Morgunblaðið - 12.12.1997, Blaðsíða 14

Morgunblaðið - 12.12.1997, Blaðsíða 14
14 FÖSTUDAGUR 12. DESEMBER 1997 MORGUNBLAÐIÐ FRETTIR Umboðsmaður fatlaðra hjá Sameinuðu þjóðunum leggur áherslu á jöfnuð Morgunblaðið/Kristinn BENGT Lindqvist, umboðsmaður fatlaðra hjá Sameinuðu þjóðunum. Með því að búa saman uppræt- um við fordóma Bengt Lindqvist umboðsmaður fatlaðra hjá Sameinuðu þjóðunum, var hér í heimsókn í vikunni og flutti fyrirlestur um grandvallar- reglur SÞ um málefni fatlaðra. Karl Blöndal ræddi við hann um stöðu þeirra í heiminum. BENGT Lindqvist, umboðs- maður fatlaðra hjá Sam- einuðu þjóðunum, sinnir málefnum fatlaðra um allan heim. Hans meginmarkmið er að tryggja fötluðum jafnan aðgang í þjóðfélaginu í samræmi við grund- vallarreglur Sameinuðu þjóðanna. „Starf mitt var afrakstur þess að Sameinuðu þjóðirnar samþykktu grundvallarreglurnar," sagði Lindq- vist. „Þar er sérstakur kafli um eftirlit með grundvallarreglunum þar sem segir að skipa eigi sér- stakan umboðsmann til að starfa í þijú ár. í mars 1994 bauð Boutros Boutros-Ghali, þáverandi fram- kvæmdastjóri Sameinuðu þjóðanna, mér að taka starfíð að mér.“ Hann sagði að hann hefði í raun tekið við starfinu þegar haldin var alþjóðleg ráðstefna um grundvallar- reglur SÞ í Reykjavík. Fyrsta ræðan var í Reykjavík „Það var fyrsta ráðstefnan og fyrsta ræða mín um reglumar," sagði hann. „Og því er það mér sönn ánægja að koma hingað aftur nú, þremur og hálfu ári síðar, til að segja fólki hvað ég hef verið að gera.“ Lindqvist var hér í boði Mannrétt- indaskrifstqfu íslands, Öryrkja- bandalags íslands. Þroskahjálpar og Blindrafélagsins. í tilefni af komu hans var haldin ráðstefna á Hótel Sögu um reglur Sameinuðu þjóð- anna í málefnum fatlaðra. Hann kvaðst aðeins hafa kannað yfirborðið á málefnum fatlaðra á Islandi. „Islendingar hafa svarað einni aiþjóðlegri könnun um lagasetningu og aðgengi," sagði hann. „Ég hef lesið svör ríkisstjórnarinnar og tveggja samtaka og veit því eitthvað um málið. Miðað við þessi svör eru íslendingar vel á veg komnir en það eru margar eyður þar sem gera þarf meira. Stefnan, sem hér er fylgt í málefnum fatlaðra, er hins vegar ekkert, sem ástæða er til að skammast sín fyrir. En þið eigið margt ógert.“ Hann sagði að það væri full- snemmt fyrir sig að draga fram ein- staka þætti, en þó væri áberandi að efnahagsþátturinn væri nefndur. „Þegar ég hlusta á fólk virðist efnahagslegt ör- yggi og fyrirkomulag líf- eyrisgreiðslna vera tals- vert áhyggjuefni. Ég heyrði hér að útskrifaðist ungur, fatlaður maður úr skóla og fengi ekki vinnu fengi hann örorku- lífeyri. Gangi hann hins vegar í hjónaband missir hann nánast allan lífeyrinn og verður þá meira eða minna háður makanum. Ég á auð- velt með að skilja áhyggjur þeirra og margir hafa rætt þetta við mig hér.“ Hitti ráðamenn að máli Lindqvist ræddi á mánudag við félagsmálaráðherra og hugðist tala við fleiri ráðamenn _hér á landi, þar á meðal forseta Íslands, forseta Alþingis, formenn þingnefnda og þingflokka. „Ég átti góðan fund með félags- málaráðherra,“ sagði Lindqvist. „Hann sýndi mikla athygli. Hann sagði mér ýmislegt um áætlanir sín- ar.