Morgunblaðið - 22.03.1997, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 22. MARZ 1997 41
DAVIÐ SIGURJON
VIGFÚSSON
+ Davíð Signrjón
Vigfússon
fæddist á Vopna-
firði 28. janúar
1922. Hann lést 12.
mars síðastliðinn.
Hann var sonur
hjónanna Vigfúsar
Sigurjónssonar, sjó-
manns á Vopna-
firði, f. 1891, d.
1941, og Bjargar
Davíðsdóttur, f.
1897, d. 1959, hús-
móður á Vopna-
firði, einn af tólf
börnum þeirra
hjóna og sá þriðji í röðinni.
Hinn 17. janúar 1957 kvænt-
ist Davíð Stefaníu Friðbjörns-
dóttur sem fædd er 15. mars
1937 á Vopnafirði. Foreldrar
hennar voru Friðbjörn Einars-
son, vegaverksljóri á Vopna-
firði, f. 1896, d. 1970, og Gunn-
hildur Ingiríður Grímsdóttir, f.
1900, d. 1968. Er Stefanía
níunda í röð þrettán systkina.
Þeim Davíð Siguijóni og
Stefaníu varð sjö barna auðið.
1) Björg, f. 1956, húsmóðir í
Kópavogi, er gift Halldóri Páls-
syni, bókaútgefanda, og eiga
þau þijú börn. 2) Inga Birna,
f. 1957, húsmóðir í Kópavogi,
býr með Magnúsi J. Jóhanns-
syni, húsasmíðameistara, og
eiga þau þijú börn. 3) Vigfús,
f. 1958, útgerðarmaður á
Vopnafirði, býr með Sigur-
björgu Ámýju Björnsdóttur,
húsmóður, og eiga þau þijú
börn. 4) Krislján Einar, f. 1959,
Ættarhöfðinginn Davíð Siguijón
Vigfússon frá Vopnafirði er allur
og skilur hann eftir sig skarð sem
ekki verður fyllt. Síðast hittumst
við í Perlunni í Reykjavík á 75 ára
afmæli hans en hérbúandi böm
hans, Björg mín, Inga Bima og
Hjörtur, héldu honum veislu þar
ásamt tengdabörnum. Þar sem og
annars staðar var hann hrókur alls
fagnaðar.
Davíð var mikilmenni og hafði
flest af því sem prýða má einn
mann. Hann var með eindæmum
hugrakkur, óttalaus og úrræðagóð-
ur hvort heldur þegar fara þurfti í
sjóferðir í tvísýnum veðmm, vaða
eld og reyk til að ná manni úr brenn-
andi húsi eða bjarga mönnum úr
skipsstrandi. Sjálfgefið var að ef
Davíð var nærri þá stjórnaði hann
verki og tók sjálfur áhættuna.
Þegar Davíð, einn af stómm
systkinahópi, tók kornungur að sér
föðurhlutverk, lagði hann allt af
mörkum til að þessi stóri hópur
ætti í sig og á. Það lá í hlutarins
eðli að Davíð varð formaður verka-
lýðsfélagsins. Hann var tryggur
Alþýðubandalaginu og vinur Lúð-
víks heitins Jósepssonar.
Með ólíkindum var hvað allt lék
í höndum Davíðs í sambandi við
bíla og önnur tæki og tól. Ef eitt-
hvað gekk úr skorðum þá var mik-
ið ef Davíð gat ekki reddað því á
staðnum. Ég stóð sjálfan mig að
því þegar eitthvað gaf sig í húsinu
að bíða og sjá hvort Davíð væri
ekki að koma í bæinn því hann
gæti lagfært þetta. Eitt af því sem
prýddi Davíð var að hann bar sömu
virðingu fyrir öllum, nema ef væri
í öfugu hlutfalli við stöðu manna í
þjóðfélagsstiganum. Hann var ein-
staklega góður við börn og þá sem
orðið höfðu undir í lífínu eða vom
ekki eins og fólk er flest. Davíð var
söngmaður mikill og hafði góða
tenórrödd auk þess að spila á gítar
og munnhörpu.
Davíð og Stefanía giftu sig þegar
Davíð var kominn vel yfir þrítugt.
