Morgunblaðið - 27.08.1997, Side 33

MORGUNBLAÐIÐ
ROGNVALDUR
JÓN PÉTURSSON
+ Rögnvaldur Jón
Pétursson
fæddist 12. febrúar
1931 í Ófeigsfirði á
Ströndum. Hann
varð bráðkvaddur á
heimili sínu aðfara-
nótt 16. ágúst síð-
astliðinn. Hann var
yngstur níu sona
hjónanna Péturs
Guðmundssonar,
bónda í Ófeigsfirði,
og eiginkonu hans
Ingibjargar Ketils-
dóttur frá ísafirði.
Tveir bræður
Rögnvaldar létust ungir, en
hinir eru Ketiil (d. 1975), Guð-
mundur (d. 1985), Ófeigur, Ing-
ólfur, Einar og Sigurgeir.
í Reykjavík kynntist Rögn-
valdur Margréti Sigrúnu
Bjarnadóttur sem rekur og á
Leðuriðjuna hf. Þau bjuggu
saman frá árinu 1969 eða í 28
ár, fyrst í Fossvoginum, en síð-
an í Grafarvogi. Foreldrar Mar-
grétar voru hjónin Gyða Guð-
mundsdóttir, sem nú er látin,
og Bjarni Guðmundsson bif-
reiðasljóri. Dætur Margrétar
eru Nanna Mjöll Atladóttir, fé-
lagsráðgjafi í Mosfellsbæ, Gyða
Björk Atladóttir,
starfandi í Banda-
ríkjunum, og Edda
Hrönn Atladóttir,
hönnuður í Leður-
iðjunni hf.
Rögnvaldur ólst
upp í Ófeigsfirði.
Þar var þríbýli og
margt fólk á þess-
um árum. Eftir að
hann varð fullorð-
inn stundaði hann í
sambýli við for-
eldra sína bústörf
og sjómennsku og
annað sem til féll
og vinna þurfti. Þegar hann var
34 ára að aldri ákváðu þau að
bregða búi og flytja til Reykja-
víkur. Þar vann Rögnvaldur
ýmis verkamannsstörf. Hann
starfaði í 14 ár á dýpkunar- og
sanddæluskipum Björgunar hf.,
og síðustu 15 árin var hann
starfsmaður Áburðarverk-
smiðju ríkisins í Gufunesi.
Rögnvaldur lék vel á harmon-
ikku og var félagi í samtökum
áhugamanna um harmonikku-
leik.
Rögnvaldur verður jarðsung-
inn frá Grafarvogskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan. 15.
Þeir sem börn hænast að eru
góðir menn. Börn standa nær al-
mættinu og góðu eðli mannsins en
við fullorðna fólkið. Þau horfa á
hlutina af forvitni þess sem fýsir
að vita, spyrja spurninga sem
snerta eðli hvers manns. Þau greina
hismið frá kjarnanum.
Rögnvaldur var barngóður mað-
ur. Börn hændust að honum. Þau
fundu að í honum áttu þau félaga
og vin sem virti þau og þótti vænt
um þau vegna eigin verðleika. Og
um margt var hann sjálfur eins og
barn. Einlægur, hlédrægur og
næmur, forvitinn og viðkvæmur.
Ég kynntist honum sem góðum
tengdaföður og enn frekar sem afa
sona minna. Þeir bundust honum
sterkum böndum og áttu með hon-
um yndislegar stundir, ýmist í
gönguferðum eða við kleinubakstur
og matseld. Sennilega voru góðu
stundirnar þeirra fleiri og betri en
ég veit um, kannski fleiri en þeir
sjálfir muna, því að þeir voru svo
ungir þegar vinátta þeirra og Rögn-
valdar hófst.
Ég kynntist honum einnig sem
dugnaðarforki og eljumanni. I sam-
einingu byggðum við hús í Grafar-
vogi, ásamt þeim mæðgum konum
okkar. Það var eins og hann væri
óþreytandi. Kvöld eftir kvöld, helgi
eftir helgi, viku eftir viku, mánuð
eftir mánuð fann hann sér verk til
að vinna. Hann gerði mér auðvitað
mikla skömm til, nærri 20 árum
yngri manninum. En aldrei sýndi
hann að honum mislíkaði þessi mis-
skipting eljuseminnar. Ég hugsa að
hann hafí ekki einu sinni leitt hug-
ann að henni. Þannig var hann.