“ Hann kvaðst sjá fyrir sér að ís- lendingar gætu látið að sér kveða erlendis með tvennu móti. „Mér skilst að íslendingar hafí þróað samband við Litháa og tel _að það sé góð byijun,“ sagði hann. „Ég mundi meta það mikils ef íslending- ar tækju málefni fatlaðra einnig upp á grundvelli þess samstarfs. Ástæð- an er sú að Litháen hefu líkt og önnur fyrrverandi Sovétlýðveldi, staðið sig illa í málefnum fatlaðra. Þar er því mikið að gera. Það væri einnig gott út frá grundvallarregl- unni því að við erum að beita okkur fyrir því ’að málefni fatlaðra verði sjálfsagður hluti af stjórnarstefnu, ekki undantekning eða eitthvað sér- stakt, heldur eðlilegur hluti. Ef ríki kemur nálægt félagslegri þróun á að liggja í hlutarins eðli að málefni fatlaðra séu hluti af því. Og ég vil bæta því við að sé nægilegt fé fyrir hendi væri ánægjulegt að Islending- ar létu einnig að sér kveða í málefn- um fatlaðra í þróunarríkjunum." íslendingum boðið verkefni Lindqvist kvaðst einnig hafa sér- stakt verkefni, sem hann vildi bjóða íslendingum að taka þátt í. „Ég ætla að bjóða íslensku stjórn- inni að vera meðal þeirra, sem styðja eftirlit með að farið sér eftir grund- vallarreglunum í málefnum fatl- aðra,“ sagði hann. „Þetta verkefni stendur fyrir utan aðalíjárhagsáætl- un Sameinuðu þjóðanna, sem reynd- ar á einnig við um flest önnur mál á félagslega sviðinu. 11 ríki lögðu fé af mörkum til fyrstu þriggja ár- anna, þar á meðal öll Norðurlöndin nema Island. Ég hef gefið til kynna að mér þætti vænt um að íslending- ar slægjust í hópinn.“ Hann sagði að Páll Pétursson hefði sýnt málinu áhuga, en þetta mál væri á könnu utanríkisráðu- neytisins. Ef íslendingar ákvæðu að taka þátt yrði aðeins um fjár- framlag að ræða. Ríki hefðu látið allt frá tveimur milljónum til 14 milljóna króna af hendi rakna fyrir þriggja ára tímabil. „Öllum framlögum er hins vegar fagnað," sagði hann. „Því að hér er auðvitað um að ræða vísbendingu um stuðning við það að grundvaliarreglum Sam- einuðu þjóðanna sé beitt um allan heim. Það má einnig nefna að við höfum séð róttækar breytingar á löggjöf í um 20 ríkjum þar sem byggt er á grundvallarreglunum. Þar á meðal er Indland, en einnig má nefna Úganda, Ghana og Mexíkó." Lindqvist játti því að gagnrýna mætti ríki á borð við Indland, sem settu umfangsmikla löggjöf, en ættu síðan í mestu erfiðleikum með að framfylgja henni. „Indveijar hafa nú eina fram- sæknustu löggjöf í málefnum fatl- aðra í heiminum," sagði hann. „Bil- ið á milli laga og framkvæmdar er gífurlegt. A hinn bóginn er það þannig að séu lögin fyrir hendi hafa þeir sem beijast fyrir umbótum ákveðinn stuðning. Annað dæmi er Ghana þar sem gerð hefur verið ótrúleg breyting á stjórnarskránni. Ég held að frá sjónarmiði fatlaðra sé þar á ferð ein sterkasta stjómar- skrá sem ég þekki. Ghana er einnig í hópi fátækustu landa heims, en um leið geta þau samtök, sem beij- ast fyrir mannréttíndum og þátttöku fatlaðra, stutt sig við lögin og farið í þingið og spurt hvers vegna svona lítið sé gert og hvers vegna þing- menn gleymi þeim þegar lagagrunn- urinn er svona sterkur." Var ráðherra í sex ár Bengt Lindqvist kenndi fram á sjöunda áratuginn. Hann hefur starfað mikið í