Þá var hann að mestu búinn að
koma af sér ábyrgð á yngri systkin-
um og móður þótti bæði móðir og
eitthvað af systkinum væru áfram
á heimilinu. Sunnuhvol teiknaði
Davíð og byggði ásamt móður og
organisti á Vopna-
firði, býr með Krist-
björgu Júlíönu Hall-
grímsdóttur, hús-
móður, og eiga þau
eitt barn. 5) Gísli
Örn, f. 1961, vél-
virki á Akureyri, er
kvæntur Ingibjörgu
Sólrúnu Ingimund-
ardóttur, hjúkrun-
arfræðingi, og eiga
þau tvö börn. 6)
Víðir, f. 1964, út-
gerðarmaður á
Vopnafirði, er
kvæntur Hönnu
Hallgrímsdóttur, förðunar-
fræðingi. 7) Hjörtur, f. 1966,
lögregluþjónn í Reykjavík, býr
með Dóru Birnu Kristinsdóttur,
kennara, og eiga þau tvö börn.
Davíð Siguijón Vigfússon
lauk vélstjóraprófi í Reykjavík
1946. Hann var síðan vélstjóri
bæði til sjós og lands. Þá var
Davíð verksmiðjustjóri Síldar-
verksmiðju Vopnafjarðar auk
þess sem hann starfaði við eig-
in útgerð. Félagsmál voru Dav-
íð hugleikin, hann sat í hrepps-
nefnd á annan áratug, var for-
maður Verkalýðsfélags Vopna-
fjarðar í ellefu ár, gjaldkeri
þess í eitt ár og ritari í níu ár.
Þá var Davíð fulltrúi verkalýðs-
félagsins á mörgum Alþýðu-
sambandsþingum og heiðursfé-
lagi verkalýðsfélagsins.
Utför Davíðs verður gerð frá
Vopnafjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.00.
eldri bróður. Þá byggði hann Lóna-
braut 20, sem er þriggja hæða hús
og mikið mannvirki. Þar hafa þau
hjón búið síðustu tvo áratugina.
Þeim hjónum varð sjö barna auðið
og var ég svo lánsamur að kynnast
frumburði þeirra, Björgu, fyrir nær
tuttugu árum. Um það leyti gekk
hún í hvítasunnusöfnuðinn.
Einar J. Gíslason gifti okkur i
Hvítasunnukirkjunni á Vopnafirði
og tók Davíð þá afstöðu að leggja
blessun sína yfir það og hélt veislu
með glæsibrag. Ekki bar skugga á
vináttu okkar Davíðs síðan.
Mikill sjónarsviptir er að Davíð
og djúpur er söknuður þeirra sem
næst standa. Ég bið Stefaníu, börn-
unum og bamabörnunum Guðs
blessunar og huggunar. Jesús
sagði: „Komið til mín allir þér sem
erfiðið og þunga eruð hlaðnir og
ég mun veita yður hvíld.“
Halldór Pálsson.
Ég horfi yfir hafíð
um haust af auðri strönd,
í skuggaskýjum grafíð
það skilur mikil lönd.
Sú ströndin stijála og auða
er stari ég héðan af,
er ströndin stríðs og nauða,
er ströndin hafs og dauða,
og hafíð dauðans haf.
En fyrir handan hafíð
þar hillir undir land,
í gullnum geislum vafið
það girðir skýjaband.
Þar gróa í gænum hlíðum
með gullslit blómin smá,
í skógarbeltum blíðum,
í blómsturlöndum fríðum,
má allskyns aldin sjá.
Er þetta hverful hilling
og hugarburður manns?
Nei, það er fögur fylling
á fyrirheitum hans,
er sýnir oss í anda
guðs eilíft hjálparráð
og stríðsmenn guðs þar standa,
við stól hins allsvaldanda,
þar allt er eilíf náð.
(Vald. Briem.)
