Morgunblaðið - 09.04.1997, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
MIÐVIKUDAGUR 9. APRÍL 1997 35
létt. Þú fylgdist með og hélst þræð-
inum á undraverðan hátt jafnvel svo
að er ég kvaddi þig síðast, viku
fyrir andlátið, fannst mér þú vera
að ganga í endurnýjun lífdaganna.
Svo kom lokahöggið.
Rómverska ljóðskáldið Virgill
segir einhverstaðar: „Lífið er of
stutt fyrir alla og ekki hægt að
endurtaka það“. Astkærri vinkonu
þinni, Ólöfu Sigurlásdóttur, færi ég
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Vertu sem best kvaddur gamle
svend. Þú varst drengur góður.
Þinn vinur
Vignir Einarsson (Viggi).
Það er komið að leiðarlokum,
minn kæri vin. Þú sem varst orðinn
svo góður af þínum veikindum og
hafðir smátt og smátt fengið meiri
styrk. En svo kom síðasta áfallið
og j)að varð þér ofviða.
Eg kynntist Hadda fyrir um sjö
árum. Bjó þá hjá móður minni og
náði því að kynnast honum vel. Oft
sátum við heima við er mamma var
á vakt og spjölluðum saman um líf-
ið og tilveruna.
Þá kom vel í ljós hve mjög hann
var inni í öllu, ekkert var honum
óviðkomandi og hann vissi nánast
um allt. Enda var hann duglegur
að afla sér upplýsinga, las öll blöð,
sá alla fréttatíma og rölti auk þess
oft á milli bókabúða til að kaupa
erlend tímarit. Hafði hann gaman
af að sýna mér eitthvað sem ég
hafði aldrei heyrt um.
Haddi var vel gefinn og einnig
góður starfskraftur og listfengur.
Það sá ég best er ég kom til hans
fyrir ekki löngu. Þá bað hann mig
um að ná í gamlar úrklippumöppur
sem hann geymdi upp í skáp. Þær
höfðu að geyma nánast allan hans
feril sem prentari og útlitshönnuð-
ur, mörg merki og auglýsingar sem
hann hafði hannað af listfengi fyrir
ýmis fyrirtæki. Þetta sýndi hann
mér stoltur mjög og er ég þakklát-
ur fyrir að fá innsýn í hans atvinnu
og hæfileika sem prentara. Efa ég
ekki að hans starfskraftar hafi ver-
ið vel metnir meðan heilsan leyfði.
En það sem mér fannst mest um
vert, var hans góða hjartalag og
gildismat á lífinu sjálfu. Hann var
eiginlega of góður fyrir þennan
heim. Aldrei hallmælti hann neinum
eða öfundaðist út í annað fólk, held-
ur hvatti til dáða eða samgladdist
því. Þrátt fyrir erfið veikindi og
fötlun, þá sást Haddi aldrei kvarta
eða barma sér yfir hlutskipti sínu.
Hann tók því af æðruleysi og jafn-
aðargeði og lét hveijum degi nægja
sína þjáningu. Jafnlyndari manni
hef ég ekki kynnst. Vissan um kom-
andi kvöld og helgar með mömmu
nægði honum og veitti ómælda
ánægju. Hann naut þess að sitja í
rólegheitum með mömmu og veita
sér vel bæði í mat og drykk. Missir
mömmu er mikill enda voru þau
einstakir vinir og hann var hennar
líf og sál og góður vinur. Haddi
sagði líka oft við mig hversu dýr-
mæt sér þætti hennar aðstoð og
félagsskapur og var ávallt mjög
umhugað um hana. Þung er sorg
mömmu og ég bið algóðan Guð að
styðja hana og styrkja á þessum
erfiðu tímum.
Ég kveð þig nú, kæri vinur, með
þessum fátæklegu orðum og ég
veit að þér líður vel þar sem þú ert
nú.
Hafi ég lært eða tileinkað mér
eitthvað af þínum góðu mannkost-
um og gæsku, tel ég mig vera betri
mann fyrir vikið.
Þín verður sárt saknað. Hvíl í
friði.
Þinn vinur,
Viðar.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Elsku Haddi minn, hafðu þökk
fyrir allt, guð geymi þig.
Þín,
Ólöf.
AIJÐUNN
ÞORSTEINSSON
+ Auðunn Þor-
steinsson var
fæddur á Blöndu-
ósi 1. nóvember
1917. Hann lést á
heimili sínu 31.
mars síðastliðinn.
