún hafði gott vald á
enskri tungu og var eftirsótt og
frambærilegur starfskraftur, enda
fljót að tileinka sér þau störf, sem
henni var trúað fyrir, hveiju sinni.
Vann hún m.a. sem einkaritari hjá
innflutningsfyrirtæki, Upplýsinga-
þjónustu Bandaríkjanna o.s.frv. Þó
kom það á daginn síðar, að starfsleg
uppfylling virtist liggja á allt öðru
sviði. Hún hefur trúlega verið komin
nálægt fertugu, þegar hún lærði
röntgentækni. Þótti henni afar vænt
um starf sitt og gegndi því af natni
og samviskusemi eins og reyndar
öllu, sem hún tók sér fyrir hendur.
Vann hún í fyrstu á röntgendeild
Landakotsspítala og síðan hjá Leit-
I arstöð krabbameinsfélagsins. Hún
* kynntist ung eftirlifandi eiginmanni
sínum, Jóni Otta Sigurðssyni, ein-
staklega fáguðum ungum manni úr
vesturbænum í Reykjavík. Þekkti ég
Jón Otta sem dreng, en kynntist
honum þó ekki náið fyrr en síðar.
Hann er hinn mesti mannkostamað-
ur, enda hafa þau verið mjög sam-
taka og lánsöm í fjölskyldulífi. Það
j er eins og æðri máttarvöld hafí bein-
j línis Ieitt þau saman á sínum tíma
j svo lík voru þau að mörgu leyti í
I fasi og framkomu, bæði ljúf og
hjartahlý. Meira að segja höfðu þau
að miklu leyti sömu áhugamál. Sælu-
reit einn áttu þau í landi Ánabrekku
á Mýrum, þar sem þau komu sér
upp sumarbústað fyrir u.þ.b. 20
árum. Hlaut hann nafnið Sigríð-
arstaðir eftir húsmóðurinni. Bústað-
urinn stendur á undurfögrum stað,
j í kjarrivöxnu landi, með útsýni yfir
Langá. Þau byggðu og innréttuðu
J bústaðinn að mestu sjálf ogber hann
I smekkvísi þeirra merki, eins og
reyndar heimili þeirra í Garðabæ.
Flestum frístundum sínum á sumrin
hafa þau eytt þar, notið tilverunnar,
dyttað að bústaðnum, gróðrinum eða
spilað golf á Hamarsvelli. Siddý, og
þau reyndar bæði, nutu samveru-
stunda og útiverunnar við að spreyta
sig á þeirri margslungnu en þó heill-
| andi íþrótt.
; Við hjónin heimsóttum þau yfir-
Ileitt einu til tvisvar sinnum á sumr-
in. Yfirleitt spiluðum við golf við
þau, fórum í gönguferðir, gufubað
eða sund. Kvöldin voru unaðsleg og
oft var orðið býsna framorðið, þegar
gengið var til náða, því ekki skorti
umræðuefni. Siddý og Jón Otti voru
afar gestrisin, enda gestagangur
mikill, bæði á heimili þeirra í
Garðabæ og í sumarbústaðnum.
i „Sælla er að gefa en þiggja“ segir
4 máltækið og breyttu þau hjón svo
Jj sannarlega í samræmi við það.
Það hefur sjálfsagt komið fyrir
okkur öll, að hafa velt fyrir okkur
tilgangi lífsins og þegar stórt er
spurt verður oft lítið um svör. Eitt
er okkur öllum sameiginlegt, en það
er löngunin til að lifa hamingjusömu
lífi. Sumir, því miður, hlaupa allt
sitt líf eftir hamingjunni, en höndla
hana aldrei, einfaldlega af því þeir
vita ekki hvar hana er að finna.
Hamingjuna finnum við í sjálfum
okkur og víðar, t.d. í konunni og
börnum okkar.
Ég er þess fullviss að Siddý lifði
lánsömu og hamingjuríku fjölskyldu-
lífí. Þau Jón Otti eignuðust einn son,
Sigurð Jón, sem er raftæknifræðing-
ur að mennt. Hann var alla tíð umvaf-
inn kærleika og ástúð foreldra sinna,
enda góður drengur og fyrirmyndar
fjölskyldufaðir. Synir Sigurðar Jóns
og Guðnýjar, eiginkonu hans, þeir
Jón Otti yngri og Pálmar, voru auga-
steinar Siddýjar ömmu. Von er á
þriðja barninu nú einhvern daginn
og veit ég að amman hafði nýlokið
við að prjóna eitthvað nytsamlegt á
ófædda bamið. Þessarar góðu konu
er nú sárt saknað af fjölskyldunni,
enda var hún einstök eiginkona og
móðir og beinlínis umvafði sonar-
börnin ástúð sinni.