Mig langar í örfáum orðum að
kveðja tengdaföður minn. Ég
kynntist honum haustið 1989 þegar
ég kom fyrst til Vopnafjarðar með
Hirti. Það var alltaf ánægjulegt að
koma til Vopanfjarðar og vel tekið
á móti okkur. Það fyrsta sem ég
tók eftir í fari Davíðs var hve barn-
góður hann var og hændust öll
börn mjög að honum. Síðustu
stundir okkar saman voru þegar
hann dvaldi hjá okkur í kringum
75 ára afmælið sitt í janúar. Börn-
in hans og tengdabörn, sem búa í
Reykjavík, héldu upp á afmælið
hans í Perlunni. Við munum ávallt
minnast hve hann naut þess af
mikilli einlægni og þakklæti. Nú
þegar Davíð er farinn frá okkur eru
það góðu minningamar sem við eig-
um um hann sem eftir lifa.
Með sökunuði kveð ég elskulegan
tengdaföður minn. Megi góður guð
veita tengdamóður minni og fjöl-
skyldunni allri styrk og trú á þess-
ari erfiðu stundu.
Dóra Birna Kristinsdóttir.
STEFAN
GUTTORMSSON
+ Stefán Gutt-
ormsson var
fæddur í Fjarðar-
seli, Seyðisfirði, 24.
maí 1918. Foreldrar
hans voru hjónin
Þórey Stefánsdóttir
frá Núpshjáleigu í
Beruneshreppi, f.
14,7. 1898, d. 20.2.
1978, og Guttormur
Einarsson, búfræð-
ingur frá Arnheið-
arstöðum í Fljóts-
dal, f. 11.6. 1874, d.
21.10. 1957. Al-
systkini Stefáns
eru: Sigurður, bifreiðarsljóri,
f. 6.6. 1920, og Elínbjörg, hús-
móðir, f. 9.7.1923, bæði á Reyð-
arfirði. Hálfsystkini samfeðra:
Einar, læknir í Vestmannaeyj-
um, Guðlaugur, bóndi, Vest-
mannaeyjum, Sigfús, bóndi,
Krossi, Fellahreppi, og Berg-
ijót, húsmóðir, Húsavík.
Eftirlifandi eiginkona Stef-
áns er Dagmar Guðný Björg
Stefánsdóttir frá Eskifirði en
þau gengu í hjóna-
band 24.12. 1942.
Synir þeirra eru: 1)
Einar Guðmundur,
f. 14.8.1943, kvænt-
ur Birnu Maríu
Gísladóttur og eiga
þau fjögur börn og
fjögur barnabörn.
2) Stefán Þórir, f.
19.9. 1944, sam-
býliskona hans er
Kristín Guðjóns-
dóttir og eiga þau
einn son og Þóri
fósturson, son
Kristínar. 3) Gutt-
ormur Örn, f. 27.3. 1946,
kvæntur Helgu Ósk Jónsdóttur
og eiga þau fjórar dætur, en
sonur Helgu Óskar er fóstur-
sonur Guttorms, þau eiga fjög-
ur barnabörn. 4) Sigfús Arnar,
f. 28.10. 1950, ókvæntur, og 5)
Smári, f. 20.11.1951, ókvæntur.
Stefán verður jarðsunginn
frá Reyðarfjarðarkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Lokið er lífsgöngu mikils Ijúf-
mennis sem átti iðjusemi og trú-
mennsku að farsælum förunautum.
Ungur kynntist ég hinni einlægu lip-
urð hans sem engu var lík, alltaf
var hann reiðubúinn til að gera sér-
hveijum sem að garði bar góðan
greiða, alltaf var hann með bros og
Elsku afí.
Við söknum þín mikið, þú varst
alltaf svo glaður og góður við okk-
ur. Það var svo gott að koma til
þín. Við munum hvað það var
skemmtilegt þegar þú söngst og
spilaðir á gítar fyrir okkur. Þú last
blaðið, horfðir á sjónvarpið og hlust-
aðir á útvarpið, en gafst þér samt
alltaf tíma fyrir okkur krakkana.
Við þökkum þér, elsku afí, fyrir
allar samverustundimar sem voru
fullar af gleði og hlýju.
Elsku amma Nína, okkur langar
að segja þetta við þig.
Þó að leiðin virðist vðnd,
vertu aldrei hryggur.
það er eins og hulin hönd,
hjálpi er mest á liggur.
(Ók. höf.)
Barnabörnin.
