Morgunblaðið - 10.07.1997, Blaðsíða 61

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 10. JÚLÍ 1997 61
MENN I SVORTU
FANGAFLUG
SMHDIGTAL M
Sýndkl.5, 7, 9og11. B.i. ^[CDIGnAL
sAMmmm sAMmém SAMmiom sAMmMmm sambiÓ
Þegar FBI getur ekki séð um málið,
þegar CIA getur ekki áttað sig á málinu,
þá eru MIB menn á kafi í málinu.
Þeir eru best geymda ieyndarmálið á jörðinni
Morgunblaðið/Þorkell
SKÁRREN ekkert flokkurinn.
Einskonar
hlj óms veitarsvíta
TÓNIIST
Geisladiskur
EIN
Geisladiskur með tónlist Skárren
ekkert við dansverkið Ein eftir Joe-
len Ulrich. Á disknum skipa Skárren
ekkert Eiríkur Þórleifsson, kontra-
bassaleikari, Guðmundur Stein-
grimsson harmonikku- og píanóleik-
ari, Frank Þórir Hall gítar- og píanó-
leikari, Kjartan Guðnason, ma-
rimba-, víbrafón- og slagverksleikari
og Eggert Þorleifsson klarinettleik-
ari. Islenski dansflokkurinn gefur
út, Japís dreifir. 36,22 mín.
HUÓMSVEITIN Skárren ekk-
ert er um margt sérkennileg, helst
þó að hún hefur nánast eingöngu
fengist við að semja sviðstónlist
ýmiss konar. Eftirminnileg eru
fyrstu skref flokksins á því sviði,
tónlistin við Kirsubeijagarðinn, en
til umfjöllunar hér er diskur við
dansverkið Ein sem íslenski dans-
flokkurinn sýndi í Borgarleikhús-
inu í febrúar og mars.
Sviðstónlist á það til að verða
sviplaus; tónlistin er samin með
það fyrir augum að undistrika at-
burðarás á sviði og getur því eðli
málsins samkvæmt ekki verið í
aðalhlutverki; má ekki draga at-
hyglina frá því sem fram fer. Fyr-
ir vikið orkar stundum tvímælis
að gefa sviðstónlist út á plötu og
iðulega eru slíkar plötur ekki nema
minjagripir fyrir þá sem sáu verkið.
Ein er fjölbreytt verk og á köfl-
um bráðskemmtilegt, ekki síst fyr-
ir það hve kaflaskipt það er og
kaflarnir ólíkir. Ekki kemur að sök
að hafa ekki dansara fyrir augun-
um þegar hlustað er a diskinn
enda má segja að Ein sé hljóm-
sveitarsvíta ólíkra örstuttra þátta.
Reyndar hefði það styrkt verkið
að mínu mati ef það hefði verið
útsett upp á nýtt fyrir útgáfu, til
að gefa því meiri heildarsvip.
Víða eru skemmtilega samsett
lög á disknum, nefni fíflsþættina
tvo sem bijóta upp tregastemmn-
inguna og fer vel á að á milli þeirra
sé lágvær víbrafónsstemma. Aukin
hljóðfæraskipan flokksins frá fyrri
verkum hefur sitt að segja í því
hve diskurinn er vel heppaður og
hljóðfæraleikarar standa sig allir
með prýði, helst líklega víbrafón-
leikarinn sem á víða smekkleg inn-
skot, aukinheldur sem groddalegt
píanó í fílfsþætti hinum síðari er
vel heppnað, ekki síður en harmon-
ikka í titillagi verksins. Eftir ang-
urværð og trega er síðan gaman
að heyra þá félaga sleppa fram
af sér beislinu í lokaþætti verks-
ins, sem er besti kafli þess, þótt
þeir róist er á líður. Rúmar tvær
mínútur af klappi og bjögun eru
þó fullmikið af því góða undir lok
plötunnar. Umslag plötunnar er
ekki aðlaðandi.
Ein var tekið upp á sýningu
dansverksins í Borgarleikhúsinu
og fyrir vikið eru sums staðar
falskir tónar eða ónákvæm inn-
koma, en kemur ekki að sök; and-
rúmsloftið er einstakt og stemmn-
ingin heillandi. Ein er bráð-
skemmtilegt verk og vel heppnað;
enn og aftur hefur Skáren ekkert
sýnt hvað í flokknum býr og von-
andi að framhald verði á.
Árni Matthíasson
Fyrrverandi gítar
leikari Kiss í mál
VINNIE VINCENT, fyrrum gítar-
leikari hljómsveitarinnar Kiss, hef-
ur höfðað mál gegn fyrrverandi
félögum sínum í hljómsveitinni og
útgáfufyrirtæki þeirra Polygram
NV. Ástæðan er sú að Vincent tel-
ur að brotið hafi verið á höfundar-
rétti sínum og hann hafi tapað
miklu fé á því.
Vincent gekk í hljómsveitina Kiss
snemma á níunda áratugnum en
hætti árið 1984. Á þessu tímabili
kom hljómsveitin fram án andlits-
málningarinnar sem hún var fræg
fyrir að bera. Meðal laga sem slógu
í gegn á þessu tímabili voru „Lick
It Up“ og kveðst Vincent hafa ver-
ið svikinn um fúlgur fjár í greiðslur
fyrir þetta lag.
„Þetta er hneyksli,“ segir Vinc-
ent „útgáfufyrirtæki gera ótrúleg-
ustu hluti í viðleitni sinni til að
hylma yfir svik sín við grandalausa
listamenn sem fyrst og fremst vilja
sjá tónlist sína gefna út.“
KISS á áttunda áratugnum.
G HEYW
Sm
IjTfaT Wií^iiiiniíiiiiir-i