Morgunblaðið - 12.04.1997, Blaðsíða 44

44 LAUGARDAGUR 12. APRÍL 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
Innilegar þakkir færum við þeim, er auðsýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
RAGNHEIÐAR BOGADÓTTUR,
Hvanneyrarbraut 42,
Sigluíirði.
Guðleifur Svanbergsson, Kolbrún Daníelsdóttir,
Þóra Svanbergsdóttir, Rúnar Hilmarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til sveitunga og vina um land
allt fyrir auðsýnda samúð, vináttu og hjálpsemi
í sambandi við sviplegt fráfall og útför ástvinar
okkar,
ÁRNA ÞORSTEINSSONAR
í Fljótstungu.
Ingibjörg Bergþórsdóttir,
Hjörtur Bergþór Hjartarson, Helga Brynjólfsdóttir og böm,
Jónína Marta Árnadóttir, Guðbjöm Sigvaldason og böm,
Þorsteinn Árnason, Pia Hesselvig og börn
og systkini hins látna, Gísli, Sigríður, Jón og Dýrunn.
LÁRA
LÁR USDÓTTIR
+ Lára Lárusdótt-
ir var fædd á
Heiði á Langanesi
12. desember 1908.
Hún lést í Sjúkra-
húsi Akraness 8.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Arnþrúður
Sæmundsdóttir og
Lárus Helgason
bóndi. Systkini
hennar voru 13 og
einn fósturbróðir.
Fjögur þeirra eru
enn á lífi; Bergþóra,
til heimilis á Akur-
eyri, Þórdís, búsett í Reykjavík,
Einar, búsettur á Þórshöfn, og
Bára, til heimilis í Keflavík.
Árið 1930 giftist Lára Jó-
hanni Snæbirni Snæbjömssyni
húsasmiðameistara, f. 2. sept-
ember 1902, d. 2. september
1978, frá Búðanesi í Hörgárdal.
Foreldrar hans vom Jóhanna
Jónasdóttir og Snæbjöm
Bjömsson, seinna búsettur á
Akureyri. Lára og Jóhann eign-
uðust 11 börn: Erlu,
f. 13. nóvember 1930,
gift Hauki S. Magn-
ússyni; Braga, f. 7.
október 1931, kvænt-
ur Kristínu Jónas-
dóttur; Araþrúði
Heiðrúnu, f. 15. des-
ember 1932, d. 21.
mars 1990, eftirlif-
andi maki Ólafur H.
Jóhannesson; Baldur,
f. 18. júlí 1934,
kvæntur Hönnu
Hannesdóttur; Hörð,
f. 18. júlí 1934,
kvæntur Þuríði
Mýrdal Jónsdóttur; Birnu, f. 26.
september 1938, giftist Óttari
Magnússyni, fráskilin; Hermanu,
f. 25. september 1941, kvæntur
Indiríði Hönnu Lárusdóttur;
Sigrúnu, f. 15. desember 1942,
gift Guðbirni Charlessyni; Snor-
ra, f. 22. mars 1947, ókvæntur;
Lárus, f. 11. ágúst 1948, giftist
Helgu Valdimarsdóttur, fráskil-
inn; Trausta, f. 12. maí 1951,
kvæntur Ólöfu Evu Eðvarðsdótt-
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
PÁLÍNU ÞÓRUNNAR
THEODÓRSDÓTTUR
frá Bæjarskerjum,
Stafnesvegí 2,
Sandgerði.
Einar Bergsson,
Þorbjörg Bergsdóttir, Baldvin H.G. Njálsson,
Vigdís Th. Bergsdóttir, Ellert Pálmason,
Hrönn Bergsdóttir,
Guðveig Bergsdóttir, Sverrir Ólafsson,
Valgerður A. Bergsdóttir, Elís Björn Klemenzson,
Sigurður Skúli Bergsson, Þuríður Árnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför
EYÞÓRS JÓNS KRISTJÁNSSONAR,
Borgarbraut 65A,
Borgarnesi.
Vigdls Auðunsdóttir,
Auðun Eyþórsson,
Kristján Eyþórsson,
María Ragnhildur Eyþórsdóttir, Marteinn Valdimarsson,
Guðmundur Eyþórsson, Ingibjörg Vigfúsdóttir,
Ingibjörg Eyþórsdóttir, Gísli Þórðarson,
Þorsteinn Eyþórsson, Anna Þórðardóttir
og fjölskyldur.
+
Innilegar þakkir færum við þeim er auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
hjartkærrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu, langömmu og langalangömmu,
STEINUNNAR SIGRlÐAR
KRISTINSDÓTTUR BECK
frá Ásbyrgi,
Reyðarfirði.
Sérstakar þakkir eru færðar stjórnendum og starfsfólki á umönnunar- og
hjúkrunarheimilinu Skjóli, 5. hæð, fyrir mjög góða umönnun.
