Morgunblaðið - 04.07.1997, Page 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 4. JÚLÍ1997 39
AÐALGEIR
SIG URGEIRSSON
+ Egill Aðalgeir
Sigurgeirsson,
en svo hét hann
fullu nafni, fæddist
á Bangastöðum á
Tjörnesi 1. október
1920. Hann lést á
Sjúkrahúsi Þingey-
inga á Húsavík 24.
júní siðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Björg
Jónsdóttir, f. 31.
janúar 1890 að
Vallakoti í Reykjad-
al, d. 18. september
1978, og Sigurgeir
Pétursson, f. 18. apríl 1874 í
Víðiseli í Reykjadal, d. 9. apríl
1950. Börn Bjargar og Sigur-
geirs voru alls tíu: 1) Oskírður,
f. 1910, dáinn sama ár). 2) Reg-
ína, f. 1911. 3) Ragnhheiður
Guðný, f. 1913. 4) Pétur Óskar,
1915, d. 1944. 5) Hera, f. 1916.
6) Egill Aðalgeir, f. 1920, d.
1997. 7) Sigrún, f. 1922, d. 1936.
8) Olgeir, f. 1924. 9) Valdemar
Tryggvi, f. 1927, dáinn sama
ár. 10) Sigríður f. 1930, d. 1935.
Aðalgeir kvæntist 25. desem-
ber 1942 eftirlifandi konu sinni
Friðbjörgu Bergþóru Bjarna-
dóttur frá Norðfirði, f. 10. júlí
1924. Foreldrar hennar voru
hjónin Guðrún Friðbjömsdóttir
frá Þingmúla í Skriðdal, f. 11.
maí 1893, d. 9. júní 1989, og
Bjami Sveinsson frá Viðfirði,
bátasmiður á Norðfirði, f. 5.
ágúst 1894, d. 24. febrúar 1978.
Börn Aðalgeirs og Bergþóm
eru: 1) Óskírð, f. 21.8. 1942, d.
sama dag. 2) Bjarni, f. 25.11.
1943, kvæntur Þórhöllu Sigurð-
ardóttur, f. 1947, og eiga þau
þrjá syni og sjö barnabörn. 3)
Sig^urður, f. 19.12. 1945, kvænt-
ur Sigurhönnu Jónu Salómons-
dóttur, f. 1946, og eiga þau
fimm börn og sjö barnabörn.
4) Sigrún, f. 14.9. 1948, gift
Baldri Baldvinssyni, f. 1948, og
eiga þau þijú börn og sjö barna-
börn. 5) Guðrún Björg Zeller,
f. 3.12. 1949, fv. maki Kurt Zell-
er, f. 1951, og eiga þau tvö böm.
6) Sigurgeir, f. 10.9. 1953,
kvæntur Erlu Kristínu Bjarna-
dóttur, f. 1953. Sig-
urgeir var áður
kvæntur Margréti
Sveinbjörnsdóttur,
f. 1956, og eiga þau
tvö börn og eitt
barnabarn. 7) Sig-
ríður, f. 22. apríl
1958, gift Héðni
Helgasyni, f. 1957
og eiga þau tvö börn
og eitt barnabarn.
8) Sveinn Viðfjörð,
f. 6.12. 1964, kvænt-
ur Mörthu Dís
Brandt, f. 1969, og
eiga þau einn son.
ALfkomendur Aðalgeirs og
Bergþóru eru því orðin 49.
Aðalgeir ólst upp í foreldra-
húsum til fimm ára aldurs að
hann fór að Fagranesi í Aðaldal,
þar sem hann var samfellt til 16
ára aldurs hjá Kristínu Sigurðar-
dóttur og fjölskyldu hennar. Eft-
ir það er hann aftur í foreldra-
húsum, þar til hann og Bergþóra
stofna heimili árið 1942 og hafa
þau búið á Húsavík síðan að und-
anskildu einu ári, sem þau
bjuggu á Norðfirði. Árið 1960
festa þau kaup á húseigninni í
Skólagarði 2 á Húsavík, þar sem
þau hafa búið síðan.