Og inn á milli þeysti hann austur
á Laugarvatn, í rútu ef enginn
mátti vera að því að aka honum,
til að vinna þar við sumarbústaðinn
þeirra, lagfæra, mála, gróðursetja,
hirða um blóm og tré og leggja veg
yfir móa og mýri. Það er aðdáunar-
vert hveiju þau Margrét og Rögn-
valdur hafa komið þar í fram-
kvæmd. Mér er til efs að betur hirt
sumarbústaðarlóð finnist á gjör-
völlu Suðurlandi, sem jafnlítið hefur
verið lagt í af beinum fjármunum.
En þeim mun meira hefur verið í
hana lagt af svita, tíma, alúð og
starfsfúsum höndum.
Eitt af því sem strax vakti at-
hygli mína er ég kynntist honum
var að hann var mikill heimilismað-
ur og meiri en flestir af hans kyn-
slóð. Hann gekk í öll verk heima,
svo sem matseld og bakstur sem
hann hafði sérstaka unun af. Við
yngri karlarnir í Qölskyldunni urð-
um að taka okkur verulega á til
að vera ekki áberandi eftirbátar
hans um slíka hluti.
Kvöldið fyrir andlát sitt var
Rögnvaldur engu minna starfssam-
ur en endranær. Dagana á undan
hafði hann verið að mála utanhúss
og gera allt til reiðu fyrir sjötugsaf-
mæli Margrétar. Um kvöldið lauk
hann við að gera hreint í fallegu
íbúðinni þeirra og baka stóran
skammt af kleinum. Hann fór
þreyttur að sofa, en sæll og ánægð-
ur. En í stað þess að vakna til af-
mælisveislu með konunni sem hann
bast svo nánum böndum og þótti
svo vænt um, andaðist hann þá um
nóttina. Okkur er ekki alltaf ljós
tilgangurinn með gjörðum Guðs, en
áreiðanlega má úr þessu lesa skila-
boð til okkar sem lifum um ást
hans og virðingu fyrir fólki sem ann
hvert öðru.
Nú er Rögnvaldur horfinn frá
okkur um stund. Ef við verðskuld-
um að komast á þann stað sem
góðir menn lenda á að þessu lífi
loknu, hittum við hann á ný. Og
ég hef ekki trú á því að hann bíði
okkar þar verklaus og með hendur
í skauti. Ég flyt Margréti tengda-
mömmu og dætrum hennar og öðr-
um aðstandendum innilegustu sam-
úðarkveðjur mínar og strákanna
minna. Við ætlum að varðveita í
hjarta okkar minninguna um þenn-
an góða dreng. Verum minnug þess
að sá sem varðveitir í sér barns-
hjartað, varðveitir um leið það besta
í sjálfum sér.
Guðmundur Sæmundsson.
í skógi lækur leynist
og lautin geymir blóm.
í mannsins hjarta er minning
með mildan enduróm.
Og þó að lækur þomi
og þó að deyi blóm,
þá miðlar hjartans minning
þeim milda enduróm.
(Þórarinn Hjartarson þýddi)
Þetta ljóð kom í huga minn eftir
að Nanna dóttir Margrétar færði
Einari þá sorgarfrétt að Rögnvaldur
bróðir hans hefði látist i svefni
snemma morguns laugardaginn 16.
þ.m.
Dauðinn gerir ekki alltaf boð á
undan sér og þannig var það í þetta
sinn. Við andlát myndast óneitan-
lega tómarúm og við biðjum þess
að minningamar um einlægan
mann styrki okkur öll í trúnni á
hið góða í lífínu.
Rögnvaldur Jón Pétursson fædd-
ist í Ofeigsfirði og var yngstur 9
MINNINGAR
bræðra. Ófeigsfjörður er mikil
hlunnindajörð. Þar er æðarvarp,
selveiði og mikill réki. í dag er reka-
viðurinn unninn í Ófeigsfirði með
stórvirkari vélum en áður var. Einn-
ig var stundaður hefðbundinn bú-
skapur aðallega með sauðfé en kýr
og hross eftir þörfum heimilisins.
Sjóróðrar voru stundaðir einkan-
lega á vorin og haustin og fískað
til heimilisþarfa.
Rögnvaldur ólst upp í Ófeigsfirði
í stórum bræðrahópi en tveir þeirra
létust í frumbernsku. Leiksvæðið
var stórbrotið, nálægðin við sjóinn
og verklag tengt honum var þrosk-
andi fyrir börn. Mikið var leikið
með báta og þeir auðvitað heima-
smíðaðir. í túnjaðrinum er grunn
tjöm sem ber nafnið Óskatjörn. Þar
var tilvalið að leika sér með bát-
ana. Einar hefur sagt mér að börn-
in hafi bundið í þá band og fest
bambusstöng á hinn endann. Stöng-
in var notuð til að halda bátunum
hæfilega frá landi. Tjörnin var
heimur út af fyrir sig þar sem hug-
myndirnar fengu byr undir báða
vængi. Börnin nefndu ákveðna staði
við tjörnina þekktum landfræðileg-
um nöfnum og sigldu t.d. suður til
Reykjavíkur, austur á Langanes og
á marga fleiri staði. Sandurinn,
fjaran og umhverfið allt um kring
var og er mikill ævintýraheimur.
