Morgunblaðið - 22.03.1997, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 22. MARZ 1997 43
ÞORARINN SIGURVIN
STEINGRÍMSSON
+ Þórarinn Sigur-
vin Steingríms-
son fæddist á Gljúf-
urá, Borgarhreppi,
Borgarfirði, 27.
september 1909.
Hann lést í sjúkra-
húsinu á Akranesi
15. mars síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Steingrímur
Andrésson, f. 7.
september 1874, d.
7. júlí 1916, og kona
hans Sigurborg
Þórarinsdóttir, f.
12. desember 1868,
d. 25. apríl 1936. Föður sinn
missti Þórarinn af slysförum á
Gljúfurá. Bróður átti Þórarinn,
Kolbein, sem er látinn fyrir
nokkrum árum. Þórarinn gift-
ist 1. ágúst 1943 Láru Guð-
björgu Kristjánsdóttur, f. 13.9.
1915. Eiginkonu sína missti
Þórarinn 6. febrúar 1996. Börn
Þórarins og Láru eru: 1) Stein-
grímur, f. 1. ágúst 1939, fyrri
kona hans var Ingibjörg Osk-
arsdóttir, f. 21. febrúar 1946,
og eiga þau fimm böm. Síðari
kona Steingríms er Fríða
Magnúsdíttir, f. 28. september
1941. 2) Kristján, f. 22. maí
1943, kona hans
Hrafnhildur Ester
Guðjónsdóttir, f. 16.
júní 1948 og eiga
þau fjögur börn. 3)
Sigurborg, f. 28.
júní 1945, hún á
einn son með Jó-
hannesi Jóhannes-
syni. 4) Þóra, f. 20.
mars 1948, maður
hennar er Friðjón
Gíslason, f. 24. mars
1928, og eiga þau
tvö börn, en fyrir
átti Þóra tvö börn.
5) Jóhannes, f. 20.
mars 1948, kona hans Veronika
Kristín Guðbjartsdóttir, f. 11.
desember 1958, og eiga þau tvö
börn. 6) Jóhanna, f. 30. ágúst
1949, maður hennar er Jón
Kristmundur Halldórsson, f. 24.
júlí 1948, og eiga þau þijú böm.
7) Kolfinna, f. 28. janúar 1951,
maður hennar er Þorsteinn Sig-
ursteinsson, f. 18. september
1950, og eiga þau fimm böm.
Bamabörn Þórarins og Lám
eru tuttugu og fjögur og barna-
barnabörnin tuttugu og eitt.
Utför Þórarins fer fram frá
Borgarneskirkju i dag og hefst
athöfnin kukkan 15.
Kæri mágur og vinur.
Þegar litið er til liðinna stunda,
er margt gott sem kemur upp í
hugann. Við hjónin minnumst
margra ánægjulegra heimsókna
sem við áttum árum saman í sveit-
ina til ykkar.
Það mun hafa verið árið 1940,
sem þið byijuðuð búskap að Hóls-
landi í Eyjahreppi, Snæfellsnes-
sýslu. Þið hjónin voruð samhent
strax frá byijun búskapar ykkar,
það þurfti mikla vinnu og eljusemi,
til að byija búskap á þeim árum,
eins og flestir geta ímyndað sér,
og það kom því Tóta, en það var
+ Stefán Ólafsson fæddist í
Reykjavík 19. ágúst 1917.
Hann lést á Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 17. febrúar síðastliðinn
og fór útför hans fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík 25.
febrúar.
Því miður vorum við hjónin rétt
á förum til útlanda þegar við frétt-
um að Stefán Ólafsson læknir, góð-
vinur okkar, væri látinn. Við gátum
því ekki verið við útför hans og ég
gat heldur ekki náð að senda blað-
inu minningargrein í tæka tíð eins
og ég hefði kosið. Stefán þekkti ég
frá æsku og man eftir að hafa séð
hann fyrst sem smáhnokka þegar
ég þurfti að leita lækninga hjá
Ólafi Þorsteinssyni föður hans, sem
hafði lækningastofu í sama húsi og
hann bjó í ásamt fjölskyldu sinni.
Hann læknaði mína þrálátu eyrna-
bólgu. Síðar varð hann kennari
minn í læknadeildinni.