Krístinn Þ. Einarsson, Ragnheiður I. Einarsdóttir,
Margrét S. Einarsdóttir, Marinó Ó. Sigurbjömsson,
Örn Einarsson, Sfgrlður Sigurðardóttir,
barnabörn, barnabamabörn og
langalangömmubam.
Elsku amma.
Ég átti með þér stutta en eftir-
minnilega stund síðastliðið sumar á
ferð minni um Borgarnes. Þú varst
orðin ferðalúin. Þessi stund snart
mig djúpt og hana geymi ég með
mér það sem eftir er ævinnar, eins
og fyrstu bernskuminningar mínar
í faðmi þínum á stóra heimilinu
suðurfrá. Þú sagðir að nú væri far-
ið að styttast hjá þér. Það bjó beyg-
ur með þér. Þú kveiktir með mér
djúpa tilfinningu fyrir tilvistinni,
tímanum sem líður án afláts. Þú á
förum, eins og afi fyrir átján árum?
Orð voru óþörf. Ég tók utan um
þig. Ég veit ekki hvort tárin voru
mín eða þín sem ég þurrkaði framan
úr mér þegar ég stóð upp frá rúmi
þínu og kvaddi.
Hröð er förin
örskömm dvöl
á áningarstað.
Verum því hljóð,
hver snerting
er kveðja
í hinsta sinni.
(Birgir Sig.)
Á leiðinni fram mundi ég svo skýrt
atvik úr bemskunni, i húsinu suð-
urfrá hjá afa og ömmu, sem fóstmðu
mig fyrstu ár ævinnar. Útsýninu af
efri hæðinni niður að Brákarey.
Lyktinni af nýju timbrinu og kolun-
um fyrir neðan brekkuna. Hlýjunni
og örygginu í rúminu milli afa og
ömmu. Eg mundi líka sem hefði
gerst í gær þegar við frændumir
nokkmm ámm síðar sníktum kjöt-
bita í beitu, renndum færi undir
brúnni úti í Brákarey og drógum
sandkola. Þú eldaðir aflann og gafst
okkur dálítinn tilgang. Ennþá tala
verk þín til mín þegar ég geng á
fjöil eða stend við fjallavatn og renni
fyrir silung. Ég á nefnilega enn föð-
urlandið sem þú gafst mér þegar þú
vannst á pijónastofunni í gamla
daga.
Amma mín. Ég veit það nú að þú
varst af þeirri kynslóð sem lyfti
Grettistaki, breytti í sveita síns and-
lits heilli þjóð úr bændasamfélagi í
samfélag allsnægta. Þú kynntist
óvæginni lífsbaráttu á útskaga þessa
lands en skildir okkur loks eftir við
gnægtabrunninn. Ég fínn það líka,
BJÖRNKÁRI
BJÖRNSSON
+ Björn Kári
Björnsson
fæddist í Viðey 26.
júlí 1927. Hann lést
í Reykjavík 2. apríl
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Fossvogskirkju 11.
apríl.
Það má segja að
vorið væri komið hjá
Birni Kára Björnssyni,
hann var hættur vinnu
hjá Reykjavíkurhöfn
þó enn vantaði hálfan
fimmta mánuð í sjö-
tugsafmælið. Hugurinn stóð til að
taka sumarið snemma og byggja
nýja sumarbústaðinn fyrir mitt
sumar og fara síðan til Birnu dóttur
sinnar í Ameríku og dvelja þar góð-
an tíma og njóta lífsins og síðan
til Svíþjóðar og eiga þar góðan tíma
með Lindu og hennar íjölskyldu.
En kallið kom fyrr en nokkurn
gat grunað, sennilega vantar góða
smiði á fleiri staði en hér. Ég hef
átt þess kost að njóta leiðsagnar
og aðstoðar Björns Kára síðustu
fimmtán ár við að gera upp gamalt
hús og innrétta fiskvinnsluhús.
Fljótt byggðist upp traust og vin-
átta af þessu samstarfi og varð
Björn Kári fljótt aufúsugestur á
mínu heimili og kom
oft í heimsókn til skrafs
og ráðagerða um allt
mögulegt milli himins
og jarðar. Hann var
mikil bamagæla og
vildi láta ungviðið kalla
sig Bjössa afa. Björn
Kári var af gamla skól-
anum í fjármálum og
heilsufarsmálum. Hann
vildi ekki skulda nein-
um neitt og hann
kvartaði aldrei um
verki eða vanlíðan og
sagði oft að hann þyldi
ekki menn sem alltaf
væru að kvarta um verki og vanlíð-
an. Björn Kári fékk aðkenningu að
hjartaáfalli fyrir þijátíu ámm og
lýsti því fyrir mér á eftirminnilegan
hátt hvernig hann fékk lækningu á
því meini með aðstoð huldulæknis.
