Morgunblaðið - 09.04.1997, Blaðsíða 38

38 MIÐVIKUDAGUR 9. APRÍL 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
Ástkær faðir minn, sonur okkar og bróðir,
BIRKIR HUGINSSON,
Áshamri 3 F,
Vestmanneyjum,
lést á Sjúkrahúsi Vestmanneyja þann 7. apríl.
Elísa Birkisdóttir,
Albína Elísa Óskarsdóttir, Huginn Sveinbjörnsson,
Oddný Huginsdóttir,
Viðar Huginsson.
Hjartfólgin föðursystir okkar,
JÓHANNA FRIÐFINNSDÓTTIR,
Hjarðarhaga 64,
lést á sjúkrahúsi Reykjavíkur 5. apríl.
Jarðarförin fer fram frá Dómkirkjunni föstu-
daginn 11. apríi kl. 15.00.
Áslaug, Ragnar, Unnur og
Ása Aðalsteinsbörn og fjölskyldur.
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR RUNÓLFSSON
fyrrverandi kennari,
Kleppsvegi 22,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur 7. apríl.
Börn, tengdadætur
og barnabörn.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
BJÖRN KÁRI BJÖRNSSON,
Háaleitisbraut 22,
Reykavík,
sem andaðist 2. apríl, verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju föstudaginn 11. apríl kl. 13.30.
Þeir, sem vilja minnast hins látna, láti Slysa-
varnafélag [slands njóta þess.
Magdalena M. Ólafsdóttir,
Berglind Björnsdóttir, Eiríkur Þorsteinsson,
Birna Björnsdóttir, Scott E. Zoll,
Steinar, Ásgeir og Ross.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og
afi,
BRYNJÓLFUR BRAGI JÓNSSON
fyrrv. leigubílstjóri,
Vanabyggð 3,
Akureyri,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju fimmtu-
daginn 10. apríl kl. 13.30.
Guðrún Sigurbjörnsdóttir,
Björg Brynjólfsdóttir, Ásmundur Jón Jónsson,
Geirlaug M. Brynjólfsdóttir, Arnór Arnórsson,
Sigrún Brynjólfsdóttir, Ásgrímur Þór Benjamínsson,
Hrefna Brynjólfsdóttir, Þorvaldur i. Þorvaldsson
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát
og útför
SIGRÍÐAR ELÍSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólksins á hjúkrunar-
heimilinu Eir.
Anna Elísdóttir,
Gunnlaugur Elísson,
Ragnar Elísson,
Víglundur Elísson,
Þorsteinn Elísson,
Hellen Benónýsdóttir
og fjölskyldur.
LEIFUR
JÓNSSON
+ Leifur Jónsson
fæddist á Gunn-
Iaugsstöðum í Staf-
holtstungnahreppi
31. október 1912.
Hann varð bráð-
kvaddur á heimili
sínu 1. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Jón Þó-
rólfur Jónsson,
bóndi, og kona
hans Jófríður As-
mundsdóttir. Leif-
ur var sjöundi í röð
sextán systkina
sem komust upp.
Hinn 14. desember 1939
kvæntist Leifur eftirlifandi
eiginkonu sinni, Aslaugu Ellu
Helgadóttur. Þau eignuðust
fimm börn, eitt lést í frum-
bernsku en hin eru: 1) Helgi
Friðrik, f. 1.6. 1940, fiskmats-
maður, kvæntur Dóru Her-
varsdóttur, þau búa á Litla
Teigi í Bæjarsveit. 2) Odd-
björg, f. 31.1. 1945, húsmóðir
á Miðfossum í Andakílshreppi,
gift Gísla Jónssyni, bónda þar.
Okkar ástkæri afi er látinn.
Við minnumst hans sem yndis-
legs og afar hjartgóðs manns. Við
hlökkuðum alltaf mikið til þegar
við vissum að afi og amma ætluðu
að koma í sveitina til okkar í heim-
sókn.
Afi var afar handlaginn maður.