Stefán var sex árum yngri en
ég svo að hann var að hefja nám
bæði í Menntaskólanum og lækna-
deild Háskólans um það bil sem ég
var að ljúka því á báðum sviðum.
Við vorum því stuttan tíma skóla-
bræður, en við hittumst samt oft
og urðum mestu mátar. Hann var
afbragðs maður, glaðlyndur og góð-
viljaður.
Að háskólanámi loknu fór hann
að dæmi föður síns og valdi háls-,
nef- og eyrnalækningar sem sér-
grein og fór til Bandaríkjanna í
framhaldsnám. Þar var hann meðal
annars á hinni heimskunnu Mayo
Clinic. Árið 1960 dvaldi ég þar um
tíma til að kynna mér smásjárað-
hann ávallt kallaður, vel, hve lag-
hentur hann var, því smiður var
hann af Guðs náð, enda eftirsóttur
af mörgum nágrönnum sínum við
smíðar margra húsa, og útihúsa í
sveitinni bæði á Snæfellsnesi og í
Borgarfirði, og hvar sem Tóti kom
nærri gengu verkin ótrúlega fljótt
fyrir sig, og get ég borið því vitni,
því hann kom okkur hjónum til
hjálpar við íbúðarhús okkar, og vilj-
um við hér með þakka honum eins
og ævinlega, alla hans góðu hjálp.
Ævintýri upplifðum við Tóti á
yngri árum, gerðist það á hans
fyrstu búskaparárum að Hólslandi
gerðir á eyrum og ýmsar rannsókn-
araðferðir sem þeir beittu þar í
mínu fagi. Þá hafði ég mjög gaman
af því að heyra að meðal íslenskra
lækna, sem þar hefðu starfað, hefði
verið einn sem þeir nefndu Steve
og var hann í sérstöku uppáhaldi
hjá þeim. Stefán hefur komið sér
vel þar eins og á íslandi og annars
staðar sem hann hefur verið.
Ég hóf störf í Reykjavík árið
1945, fjórum árum eftir að ég lauk
námi í háls-, nef- og eyrnalækning-
um í Danmörku, en komst ekki
heim fyrr sökum heimsstyijaldar-
innar. I ársbyijun 1948 kom Stefán
frá Bandaríkjunum og settist að
sjálfsögðu að í höfuðborginni sem
starfandi sérfræðingur í sinni grein.
Það gladdi okkur starfsbræður hans
mjög því við þekktum hann og viss-
um hve ágætan mann hann hafði
að geyma. Auk þess vorum við of
fáir í sérgreininni og mikið að gera.
Við Stefán höfðum margt saman
að sælda og hittumst oft. Á fyrstu
starfsárum okkar voru nær mánað-
arlega fundir í Læknafélagi Reykja-
víkur og þar mættu flestir læknar
borgarinnar. Þá ræddum við oftast
saman. Hann var svo félagslyndur
og ánægjulegur maður.
Stefán var mjög duglegur læknir
og var trúað fyrir miklum ábyrgðar-
stöðum. Þannig varð hann sérfræð-
ingur Landsspítalans árið 1951 og
kennari og síðar dósent við lækna-
deildina í sínu fagi. Einnig starfaði
hann mikið á Landakotsspítalanum.
Árið 1949 gekk Stefán að eiga
Kolbrúnu Ólafsdóttur, indæla konu,
sem við Þórdís kona mín metum
mjög mikils. Við höfum átt margar
á Snæfellsnesi, að við fórum í út-
reiðartúr á hestum, niður að sjón-
um, í ljómandi veðri, og við tókum
lagið að sjálfsögðu, og sungum
ýmsar hestavísur, og þjóðleg kvæði.
Man ég sérstaklega eftir hendingu
sem Tóti fór með „Enn á Blesa eru
mér, allir vegir færir“ og fannst
mér Blesi allur færast í aukana við
þetta.
Síðan horfðum við til fjallanna,
sem skörtuðu sínu fegursta, svo
sem Hafursfell sem gnæfir yfir
bænum Seli, þar sem Tóti byggði
hús fyrir tengdafólk sitt.
