Morgunblaðið - 12.04.1997, Blaðsíða 22

22 LAUGARDAGUR 12. APRÍL 1997
MORGUNBLAÐIÐ
# Kína
barðar
maður
í ANDDYRI Veitingahúss Qöl-
skyldu Maós tekur for maðurinn
sjálfur á móti gest um.
SENDIHERRA íslands, Hjálmar Hannesson, leiddi ís lendinga á veitinga-
hús Maós. Þar æfðum við fingur okkar í prjónafimi - og tókst með af-
brigðum vel - bara vegna þess hvað maturinn er góður.
SÉÐ yfir salinn á veitingahúsi formannsins.
sem mig langaði í. Gleyma því að
láta dæla í mig alls kyns efnafræði-
legu rusli, sem ég álít ekkert minna
hættulegt en hugsanlega eitraðan
mat.
Lofaði að hringja í konu sem hef-
ur oft verið í Kína, til að fá góð ráð.
Stóð við það. Hún hló að allri
skelfmgunni. „Slepptu sprautunum,
ekki kaupa þér ávexti á götumörk-
uðum - og svona til öryggis skaltu
sleppa því að drekka vatn úr krön-
unum. Það kemur þó eiginlega af
sjálfu sér, vegna þess að okkur ís-
lendingum finnst það vont.“
Rétt, maður drekkur ekki einu
sinni úr krönum í Bretlandi eða
Bandaríkjunum, vegna þess að mað-
ur er svo góðu vanur úr Gvendar-
brunnunum.
Fór til Kína, ósprautuð, ákveðin í
að njóta ferðarinnar og standa mig
vel, bæði til munns og maga.
Og þvílík veisla!
• • •
Fyrsta kínverska veislan var
í boði kínverska mennta-
málaráðuneytisins og hald-
in á Hilton hótelinu. Kom í
ljós að þar eru ágætir kínverskir
kokkar og við röðuðum hverjum
réttinum á fætur öðrum í okkur.
Matmánn var ekkert ósvipaður þvi
sem maður á að venjast á kínversk-
um veitingahúsum á Vesturlöndum.
Það var ekkert þar sem ekki var
hægt að borða, nema
við gátum sum ekki
haft uppi í okkur eitt-
hvað sem útleggst á
íslensku sem „gúrku-
fiskur." Hann var
svona viðkomu eins og
það sem maður borð-
ar ekki af íslenskum
gellum; dálítið eins og
stinnt slím.
Næsta kvöld á eftir
var snætt á Veitinga-
húsi fjölskyldu Maós
fonnanns. Þar eru
eingöngu framreiddir
þeir réttir sem Maó
formanni fannst best-
ir. Kom í ljós að hann
hafði verið mikið fyrir
sterkan, kryddaðan
mat. Þetta átti nú
heldur betur við land-
ann. Nú, loksins,
fengum við að finna
fyrir hvítlauk, engifer og chili. Heil-
grillaður fiskur var einn vinsælasti
rétturinn í þessari törninni, en það
sem kom mest á óvart og ég verð að
segja, fyrir mitt leyti, að mér fannst
best, var tofu í chillisósu. Mér hefur
aldrei þótt tofu sérlega gott, en
þarna hafði það verið marinerað í
bragðmikilli sósu og síðan skellt í
wok-pottinn til að malla í chili-
Við höfum oft
ranghugmyndir
um aðrar þjóðir
og þeirra siði.
Þótt kínversk
æði lífseig að
matur í Kína sé
allsendis_______
„ó-í-munn-
beranlegur.“
matargerð njóti mikilla Súsanna Svavarsdóttir
vinsælda um allan eyddi viku í Peking
heim, virðist sú og hefur aðra sögu
skoðun að segja.
ÞAÐ KOM bara símhring-
ing eitt kvöldið: „Ertu til
í að fara til Peking eftir
viku, sem blaðamaður.
Þú verður að svara núna - já eða
nei?“
Mín stödd í skafli og mannskaða-
veðri í jeppasíma uppi á hálendi.
Já.
Framkvæma fyrst, hugsa svo,
taka ákvörðun fyrst, hugsa svo ...
Lífs míns saga.
Upphófst ein vika af undirbúningi.
Fór þó minna fyrir honum en góðum
ráðum dýrum, frá ættingjum og vin-
um. Flaug fiskisaga um ættbálkinn
sem byrjaði svona: „Hvað heldurðu
að hún sé núna að fara að gera?“
Tilheyri vesenisgenginu í familí-
unni og alltaf verið að passa að ég
fari mér ekki að voða. Byrjuðu að
hringja til að sjá til þess að ég lifði
ferðina af:
„Þú verður að láta sprauta þig
gegn taugaveiki. Og þó, almáttugur,
þú ert orðin of sein í það.“ Það fór
inn um annað og út um hitt hversu
mörgum vikum fyrir brottfor það
þarf að gerast.
