Morgunblaðið - 24.05.1997, Page 44

44 LAUGARDAGUR 24. MAÍ 1997
MORGUNBLAÐIÐ
ÁRNIPÉTUR
LUND
+ Arni Pétur Lund fæddist í
Reykjavík 2. ágúst 1971.
Hann lést í Alaborg í Danmörku
8. mai siðastliðinn og fór útför
hans fram frá Fossvogskirkju
21. maí. _____________
Hann Árni Pétur er dáinn. Það
er erfitt að skilja lífíð á svona stundu.
Mig langar með fáum orðum að
kveðja minn besta vin til margra
ára. Við kynntumst þegar við vorum
í Langholtsskóla og hélst okkar vin-
átta allar götur síðan. Árni Pétur
var vinur vina sinna. Hann var mik-
ill tónlistarunnandi. Voru það Bítl-
arnir og Bubbi sem voru áberandi
hjá honum, bæði þegar við sátum
inni í herbergi að hlusta á tónlist
eða í útilegum með gítarinn hans,
þar sem hann hélt uppi fjöri.
Árni Pétur skilur eftir miklar
minningar enda brölluðum við margt
saman, og mun ég aldrei gleyma
okkar stundum.
„Guð, styrkur þeirra sem treysta
á þig. Gef oss trú til að leggja allt
í þínar hendur og láta oss minnast
þess í öllum vandræðum og erfiðieik-
um, að þeim, sem þig elska, sam-
verkar allt til góðs. Fyrir Jesú Krist,
drottin vom. Amen.“
Elsku Maríus, Ásdís, Bergþór og
Karl, við Denna Lóa sendum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Guð styrki ykkur á þessum erfiðu
KRISTRÚN
SKÆRINGSDÓTTIR
+ Kristrún Skæringsdóttir
fæddist í Reykjavík 16. des-
ember 1968. Hún lést í Reykja-
vík 3. maí síðastliðinn. Utför
hennar hefur farið fram.
Það er erfitt að kveðja, og hennar
er sárt saknað. Hún frænka mín
eins og ég kallaði hana þó hún væri
stjúpdóttir bróður míns var á fjórða
ári er hún kom inn í fjölskylduna,
falleg og fjörug hnáta. Fljótt eignað-
ist hún tvíburasystur og er þær voru
fárra mánaða dvaldi hún ásamt þeim
og móður sinni á heimili mínu nokkr-
ar vikur. Það voru fyrstu kynni okk-
ar. Hún var spurul og skemmtileg
stelpa, hafði gaman af að vera í
sveitinni og mikill dýravinur. Ellefu
ára eignaðist hún svo þriðju systur-
ina og fékk að halda henni undir
skírn, stolt stóra systir.
Á seinni árum hafa samfundirnir
verið stijálli en sama vináttan og
margt sagði hún við mig sem yljar
í minningunni. Ég bið algóðan Drott-
in að vernda litlu börnin hennar fjög-
ur og leiða þau á lífsins braut. Guð
geymi þig, elsku vina, og styrki að-
standendur alla.
Elínborg, Laugardalshólum.
Handrit afmæiis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt,
að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa,
öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig
auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins í bréfasíma 5691115, eða á netfang
þess þess Mbl@centrum.is en nánari upp-
lýsingar þar um má lesa á heimasíðum. Það
eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari
ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínu-
bil og hæfilega línuleng — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Þökkum hjartanlega öllum þeim, sem sýndu
okkur samúö og hlýhug vegna andláts og
jarðarfarar
ELÍASAR SIGFÚSSONAR
frá Vestmannaeyjum,
Dalbraut 18,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
hjúkrunardeildar F-2 á Hrafnistu.
Guðfinna Einarsdóttir,
Erna Elíasdóttir, Garðar Stefánsson,
Sigurbergur Hávarðsson, Anna Ragnarsdóttir,
Einar Elíasson, Anna Pálsdóttir,
Sigfús Þór Elíasson, Ólafía Ársælsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegrar eiginkonu
minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
ÓLAFAR HULD MATTHÍASDÓTTUR,
Tunguvegi 44,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar 11E
Landspítalans og starfsfólks Karitas.
Þeim, sem vilja minnast hinnar látnu, er bent á Krabbameinsfélagið.