En síðustu daga var eins og hann
vissi hvert stefndi en atorkan var
óbilandi. Hann hné niður við vinnu
og var þegar allur og sumarið ekki
komið. Fjölskyldan á Njálsgötunni
mun sakna söngsins með hamars-
höggunum á kvöldin og er þakklát
fyrir samfylgdina og aðstoðina í
gegnum árin og samhryggist
Magdalenu og hennar fjölskyldu á
þessum erfiðu tímamótum.
Þorkell Hjaltason.
ur. Lára ólst upp á Heiði á
Langanesi í stómm systkina-
hópi. Hún fluttist síðar til Þórs-
hafnar.
Lára og Jóhann settust að á
Þórshöfn, þar sem þau reistu
sér hús. Starfsvettvangur Láru
var heimilið og uppeldi barna.
Löngum annaðist hún heimilis-
reksturinn ein á þrengingar-
tímum fjórða áratugarins þeg-
ar Jóhann Snæbjörn fékk vinnu
við bryggju- og vitasmíði á veg-
um Vita- og hafnarmálastofn-
unar og neyddist til að vera
langdvölum að heiman. í lok
seinni heimsstyrjaldarinnar ár-
ið 1946 fluttu Lára og Jóhann
búferlum til Borgamess, þar
sem þau bjuggu til æviloka,
lengst af í einu elsta húsi bæjar-
ins á Brákarbraut 3, en síðar á
Skallagrímsgötu 1. Þegar um
hægðist við heimilishaldið eða
nauðsyn krafði stundaði Lára
vinnu utan heimilisins, svo sem
í sláturhúsi KBB og á prjóna-
stofu. Afkomendur Láru og
Jóhanns em 98, þar af eru 95
á lífi. Flestir þeirra hafa sest
að í Borgarnesi, en einnig á
höfuðborgarsvæðinu og norð-
anverðum Vestfjörðum.
Útför Lám verður gerð frá
Borgarneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
amma mín, að með þér er samheldna
stórfjölskyldan svo gott sem horfin
af sjónarsviðinu. Ég er innilega
þakklátur fyrir að hafa fengið að
kynnast henni með þér. Samheldn-
inni i gegnum súrt og sætt. Við fund-
um keiminn af henni á ættarmótinu
hjá Sigrúnu og Guðbimi í Skutuls-
firði fyrir fjórum árum.
Þótt þú sért nú öll, amma mín,
birtist þú okkur áfram með ýmsu
móti. Þú lifir í afkomendum þínum
sem bráðum verða eitt hundrað að
tölu. Við sjáum líka ættarmótið. Og
hvaðan kemur vinnusemin, ósér-
hlífnin, greiðviknin, lundernið og
jafnvel lífsviðhorfið?
Við fellum hið ókomna inn í mynst-
ur minninganna. Við nýtum þær sem
leiðarljós í tilverunni. Þú ert og verð-
ur í minni mínu ámma mín.
Jóhann Hauksson.
Nú þegar penni er í hönd mína
kominn til að skrifa þessi fátæklegu
lokaorð til þín, amma mín, þá vefst
mér svo tunga um tönn að erfítt
er að koma stafkrók á blað því um
margt vil ég rita um ævinnar skeiðj
þín mörgu ár en okkar svo fá. I
staðinn mun hvert eitt okkar í dag
vera með þér í hljóði og hugsa um
þær minningar sem við höfum að
geyma um þær mörgu samveru-
stundir sem við höfum upplifað í
gegnum árin.
Blessuð sé minning þín.
Bogi, Steinunn, María Erla,
Jón Baldur og Ingi Björn.
Elsku amma Lára mín, sem varst
mér svo kær. Þú ert loks búin að fá
hvíldina og komin til afa Jóa og
mömmu, sem ég veit að hafa fagnað
þér. Ég minnist þess er ég var lítil
stelpa að alast upp hjá þér og afa
„suðurfrá" í Borgamesi, a.m.k. að
miklu leyti nokkur fyrstu árin mín.
Þú varst svo mjúk og notaleg að
kúra hjá. Að sitja hjá þér og læra
að stafa, að standa á bak við þig í
stólnum og greiða þér með stóru
greiðunni þinni, að læra að pijóna,
að horfa á þig þvo þvottinn í stóra
þvottahúsinu í kjallaranum og
þurrka skjannahvítan þvottinn og
rulla hann síðan. Allt er þetta löngu
liðin tíð en geymist í minningunni
og meira til.
Þú varst mér alltaf svo góð, amma
mín, og gott var að koma til þín í
heimsókn. Eftir að ég fullorðnaðist
og stofnaði fjölskyldu komstu oft í
heimsókn og stoppaðir nokkra daga
í senn og bömin mín kölluðu þig
ömmu Lám eins og ég og Rabbi
gerðum jafnan og gerum enn.
Ég kveð þig, elsku amma mín,
og bið góðan guð að geyma þig.
Þín,
Heiðrún.