Aðalgeir stundaði sjó-
mennsku og ýmis önnur störf
til ársins 1948, en það ár gerð-
ist hann vörubílstjóri og stund-
aði vörubílaakstur á Húsavík tíl
ársins 1956. Árið 1956 hóf Aðal-
geir reglubundna vörufiutninga
milli Húsavíkur og Reykjavíkur
og starfaði við það meðan
starfskraftar hans entust, þang-
að til í byijun þessa árs. Síðustu
árin vann hann á vöruafgreiðslu
sinni á Húsavík. Aðalgeir lét
ýmis réttinda- og baráttumál í
vöruflutningastarfseminni sig
miklu skipta. Hann var m.a.
einn af stofnendum Vöruflutn-
ingamiðstöðvarinnar hf. í
Reykjavík og sat þar í sljórn
um árabil. Þá var hann einn af
stofnendum Landvara og fyrstí
formaður þess félags.
Utför Aðalgeirs verður gerð
frá Húsavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku pabbi. Okkur langar með
nokkrum orðum að þakka þér fyrir
samferðina, þakka þér fyrir allt það
góða sem þú hefur gert fyrir okk-
ur. Þú varst ástríkur faðir og sagð-
ir alltaf að það dýrmætasta sem þið
mamma ættuð væru börnin ykkar.
Þetta voru ekki bara orð, þetta sýnd-
ir þú okkur í öllu þínu viðmóti og
umhyggju fyrir velferð okkar. Þú
innprentaðir okkur samviskusemi,
heiðarleika og virðingu fyrir skoð-
unum annarra.
Líf þitt var ekki alltaf dans á
rósum. Fyrsta barnið ykkar fæddist
andvana og bæði áttuð þið mamma
við veikindi að stríða, sem þið yfir-
unnuð með tilstyrk Guðs og góðra
manna. Gleðistundirnar voni því
sem betur fer miklu fleiri. Þú naust
þín vel í góðra vina hópi, þar sem
þú varst hrókur alls fagnaðar.
Eins og algengt var á árum áð-
ur, þá var lífsbarátta ykkar mömmu
hörð, en með samstillta strengi,
dugnaði og áræði yfirunnuð þið erf-
iðleikana. Það þurfti mikið áræði
til, þegar þú hófst vöruflutningana
milli Húsavíkur og Reykjavíkur um
miðjan sjötta áratuginn. Þar kom
fljótt í ljós óbilandi kjarkur þinn og
eljusemi. Þú naust þín líka vel í
samvinnu við félaga þína í vöru-
flutningunum. Þú varst einn af
frumhetjunum í mótun og þróun
vöruflutninga á landi. Þið börðust
saman fyrir málstaðinn, þið lögðuð
ykkar lóð á vogarskálina til endur-
bóta í vegamálum, þið stofnuðuð
Vöruflutningamiðstöðina hf. í
Reykjavík og síðar Landvara, þið
lögðuð grunninn að hinni öflugu
vöruflutningastarfsemi á landi sem
í dag þykir svo sjálfsögð. Þið unnuð
langan vinnudag og náttstaður var
ekki alltaf fyrirfram ákveðinn, þar
réð meiru veður og færð. Þið áttuð
líka ykkar gleðistundir saman og
við vitum að þær voru sem betur
fer margar - því hvað gefur lífinu
meira gildi en atora og framsýni
og að gleðjast saman á góðri stund.
Það er líka margs að minnast úr
heimilislífinu. Okkur líða seint úr
minni allar sögurnar þínar frá upp-
vaxtarárum þínum í Fagranesi, um
Sigurð fóstra þinn, sem þú nefndir
ætíð svo, og annað heimilisfólk, sem
allt var þér svo gott. Það hvílir
ákveðinn ljómi yfir minningum þín-
um um Fagranesárin þín.
