Morgunblaðið - 10.07.1997, Side 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 10. JÚLÍ1997 43
í
I
I
I
!
I
I
j
8
J
I
I
<
4
<
4
4
4
4
INGA HAFDIS
HANNESDÓTTIR
+ Inga Hafdís
Hannesdóttir
fæddist á Siglufirði
9. febrúar 1930.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur
28. júní síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Kálfa-
tjarnarkirkju 9.
júlí.
Þegar ég kveð kæra
vinkonu mína, Ingu,
þá hvarflar hugurinn
víða. Fyrsta minningin
er þegar foreldrar hennar fluttu
að Halldórsstöðum á Vatnsleysu-
strönd með barnahópinn sinn, en
Inga var elst og kom hún með litlu
telpuna sína hana Árnýju sem þá
var á fyrsta ári.
Það leið ekki á löngu að við tán-
ingamir úr „Hverfinu" fórum að
venja komur okkar þangað. Það
var gaman að hittast þar og oft
hvein hátt í okkur öllum og hlátras-
köll og galsi varð eins og gengur
þegar unglingar hittast. En ekki
minnist ég þess að foreldrar Ingu,
þau Silla og Hannes, svo mikið sem
hafi hastað á okkur, enda voru þau
einstakar manneskjur bæði.
Þegar þau svo fluttust að Stóru-
Vogum var hópast þangað og þá
var nú heldur betur glatt á hjalla,
bræðurnir spiluðu á harmoníku og
það var sungið af hjartans lyst.
Hún Inga hafði sérstaklega fallega
söngrödd og ég er sannfærð um
að ef hún hefði lagt fyrir sig söng-
nám hefði hún náð langt á því
sviði. En hún Inga náði langt á
öllum sviðum, það var sama hvað
hún tók sér fyrir hendur, það lék
allt í höndum hennar. Það sem
mest var um vert, hún var góð
manneskja sem var alltaf að gefa
og hjálpa öðrum. Þær eru ófáar
kökurnar og pijónaflíkurnar sem
hún Inga rétti öðrum. Hún var
algjör snillingur í að prjóna, hún
Inga, og féll heldur ekki verk úr
hendi. Inga var í stjórn Kvenfé-
lagsins Fjólu í mörg ár og vann
félaginu okkar vel og mikið alla
tíð. Hún skilur eftir sig stórt tóma-
rúm í hópnum okkar. Félagskonur
þakka henni og kveðja með sökn-
uði og virðingu.
Inga giftist Helga
Davíðssyni og áttu þau
saman þrjár dætur og
einn son, en fyrir átti
Inga dótturina Árnýju.
Þetta er allt myndar-
og dugnaðarfólk sem
alltaf hefur staðið þétt
saman. Heimili þeirra
Ingu og Heiga hefur
alltaf verið fallegt og
ber það vitni um
snyrtimennsku þeirra
hjóna.
Kirkjukór Kálfa-
tjarnarkirkju var þeim
báðum kær og Inga
og Helgi voru þar virkir félagar. Á
kveðjustundum hellast minning-
arnar yfír. Ég minnist þess þegar
við þijár vinkonurnar vorum að
„troða upp“ á árshátíðum og
skemmtunum hér heima og annars
staðar, þar sem við sungum og
spiluðum af hjartans lyst, sjálfsagt
okkur sjálfum til ánægju. Leikæf-
ingar og leikritin sem sum voru
samin jafnóðum og allir skemmtu
sér og sérstaklega við sem stóðum
í öllu þessu vafstri.
Börnin mín hafa notið góðsemi
hennar Ingu í gegnum árin, og
flyt ég þakkir frá þeim öllum og
einnig frá Trausta, hvað hún hefur
ætíð verið þeim góð. Það eru marg-
ir sem sakna Ingu, en eiginmaður,
böm og barnabörn hennar eiga um
sárt að binda. Barnabörnin hennar
hafa misst þá bestu ömmu sem
hugsast getur. Alltaf var hún tilbú-
in með matarbita eða annað þegar
þau litu til hennar, plástur á sárið
eða að þurrka tár.