Minn trausti og trúi vinur og
félagi, Davíð Vigfússon, er af ver-
aldarvettvangi genginn. Um sam-
fundi okkar á ég dýrmætar minn-
ingar sem gott er við að una. Við
hann var ætíð gott að eiga fund
og mega hlusta á heilræði hans og
heilsteyptar skoðanir. Þar fór at-
hugull greindarmaður sem fylgdist
fjarska vel með öllum hræringum
þjóðlifs og umhverfis, hlýddi grannt
á raddir og viðhorf fólksins á heima-
stað sínum og kom boðum þeirra
til skila á sinn fastmótaða en hæg-
láta hátt, ráðhollur með afbrigðum
enda gjörhugull og glöggur vel.
Skoðanir hans voru ekkert stund-
arfyrirbrigði sem tíðarandi og
tízkusveiflur mótuðu, heldur voru
þær á einlægri sannfæringu byggð-
ar, sem lífsbaráttan hafði meitlað
ríkulega ásamt þeim félagslegu við-
horfum sem vökult starf hans að
verkalýðsmálum hafði fært honum.
Einbeittur var vilji hans þó ljúf-
lyndi ætti hann í ríkum mæli, hlýtt
var bros hans, handtak hans þétt,
einlægni orða hans sem iðju sönn,
hreinskilni og háttvísi áttu farsæla
samfylgd.
Davíð var einn þessara sönnu
sósíalista, sem aldrei brást, sem önn
daganna smækkaði aldrei, sem var
í fararbroddi þegar skyldan bauð
en hélt aldrei fram eigin hlut á
annarra kostnað þó fast væri fylgt
eftir heitri sannfæringu. Myndir
góðra minninga fanga hug minn.
Sá sem hefur stjórnmálavafstur
að starfí um allnokkurt æviskeið á
gengi sitt og árangur ekki sízt því
að þakka hversu samheijar duga
honum jafnt í meðbyr sem mótbyr,
hvern atbeina þeir veita honum og
aðhald um leið.
Á Vopnafirði var sem víðar
eystra harðsnúið lið sem átti hug- r-
sjón sósíalismans að leiðarljósi, þau
áttu ekki í neinum örðugleikum að
aðlaga hana að vopnfirzkum veru-
leika, fylgdu málum mætavel fram
og áttu sín sterku ítök í vopnfirzku
alþýðufólki. Þangað var gott lið-
sinnis að leita og þar var Davíð í
fylking fremst, enda falinn ýmis
trúnaður á heimaslóð sem hann
innti vel af hendi, ötull og trúr í
hveiju einu.
Hér verður aðeins örfáum leiftur-
myndum á loft brugðið án þess að
farsæl ævi atorkumanns sé að
nokkru gagni rakin.
Davíð var lengi forystumaður í
Verkalýðsfélagi Vopnafjarðar, for-
maður um Iangt árabil og tvö kjör-
tímabil sat hann í sveitarstjórn á
vegum félagsins. Þar sem í öðru
sýndi hann festu og aðgát um leið
og málum var fylgt eftir af fremstu
getu, enda málafylgja Davíðs rök-
studd vel og traust.
Davíð var mikill dugnaðarmaður,
einkar laginn við vélar og af sjó-
mennsku hafði hann einstakt yndi
fyrr sem síðar, hákarlaveiðar stund-
aði hann m.a. með Gísla mági sínum
og var fengsæll vei. í landi var
hann um árabil vélstjóri við frysti-
húsið á staðnum og verksmiðju-
stjóri við síldarbræðsluna. Fumlaus
og örugg voru handtök hans öll og
trúmennska hans mikil við hvaðeina
sem fengizt var við.
Hann var snarpur til átaka allra,
lék knattspymu á yngri árum og
hafði dálæti á þeirri íþrótt sem öðr-
um. Þar var hann hinn síungi
áhugamaður alla tíð.
Davíð var farsæll í öllum gerðum
og einkalífið hið ágætasta. Hann
átti mikla prýðiskonu góðra mann-
kosta og 7 böm eignuðust þau hjón, *'*■
sem öll hafa komizt mjög vel til
manns, sæmdarfólk sem foreldrarn-
ir. Þeim eru sendar einlægar sam-
úðarkveðjur sem og aðstandendum
öðrum.