Sigurður Lárusson,
Guðbjartur Sigurðsson,
Kristín Eva Sigurðardóttir,
Matthías Daði Sigurðsson,
Sigurður Pétur Sigurðsson,
Gunnar Smári Sigurðsson,
Lárus Fjeldsted Sigurðsson,
Elínborg Sigurðardóttir,
Hulda Dögg Sigurðardóttir,
Ellen Elsa Sigurðardóttir,
Snjólaug Sveinsdóttir,
Atli Gunnarsson,
Anna Guðmundsdóttir,
Súsanna V. Þórisdóttir,
Erlendur Valdimarsson,
Kristinn V. Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
MINNINGAR
ARNÓR
SIGURÐSSON
+ Arnór Sigurðsson fæddist á
Hlíðarenda i Bárðardal 21.
nóvember 1919. Hann lést á
Fjórðungssjúkrahúsinu á Akur-
eyri 27. apríl siðastliðinn og fór
útför hans fram frá Glerár-
kirkju 7. maí.
Mínir vinir fara Qöld,
feigðin þessa heimtar köld.
Ég kem eftir, kannske í kvöld,
með klofinn hjálm og rofinn skjöld,
brynju slitna, sundrað sverð og syndagjöld
(Bólu-Hjálmar)
Þannig kveður skáldið frá Bólu
vini sína og við gerum orð hans að
okkar, þegar við kveðjum þig nú
hinstu kveðju, kæri vinur.
Það var vor í lofti, þegar við hitt-
umst fyrsta sinni. Þú gamalvanur
vélamaður í brúargerðinni, við lítt
harðnaðir strákhvolpar, að feta
fyrstu sporin í brauðstriti lífsins.
Það var sannarlega ómetanlegt að
eiga þig að. Þau misserin sem í
hönd fóru, mætti líklega segja, að
það hafi verið guðleg forsjón, að
þú skyldir vera þar til staðar, ætíð
tiltækur og tilbúinn, hvers manns
vanda að leysa. Þegar við lítum nú
til baka inn i bláma fortíðar, eru
það ætíð þau árin í brúarvinnunni,
sem við minnumst fyrst og með
mestri gleði. Það voru svo sannar-
lega ár galsa og gleði, þá voru
ævintýrin hversdagsleg, þau gerð-
ust daglega og allstaðar. hver man
ekki þetta og hitt? eru sígildar
spurningar gamalla brúarmanna,
þegar þeir hittast og gefa sér tíma
til að rabba saman. Já, margs er
að minnast á langri göngu og oft
er gott að staldra við og líta yfir
farinn veg, tína upp gullkomin og
það góða í samskiptum mannanna
og leggja inn til geymslu. Sú inn-
eign verður er tímar líða flestum
ómetanleg, heilagt vé. Mistökin sem
urðu, eru líka nauðsynleg, til að
læra af, gera betur næst. 011 erum
við mannleg og öllum verður eitt-
hvað á, í skóla lífsins. Það er því
mikið happ ungum mönnum, að
lenda með góðum kennurum, góðu
fólki, sem hefur mannbætandi áhrif
á þroska þeirra og vöxt.
Við sem þessar línur skrifum,
teljum okkur hafa verið heppna að
þessu leyti, því við höfum fengið
að kynnast og vera samtíða miklum
fjölda af úrvals fólki, og þar stend-
ur þú, kæri vinur, framarlega í fylk-
ingunni. Hvort við vorum menn til
að meðtaka fræðin rétt og breyta
samkvæmt því, verða aðrir að
dæma um, en eitt er víst að kennur-
unum verður ekki um kennt. „Fyrir
litlu var þér trúað, til mikils mun
ég setja þig,“ stendur skrifað í
helgri bók. Hvað segir þetta okkur?
Er það ekki það, að þótt við menn-
irnir ákveðum þetta og hitt, teljum
okkur stjórna bæði okkar lífi og
stundum annarra líka, þá er reynd-
in allt önnur. Skyldi geta gerst, að
við værum aðeins leikarar á hinu
mikla lífssviði? Hlutverkasmiðurinn
væri annar og meiri, sá sem öllu
ræður, Drottinn allsherjar? Það er
nú svo með okkur flest, að þegar
við erum komin yfir miðjan aldur
og lítum til baka, þá sjáum við, í
það minnsta flest okkar, að margt
af því sem við ætluðum, varð ekki
og jafnvel þótt við rembdumst eins
og ijúpan við staurinn, komumst
við hvergi. Var þá búið að kort-
leggja líf okkar fyrirfram, á nútíma
máli, að forrita lífið? Við segjum
stundum, að þessi, eða hinn, hafí
lent á réttri hillu í lífinu og er það
vel þegar það gerist, að okkar mati,
en hvað þá, ef lífíð er fyrirfram
ákveðið?
Hvers vegna velur hlutverka-
smiðurinn ekki rétt hlutverk handa
hverjum og einum? Það skyldi þó
aldrei vera að það væri einmitt
það, sem hann gerir. Með öðrum
orðum, þegar okkur finnst að þessi,
eða hinn sé ekki á réttri hillu þá
verði það einmitt hlutverk viðkom-
andi að kynnast þessari reynslu.