Þessar stundir gleymast mér ei,
því sem borgarbarni fannst mér við
vera „fijálsir menn“ á okkar kæra
landi, já, eins og við ættum allan
heiminn ég og Tóti.
Ef horft er vestur fjallgarðinn
skína Ljósufjöll, Skyrtunna og hin
mikla perla, Snæfellsjökull, dýrleg
sjón, sem seint eða aldrei gleymist.
1. ágúst 1943 gengu Þórarinn
og Lára í hjónaband sem varð þeim
farsælt og hamingjuríkt. Voru þau
búin að vera nálægt fimmtíu og
þijú árum í hjónabandi, þegar Þór-
arinn missti sína kæru konu, sem
var hans augasteinn. Bar hann sorg
sína í þögn og með þolinmæði.
Um það bil 1944 fluttust þau að
fæðingarstað Þórarins, Gljúfurá,
þar vann Þórarinn mikil ræktunar-
störf, og undu þau hag sínum vel.
Árið 1964 fluttust þau að Langár-
fossi, og byggði Þórarinn þar bæði
hlöðu og fjós, og stundaði ýmsar
smíðar í héraðinu. Börnin þá orðin
sjö talsins, og þurfti því mikið til
hnífs og skeiðar.
Síðar brugðu þau búi og fluttu í
Borgarnes árið 1976, og leigðu sér
húsnæði um tíma, þar til þau fengu
úthlutað lóð á Mávakletti 12, þar
sem Þórarinn byggði hús og Lára
ræktaði garðinn, en þar undu þau
hag sínum vel, síðustu árin með
dóttur sinni Sigurborgu og syni
hennar, Þórarni Lárusi. Erfiðleikar
ógleymanlegar ánægjustundir á
hinu glæsilega heimili þeirra góðu
hjóna og erum þakklát fyrir þær
og einnig að þau hafa glatt okkur
hjónin með því að heimsækja okkur.
Það mun hafa verið árið 1955
sem við sex ungir starfsbræður
komum saman á lækningastofu
minni að Miklubraut 50 og stofnuð-
um Félajg háls-, nef- og eyma-
lækna. Eg varð formaður, Eyþór
Gunnarsson ritari og Stefán Olafs-
son gjaldkeri. Hinir þrír félagarnir
voru Theódór Á. Mathiesen, Victor
Gestsson og Guðmundur Eyjólfs-
son. Fundir voru haldnir nær mán-
aðarlega, lengst af á heimilum fé-
lagsmanna á víxl og voru veitingar
fram bornar að fundum loknum.
Þær vom auðvitað ekki af lakara
tagi heima hjá Stefáni því þau hjón-
in voru sérlega gestrisin og rausn-
arleg. Þetta voru mjög ánægjulegar
samkomur. Við hjónin fórum eitt
sinn ásamt Kolbrúnu, Stefáni og
fleirum á alþjóðamót eyrnalækna í
Búdapest og höfum oft minnst á
þá ferð vegna skemmtilegra minn-
inga.
Einnig urðun við þeim samferða
á þing norrænna eyrnalækna bæði
í Danmörku og Noregi. Alltaf var
mjög ánægjulegt að vera með þeim.
Árið 1975 var þing norrænna
eyrnalækna haldið á íslandi í fyrsta
sinn. Þar var ég í forsæti og Stefán
Ólafsson gjaldkeri. Það var heilmik-
ið fyrirtæki og þótti takast vel.
Það er sárt að sjá á bak Stefáni
vini okkar sem krabbameinið lagði
að velli fyrir aldur fram. Hann var
drengskaparmaður svo af bar.
Við hjónin samhryggjumst inni-
lega frú Kolbrúnu, börnum hennar
og Stefáns og öllum aðstandendum.
Við biðjum Stefáni guðsblessun-
ar á þeim leiðum sem hann nú hef-
ur lagt út á. Blessuð sé minning
hans.
Erlingur Þorsteinsson.
sóttu þau bæði heim síðustu árin,
vegna heilsubrests, en Sigurborg,
dóttir þeirra, annaðist þau af mikl-
um dugnaði og kærleik og öll börn-
in þeirra studdu þau í hvívetna.