„Svo verðurðu að fá þér stíf-
krampasprautu. Þú verður að láta
sprauta þig gegn barnaveiki og
mænuveiki. Svo verðurðu að fá þér
gammaglóbúlín í síðasta lagi á
föstudaginn. Hringdu í lækninn
þinn og pantaðu tíma. Hafðu svo
með þér niðurgangstöflur." Eitt-
hvað sem heitir Re ..., man
það ekki, en er við niðurgangi og
hita og svona antisalmonellumeðal.
„Þú verður að passa þig á matn-
um.“
Ha?
„Já, þú mátt alls ekki drekka
vatn.“
Ups! Hvað verður um mína tvo
lítra á dag?
Jú, er það ekki - úr flöskum?
„Eg myndi ekki gera það.“
Hvað á ég þá að drekka?
„Ég veit það ekki. Ég hef aldrei
verið í Kína.“
Jæja, ég finn út úr því.
„Þú mátt alls ekki borða ferska
ávexti.“
Allt í lagi, ég borða hvort eð er
svo sjaldan ávexti.
„Þú mátt alls ekki borða ferskt
grænmeti. Bara alls ekki borða neitt
grænmeti... Passaðu þig á sjávar-
fangi og kjúklingum ... já og svína-
kjöti... Það er allt vaðandi í
salmonellu þarna ... „
• • •
Loksins áttaði ég mig á því
hvers vegna allt þetta góð-
viljaða fólk er alltaf á sín-
um stað. Mér hlýnaði um
hjartarætur. Var ekkert að þrasa og
benda á þá staðreynd að það koma
milli sjötíu og hundrað milljón ferða-
menn til Kína á ári. Ef allir sýktust
af salmonellu, væri heimurinn í
vondum málum. Jánkaði öllu (lofaði
að taka með mér harðfiskpoka og
kartöfluflögur úr Þykkvabænum) og
ákvað að halda minni stefnu: Halda
áfram að lifa hættulega og borða allt
J

Guðsmaðurinn Pat Boone
i gaf fyrir skemmstu út
{)ungarokk])lötu og kom
niörguni í opna skjöldu.
Anii Matthíasson
hlýddi á plötuna og
tekur fekki undir
. 1 yíírlýsingar um að
.'Vhann hafí gengið
. djöflinum á
AÐ ÞÓTTI saga til næsta
bæjar þegar spurðist að
guðsmaðurinn Pat Boone,
sem helst er þekktur fyrir að syngja
útvatnaðar útgáfur af rokklögum,
hefði gengið djöflinum á hönd og
væri farinn að syngja þungarokk.
Viðbrögðin létu ekki á sér standa;
Boone var bannaður á kristilegum
útvarpsstöðvum og fjöldi áhangenda
hans sneri við honum baki. Sjálfur
tekur Boone þessu létt, segist hafa
áttað sig á því seint og um síðir hvað
þungi’okk væri í raun skemmtileg
tónlist og grípandi, aukinheldur sem
textai’nir séu sjaldnast ókristilegh’.
Á nýútkominni breiðskífu sem
heitir því lýsandi nafni Pat Boone in
a Metal Mood _ No More Mr. Nice
Guy, syngur Boone klassísk þunga-
rokklög eins og Smoke on the Wat-
er, Love Hurts, Holy Diver, Enter
Sandman, Paradise City, The Wind
Cries Mary og Stairway to Heaven.
Ekki er þó víst að þungrokksunn-
endur þekki lögin í útgáfum Boones,
að minnsta kosti ekki framan af, þv'í
útsetningarnar eru allfrábrugðnar
upprunalegum útgáfum. Þannig er
Smoke on the Water í krafmikill
stórsveitarsveiflu, þar sem lúðra-
blástur kemur í stað meitlaðra gíta-
rfrasa, Paradise City er einskonai’
salsasveifla og svo mætti lengi telja.
meira að segja lífsnautnaóðurinn
Stainvay to Heaven er orðinn helgi'
söngur, ekki síst eftir að Boone
breytti textanum lítillega, væntan-
lega með leyfi Roberts Plants.
Fyrirmyndarpiltur
Pat Boone þekkja vísast flestir
sem komnir eru á miðjan aldur enda
var hann einn vinsælasti söngvari
sjötta áratugarins, reyndar aðeins
Elvis Presley vinsælli. Pat Boone sló
í gegn með Long Tall Sally eftir
Little Richard, öllu siðamari Sally
en í uppmnalegri útgáfu, og síðar
með Ain’t That a Shame, sem hann
vildi reyndar hafa Isn’t That a