Morgunblaðið - 16.12.1997, Blaðsíða 66

66 ÞRIÐJUDAGUR 16. DESEMBER 1997
MORGUNBLAÐIÐ
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reylgavík • Sími 5691100 • Símbréf 569 1329
Tommi og Jenni
Spurðu mömmu þína hvort hún vilji kaupa nokkur Þessi eru eiginlega mjög krúttleg. Þakka þér fyrir.
heimatilbúin jólakort___ Ég teiknaði allar kanínurnar ...
Lýðræði fyrir alla
Frá Ásthildi Cesil Þórðardóttur:
VIÐ á íslandi lifum í rótgrónu lýð-
ræðisríki, eða svo er okkur sagt.
Það er nú samt sem áður svo að
þetta svokallaða lýðræði virðist ekki
ná til allra. Mér virðist líka að aðal-
lega hugsi ráðamenn þessa lands
um sjálfa sig og sitt nánasta um-
hverfi. Það sýnir hver uppákoma
fyrirmanna á fætur annarri sem er
annaðhvort þögguð niður eða látin
fara fram óáreitt. Við, sauðsvartur
almúginn, erum orðin dálítið þreytt
á þess konar lýðræði. Íslendingar
eru líka búnir að átta sig á því að
það er ekkert gert í málefnum sem
snerta hinn almenna borgara, nema
stofnaðir séu þrýstihópar sem hafa
hátt til að ná eyrum hins háa Al-
þingis. Þar sitja menn sem eru voða
viðkvæmir fyrir svoleiðis hrópum
og köllum og um leið og einhver
þrýstihópurinn hefur nógu hátt fara
þeir að athuga málið, ekki fyrr.
Þetta sést vel þegar maður les blöð-
in, það er sorglegt að, svo tekin séu
nokkur dæmi, forráðamenn geð-
verndar, Lífsvogar, jafnréttismála,
aldraðra og margir margir fleiri,
skuli neyddir til að hrópa á torgum
til að heyrast þegar öll slík málefni
ættu að hafa augljóslega sjálfsögð
réttindi til að verða meðhöndluð og
leiðrétt.
Einn hópur í þjóðfélagi okkar
hefur engan slíkan málsvara. Þess
vegna er sá hópur án mannrétt-
inda, niðurtraðkaður endalaust, all-
ir telja að þeir geti horft framhjá
og komi hann ekki við. En þetta
eru fíkniefnaneytendur.
Þorsteinn Pálsson dómsmálaráð-
herra og hans lið hrópa nú að land-
ið skuli gert fíkniefnalaust fyrir
árið 2002. Ejölmiðlar og aðrir hafa
étið þetta upp og fundin hafa verið
upp slagorð og talað af fjálgni um
forvamir forvarnir og aftur for-
vamir. Til að forðast misskilning
þá em forvarnir af hinu góða.
En það hefur sem sagt gleymst
að hugsa fyrir þeim sem þegar era
dottnir. Hvar koma þeir inn í þetta
dæmi? Hvað er áætlað í sambandi
við þá. Þarna er um að ræða sí-
stækkandi hóp ungs fólks sem er í
helklóm dauðans. Hefur ráðherrann
gleymt þessu fólki algjörlega. Ekki
er langt síðan Tindum var lokað.
Nýlega kom í fréttum að Krísuvík
væri nánast óstarfhæf vegna fjár-
skorts. Hvað er til ráða?
Þetta fólk hringsólar inn og út
úr fangelsum og það er engin misk-
unn, þótt sýnt sé að einhver þeirra
sé að reyna að bijótast út úr víta-
hringnum, þá skal hinn sami rifinn
burt úr samfélaginu og settur inn
vegna áragamalla gjörða. Þetta er
algjörlega óþolandi ástand.
Nýlega kom út í Bandaríkjunum
greinargerð frá sérfræðingum, þar
sem þeir gefa út, sem er auðvitað
engin nýlunda, að fíkn er sjúkdóm-
ur, mönnum er ekki sjáifrátt, og
þeir segja að því fýrr sem læknar
og aðrir átti sig á þessu því betra.
Hér á landi er litið á þetta vesal-
ings fólk sem glæpamenn, það er
enginn greinarmunur gerður á
fíkniefnasölum og glæpasamtökum
eða þessum vesalingum sem ekki
era sjálfráðir gerða sinna. Þetta er
hrikaleg hugsanavilla árið 1997.
Sérstaklega í ljósi fyrirætlana ráð-
herra dómsmála um fíkniefnalaust
land 2002. Ætlar hann kannski að
láta eyða þessu fólki? Eða láta það
daga uppi í hringsóli sínu inn og
út úr fangelsinu, eins og verið hef-
ur?