Hver man ekki gamlárskvöldin á
Björkinni, þegar saman var komin
öll fjölskyldan og þið Olgeir bróðir
þinn hélduð uppi söng þar til nýtt
ár var gengið í garð. Þar þurfti
engar söngbækur, því minni ykkar
bræðra á lög og texta var slíkt að
ykkur rak aldrei í vörðurnar. Þá
voru einnig ófá lögin, sem þú og
Baldur tengdasonur þinn sunguð
saman á þessum eftirminnilegu
gamlárskvöldum. Eitt var það lag
sem þú lést ætíð syngja á þessum
kvöldum, en það var hið fallega lag
„Vel er mætt til vinafunda".
Við viljum sérstaklega þakka þér
fyrir hlýjuna og ástúðina í garð afa-
barnanna og langafabarnanna
þinna. Þau eru orðin mörg bömin
sem minnast Alla-afa. Heimili ykkar
mömmu er þeim öllum svo kært,
bamssálin er svo opin fyrir hlýjunni
og umhyggjunni sem þið ætíð veitt-
uð þeim.
Þá viljum við ekki síður þakka
þér fyrir vináttuna og umhyggjuna
fyrir tengdabömum þínum. Þau
hafa hvert af öðru komið inn í íjöl-
skylduna og notið ástúðar og hlýju
þinnar.
Elsku mamma, þinn missir er
mestur, en við vitum að hinar ljúfu
minningar þínar um góðan eigin-
mann munu gefa þér styrk um
ókomin ár.
Elsku pabbi, það er svo margs
að minnast á þessari kveðjustund.
Minningin um ástríkan föður,
tengdaföður, afa og langafa mun
lifa í hugum okkar allra.
Vertu sæll, elsku vinur.
Börnin þín.
Nú þegar afi er dáinn langar mig
að minnast hans í örfáum orðum.
Það er sárt að kveðja afa en ég
veit að nú líður honum vel og er
ég fegin að hann þurfti ekki að kljást
lengi við hinn illvíga sjúkdóm sem
krabbamein er. Ég geymi minning-
una um góðan, virðulegan og falleg-
an afa sem bar hatt og ók um á
Bensinum sínum.
Afi hafði rólegt yfirbragð og það
var alltaf notalegt að koma heim á
Björkina til afa og ömmu og finna
hlýjuna sem stafaði frá þeim báðum.
Afí sat oft þögull þegar við barna-
börnin vorum hjá þeim en brosti
gjaman út í annað yfir skoplegum
uppátækjum og samtölum.
Við bárum öll mikla virðingu fyr-
ir honum og nutum þess að fínna
þá miklu hlýju sem frá honum kom.
Ég hugsa til baka og koma þá
margar ljúfar minningar upp í hug-
ann.
Þegar ég útskrifaðist frá KHÍ
vorið 1990 fóram við nokkur út að
borða saman ásamt afa. Þetta kvöld
er mér ógleymanlegt og á afi stóran
þátt í því. Vinafólk mitt sem með
okkur var dáðist að afa, hversu
skemmtilegur og sterkur persónu-
leiki hann var. Ég er stolt af honum.
Elsku amma, megi góður Guð
styrkja þig í sorg þinni.
Björk Sigurðardóttir.
í dag er til moldar borinn forastu-
maður, brautryðjandi og góður fé-
lagi, Alli Geira, eins og Aðalgeir
Sigurgeirsson var oftast nefndur í
okkar hópi.
Aðalgeir var sérstakur á margan
hátt og það voru forréttindi að fá
að kynnast honum og að starfa með
honum. Á bakvið ákaflega hlýlegt
og elskulegt viðmót bjó skapfesta,
seigla og harka, sem þurfti svo mik-
ið á að halda og nýttist svo vel í
því jífsstarfi sem kom í hans hlut.