Þar byggðu börnin borgir og gerðu
hallir, hóla og hæðir. Bátarnir
sigldu hraðbyri í þurra sandinum
með tilheyrandi mótorskellum.
Rögnvaldur fór snemma að
fylgja fullorðna fólkinu og taka
þátt í störfum þess. Til að nýta
hlunnindin, sinna búrekstri og að-
dráttum sem fóru aðallega fram á
sjó, þurfti góðan vinnukraft. Þegar
Rögnvaldur óx úr grasi var hann
góður liðsmaður bæði duglegur og
ósérhlífinn. Rögnvaldur vann á búi
foreldra sinna í Ófeigsfirði en eitt-
hvað mun hann þó hafa farið af
bæ til vinnu meðal annars til Akur-
eyrar.
Sem ungur maður gekk Rögn-
vaidur mikið á skíðum og sótti
skíðalandsmót oftar en einu sinni
og keppti þar í göngu. Á þessum
tímum þegar samgöngur voru aðal-
lega á sjó kom sér vel að geta farið
á skíðum á milli bæja og skíðakunn-
áttan kom þá að góðum notum.
Rögnvaldur átti harmonikku frá
því ég man eftir honum. Á árum
áður tók hann oft í nikkuna en síð-
ast heyrði ég hann spila í ferming-
arveislu tveggja barnabarna okkar
Einars. Rögnvaldur hafði gaman
af að skemmta sér og dansaði þá
af lífi og sál. Hann var manna glað-
astur í góðra vina hópi en var mik-
ill reglumaður alla tíð.
Árið 1965 bregða Ingibjörg og
Pétur, foreldrar Rögnvaldar, búi og
flytja í Kópavog ásamt Rögnvaldi.
Hann var hjálplegur og góður við
foreldra sína, myndarlegur við hin
ýmsu heimilisstörf og tók oft erfiði
af móður sinni.
Eftir að Rögnvaldur flytur í
Kópavog kynnist hann konu sinni
Margréti og hófu þau sambúð fljót-
lega. Margrét átti þijár dætur frá
fyrra hjónabandi Nönnu Mjöll, Gyðu
Björk og Eddu Hrönn Atiadætur.
Þarna eignaðist Rögnvaldur stóra
fjölskyldu sem varð honum mjög
kær og saman áttu þau fallegt
heimili.
Árið 1978 eignuðust Rögnvaldur
og Margrét land í Laugardal og
byggðu sér bústað. Landið liggur
að fallegri á sem liðast hjá. Þar
naut Rögnvaldur sín vel við gróður-
setningu og allskonar vinnu sem
fylgir því að eiga bústað. Þar eru
þau mikið búin að rækta og planta
allskonar tijátegundum. Landið
þeirra er unaðsreitur og ber vott
um eljusemi og natni þeirra. Þannig
háttar til að við Einar eigum bústað
skammt frá og þurfum við ekki
annað en að líta út um gluggann
þá blasir við okkur landið hjá þeim.
Nú sést ekki fáninn lengur sem ég
kalla svo. Á góðviðrisdögum glamp-
aði á ljósu skyrtuna hans, þá var
Rögnvaldur að gróðursetja og núna
seinni árin mikið að vinna við snyrt-
ingu og grisjun á gróðrinum.
Almáttugur guð styrki Margréti,
dætur, aldraðan föður hennar og
MIÐVIKUDAGUR 27. ÁGÚST 1997 33
1 r'
fjölskylduna alla og vottum við Ein-
ar og börn okkar þeim innilega
samúð.
Þig faðmi liðinn friður pðs
og fái verðug laun
þitt góða hjarta, glaða lund
og göfugmennska í raun.
Guð blessi þig! Þú blóm fékkst grætt,
og bjart um nafn þitt er.
Og vertu um eilífð ætíð sæll!
Vér aldrei gleymum þér.
(Jón Trausti.)
Hvíl I guðs friði.
Sigrún Sesselja Bárðardóttir.