Ótai og endalausar minningar
koma upp í huga mér tengdar vin-
konu minni, allar af hinu góða. Ég
minnistt.d. aprílmánaðar 1976, þeg-
ar okkur hjónum datt í hug að
skreppa til Kanaríeyja, reyndar í
fyrsta sinn, og tengdumst við í þess-
ari ferð þeim hjónum, Jóni Otta og
Siddý, ákveðnum vináttuböndum,
sem ekki hafa verið rofin. Þau ein-
faldlega voru þarna í flugstöðinni
og reyndust búa á sama hóteli og
við. I þá daga fór maður-fyrst og
fremst í frí til þess að sleikja sólina
og njóta hlýrra loftslags. Veðrið var
köflótt, eins og stundum vill verða,
jafnvel þó maður þykist vera kominn
í sólskinsparadís. Sumir, guði sé lof,
eru ekki að gera sér grillur út af
veðrinu. Hjá slíku fólki er alltaf sól-
skin, þótt úti sé rigning og rok. Siddý
var ein þeirra, sem lét veðrið ekki á
sig fá. Hún sá bara jákvæðu hlutina
og í hennar hjarta skein alltaf sól.
Á rigningardögum spiluðum við t.d.
yatzy og einhveiju sinni, um miðjan
dag, sagði þessi annars hófsemdar-
kona upp úr þurru „Ég býð bara upp
á „Cointreu", og það var gert. Frá
þeim degi hefí ég aldrei mátt heyra
Cointreu-líkjör nefndan öðruvísi en
minnast Siddýjar. Frá því að við
byijuðum að spreyta okkur á golf-
inu, sem í reynd á sér ekki langa
sögu, höfum við átt saman ógleym-
anlegar stundir á Flórída.
Siddý gekk í Oddfellowregiuna á
íslandi, stúkuna nr. 4 Sigríði, haust-
ið 1977 og hefur því verið virkur
félagi í mannúðarstarfi reglunnar í
20 ár. Við ótímabært fráfall Siddýjar
brast hlekkur í systrabandi Rebeíck-
ustúkunnar, ekki sá fyrsti og áreið-
anlega ekki sá síðasti. Skarðið verð-
ur sennilega fylit, því lífíð heldur
áfram, eins og lögmál þess. Hún var
í stjórn sinnar regludeiidar og gegndi
þar mikilvægu lykilhlutverki. Stjórn-
armunstrið verður hins vegar ekki
það sama, þar sem menn eru jafn
misjafnir, eins og þeir eru margir.
Við sem eftir lifum minnumst
góðra eiginleika þessarar sérstæðu
konu og virðum þau sérkenni sem
hún ein hafði.
Megi góður Guð styrkja og vernda
eiginmann hennar og ástvini.
Blessuð sé minning Sigríðar
Kristjánsdóttur.
Reynir Jónasson.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verld var gjðf, sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Þannig minnumst við vinkonu
okkar Sigríðar Kristínar Kristjáns-
dóttur, sem kvatt hefur okkur alltof
fljótt. Það er ótrúlegt, en fyrir að-
eins fjórum vikum sátum við heima
hjá þér og ræddum um að nú væri
kominn tími til að ferðaklúbburinn
drifí sig í stutta ferð til útlanda.
Ýmislegt fer öðru vísi en ætlað er
og nú er Siddý farin í ferðina löngu,
sem bíður okkar allra.
Siddý og Nonni kynntust 1959
og minnumst við vel þegar Nonni
var að kynna Siddý fyrir okkur,
hann ljómaði allur af stolti, en hann
var síðastur úr KK 8-hópnum, sem
festi ráð sitt. Strákarnir voru með
spilaklúbb en við saumaklúbb og
féll Siddý strax vel inn í hópinn.
Fjölskyldurnar stækkuðu, hús-
byggingar tóku meiri tíma og hver
hafði sín áhugamál, en vináttu-
tengslin og samheldnin rofnaði aldr-
ei. Börnin fluttu að heiman og nýtt
tímabil í Iífinu hófst.
Árið 1980 stofnuðu félagarnir
ferðaklúbb og farið var í fyrstu utan-
landsferðina 1981 og síðan nokkrar
eftir það. Gönguklúbbur varð til
1988 og var gengið um Stór-Reykja-
vík og farið í helgarferðir. Síðasta
helgarferðin var farin að Laugar-
vatni í lok október sl. Og gaf Siddý
okkur ekkert eftir í göngum þá.
Siddý og Nonni áttu sælureit í
Borgarfirði, en þar byggðu þau sér
sumarbústað, Sigríðarstaði, þar sem
þau nutu þess að dvelja, og var ávallt
jafn ánægjulegt að heimsækja þau
þangað. Sonarsynirnir tveir, Jón
Otti og Pálmar, voru stoit hennar
og gleðigjafar.
