Morgunblaðið - 16.12.1997, Blaðsíða 71

FRETTIR
ÞRIÐJUDAGUR 16. DESEMBER 1997 71
MORGUNBLAÐIÐ
I
I
(
(

(
í

Minnisbrot um
karaktera og staði
Lagið Keflavíkurnætur er að fínna á nýj-
ustu geislaplötu Rúnars Júlíussonar, Rokk
og rólegheit. Rokkarinn var fenginn til
að útskýra textann.
“TEXTINN er að hluta
til um æskuáriu í Kefla-
vík. Þetta eru nokkurs
konar minnisbrot um
karaktera og staði.
Ungó var til dæmis
skemmtistaður þar sem
Hljómar og fleiri spil-
uðu mikið á. Annar
staður var Krossiim en
þar byrjuðu Hljómar að
spila ‘63 en nafnið kem-
ur til af því að þetta var
gamalt sjúkraskýli eftir
stríðsárin. Þetta voru
aðal skemmtistaðirnir í
Keflavík á tímabili."
Nokkur furðuleg
nöfn eða viðumefni er
að fbma í textanum og
því leikur forvitni á að vita hveijir
þessir menn voru. „Þribbi er stytting
á Guðmundi þribba sem var þríburi.
Haim var dálítið drykkfelldur og titl-
aði sig sem heimsmeistara í muim-
hörpuleik og spilaði oft með okkur.
„Þröstiim unga“ getur átt við hvem
sem er. Það vom ýmsir töffarar til á
þessum ámm sem vora ungir þrestir
og spígspomðu um götumar. Reynir
barón var svolítið frægur útigangs-
maður og Rikki lunga
var maður sem reykti
gífurlega mikið. Þetta
er stytting á Ríkliarði
jámlunga en hann
reykti um þrjá pakka af
Camel-sígarettum á
dag. Þetta vom allt
áberandi og eftirminni-
legir menn.“
„Það er engin sérstök
aðferð eða regla um
það hvort kemur á und-
an lagið eða textinn.
Stundum kemur þetta
bara jafnt og þétt.
Þema plötunnar er
rokk og rólegheit en að
vísu er mun meira um
rokk en rólegheit.
Þetta er allt nýtt efhi og lögin em öll
samin á þessu ári.“
Að sögn Rúnars varð þessi texti
til í beinu framhaldi af sýningunni
Keflavíkurnætur sem var á dagskrá
síðasta vetur. „Þetta tengist líka
Poppminjasýninguimi sem er búið
að vera að sefja upp. Við það rifjað-
ist ýmislegt upp og textiim varð til.
Það þýðir þó ekki að ég sé fastur í
fortíðinni," sagði Rúnar hlæjandi.
Rúnar
Júlíusson
Keflavíkurnætur
Keflavíkumætur,
ó.þínarunaðslegudætur,
ó, þessar Keflavíkumætur,
þar á ég mínar rætur,
nætur.
Gott kvöld og góðar stundir
við gengum rúntinn upp og niður.
I góðu stuði gamlir fundir,
gerjast margt. Ást og friður.
Manstu Ungó? Manstu Krossinn?
Manstu það sem okkur dreymdi,
flottu lögin, fyrsta kossinn,
fiðringinn sem hjartað geymdi?
Lítið sofið, ljúfar nætm-,
langar helgar, mikið sungið.
Ennþá hugur okkar lokkar.
Lífið ailt var svo magnþrungið.
Ó, þessar Keflavíkumætur
og þínar yndislegu dætur
á meðan minningin grætur.
Ó þessar Keflavíkun-ætur
um nætur.
Manstu Þribba og Pröstinn unga
þramma strætin í svakastuði.
Reynir barón og Rikka lunga
reyna vistina hjá GUÐI.
Hreppskassinn og horfið sviðið,
heimsmynd týnd í móðu dagsins.
Hafnargabn heltók liðið
helst í skjóli sólarlagsins.
HREINASTK
diásn
GRAFARVOGS
APÓTEK
Hverafold 1-5
sími 587 1200
OROBLU
Jólatilboð í dag
20% afsláttur
af öllum
OROBLU
sokkabuxum
þriðjudaginn
16. des.
kl. 14.00 - 18.00.
Jens Pálsson hættir
sem forstöðumaður Mannfræðistofnunar
Vongóður um framtíðina
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
SIGRIÐUR Dúna, einn af ritstjórum bókarinnar „Við og hinir“ og for-
maður stjórnar Mannfræðistofnunar, færir Jens bókina Við og hinir
og tilheyrandi blómvönd.
JENS Pálsson lét af störfum
sem forstöðumaður Mannfræði-
stofnunai- um helgina, en hann
hefur gegnt þeirri stöðu frá upphafi
eða árinu 1975. I tilefni af því var
bókin „Við og hinir“, fyrsta bindi úr
ritröð Mannfræðistofnunar, til-
einkuð honum. Aðspui'ðui’ um hvað
taki við segii- hann að það sé verið að
ræða það eins og er.
„Það er búið að fara fram á það að
ég starfi í sambandi við stofnunina
og erlendar stofnanir eins og ég hef
gert fram að þessu. Fyrsta verkefnið
er að koma út yfirliti yfir mannfræði
íslendinga á líffræðilega sviðinu, en
áður þarf ég að sinna ákveðnum
landssvæðum sem urðu útundan.
Svo maður þarf ekki að kvíða verk-