Kæru vinir mínir, Helgi, Adda,
Hanna, Vilborg, Magga, Davíð,
Hannes minn, tengdabörn og
barnabörn, og bræður Ingu. Guð
gefi ykkur öllum styrk, og minn-
ingamar eigið þið, þær tekur eng-
inn frá ykkur.
Um leið og ég kveð þig Inga
mín, þá þakka ég fyrir að hafa
fengið að eiga þig að vinkonu.
Eg veit að Guð hefur tekið vel
á móti þér. Blessuð sé minning
þín, kæra vinkona.
Hrefna Kristjánsdóttir.
Þegar ég heyrði að þú værir
látin, þutu minningarnar og brosið
þitt bjarta framhjá mér eins og
vindur og tárin voru á næsta leiti.
Elsku Inga frænka, við kveðjum
þig með söknuð í hjarta, og þökk-
um fyrir allar þær stundir sem
við fengum að njóta með þér. Við
vitum að Silla amma var búin að
undirbúa komu þína og að það
var tekið vel á móti þér. Þér líður
vel núna. Við minnumst allra
góðu stundanna sem við áttum
með þér og varðveitum þær í
hjarta okkar. Þökkum þér fyrir
allan þann kærleika sem þú hefur
gefið okkur.
Elsku Inga frænka, við kveðjum
þig með hlýhug og söknuði. Megir
þú hvíla í friði.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Arnbjörg Elsa og Jóhann
Ingimar.
Inga frænka er dáin, þessi dugn-
aðarkona sem hefur gefið svo mik-
ið af sér og verið okkur öllum svo
kær. Alltaf þegar við hittumst var
glatt á hjalla. Við gátum talað svo
mikið og hlegið saman enda var
lífsgleði Ingu í blóð borin.
Flíkurnar voru ófáar sem Inga
bjó til í pijónavélinni sinni og lentu
nokkrar þeirra hjá mínum börnum
enda var Inga frænka alltaf að
gefa og gleðja.
í dag er stórt skarð komið í hóp
systkina pabba þar sem Inga var
eina systirin og elst sex systkina.
Elsku afi, ég veit það er sárt
að sjá eftir dóttur sinni sem var
þér svo kær. Við vitum að amma
Silla tekur vel á móti henni með
faðm sinn útbreiddan eins og hún
alltaf var. Við biðjum góðan guð
að styrkja þig, afi minn, og þú
veist að þú átt okkur að. Inga
mín, nú kveð ég þig með hlýjum
huga og þakklæti fyrri alit. Ég
bið guð að gefa Helga, pabba,
bræðrum þínum og fjölskyldum
styrk í sorginni.
Guð geymi þig, elsku frænka.
Þín,
Lára Jóna.
KRISTJAN
SIGURGEIRSSON
+ Kristján Sigur-
geirsson fædd-
ist í Súðavík 28.
september 1918.
Hann lést í Land-
spitalanum 18. júní
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Dómkirkjunni 26.
júní.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm
stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund,
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta
skalt.
(V. Briem.)
Með örfáum orðum
vil ég fá að kveðja þig,
elsku Kristján minn, og
þakka þér fyrir allt.
Það verður svolítið
skrítið að koma í heim-
sókn í Aðalstrætið og
þú ekki þar að taka á
móti manni með fallega
brosinu þínu og mjúka
faðminum þínum,
pabbafaðminum þínum.
Ég veit að núna líður
þér vel og þú þarft ekki
lengur að þjást. Ég veit líka að það
hefur verið tekið vel á móti þér af
góðum vinum. Þú varst mikil hetja
og barðist ótrauður áfram í veikind-
unum. Þú hafðir líka ómælda hjálp
frá Guðmundu þinni sem stóð eins
og klettur með þér allan tímann
bæði dag og nótt.
Minningarnar eru margar frá
þeim rúmu tuttugu árum sem við
höfum þekkst. Minningar úr Breið-
holtinu og frá Norðurlandi þegar
Guðmunda og mamma voru að vinna
saman og þú og pabbi komuð til
Akureyrar til að heimsækja þær.