Hér þarf að bretta upp ermar og
betur má ef duga skal. Það þarf
að bytja á að endurskoða dómskerf-
ið og fangelsismálin. Ég hef áður
minnst á þau mál. M.a. gert fyrir-
spumir til dómsmálráðherra sem
taldi mig ekki svara verða. Allir sjá
að það hafa ekki orðið neinar stór-
ar breytingar á mannskap í þeim
stofnunum síðan Guðmundar- og
Geirfmnsmálið voru í brennidepli.
Allir vita hvernig þau mál hafa
verið eftir umfjöllun undanfarið.
Landsmenn hafa nefnilega ennþá
dómgreind og sjá í gegnum yfirklór
og þögn. Það er líka sérkennilegt
þegar maður veit að ungri konu sem
hafði hafið nýtt líf komin með barn
og fjölskyldu, var engin miskunn
sýnd, inn í fangelsi skyldi hún þrátt
fyrir vottorð frá lækni, sálfræðingi
og félagsfræðingi um að það væri
mjög óheppilegt fyrir hana og fjöl-
skyldu hennar. Þetta var gert á
þeirri forsendu að menn í dóms-
málaráðuneytinu þyrftu „sérstakar
ástæður“ til náðunar.
Ungir fíkniefnaneytendur eru
settir inn í fangelsi, og undantekn-
ingarlaust koma þeir, fullir af hatri
út í kerfíð, fýrir utan að vera búnir
að læra ýmislegt „þarflegt" til að
bjarga sér þegar út kemur.
Þar sem þetta fólk er sjúklingar
en ekki glæpamenn, þarf að koma
upp sérstakri lokaðri stofnun þar
sem þeir era lagðir inn. Dæmdir í
ef þarf. Þarna þurfa að vera lækn-
ar, félagsfræðingar og geðlæknar.
Þar þarf að fara fram sértæk að-
stoð og ráðgjöf, þar sem þessu fólki
er hreinlega kennt að lifa í þjóðfé-
laginu á nýjan leik. Vegna þess að
langyarandi fíkn gerir þau óhæf til
að takast á við lífið. Bara aðgerð
eins og að biðja um vinnu verður
óyfírstíganlegt vandamál. Fyrir ut-
an að öll lítilsvirðingin sem þessu
fólki er sýnd af flestum og ekki
síst kerfínu, brýtur það niður.
Foreldrar og aðstandendur fíkni-
efnaneytenda! Ég veit að margir
eru orðnir þreyttir og vonlausir í
þessari baráttu, mér líður líka oft
illa. Við megum hata fíknina en við
verðum að passa okkur á að við
verðum að elska einstaklinginn
sjálfan, við getum hafnað eiturlyfja-
neyslunni en við megum aldrei
hafna barninu okkar eða ættingja.
Við verðum að krefjast þess að
mitt í öllum þessum áætlunum um
fíkniefnalaust land árið 2002 sé
gert ráð fyrir þessum einstakling-
um, að séð verði fyrir einhveiju
öðra úrræði en að stinga þeim inn
í fangelsi öðra hvora og út á göt-
una aftur án vonar og án aðstoðar,
sem leiðir svo til afbrota og inn
aftur, sem Guð einn veit hvemig
endar. Við verðum að taka þátt í
hrópunum um aðstoð svo augu
ráðamanna opnist fyrir þvi að fólk-
ið okkar á einhveija að, sem skipta
máli. Að í kringum þau era hópur
af fólki sem greiðir atkvæði í kosn-
ingum og tekur þátt í lífínu. Það
er eina leiðin til að vekja þursana
af svefninum langa. Það virðist
vera eina tækið sem virkar á lögráð-
endur þessa lands. Því miður. Með
þökk fyrir birtinguna.
ÁSTHILDUR CESIL
ÞÓRÐARDÓTTIR,
Seljalandsvegi 100, ísafírði.
MORGUNBLAÐIÐ, Kringlunni 1, 103 Reykjavfk. SÍMAR: Skiptiborð: 669 1100. Auglýsingar:
569 1111. Áskriftir: 669 1122. SÍMBRÉF: Ritstjórn 569 1329, fréttir 569 1181, Iþróttir 569 1156,
8érblöð 569 1222, auglýsingar 569 1110, skrifstofa 568 1811, gjaldkeri 569 1115. NETFANG:
MBL@CENTRUM.IS / Áskriftargjald 1.800 kr. á mánuði innanlands. f lausasölu 125 kr. eintakið.