Hann smíðaði fyrir okkur hús í
búin okkar, „Litla bæ“ sem var stór
kofi sem við lékum okkur mikið í,
sleða handa öllum til þess að renna
sér á snjónum og fleira.
Alltaf var afi þolinmóður við okk-
ur og með bros á vör, og alltaf var
hann til í að koma með okkur að
gera eitthvað skemmtilegt, t.d. fara
í sund, á hestbak og fleira. Þegar
við komum í heimsókn tii afa og
ömmu á Garðabrautina var ósjaldan
dreginn upp spilastokkur og spilað.
Þar kenndi afi okkur fjöldann allan
af spilum. Svo þegar við komum
með litlu strákana okkar í heimsókn
til langafa og langömmu lék afi við
þá eins og hann lék við okkur þeg-
ar við vorum lítil. Alltaf stökk afi
til og náði í myndavélina til að taka
myndir af litlu strákunum sínum.
Seinni part dags 1. apríl þegar
okkur var tilkynnt að elskulegi afi
okkar á Akranesi væri dáinn kom
það yfir okkur eins og reiðarslag,
því afi hafði alltaf verið til staðar
3) Jón Þórir, f.
30.11. 1948, lög-
reglumaður á
Akranesi, kvæntur
Jennýju Asgerði
Magnúsdóttur. 4)
Jófríður, starfs-
maður á Hvan-
neyri. Barnabörn-
in eru sextán og
barnabarnabörnin
ellefu. Leifur og
Ella bjuggu í Kot-
húsum á Akranesi
(Vesturgata 101)
til ársins 1980, þá
fluttu þau á Garð-
arsbraut 10 og hafa búið þar
síðan.
Leifur fór ungur að vinna
fyrir sér, var m.a. við störf á
Rauðasandi, í Síðumúla og
Reykholti. Hann stundaði sjó-
mennsku til ársins 1956, fór
þá til starfa í Sementsverk-
smiðju ríkisins og vann þar til
ársins 1987.
Útför Leifs fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
fyrir okkur, og til hans gátum við
alltaf leitað. En nú er afi okkar
farinn og skilur eftir sig stórt skarð
í hjörtum okkar allra, sem fyllist
þó af minningum um yndislegan
mann.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku afi, hafðu bestu þökk fyrir
allar dýrmætu og ógleymanlegu
stundirnar sem við áttum með þér.
Þær minningar verða aldrei frá
okkur teknar.
Jón, Aslaug Ella, Kristín,
Leifur og Guðfinna.
Elsku besti afi, nú ertu farinn
frá okkur. Það var yndislegt að fá
að kynnast þér, vera með þér og
eiga ást þína, því að af henni áttir
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
INGIMUNDUR SÆMUNDSSON,
Sörlaskjóli 56,
lést á Landakotsspítala föstudaginn 4. apríl.
Útförin fer fram frá Neskirkju föstudaginn
11. apríl kl. 13.30.
Guðlaug Þ. Jónsdóttir,
Elín Sæunn Ingimundardóttir, Kári Jakobsson
og barnabörn.
+
Útför eiginkonu minnar,
KRISTÍNAR MARKÚSDÓTTUR,
Laufvangi 8.
Hafnarfirði,
er lést á St. Jósefsspítala í Hafnarfirði mánu-
daginn 31. mars sl., fer fram frá Víðistaða-
kirkju í Hafnarfirði fimmtudaginn 10. apríl
kl. 13.30.
Fyrir mína hönd og annarra aðstandenda,
Haraldur Gíslason.
þú nóg. Takk fyrir allt, elsku besti
vinur.
Hafdís Ósk^ Hjalti Örn
og Heiðar Örn.
Svo kvöddumst við, sem löngum
áður, eins og við myndum hittast
einn næsta daginn, en mál þitt fylgdi mér
milt og rótt úr garði, og samanfléttað
sem geislar tunglsins við götunnar apríihúm
gleymdu stefi úr fornu helgiljóði.
(Þorst. Valdemarsson.)