samtökum fatlaðra í Svíþjóð. Hann var forseti samtaka blindra í Svíþjóð og leiddi einnig heildarsamtök fatlaðra. Hann var þingmaður en lét _af þingsetu í upp- hafi síðasta árs. í sex ár var hann félagsmálaráðherra Svíþjóðar. „Eg hef tekið virkan þátt í alþjóð- legu starfi í þágu fatlaðra frá 1969 og ég býst við að það sé mikilvæg- asti grunnurinn, sem ég bý að í því starfi, sem ég gegni nú,“ sagði hann. „Ég þekki margt fólk og hef tengsl. Ég var til dæmis hluti af sænsku nefndinni, sem undirbjó ár fatlaðra árið 1981. Ég hef helgað mig þessu til langframa." Lindqvist þarf að taka á marg- breytilegum málum. Verkefnin eru ekki þau sömu í Belgíu og Bangla- desh. „Markmiðið er hins vegar það sama,“ sagði hann. „Það er að gera fötluðum kleift að taka fullan þátt. Þátt í hveiju? í því þjóðfélagi, sem þú tilheyrir. Þannig að búi fatlaður maður í fátæku þorpi í Mósambík er spurningin hvernig eigi að gera honum mögulegt að taka fullan þátt í þorpslífinu, þannig að hann geti axlað ábyrgð og gert eitthvað nytsamlegt fyrir þorpið og frjölskyld- una og sýnt að hann geti lagt sitt af mörkum. Og það sama á við hér á íslandi. Ég geri ráð fyrir því að ætli kona eða karl í hjólastól að fara út á vinnumarkaðinn sé það erfitt.“ Hann sagði að ekkert land væri sér á báti í þessum efnum þótt munurinn milli þeirra gæti verið mikill. „Það er alltaf þannig, hvar sem er í heiminum, að fatlaðir geta kom- ið umheiminum á óvart,“ sagði hann. „Því að við getum alltaf gert meira, en menn hafa trú á að við getum. Og það á enn við í þróuðum ríkjum á borð við ísland þótt sam- hengið geti verið annað.“ Hann sagði að markmiðið væri vitaskuld jöfn þátttaka: „Ekkert ríki getur sagt að því markmiði hafi verið náð, sérstaklega ekki þegar atvinnuleysi er annars vegar. Ekk- ert vestrænt ríki hefur leyst at- vinnuleysisvandann. Það á reyndar einnig við um önnur ríki, en vestræn ríki líta svo á að þau séu fyrirmynd- in. Þetta er hin raunverulega áskor- un á hendur heiminum og það á við lönd á borð við Bandarík- in, Norðurlönd, Ástralíu og Japan.“ Hann sagði að innan Evrópusambandsins væru ríkin í suðri sennilega lengst á eftir, einkum Portúgal, Spánn og Grikkland. Þá væri munurinn milli borga og sveita mik- ill. í borgunum væru aðstæður yfir- leitt sýnu betri. Fremst væru Norð- urlöndin og að mörgu leyti Banda- ríkin og Kanada. Þjóðveijar stæðu vel að vígi hvað varðaði félagslegu hliðina og greiðslu örorkulífeyris, en væru á eftir í að uppfylla skil- yrði um jafna þátttöku. Vandi Þjóðverja „Nú er þetta að breytast í Þýska- landi, en þeir hafa íjárfest í dýrum stofnunum og það er erfitt að eiga við breytinguna frá stofnunum til þjónustu sem er lausari í reipun- um, “ sagði hann. „Það er spurning um virðingu manna, átök við hóp menntaðra starfsstétta og fleira. Ég hef bent á það í sumum fyrir- lestra minna að auðveldara sé að ræða framkvæmd grundvallarregln- anna í þróunarríki en í rótgrónu markaðshagkerfi eins og þau gerast í Evrópu. Ástæðan er sú að í Evr- ópu hefur verið flárfest í flóknu kerfí og erfitt getur verið að upp- ræta þau þótt þau bijóti í bága við grundvallarregluna um jafna þátt- töku.