Margir trúa því, líklega meirihluti
mannkyns, að maðurinn fæðist
mörgum sinnum á vegferð sinni til
fullkomnunar. Sé það rétt, er þetta
líf aðeins einn hlekkur í langri
skólagöngu og í þeim skóla erum
við kannske ekki alltaf sátt við sum
fögin, en viðurkennum þó, að við
höfum gott af að kynnast þeim.
Hvort þú, vinur kær, lentir á réttri
hillu í þessu þínu nýkvadda lífi, vit-
um við ekki, en einhvem grun höf-
um við um það, að þú hafir ætlað
þér annað hlutskipti. Það verður
hins vegar aldrei annað sagt, en
hlutverk þitt tókstu alvarlega og
leystir það af hendi eftir bestu getu.
Samviskusemi þín gagnvart starfi
þínu var algjör. Þú sparaðir aldrei
tíma eða erfiði til að verk þín mættu
verða sem best af hendi leyst. Það
segir einhversstaðar, að maður
komi í manns stað. Eitthvað er sjálf-
sagt til í því, en við erum samt viss-
ir um, að það verður vandfundinn
leikari í hlutverkið þitt, sem skilar
því jafn vel, hvað þá betur. Enginn
veit sína ævina fyrr en öll er. Það
vissir þú svo sannarlega og lifðir
samkvæmt því. Allt var í röð og
reglu, hvergi óreiðu að finna í ná-
vist þinni. Samferðafólk þitt um-
gekkst þú af lipurð og háttvísi. Þú
varst annálaður greiða- og sóma-
maður, sem öllum þótti vænt um.
Þú varst einn af þeim, sem alltaf
áttu nægan tíma, til þess að sinna
hvers konar kvabbi og snúningum,
samferðarfólki sínu til þæginda. Þú
varst hinn miskunnsami Samverji,
sem bókstaflega nærðist á því að
gera öðrum greiða. „Svo sem þú
sáir, muntu uppskera“. Það eru orð
að sönnu. Við erum ekki í nokkrum
vafa um það, að uppskera þín varð
góð og heilladijúg, um leið og við
þökkum almættinu fyrir að fá að
kynnast þér og eiga þig að vini,
kveðjum við þig og óskum þér góðr-
ar heimferðar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi
hafði þökk fýrir allt og allt.
(V.Briem)
Sjáumst.
Gamlir brúarmenn.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina
Mikil áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin,
vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt,
að disklingur fylgi útprentun-
inni. Það eykur öryggi í texta-
meðferð og kemur í veg fyrir
tvíverknað. Þá er enn fremur
unnt að senda greinarnar í
símbréfí (5691115) og í tölvu-
pósti (MBL@CENTRUM.IS).
Auðveldust er móttaka svo-
kallaðra ASCII skráa sem í
daglegu tali eru nefndar DOS-
textaskrár. Þá eru ritvinnslu-
kerfin Word og WordPerfect
einnig nokkuð auðveld úr-
vinnslu.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar
greinar um sama einstakling
takmarkast við eina örk, A-4,
miðað við meðallínubil og
hæfilega línulengd, - eða 2200
slög (um 25 dálksentimetra í
blaðinu). Tilvitnanir í sálma
eða ljóð takmarkast við eitt
til þrjú erindi. Greinarhöfund-
ar eru beðnir að hafa skímar-
nöfn sín en ekki stuttnefni
undir greinunum.
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim,
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát
PÁLÍNU VIGFÚSDÓTTUR
frá Flatey,
Breiðafirði,
Fannborg 1, Kópavogi.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki
deildar 12-G á Landspítalanum.
Rafn Ólafsson,
Ólafur P. Rafnsson,
Vigfús Rafnsson,
Unnur Björg Jóhannsdóttir,
Lilja Vigfúsdóttir,
Þóra Friðgeirsdóttir,
Kristín S. Gunnarsdóttir,
Jóhann G. Rafnsson,
Guðiaug Vigfúsdóttir,
Fjóla Guðmundsdóttir.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýju við andlát og útför elskulegs
eiginmanns míns, fósturföður, tengdaföður, afa og langafa,
BJÖRNS BJARNASONAR,
Lækjargötu 13,
Hvammstanga.
Karín Blöndal,
Þorgerður Traustadóttir, Guðjón Jónsson,
barnabörn og langafabarn.
+
Þökkum innilega allan hlýhug, vinsemd
virðingu við andlát og útför
JÓHANNESARJÓHANNSSONAR
kaupmanns.
°g
Guðrún Jóhannesdóttir, Skúli Þór Magnússon,
Óskar Jóhannesson, Bergþóra Sigurbjörnsdóttir,
Helga Jóhannesdóttir, Valdimar Þórðarsson
og fjölskyldur.