Útsjónarsemi, gætni og fyrir-
hyggja voru einnig kostir sem komu
bílstjóranum vel, því það var vissu-
lega ekki á allra færi að stunda
vöruflutninga á milli landshluta á
upphafsáram vöraflutninga á ís-
landi.
AIli Geira hóf vöraflutninga á
milli Húsavíkur og Reykjavíkur árið
1956. Á þeim tíma var vegakerfið
vægast sagt mjög bágborið og þjón-
usta við vegfarendur var lítil eða
engin. Þeir sem stunduðu vöraflutn-
inga á lengri leiðum á þessum áram
urðu mjög að treysta á sjálfa sig,
mátt sinn og megin, því ósjaldan
voru menn einir á ferð langtímum
saman við erfiðar aðstæður. í raun
var aðeins sæmilega fært um ís-
lenska vegi í um það bil þijá mán-
uði á ári. Þá höfðu menn oft sam-
flot yfir heiðar, hjálpuðust að, og
leiddi þessi samvinna til mikillar
samstöðu á milli bílstjóra og til
traustrar vináttu manna í milli.
Allan veturinn voru vegir meira
og minna illfærir eða ófærir vegna
veðurs, snjóa eða hálku. Þegar snjóa
leysti tók aurbleytan við með til-
heyrandi þungatakmörkunum og
afkoman varð þá ekki uppá marga
fiska þegar tekjur minnkuðu vegna
þess að ekki mátti hafa með nema
hluta þeirrar hlassþyngdar sem bif-
reiðin mátti bera.
Við þessar aðstæður hófu margir
stórhugar eins og Alli Geira vöru-
flutninga milli Reykjavíkur og sinn-
ar heimabyggðar. Erfileikar vöru-
flutninga við þessar aðstæður era
augljósir, enda varð raunin sú að
margir entust stutt, gáfust upp og
nýir stórhugar tóku við.
Alli Geira var einn framherjanna
sem hafði það sem til þurfti, hann
hafði viljann og kraftinn til að leysa
þáu verkefni sem hann hafði tekið
að sér. Hann stóð af sér mótlæti
og erfiðleika sem fylgdu vöraflutn-
ingunum á þessum tíma. Á engan
er hallað þó sagt sé að þar hafi
Alli Geira staðið fremstur meðal
jafningja.
Hann byijaði smátt og var lengi
framan af með eina Mercedes Benz
flutningabifreið. En starfsemi hans
hefur vaxið jafnt og þétt, eiginkonan
og börnin aðstoðað og síðan komið
til leiks af fullum krafti í fjölskyldu-
fyrirtækinu.
Hin síðari ár hefur Alli Geira
gert út margar bifreiðar og fyrir-
tæki hans stendur traustum fótum,
er leiðandi í nýjungum og sinnir vel
vaxandi flutningaþjónustu fyrir fólk
og fyrirtæki á Húsavík og Norðaust-
urlandi öllu, en félagið varð 40 ára
á síðasta ári.
Framan af sýndu stjórnvöld hinni
nýju atvinnugrein, vöraflutningum
á landi, lítinn skilning. Rekstur þess-
ara atvinnutækja, vöruflutningabif-
reiða, var skattlagður svo sem um
frístundaiðju væri að ræða á sama
tíma o g flestar aðrar atvinnugreinar
nutu mun meiri skilnings löggjafans
og stjórnvalda.
Við þessar aðstæður kom að því
að vöraflytjendur töldu nauðsynlegt
að bindast samtökum sem tækju
sameiginlega á fyrir atvinnugreinina.
Alli Geira var í hópi þeirra sem
hvöttu mjög til stofnunar samtaka í
þessu sambandi og hann vann ötul-
lega að því að kynna sjálfstætt starf-
andi bifreiðastjóram málið um allt
land, en ekki síst á sínu heimasvæði.