Minningar um það þegar við komum
í heimsókn og spjölluðum yfir kaffí-
bolla og umræðuefnin voru mörg,
m.a. hvað var að gerast í landinu
okkar, vinnan, fjölskyldan og Súða-
víkin, staðurinn þinn sem þú varst
fæddur á og þér þótti svo vænt um
og margt, margt fleira. Allar þessar
ljúfu minningar sem ég á um þig
geymi ég í hjarta mínu.
EJsku vinurinn minn, ég, mamma
og Árni viljum fá að þakka þér fyr-
ir öll árin sem við höfum átt saman.
Elsku Guðmunda, þér og fjölskyldu
þinni og ástvinum öllum færum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Við biðjum góðan guð að gefa
ykkur styrk og varðveita minning-
una um yndislegan fyölskylduföður
og vin.
Elsku vinur, guð veri með þér.
Þín
Siguijóna.
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt,
að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa,
öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig
auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins í bréfasíma 5691115, eða á netfang
þess þess Mbl@centrum.is en nánari upp-
lýsingar þar um má lesa á heimasíðum. Það
eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari
ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínu-
bil og hæfilega línuleng — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
SIGRÍÐUR
JÓNSDÓTTIR
+ Sigríður Jóns-
dóttir var fædd
á Ólafsfirði 8.
nóvember 1934.
Hún lést á Vífils-
staðaspítala hinn
29. júnl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Mar-
grét Jóhannesdóttir
frá Koti í Ólafsfirði
og Jón Sigurðsson
kaupmaður. Hún
átti einn bróður og
hét hann Páll Guð-
mundsson, en hann
lést í fyrra.
Sigríður giftist 8. nóvember
1959 eftirlifandi eiginmanni
sínum Jóni Benedikt Georgs-
syni frá Brekku í Njarðvík, f.
7. desember 1925. Börn þeirra
eru: 1) Jón B.G. Jónsson, f. 10.9.
1960. Eiginkona hans er Ólöf
Guðbrandsdóttir og börn þeirra
Sigríður Margrét og Ingimar
Trúsystir mín og perluvinur Sig-
ríður Jónsdóttir frá Olafsfirði hefur
lokið göngu sinni hér á jörð og er
komin heim til vinar síns Jesú. Hún
náði bara 62 ára aldri hér. Nú er
hún heima i eilfíðinni, laus sinna
þjáninga og erfiðleika.
Hvað skal segja? Best væri að
þegja. Móðurmálið mitt er farið að
stirðna, stafsetningin farin að ryðga
eftir 20 ára búsetu 5 Svíþjóð. En
hlýjar minningar um góða konu og
dásamlegan vin munu ekki hverfa.
Ég get ekki þagað, en þetta er
ekki æviágrip, bara fáein kveðjuorð.
Ég tel það eina af gleði- og
happastundum lífs míns er ég fékk
fyrir 25 árum að koma inn á'heim-
ili hennar Siggu á Ólafsfirði. Húsið
var lítið og þröngt, en stór var gleð-
in og mikil var gestrisnin í litla
húsinu. Ég var ungur og óreyndur
trúboði, 25 ára. Oft var erfitt að
beija að dyrum hjá ókunnu fólki,
en ég vildi dreifa kristnum boðskap
í bókum og ritum. Einhver sagði:
Farðu í litla húsið til hennar Siggu.
Mér var tekið sem konungi, því
gleymi ég aldrei. Þar sá ég og
kynntist Siggu og hennar fy'öl-
skyldu, Jóni og þeirra þremur böm-
um. Sá kunningsskapur hefur nú
varað í meira en 25 ár. Ég á erfítt
með að skilja að ég skuli aldrei fá
að heyra hana né sjá, og ekki fæ
ég fleiri bréf og kort frá henni, en
minningarnar um góða og glaða
trúsystur verma hjarta mitt og
huga, þar til við sjáumst heima hjá
Guði.
Mörg eru lýsingarorðin, sem
koma er ég hugsa um þessa frá-
bæru konu. Orð eins og kærleiki,
vinátta, gestrisni, glaðlyndi og
hjálpsemi em fáein þeirra. Orðið
fórnarlund fær samt meiri þýðingu
en önnur. Ég ætla að segja af
hveiju. Sigga fórnaði sér fyrir aðra
á mjög margan hátt. Ég vil nefna
bara tvö dæmi. í starfí mínu meðal
ólánsmanna samfélagsins, við Sam-
hjálp í Hlaðgerðarkoti, reyndist
Sigga mér og starfinu mikil hjálp.