Hann var sonur
hjónanna Þorsteins
Bjarnasonar kaup-
manns á Blönduósi
og konu hans, Mar-
grétar Kristjáns-
dóttur. Systkini
Auðuns, er upp
komust, eru Sigríð-
ur, nú látin, og
Kristján búsettur í Reykjavík.
Hinn 7. janúar 1950 kvæntist
Auðunn Svövu Kristjánsdóttur
frá Kirkjubóli í Korpudal í
Önundarfirði. Hún er dóttir
hjónanna Kristjáns Björns Guð-
leifssonar og Ólínau Ólafsdótt-
ur. Auðunn og Svava eignuðust
tvö börn. Þau eru 1) Kristján,
f. 21.7. 1949. Kona hans er
Anna Fríða Bernódusdóttir og
eiga þau fjögur börn, Auðun,
f. 30.5. 1973, Svövu, f. 22.3.
1975, Ragnheiði, f.
7.9. 1979 og Þór-
unni, f. 6.12. 1983.
2) Margrét, f. 20.6.
1952. Maður hennar
er Konráð Þórisson
og eiga þau þijú
börn, Fifu, f. 18.12.
1974, sambýlismað-
ur hennar er Pétur
Þór Sigurðsson og
eiga þau einn son,
Hlyn Þór, f. 8.11.
1996, Hrönn, f. 22.8.
1980 og Svavar, f.
14.9. 1988.
Auðunn lærði
húsgagnasmíði á húsgagna-
verkstæði Friðriks Þorsteins-
sonar í Reykjavík og starfaði
þar við iðn sína meðan verk-
stæðið starfaði og í framhaldi
af því hjá Jakobi og Jóhannesi
þar til verkstæðið var lagt nið-
ur. Síðast starfaði Auðunn hjá
Blikksmiðjunni Vogi í Kópa-
vogi.
Utför hans fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Tengdafaðir minn, Auðunn Þor-
steinsson, var af mörgum ástæðum
eftirminnilegur maður. Auk þess
að vera greindur og skemmtilegur
var hann vei menntaður, því eftir
að hann lauk iðnskólaprófi var hann
sífellt að bæta við þekkingu sína.
Fyrir utan ljósmyndun voru tungu-
mál, bókmenntir og listir aðal-
áhugamál hans.
Auðunn var þægilegur í um-
gengni, barngóður og hjálpsamur
og þannig fyrirmyndar tengdafaðir
og afi. Hann hafði þó skoðanir á
flestum málum og hafði með hægð-
inni mikil áhrif á fólkið í kring um
sig. Hjá barnabörnunum fann hann
inn á áhugasvið hvers og eins og
kenndi einu að meta klassíska tón-
list en öðru að meta myndlist eða
fagurbókmenntir.
Auðunn var vandvirkur fagmað-
ur við smíðarnar og fannst oft of
miklu fórnað í gæðum til að gera
nútímahúsgögn sem ódýrust. Hann
skilur víða eftir sig minnisvarða um
vandað handverk sitt, allt frá rúmi
okkar hjóna til bókahillna á Bessa-
stöðum.
Ég kem til með að sakna Auðuns
sárlega af mörgum ástæðum og þá
ekki síst kímnigáfunnar, sem var
einhvern veginn „gráköflótt" ef svo
má að orði komast.
Það er margs að minnast frá
meira en tuttugu ára kynnum. Við
fyrstu kynni tók hann mér strax
vel og þagði um þá skoðun sína að
hár niður á bak væri aðeins ætlað
kvenfólki. Mikið var hann samt feg-
inn þegar hárið styttist um helm-
ing. Meðan við bjuggum á Húsavík
heimsóttu þau hjónin okkur á hveiju
sumri og veiðiferðir okkar á trillu
og ferðalög um náttúruperlurnar í
kring eru enn ljóslifandi í minning-
unni. Eins er um heimsókn þeirra
til okkar í Bergen þar sem við upp-
lifðum saman vorið, með fjöllum,
tröllum og blómstrandi ávaxta-
tijám.
Það voru forréttindi að fá að njóta
samvista við Auðunn Þorsteinsson
og ég kveð hann með söknuði og
þökk. Um leið votta ég tengdamóð-
ur minni mína dýpstu samúð.
Auðunni var illa við að þurfa að
liggja á spítala fjarri ástvinum sín-
um. Það var því ljós í myrkrinu að
honum skildi gert kleift að vera
heima til hinstu stundar. Það hefði
hins vegar aldrei verið mögulegt ef
heimahlynningar Krabbameins-
félagsins hefði ekki notið við. Við
aðstandendur sendum því fórnfúsa
fólki, sem þar vinnur, okkar bestu
kveðjur með innilegu þakklæti fyrir
ómetanlega aðstoð.