Elsku Nonni, Sigurður, Guðný,
Jón Otti og Pálmar, við æskufélag-
SJÁ NÆSTU SÍÐU.
+
Útför hjartkærrar móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
CECILÍU CAMILLU HELGASON,
Lindarhvoli
í Þverárhlíð,
fer fram frá Dómkirkjunni mánudaginn
24. febrúar kl. 13.30.
Kveðjuathöfn verður í Norðtungukirkju
laugardaginn 22. febrúar kl. 14.00.
Jón Guðbjörn Guðbjörnsson, Guðrún Ása Þorsteinsdóttir,
Sigurbjörg Guðrún Jóhannesdóttir, Þröstur Leifsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ANNA JÓH ANNESDÓTTIR,
Syðra-Langholti,
Hrunamannahreppi,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Kumb-
aravogi þriðjudaginn 18. febrúar.
Útförin fer fram frá Hrepphólakirkju
laugardaginn 22. febrúar kl. 14.00.
Bílferð verður frá Umferðarmiðstöðinni kl. 12.00.
Jóhannes Sigmundsson, Hrafnhildur S. Jónsdóttir,
Kristjana Sigmundsdóttir, Brynjólfur G. Pálsson,
Sólveig Ólafsdóttir,
Sigurður Sigmundsson,
Sverrir Sigmundsson, Anna Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
FANNEY INGJALDSDÓTTIR,
er andaðist á Vífilsstaðaspitala 13. febr-
úar sl., verður jarðsett frá Fossvogs-
kirkju á morgun, föstudaginn 21. febr-
úar kl. 10.30.
Magnús Ingjaldsson,
Ólöf Ingjaldsdóttir,
Sigriður Ingjaldsdóttir,
Guðmundur Ingjaldsson,
Ingirtður Ingjaldsdóttir,
Garðar Ingjaldsson,
Hilmar Ingjaldsson,
Svandis Ingjaldsdóttir
og aðrir vandamenn.
+
Elskuleg dóttir mín, stjúpdóttir, systir,
unnusta, sonar- og dótturdóttir,
EYRÚN BJÖRG GUÐFINNSDÓTTIR,
Traðarstfg 2, Bolungarvik,
Krókahrauni 10,
Hafnarfirði,
lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur laugar-
daginn 15. febrúar. Útför hennar fer
fram frá Víðistaðakirkju, Hafnarfirði,
á morgun, föstudaginn 21. febrúar
kl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á minningarsjóð
Heilaverndar.
Guðfinnur G. Þórðarson, Elísabet S. Þórðarson,
Andrés Pétur Guðfinnsson,
ívar Bergþór Guðfinnsson,
Þórður Gísli Guðfinnsson,
Tómas Halldórsson,
Ingibjörg Bjarnadóttir,
Leifur Steinarsson, Ingibjörg Brynjólfsdóttir.
+
Þökkum innilega öllum þeim, sem sýndu
okkur hlýhug og samúð Yið andlát og
útför sonar okkar, bróður, mágs og
frænda,
HRÓARS JÓHÖNNUSONAR,
Álfaheiði 30,
Jóhanna Guðjónsdóttir,
Haligrímur Pétursson, Vigdís L. Viggósdóttir,
Vigfús Hallgrímsson, Sigrfður Þórisdóttir,
Regfna Hallgrfmsdóttir, Pétur Hallsson,
Hrönn Hallgrfmsdóttir, Árni Guðjón Vigfússon
og systkinabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför elskulegs
eiginmanns míns, föður, tengdaföður,
afa og langafa,
SIGFÚSAR BERGMANNS
VALDIMARSSONAR
sjómannatrúboða,
Pólgötu 6,
ísafirði.
Guðbjörg S. Þorsteinsdóttir,
Hermann Sigfússon, Ósk Óskarsdóttir,
Sigrfður Sigfúsdóttir, Björn Gfslason,
Ingibjörg Sigfúsdóttir, Jón Víðir Njálsson,
Þorsteinn Sigfússon, Rósa Kjartansdóttir,
Jóhann Sigfússon, Svanfríður Arnórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR RÖGNU VALGEIRSDÓTTUR,
Miðtúni 48,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfóki Sjúkrahúss Reykjavíkur
á deild 3B og einnig Vinafélaginu Bergmáli.
Hjörtur Guðjónsson,
Þórveig Hjartardóttir, Sveinbjörn Benediktsson,
Pálína H. Hjartardóttir, Grétar Sigurðarson,
Valgeir G. Hjartarson, Valdís Harðardóttir,
Guðjón Hjartarson, Kristjana Jensdóttir,
Kristján M. Hjartarson, Ingibjörg Höskuldsdóttir,
Signý I. Hjartardóttir,
Hjörtur R. Hjartarson, Nanna Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.