Þannig kvað skáldið, er hann
kvaddi góðan vin. Þetta erindi kom
mér í hug er ég kveð góðan vin og
velgerðarmann Leif Jónsson frá
Gunnlaugstöðum í Stafholtstungum.
Hann var af kunnum borgfirsk-
um ættum og ólst upp í stórum
systkinahópi á Gunnlaugsstöðum, í
hinu fagra og sögufræga Borgar-
fjarðarhéraði. Eigi munu efnin hafa
verið mikil né stór í foreldrahúsum.
Hóf Leifur því ungur að sjá sér
farborða. Vann hann hin ýmsu land-
búnaðarstörf á heimaslóðum sínum.
Á þessum árum kynntist hann
Áslaugu Ellu Helgadóttur frá
Tungu við Reykjavík, en árið 1939
gengu þau í hjónaband. Var þetta
hans stóra heillaspor. Fluttu þau
til Akraness þar sem þau stofnuðu
heimili í Kothúsum, en þar bjuggu
þau um 40 ára skeið. Réðst hann
þar á skip og var sjómaður framan
af ævi sinni, en varð síðan starfs-
maður í Sementsverksmiðju ríkisins
á Akranesi.
Síðar er árin færðust yfir og
börnin komust á legg, fluttu þau
hjón að Garðabraut 10 á Akranesi,
þar sem hann bjó til dauðadags.
Eignuðust þau fimm mannvænleg
börn, en eitt þeirra lést í bernsku.
Fundum okkar Leifs og Ellu bar
saman fyrir nær hálfri öld. Vorum
við Eyrún kona mína bæði að ljúka
námi. Höfðum við eignast dreng,
Arnór, er þá var ungbarn. Hafði
Eyrún alist upp á Litla-Bakka á
Akranesi, sem er næsta hús við
Kothús. Var gamalgróin vinátta og
samgangur milli þessara heimila.
Þegar hér var komið sögu bauðst
Ella til að taka drenginn að sér,
þar til námi væri lokið.
Reyndust þau hjón honum eins
og bestu foreldrar. Var hann orðinn
eins og eitt af börnum þeirra og
man ég gjörla hve erfitt var fyrir
þau að skilja við hann, er hann kom
til okkar að nýju. Hér var eigi ver-
ið að tíunda hlutina eins og stundum
er komist að orði, heldur stóð kær-
leiksfaðmur þeirra hjóna opinn.
Við nánari kynni mín af Leifi
varð mér brátt ljóst að þar fór
drengur góður. Hann var hæglátur
maður, íhugull með sterka réttlæt-
iskennd. Ekkert var honurn kærara
en heimilið hans. Því helgaði hann
alla starfskrafta sína. Hann og
hamingjudísin hans, hún Ella, áttu
mjög gott með að gera heimilið að
því véi glaðværða og rausnar, er
geymast mun í minningunni. Það
hefir verið sagt, að minning sé ekki
aðeins mynd, sem geymist. Sönn
minning sé eign, verðmæti, sem
vera mun hið innra með manninum
er stundir líða. Svo er um minning-
una um Leif Jónsson.
Við hjón stöndum í ævarandi
þakkarskuld við þennan ágæta vin
sem nú er genginn á vit feðra sinna.
En hann varð bráðkvaddur á heim-
ili sínu, nú er unaður vors og blíðu
færist óðum yfir hið fagra Borgar-
fjarðarhérað, er Leifur unni svo
mjög.
Þegar þessi góði vinur er nú all-
ur, finnst okkur skarð fyrir skildi
og við sakna vinar í stað.
Með þessum fátæklegu línum
langar mig til þess að þakka honum
okkar góðu kynni við mig og mína
og sendi Ellu og börnum hans, svo
og ástvinum öllum, hjartanlegar
samúðarkveðjur og bið þeim bless-
unar Guðs í sorg þeirra.
Árni Sigurðsson.
Elsku afi. Góðvild þín og hlýja í
okkar garð mun geymast í hjörtum
okkar alla tíð. Takk fyrir allt.
Daníel Birgir, Leifur og
Arnar Freyr, Kothúsum.