efnaskorti í framtíðinni.
Einnig á eftir að fylgjast betur
með þessum nýju íslendingum sem
flytjast hingað úr ýmsum áttum. Við
erum að vonast til þess að líffræði-
legir og menningar mannfræðingar
geti unnið saman að því.“
Þú hlýtur að muna eftir skemmti-
legum uppákomum úr stai'finu?
„Jújú,“ segir Jens og brosir.
„Menningarmannfræðingar eiga
auðveldai-a með að komast að fólki
en líffræðilegir. Þeir eru síspyrjandi,
en ég rannsaka líka fólkið sjálft,“
heldur hann áfram.
„Við sem erum líffræðilegir mann-
fræðingar lendum þess vegna í því
að þurfa að biðja fólkið að fækka
klæðum, án þess þó að berhátta sig.
Það getur verið mikill vandi og þá er
ekki nóg að vera góður fræðimaður.
Maður þarf að vera góður mann-
þekkjari og vel að sér í lífinu.
Eg man eftir því að einu sinni vildi
ég athuga eldri konur af mjög
merkri ætt. Sveitungar þein-a hlógu
bara að mér og sögðu að ég myndi
aldrei geta fengið þær til eins eða
neins, allra síst til að fækka klæðum.
Eg tók ekki mark á því og renndi
til þefrra. Ég þurfti að eyða löngum
tíma úti á hlaði í að tala við þær því
þær ætluðu alls ekki að hleypa mér
inn. Þetta vom þrjár ógiftar systur.
Eftir hálftíma umræður fóru þær að
linast og buðu mér inn. Þá kom í ljós
að þær voru bráðvel gefnar og höfðu
nasasjón af mannfræði. Buðu þær
mér alls konar góðgæti og vildu allt
fyrir mig gera.“
Þetta er óneitanlega óvenjulegt
starf?
„Já, raunar á ég enn eftir að gera
iHvarjœrö fm
NO NAME
’ COSMETICS ■ —
/' Hárgreiðslustofunni
l Hótel Loftleiðum
. Hári og útliti Rún
kvenfólkinu betri skil hér á landi.
Guðmundur Hannesson, sem var
fyrirrennari minn í mannamæling-
um, gekk alveg framhjá því. Þegar
ég tók við af honum fór ég hins veg-
ar að taka kvenfólkið inn í dæmið;
þær eru jú líka menn. Það hefur
gengið mjög vel og ég vona að svo
verði áfram. Þær mega eiga von á
því að ég trufli þær eitthvað og byrji
hérna í Reykjavík."
Og Jens heldur áfram: „Margt
broslegt mætti telja úr rannsóknar-
leiðöngi'um mínum. Þegar ég var við
mannfi-æðirannsóknir á Selfossi fyr-
ir allmörgum árum spilaði ég inn á
milli lög af gömlum glymskratta og
dansaði. Eitt sinn er ég dreif dömu
sem ég vai- að mæla út á dansgólfið
kom maður inn og sagði stórhneyksl-
aður á hinum virðulega vísinda-
manni: „Ég er kominn í rannsókn en
ekki á dansæfingu."
Eitt af því skemmtilegasta sem ég
minnist úr mannfræðileiðöngrum
mínum átti sér stað á áttunda ára-
tugnum á Húsavík er ég stýrði fjöru-
tíu manna hópi er vann við rann-
sóknir á víðum grundvelli. Á Jóns-
messu voru rannsóknarmenn orðnir
æði þreyttir á þrotlausri vinnu, sér-
staklega margir erlendir liðsmenn
og fengu sáru heimþrá. Söknuðu
þeir meðal annars elda sem menn
voru vanir að kveikja í heimalöndum
þeirra. Þá lét ég flytja allar
öskutunnur er rannsóknarliðið hafði
fyllt af alls konar msli út á skólaplan
og kveikti í öllu saman. Dönsuðu
menn í kringum þessa elda langt
fram á nótt með tár í augum og tár
til að væta kverkamar."
Loks má geta þess að einu sinni
rannsakaði ég frændur vora Norð-
menn í Noregi. Þá kom upp kátbros-
legur misskilningur sem þlaðamenn
gei'ðu sér góðan mat úr. Birti blað í
Bergen skopmynd af mér sem átti að
tákr.a íslenskan víking sem væri að
ræna hárlokkum-af norsku skólafólki
og höfðu blaðamaður, heimildarmaður
hans og yfirvöld af því stóráhyggjur
að athæfi íslenska víkingsins myndi
stórlega spilla sambandi noi-sku og ís- c
.lensku þjóðarinnar, svo vitnað sér
orðrétt í grein blaðsins. Þegar ég kom
til Osló var ég hins vegar beðinn um
að tala um mannfræðirannsóknir mín-
ar í norska ríkisútvarpið og fékk hinai-
bestu viðtökur eftfr það.“
Að lokum segist Jens vera mjög
vongóður um framtíðina á sínu sviði.
Hann sé mjög ánægðui- með þá mann-
fræðinga sem taki við af sér og einnig
séu að minnsta kosti þrír efnilegir
mannfræðingar að ljúka doktorsnámi.
Kraftaverkin gerast Rauða ljónið
kringum jólin ykkar staður