Konráð Þórisson.
Okkur langar til að minnast þín,
elsku afi. Það er svo margt sem
kemur upp í hugann þegar við hugs-
um til þín. Við lítil að sniglast í kring-
um þig á verkstæðinu á Bergstaða-
strætinu eða Bestó eins við kölluðum
það, þar sem þú leyfðir okkur að
fylgjast með þér við vinnuna og leika
okkur. Þegar við urðum eldri þá var
alltaf gott að koma til ykkar ömmu
og læra því þú gast kennt okkur svo
mikið, þú varst svo vel að þér í
tungumálum og reyndar í öllum
málum. Við gátum alltaf talað sam-
an um allt milli himins og jarðar og
alltaf fékkstu okkur til að hugsa um
viðfangsefnið frá öllum hliðum. Þú
varst svo framsýnn og oft á undan
þinni samtíð í hugsun og tali. Þú
varst svo áhugasamur um ljósmynd-
un og bíla og þú hafðir svo mikla
þekkingu á þessum hlutum. Það var
oft gaman að sitja hjá þér í risinu
þegar þú sagðir okkur sögur frá því
þegar þú varst ungur á Blönduósi
og kenndir okkur á öll verkfærin þín
og að fá að fylgjast með vinnubrögð-
um þínum sem voru svo vandvirk
og fáguð. Þér fannst alltaf svo gam-
an að fá okkur í heimsókn, þú vildir
alltaf fylgjast með því hvernig okkur
gengi í þvl sem við vorum að gera.
Þegar þú varst orðinn veikur lástu
helst aldrei I rúminu, þú varst alltaf
frammi, búinn að raka þig og klæða
með aðstöð ömmu sem stóð við hlið
þína öll veikindin, vék ekki frá þér.
Þær eru svo margar minningarnar
sem við geymum um þig.
Elsku afí, við erum svo þakklát
fyrir að fá að hafa þig svona lengi
hjá okkur og fyrir allt sem þú hefur
kennt okkur og gert fyrir okkur.
Við erum þakklát fyrir að hafa feng-
ið að njóta síðustu krafta þinna I
þessu lífi. Við söknum þín en trúum
því samt að þér líði betur á þeim
stað sem þú ert á núna. Elsku amma,
guð styrki þig og veri með þér.
Auðunn og Svava.
Nú verðum við vlst að kveðjast,
afi minn. Hversu stór hluti þú varst
af mínu lífi sést einna best á fyrstu
setningunni sem ég sagði : „Aja
búddi“ (afi úti). Varla leið sá dagur
sem ég dveldi ekki hjá þér og ömmu
á „Bestó“. Þar fylgdist ég með þér
smíða húsgögn og þú hjálpaðir mér
að smíða dúkkusófa úr tveim spýt-
um. Aldrei varðstu þreyttur á að
hlusta á masið I mér og svara enda-
lausu spurningaflóðinu.
Afi minn hætti aldrei að bæta við
sig þekkingu og var minn helsti ráð-
gjafi I mörgu. Hann var málamaður,
ias bækur á dönsku og ensku og
jafnvel þýsku. Þótt hann væri ekki
langskólagenginn þá gat hann hjálp-
að mér með ensku verslunarbréfm
og stílana og gat betur bjargað sér
á þýsku en ég. Afi var vel að sér I
bókmenntum, benti mér á ýmis bók-
menntaverk sem vert var að lesa og
síðustu árin ræddum við mikið um
ljósmyndun, sem var sameiginlegt
áhugamál okkar. Hann var alla tíð
mikill áhugamaður um ljósmyndir
og tók Ijöldann allan af fallegum
myndum. Afi hafði gaman af því að
hlusta á fallega tónlist og þar var
klassísk tónlist og óperur I miklu
uppáhaldi. Hann var heimakær mað-
ur, blíður og örlátur og vildi allt
gera fyrir íjölskylduna. Þegar ég
flutti að heiman bauðst hann til að
hjálpa mér að pússa kryddhillu I
nýja heimilið þrátt fyrir veikindin
sem voru farin að hijá hann. Hann
afi minn var mjög gamansamur
maður og hann átti það til að koma
með hnyttin tilsvör alveg fram á síð-
asta dag.
Elsku Auðunn afi, á svona stundu
minnist ég allra góðu daganna sem
við áttum saman. Mér er minnis-
stæður dagurinn sem við komum
með Hlyn litla I fyrsta skipti I heim-
sókn. Þú sast með hann I fanginu
og talaðir um hversu skær og falleg
augu ungbörn væru með. Ég veit
að við komum öll til með að sakna
þín mjög mikið. Guð blessi þig, afi
minn.