Kæru börn, tengdabörn, barna-
börn og barnabarnabörn. Söknuður
ykkar er mikill við lát föður ykkar,
tengdaföður, afa og langafa, en
minningin um hann mun lifa í hjört-
um ykkar.
Við biðjum algóðan Guð að blessa
ykkur og styrkja í ykkar miklu sorg,
nú er hann laus við þrautirnar, sem
hann mætti með kjarki og æðru-
leysi til síðustu stundar, og við von-
um að hann sé búinn að hitta hana
Láru sína.
Við hjónin, börn okkar og fjöl-
skyldur þeirra, kveðjum þig með
söknuði og þökkum fyrir allt.
Far þú í friði, og Guð geymi þig.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll bömin þín, svo blundi rótt.
(Matth. Jochumsson.)
Inga og Guðmundur,
Fagrabæ 1, Rvk., og
fjölskyldur þeirra.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku afi.
Mig langar til að þakka þér fyrir
allar samverustundirnar sem við
áttum og alla þá ást og hlýju sem
þú og amma veittuð mér. Það eru
ekki margir sem eru það lánsamir
að fá að alast upp með mömmu
sinni og svo líka afa og ömmu, en
það fékk ég og fyrir þessi ár er ég
þakklátur. Þú varst alltaf svo hress
og kátur og höfum við á uppvaxtar-
árum mínum brallað ýmislegt sam-
an og á ég því margar minningam-
ar frá því ég var smásnáði að hjálpa
þér að smíða, leika uppi í sumarbú-
stað eða spila við þig fótbolta. Já,
afi minn, þessar minningar og fleiri
geymi ég um ókomna tíð. Það verð-
ur ekki auðvelt fyrir okkur mömmu
að ganga um húsið okkar og sjá
ykkur ömmu hvergi, en ég hugga
mig við það að þið eruð sameinuð
á ný og ykkur líður vel og eftir
stendur minningin um bestu afa og
ömmu sem ég gat nokkurn tímann
eignast.
Blessuð sé minning þín og ömmu.
Ykkar,
Þórarinn Lárus.
Elsku langafi.
I dag kveðjum við þig alveg eins
og við kvöddum langömmu fyrir
ári. Okkur finnst þetta svolítið
skrýtið að þið séuð nú bæði farin
og komið ekki aftur, en við eigum
alltaf minningarnar um heimsókn-
irnar til ykkar í Mávaklettinn og
öll sumrin sem við dvöldum saman
uppi í sumarbústað og lékum okk-
ur, sungum og nutum þess að vera
öll saman. Við þökkum þér fyrir,
elsku langafi, hvað þú varst góður
við okkur öll.
Nú legg ég aupn aftur
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson.)
Guð geymi þig og langömmu.
Bamabarnabörnin
í Borgarnesi.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf sem
gleymist eigi
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Með þessum orðum kveð ég þig,
elsku Tóti, og ég veit að nú verður
þú önnum kafinn við að byggja
ykkur Láru nýjan sumarbústað í
framandi landi og eigum við eftir
að hittast þar öll á ný, en þangað
til, þakka ég þér fyrir allt.
Blessuð sé minning þín.
Ólöf H. Sigurðardóttir.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför eiginmanns míns,
föður okkar, bróður og afa,
ÓLAFS HALLDÓRSSONAR
læknis,
Háalundi 4,
Akureyri.
Guðbjörg Guðlaugsdóttir,
Kristín Björg Ólafsdóttir,
Ella Dóra Ólafsdóttir,
Ella Halldórsdóttir
og barnabörn.
+
Elsku systir mín og frænka,
MARGRÉT ANDRÉSDÓTTIR,
Hellukoti,
Stokkseyri,
lést á heimili sínu 20. mars.
Jórunn Andrésdóttir,
Ester og fjölskylda.
+
Bróðir okkar og mágur,
AÐALSTEINN ÞÓR GUÐBJÖRNSSON,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur 20. mars.
Hjálmar Guðbjörnsson, Kristín Steinsdóttir,
Bjami Guðbjörnsson, Kristín Hulda Óskarsdóttir,
Rósa Maria Guðbjörnsdóttir, Auðunn Jónsson.
STEFÁN
ÓLAFSSON