í janúar 1971 stofnuðu vöraflytj-
endur félag sitt Landvara og Aðal-
geir Sigurgeirsson var einróma kos-
inn formaður á stofnfundinum. Það
segir býsna mikið um mannkosti
Alla Geira að hann, þá enn í dagleg-
um akstri á langri og erfiðri flutn-
ingaleið, skyldi taka að sér jafn
kreíjandi starf og formennska í
Landvara var á fyrstu áram félags-
ins, en félagar hans endurkusu hann
til formanns Landvara næstu 14
árin. Aðalgeir gaf sig í þetta starf
af sömu trúmennsku, vilja og áræði
og hann hafði sýnt í rekstri sínum.
Hann naut mikils trausts félaga
sinna og hann sat í stjórn í nokkur
ár eftir að hann hætti formennsku
í félaginu 1985.
Mikið vatn hefur rannið til sjávar
frá því Alli Geira fór sína fyrstu
ferð milli Húsavíkur og Reykjavíkur
með vörar forðum daga. Margt hef-
ur breyst og flest til hins betra, bif-
reiðar, tæki, vegir, vegaþjónusta og
fleira, starf flutningabílstjórans er
nú ekki sama starfið og áður. Kom-
ið var á fót vöraafgreiðslum í
Reykjavík og í heimabyggðum vöra-
flytjenda úti á landsbyggðinni. Öll
aðstaða til að þjóna viðskiptavinum
er gjörbreytt og flest byggðarlög
landsins búa nú við daglegar ferðir
til og frá höfuðborgarsvæðinu.
Alli Geira er hluti af þessari þró-
un, verk hans og störf sjást víða og
í raun eram við, íslenskir flutninga-
menn, enn að njóta verka hans og
starfa í ríkum mæli. Hann var ekki
aðeins forustumaður hagsmuna-
samtaka atvinnugreinarinnar,
Landvara, í 14 ár, hann var einn
af stofnendum Vöraflutningamið-
stöðvarinnar hf. í Reykjavík, sat þar
í stjórn í fjölda ára og sem formað-
ur í mörg ár. Hann var auðvitað
aðalhvatamaður að flestum baráttu-
málum stéttar sinnar í fjölda ára,
eins og afsláttakerfi þungaskatts,
stofnun Landflutningasjóðs og fleiri
hagsmunamálum.
Þegar Landvari, félag íslenskra
vöruflytjenda, hélt upp á 25 ára
afmæli sitt árið 1996, var Alli Geira
gerður fyrsti heiðursfélagi Land-
vara. Það var sérstaklega ánæguleg
stund að heiðra þennan öldung,
veita honum og eiginkonu hans ein-
læga virðingu félagsins og félags-
mannanna, eftir hið mikla og óeig-
ingjarna starf þessa trausta ein-
staklings fyrir svo marga í áraraðir.
Hér hefur verið sagt ofurlítið frá
bílstjóranum, forastumanninum og
vini okkar Alla Geira, sem við minn-
umst nú á þessum tímamótum sem
góðs vinar og félaga. Þrátt fyrir
krefjandi störf vissi Alli Geira öðrum
betur að lífið er líka list og leikur
og þar tók hann einnig þátt með
okkur hinum.
Faliinn er góður drengur sem lagt
hefur stóran skerf af orku sinni í
þágu okkar hinna. Hvað tekur við ^
vitum við ekki en víst er að góður
liðsmaður er mættur til leiks á nýum
sviðum.
Landvaramenn þakka Alla Geira
fórnfús störf, hann var félagi okkar
sem faðir og fóstri. Við sendum
Bergþóra Bjarnadóttur, börnum
þeirra og aðstandendum öllum okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Halldór Brynjúlfsson,
formaður Landvara,
Guðmundur Arnaldsson,
framkvæmdastjóri Landvara.