Fífa.
Nú hefur þú kvatt þennan heim,
elsku afi minn, og nú líður þér vel.
Þegar söknuðurinn kemur hugsar
maður fyrst og fremst um hversu
vel þér líður nú.
Já, elsku afi, ég man hvað það
var gott að sitja I fanginu þínu þeg-
ar ég var lítil og þú gerðir „Fagur,
fagur fiskur I sjó“ við höndina mína.
Eða þegar ég fór með þér upp I ris
og þú sýndir mér öll verkfærin þín,
sem mér fannst svo ótal mörg og
alltaf var það eitthvað nýtt sem þú
varst að laga eða smíða. Þú varst
svo flinkur I höndunum enda hús-
gagnasmíðameistari. Stundum þeg-
ar ég kom í heimsókn til ykkar
ömmu og þú varst órakaður léstu
skeggbroddana kitla þegar þú kysst-
ir mann og svo fórum við fram I
eldhús, ég til að horfa á þig raka
þig. Ekki máttir þú vera órakaður
þegar við vorum I heimsókn.
Já, afi, þú hafðir alltaf svo mikla
trú á manni. Þú sagðir alltaf: „Þú
getur þetta vel.“ Þú hughreystir svo
að maður hafði langtum meira sjálfs-
öryggi eftir að hafa talað við þig
eða verið hjá ykkur ömmu.
Já, ég man svo vel eftir því þegar
ég kom I fyrsta sinn með hann
Bjarna minn I heimsókn til ykkar
ömmu. Mér þótti svo vænt um að .
sjá hvað ykkur samdi vel og hvað
þið gátuð spjallað um allt mögulegt.
Hvað þú baðst alltaf vel að heilsa
honum og þá sérstaklega I síðasta
sinn sem ég talaði við þig. En ekki
hugsaði ég einu sinni til þess að
þetta væri I síðasta skiptið sem ég
myndi tala við þig.
Já, minningarnar eru margar og
góðar en ég kem þeim ekki öllum
fyrir á blaði. Ég geymi þessar minn-
ingar I hjarta mínu og gleðst yfir
þeim og að hafa fengið að hafa þig
svona lengi hjá mér. Ég kveð þig
nú, en ég veit að þú ert alltaf hjá »»
okkur.
Þín,
Ragnheiður.
Það var gaman þegar ég fór upp
á ioft með afa mínum og við vorum
oft að smíða saman þar. Hann fór
stundum út I búð og keypti handa
mér snúð. Svo fórum við að spila.
Stundum spiluðum við Ólsen-Óisen
og skemmtum okkur báðir vel.
Hann afi minn var alltaf svo góð-
ur við mig og ég horfi alltaf á hill-
una sem hann smíðaði og gaf mér,
áður en ég fer að sofa á kvöldin.
Ég sakna hans mjög mikið.
Svavar Konráðsson. *>
Það er svo skrítið, maður gerir
sér ekki grein fyrir því hve sárt ég
sakna þín. Þú varst alltaf þar til
staðar þegar mig vantaði svar við
spurningum mínum. Þú ert búinn
að kenna mér mikið á þessari stuttu
ævi sem ég er búin að lifa og það
er sárt að hugsa til þess að þú get-
ir ekki frætt mig meira um lífið, en
allt tekur enda um síðir. Nú hefur
þú kvatt þennan heim og þú mátt,
vera stoltur af því hve góður afi þú '
hefur reynst mér, en ég mun aldrei
gleyma þér, elsku afi, eða góðu
minningunum um þig.
Þórunn Kristjánsdóttir.
+
Elskuleg móðir okkar,
LÁRA LÁRUSDÓTTIR
frá Heiði á Langanesi,
til heimilis í Borgarnesi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness að morgni 8. apríl.
Böm hinnar látnu.
Elsku maðurinn minn, faðir okkar, sonur og
bróðir,
ANTONY LEIFUR
ESTCOURT BOUCHER,
lést af slysförum 5. þessa mánaðar.
Anglea Boucher,
Áslaug Boucher,
Peter Boucher,
Kathrene Boucher,
Alice Kristín Boucher.
+
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
SÍGRIÐUR Á. FINNBOGADÓTTIR,
Dalbraut 20,
sem lést á Hrafnistu, Reykjavík, 4. apríl, verður
jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn
11.apríl kl. 10.30.
Sveinn Guðnason,
Ingibjörg Sveinsdóttir, Gísli Skarphéðinsson,
Sigríður Gísladóttir,
Sveinn Gislason.