Lífsganga góð er á enda mnnin
og eftir lifa mætar minningar.
Ég færi við hinztu leiðarlok hlýja
þökk fyrir samskipti öll, fyrir sam-
fylgd við sameiginlegan málstað
mikilla væntinga, margra sigra.
Kær er send í austurátt kveðja
góð, yl og birtu vafín er hin mæt-
asta minning mannkostadrengs.
Blessuð sé minning hans.
Helgi Sejjan.
gamanyrði á vör eins og hver fyrir-
höfn, hvert ómark væri sjálfsögð
skylda.
Hugur hans hneigðist snemma að
bifreiðum og bifreiðaakstri og þar
var hið geðþekka og glaðlynda lipur-
menni í essinu sínu. Hann ók flestum
tegundum bifreiða um dagana, ók
m.a. um alllangt skeið fólksflutn-
ingabifreiðum milli Austurlands og
Akureyrar og varð vinsæll og vel
látinn í því sem öllu öðru er hann
tók sér fyrir hendur. Þar komu hans
góðu eðliskostir honum vel sem og
þeim sem með honum voru í för:
Kurteisin, snyrtimennskan og greið-
viknin fylgdu honum þar sem alls
staðar. Þessi fríði, brosmildi maður
varð öllum hugljúfi, léttur í lund og
glaðbeittur gekk hann að hveiju
verki og hressileiki fylgdi honum og
hreif menn með sér. Vinnufús var
hann með afbrigðum og vildi helzt
alltaf vera að, samvizkusamur og
athugull við hvaðeina. Honum fam-
aðist vel í lífinu enda varðveitti hann
og ávaxtaði vel sitt pund. Hann var
um fjölda ára umboðsmaður Olíu-
verzlunar Islands á Reyðarfirði og
þar var ekki í kot vísað um fyrir-
greiðslu alla sem og áreiðanleika í
viðskiptum. Þar sem í öðru var Stef-
án hinn trausti þegn, sem öllum vildi
reynast sem bezt.
Stefán Guttormsson var einarður
maður í skoðunum m.a. í þjóðmálum,
hann fylgdi Sjálfstæðisflokknum að
málum af kappsemi og einlægni og
var varamaður þess flokks í sveitar-
stjórn um skeið. En Stefán var reiðu-
búinn til að leggja hveiju góðu máli
lið og öðru fremur vildi hann sjá hag
byggðarlags okkar borgið. Öll mín
samskipti við þetta ljúfmenni voru
hin ánægjulegustu og eru hér þökk-
uð sem og ótaldar ökuferðir með
honum þar sem ekki var um endur-
gjald að ræða.
Stefán missti sjón á öðru auga á
bezta aldri, en hann lét það í engu
á sig fá, þó engan þurfi að undra
að áfall hafí verið. Þar kom honum
til góða lundin létt og þessi óbilandi
kjarkur og áræðið, vil og vol var
ekki til í hans orðabók. Hann var
fastur fyrir, ef honum þótti nærri
skoðunum sínum vegið, en góðvild
hans og geðprýði urðu þó ævinlega
yfírsterkari, þó skap hans væri heitt
undir niðri.
Hann eignaðist fjarska góðan
förunaut um lífið þar sem hún Dag-
mar er, vel verki farin og mikil hús- I
móðir. Þau hjón eiga sannkallað
sonalán, heimili þeirra hlýlegt og
viðmótið vinhlýtt og gestum þangað
gott að sækja. Dagmar, sem lifír
mann sinn, hefur um langa hríð átt
við erfiða vanheilsu að stríða. Henni
eru einlægar samúðarkveðjur sendar
frá okkur Hönnu sem og sonum
þeirra og aðstandendum öðrum.
Lokið er lífsgöngu samferða-
manns sem átti bjart bros og greið-
vikni góða að gefa okkur ásamt iðju-
sömu fordæmi sínu. Hinum lífs-
glaða, geðþekka þegni margra
mætra verka eru sendar hugheilar
þakkir fyrir fylgd á ævidegi. Um
hann á ég við leiðarlok lýsandi minn-
ingamyndir sem merla í muna. Megi
ylvermdir ljósgeislar varða veg hans
um eilífðarlönd. *-
Helgi Seljan.