Rögnvaldur Pétursson kvaddi
okkur og þennan heim I hinsta sinn
fyrr en nokkurn grunaði. Dagurinn
sem framundan var, 16. ágúst, átti
að vera dagur gleði og eftirvænting-
ar á tímamótum í lífi Margrétar,
konu Rögnvaldar, sem átti sjötugs-
afmæli. Þess í stað varð hann dag-
ur sorgar. Við sem söknum Rögn-
valdar getum nú einungis yljað
okkur við glóð ljúfra minninga um
þennan trausta og velviljaða mann.
Margar myndir líða um huga
manns; myndir málaðar sterkum
dráttum. Minningin um hið hijúfa
yfirbragð, stórskorið veðurbitið
andlitið, vinnulúnar hendurnar og
stirðar hreyfingarnar standa and-
spænis minningum um ljúfmennsku
hans og umhyggjusemi.
Rögnvaldur var náttúrubarn,
sem hvergi leið betur en I nánum
tengslum við náttúruna, sjóinn,
moldina og þann gróður sem af
henni sprettur. Ein þeirra mynda
sem stendur manni hvað skýrast
fyrir hugskotssjónum þegar horft
er yfir ævistarf Rögnvaldar er af
stússi hans í kringum tijáplöntur
og annan gróður við sumarbústað
þeirra Rögnvaldar og Margrétar
nálægt Laugarvatni. Rögnvaldur
meðhöndlaði hvert tré og hveija
plöntu eins og börnin sín, enda var
brátt svo komið að mýrinni um-
hverfis sumarbústaðinn hafði verið
umbreytt í hlýlega gróðurvin sem*'*
umlukti bústaðinn, svo vart mátti
greina hann utanfrá. Aldrei var
Rögnvaldur hamingjusamari en
þær stundir sem hann gat horfið í
faðm þessa unaðsreitar, þar sem
hvert handtak virtist honum sér-
stakt ánægjuefni.
Rögnvaldur stundaði engan leik-
araskap. Framkoma hans var ein-
læg, vinátta hans fölskvalaus. Vin-
áttu Rögnvaldar og gjafmildi nutu
í ríkum mæli börnin og barnabömin
í fjölskyldunni. Rögnvaldur naut sín
ekki síst í hlutverki gestgjafans,^-.
enda liðtækur í eldhúsinu við
pönnuköku- og kleinubakstur. Aldr-
ei fórum við fjölskyldan til dvalar
erlendis án þess að Rögnvaldur sæi
til þess að birgja okkur upp með
ýmsu góðgæti sem hann hafði út-
búið. Hinn 16. ágúst var enn einu
sinni einn meðlimur þessarar
flökkufjölskyldu, Nanna, á förum
yfir hafið. Svo mikið var Rögnvaldi
í mun að hún færi ekki tómhent út
í hinn stóra heim að hann stóð við
kleinubaksturinn langt fram yfir
miðnætti. Það reyndist hans hinsta
verk hérna megin móðunnar miklu.
Vart hefði Rögnvaldur getað kvatt
þennan heim með táknrænni hætti.
Og þannig munum við minnast^”
hans, sem þess umhyggjusama
manns sem ætíð var reiðubúinn að
leggja á sig fyrirhöfn til þess að
láta í ljós vináttuvott. Við þökkum
fyrir að hafa fengið að njóta um-
hyggju og vináttu þessa góðgjarna
Strandamanns það spölkorn sem
leiðir okkar lágu saman í gegnum
lífið. Guð blessi þig, Rögnvaldur.
Arnór, Edda, Nanna
og Margrét.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
ÓSKAR SIGURBERGSSON,
lést miðvikudaginn 20. ágúst.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju föstudaginn
29. ágúst kl. 13.30.
Jarðsett verður að Lágafelli.
Ljósbjörg H. Magnúsdóttir,
Sigurlaug Óskarsdóttir, Hjörtur Grímsson,
Svanhildur Óskarsdóttir, Hilmar Harðarson,
Óskar Þór Óskarsson, Kristín Ólöf Kristjánsdóttir,
Magnús Valberg Óskarsson, Guðrún Björg Pálsdóttir
og barnabörn.
t
Þökkum sýnda samúð og vinarhug vegna andláts og útfarar
KJARTANS BJÖRNSSONAR
frá Svínadal,
Hátúni 10,
Vík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hjallatúns fyrir góða ummönnun.
Systkini og aðrir ættingjar.
t
Þökkum af alúð öllum er sýndu okkur hlýhug og vináttu við andlát og
útför bróður og frænda,
BJARNA GUNNARSSONAR
Auðbjargarstöðum.
Karóifna Gunnarsdóttir og systrabörn.
Lokað
Lokað verður í dag, miðvikudaginn 27. ágúst, frá kl. 12.00 vegna
jarðarfarar RÖGNVALDAR JÓNS PÉTURSSONAR
Leðuriðjan ehf.