> »
f
1 júní 1971 kynntist ég Aðalgeiri
Sigurgeirssyni. Hann var þá for-
maður nýstofnaðs félags, Landvara,
landsfélags vörabifreiðaeigenda á
flutningaleiðum. Stjórn félagsins
réð mig til þess að annast skrifstofu-
hald og framkvæmdastjórn fyrir hið
nýstofnaða félag og gegndi ég því
sem hlutastarfi í nítján ár, lengst
af undir formennsku Aðalgeirs.
Samstarf okkar var mjög náið og
kynntist ég því hvílíkur mannkosta-
maður Aðalgeir var, samviskusamur
og gegnheill.
Framan af ævi stundaði Aðalgeir
sjómennsku en árið 1945 eignaðist
hann vörabifreið og vann við vörabif-
reiðaakstur á Húsavík fram til ársins
1954 er hann sneri sér alfarið að
vöraflutningum á milli Húsavíkur og
Reykjavíkur. Hann var því meðal
brautryðjenda í því að helja skipu-
lagsbundna vöraflutninga á landi
milli höfuðborgarinnar og lands-
byggðarinnar. Þrátt fyrir erilsöm
störf og stóran bamahóp var Aðal-
geir alla tíð virkur þátttakandi í fé-
lagsstörfum. Hann bar velferð stéttar
sinnar fyrir bijósti og var sívökull
yfir því hvað betur mætti fara. Hann
lét sér hugsjónina ekki nægja heldur
hrinti málum úr vör. Oftast fór það
svo að franikvæmdin mæddi á hon-
um, en hann taldi það ekki eftir sér
heldur vann að málum af ótrúlegri
fómfýsi. Þessi félagsstörf bitnuðu að
sjálfsögðu á atvinnu hans og og fjöl-
skyldu, en þar átti hann góða að sem
umbára honum fráverana.
Þeir sem annast vöraflutninga
með bifreiðum hafa notið góðs af
brautryðjendastarfi Aðalgeirs. Hann
var meðal hvatamanna að þvi að
stofna vöraafgreiðslu í Reykjavík er
síðar varð Vöraflutningamiðstöðin
hf. og hann skildi nauðsyn þess að
sameina flutningamenn undir einu
merki til baráttu fyrir hagsmunamál-
um. Aðalgeir var fyrsti formaður^-
Landvara og fékk félagið miklu áork-
að í formannstíð hans. Mörg fram-
faramál hefðu aldrei náð fram að
ganga ef ekki hefði komið til þraut-
seigja Aðalgeirs og þaulseta hans í
Reykjavík í bið eftir viðtölum við
ráðherra, alþingismenn og aðra þá
er veitt gátu málum brautargengi.
Það var unun að vinna með Aðal-
geiri. Hann miðlaði mér af reynslu
sinni og var óhjákvæmilegt annað
en dást að þessum öðlingi sem bar-
ist hafði við náttúruöflin til sjós og
lands en kom ávallt fram sem heims-
maður og diplómat. Þrátt fyrir að
ég væri tuttugu og fimm áram yngri
og reynslulítill tók hann mér sem
jafningja í leik og starfi. Hann hafði.
ungur byijað að vinna og ekki feng-
ið þá hefðbundnu menntun sem
börn og unglingar fá nú á tímum.
Þess sá þó aldrei merki að jiar færi
nær óskólagenginn maður. I viðræð-
um við ráðamenn var hlýtt á orð
hans því menn fundu að hann mælti
af sanngirni. Kröfulistinn frá sam-
tökum hans var langur og Aðalgeir
vissi að ekki var hægt að verða við
öllum kröfum, en þau mál sem hann
lagði áherslu á náðu flest fram að
ganga. Viðmælendum hans var ljóst
að ekki var verið að reka óbilgjarna
kröfupólitík heldur væri farið fram*
á leiðréttingar og fyrirgreiðslu sem
væra réttlætismál.
Ég tel það gæfu mína að hafa
kynnst Aðalgeiri og átt hann að ’
vini og sendi Bergþóru og fjölskyldu ,,
samúðarkveðjur við fráfall góðs
manns.
Stefán Pálsson. f