“ Hann sagði að með aukinni vald- dreifingu á íslandi kæmi einnig verkefni sem mundi varða málefni fatlaðra. „Valddreifing ætti að vera góð fyrii' fólk þegar talað er um fulla þátttöku í þjóðfélaginu," sagði hann. „Það ætti að hjálpa fólki að búa áfram í þorpinu sínu í stað þess að leita til Reykjavíkur. En ég sé fyrir mér tvo vandamálaþætti sem ég vildi leggja áherslu á. í fyrsta lagi Ijárveitingar. Eignist foreldrar veru- lega fatlað barn er vitað hvað hægt er að gera fyrir það, en það mun kosta mikið. í litlu þorpi gæti það farið illa með flárhagsáætlunina. Þörfum þessa barns yrði stillt upp á móti mörgum hlutum, sem fólk hefur hug á að gera og það er ógern- ingur að nokkur maður þurfi að taka slíka ákvörðun. Mitt ráð er að á fjárlögum verði gert ráð fyrir því að slíkt gerist vegna þess að það er óhjákvæmilegt. Fatlað fólk fæðist og slys eiga sér stað og fólk verður veikt. Hitt atriðið snýst um meðhöndl- un. Til eru fátíðar fatlanir og þær þarf að annast á öðru framkvæmda- stigi. Það þarf að yfirstíga þessar hindranir til að nýta sér kosti vald- dreifingar." Hefur ekki lagavald sér til fulltingis Lindqvist sagði að allajafna væri vel tekið á móti sér þegar hann kæmi til hinna ýmsu ríkja til að kanna ástand mála. Það væri til trafala að hann hefði ekkert laga- vald sér til fulltingis, en sér hefði til dæmis tekist að auka áhrif sín með því að hafa samband við sam- tök fatlaðra í viðkomandi landi, þótt það væri oft ekki vel séð af ríkis- stjórnum. Einnig gæti hann verið hvatinn að því að ríkisstjórnir og samtök settust að samningaborðinu. Ein helsta hindrun fatlaðra í öll- um þjóðfélögum er fordómar. Lindq- vist kvaðst ekki hafa neina formúlu fyrir því hvernig beijast ætti gegn þeim. „Við verðum alls staðar fyrir for- dómum,“ sagði Lindqvist, sem hefur verið blindur frá 15 ára aldri. „Fólk heldur að blint fólk eða fatlað fólk sé svona og svona. Fordómar geta einnig verið_ einstaklega viður- styggilegir. Á Vesturlöndum veit fólk að opinberlega eru fordómar ekki liðnir. Fólk hefur því fordóma, en felur þá. Þú rekst ekki á fordóm- ana þegar þú hittir fólk fyrst, en þegar dýpra er seilst koma þeir fram. Lindqvist stjómar nefnd, sem ijall- ar um afstöðu fólks gagnvart fötluð- um í Svíþjóð. „Ég hélt að við væmm lengra komnir en raun ber vitni,“ sagði hann. Rétt fyrir neðan yfirborðið leyn- ast fordómamir. Meira að segja meðal sérfræðinga, sem annast fatlaða er þá að finna. Hvert er svarið? Ég held að fatlaðir séu sínir eigin sendiherr- ar. Við verðum að gera fólki grein fyrir réttindum sínum, að fatlaðir þurfi ekki að beygja sig, þeir þurfi ekki að betla, þannig að fatlað fólk geti barist gegn fordómum þegar það verður fyrir þeim. Hluti svarsins er aukin þátttaka í þjóðfélaginu og auk- in réttindi. Einnig held ég að lög hjálpi. Lög veita ekki aðeins efnisleg gæði, heldur em einnig viðurkenning á réttinum til að vera maður með jafnan rétt. Ég hef ekki mikla trú á því að uppræta megi fordóma með upplýsingum og bæklingum, en með því að búa saman, lifa saman vinnum við að því að fordómar hverfi.“ Fordómar eru helsta hindr- un fatlaðra íslendingar eiga enn margt ógert
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.