Starfið var erfitt og ég var þreytt-
ur, en þá kom hjálp frá þessari
elskulegu konu og aldrei fékk hún
krónu fyrir störf sín þar, heldur
þjónaði Guði og mönnum þar með
gleði og af fómfysi.
Sveinn. 2) Georg
E.P. Jónsson, f.
28.4. 1965. Eigin-
kona hans er Iðunn
Pétursdóttir og
börn þeirra Svava
Tanja og Jón Bene-
dikt. 3) Súsanna
Jónsdóttir, f. 1.7.
1968. Eiginmaður
hennar er Þröstur
A. Sigurvinsson _og
barn þeirra er Ön-
undur Georg.
Húskveðja fór
fram á heimili
þeirra hjóna á Hlíð-
arvegi 54 í Njarðvík hinn 4. júlí
sl. og minningarathöfn í Ytri-
Njarðvíkurkirkju sama dag.
Sigríður var svo jarðsungin frá
Ólafsfjarðarkirkju hinn 5. júlí.
Að lokinni kirkjuathöfn fór svo
fram kveðjustund á tröppunum
á Kirkjuvegi 19 á Ólafsfirði þar
sem þau hittust fyrst.
Stórkostlegast kom samt fórnar-
lund hennar fram er hún gekk í
móðurstað þremur börnum, sem
ekki áttu bjarta framtíð fyrir sér.
Nú eru þau fullorðin og gengur vel
í lífinu. Vegna sjúkdóms og fátækt-
ar svo og annarra erfiðleika, voru
þau sem munaðarlaus. Er til bág-
ara ástand fyrir börn en munaðar-
leysi? Ég held ekki. En spyija má
líka, er til stærri fórnfýsi en að
ganga þremur börnum í móður-
stað? Þarna kom fórnfýsi Siggu
best fram.
Bömin þijú fengu nýja foreldra
og nýtt kærleiksríkt heimili. Ég hef
oft komð á heimili þeirra hjóna
Jóns og Siggu á Hlíðarvegi 54 í
Ytri-Njarðvík og alltaf verið vel
tekið og þar hef ég notið hins
kristna góða andrúmslofí sem þar
ríkti. Ég tala af eigin reynslu er
ég segi að ekki er til neitt betra
fyrir böm að alast upp við en krist-
ið heimili.
Ég get ekki látið ósagt er ég
hugsa um stórræði Siggu og Jóns
að mjög væri hagur margra bama
betri ef fleiri fyndust sem gerðu
slíkt hið sama. Við lifum á tímum
hjónaskilnaða sem alltaf koma verst
niður á börnunum. Hve mörg em
ekki hin ólánsömu börn sem tapa
fóður og móður vegna vímuefna-
neyslu og hjónaskilnaðar. Guð
blessi þessi þijú böm, Jón Ben,
Georg og Súsönnu, sem hafa nú
misst svo mikið, þegar mamma er
frá ykkur skilin, en það gerði hún
ekki fyrr en þið eruð fullorðin og
getið bjargað ykkur sjálf. Og megi
Guð blessa eiginmanninn, Jón Ben
Georgsson, sem missir svo mikið.
Ég veit að sorgin er stór á þessari
stundu, en ég veit að þið hafið svo
margar dásamlegar minningar um
góða móður og svo dásamlega eig-
inkonu.
Margt er það sem ég vildi minn-
ast og skrifa um, en ég vil heldur
nota plássið og biðja Guð að blessa
ykkur og styrkja á komandi tímum.
Sigríður Jónsdóttir mun lýsa okkur
gegnum bjartar og fagrar minning-
ar í huga okkar og hjarta. Ég og
fjölskylda mín óskum ykkur sem
eftir lifið Guðs blessunar. í Guðs
friði.
Georg Viðar, Sviþjóð.
LEGSTEINAR
Marmari ♦ Granít ♦ Blágrýti ♦ Gabbró
Islensk framleiðsla
Sendum
myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4 - Reykjavik
simi: 587 1960-Jax: 587 1986