Morgunblaðið - 10.02.1998, Page 44

Morgunblaðið - 10.02.1998, Page 44
44 ÞRIÐJUDAGUR 10. FEBRÚAR 1998 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ SIGRÍÐUR - ANDRÉSDÓTTIR + Sigríður Andrés- dóttir fæddist í Reykjavík 3. október 1933. Hún lést á Kanaríeyjum 28. jan- úar síðastliðinn. For- eldrar hennar voru Áslaug Guðjónsdótt- ir, f. á ísafirði 15.9. 1903, og Andrés Ein- arsson, f. í Reykjavík 17.1. 1904. Þau bjuggu í Reykjavík. Stundaði Andrés verzlunarstörf en hann lést 10.1. 1941. Eftir það vann Ás- laug við ýmis störf en lengst af starfaði hún hjá Nóa & Siríus eða fram til sjötugs. Hún lést 29.1. 1988. Dætur þeirra, auk Sigríð- ar, eru Alda, f. 9.11. 1927, gift Þórarni Árnasyni,f. 6.3. 1929, d. 13.7. 1997, og Jóhanna, f. 22.3. 1932. Sigríður giftist Sigurði R. Guðjónssyni rafverktaka 10.4. 1954. Fyrstu árin bjuggu þau hjá Áslaugu á Snorrabraut 34, en fluttu í sitt eigið hús á Bjarnhóla- ^J^-stíg 13 í Kópavogi 10.5. 1957. Þau bjuggu þar til 1988 en þá fluttu þau í Efstahjalla 5 í Kópa- vogi. Börn þeirra eru: 1) Áslaug, f. 18.8. 1954, gift Árna Svein- björnssyni, f. 7.10. 1952. Börn þeirra eru Sigurður, f. 4.4. 1975, Andrea f. 25.5. 1978, og Helga Björk, f. 28.3. 1982. 2) Andrés, f. 10.2. 1957, d. 14.8. 1976. 3) Rikharð, f. 9.1. 1962, dóttir frá fyrra hjónabandi Teresa Tinna, f. 28.3. 1988, sambýliskona hans María Pálsdóttir, f. 28.5. 1964, sonur hennar frá fyrra hjónabandi Halldór H. Hallsson, f. 11.11. 1986. 4) Siguijón f. 21.10. 1967, kvæntur Ásdísi Fanneyju Baldvinsdóttur, f. 6.3. 1967, börn þeirra eru Andri Fannar, f. 18.12. 1987, og Stefan- ía Ósk, f. 9.2. 1993. Foreldrar Sigurðar eru Ingunn S. Guð- mundsdóttir, f. 8.9. 1906, og Guð- jón Einarsson Long prentari, f. 21.2. 1905. Þau búa í Sunnuhlið í Kópavogi. Sigurður starfaði sem sjálfstæður rafverktaki frá 1958 til 1986. Hann stofnaði verslun- ina Rafbúðina Auðbrekku 1967 og rekur í dag fyrirtækið S. Guð- jónsson ehf. í Auðbrekku í Kópa- vogi. Utför Sigríðar fer fram frá Kópavogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30. Miðvikudaginn 28. janúar bárust mér þær sorgarfréttir að tengda- móðir mín, Sigríður Andrésdóttir hefði látist á Kanaríeyjum. Ég kynntist henni fyrir um 24 árum þegar við Áslaug dóttir hennar fór- ipn að rugla saman reytum. Sigurð, ^eíginmann Sigríðar, hafði ég áður séð í Bláfjöllum þar sem hann starf- aði mikið fyrir Skíðadeild Armanns, en Áslaug var keppandi á skíðum. Þau hjón hafa tengst mikið íþrótt- um og þá sérstaklega hjá Ármanni. Var Dídí; eins og hún var alltaf köll- uð, í sýningarflokki Fimleikafélags Persónuleg, alhliða útfararþjónusta. Áralöng reynsla. Sverrir Einarsson, útfararstjóri Sverrir Olsen, útfararstjóri Útfararstofa íslands Suóurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300 Allan sólarhringinn. Suðurlandsbraut 10 108 Reykjavík • Sími 553 1099 Opið öll kvöld til kl. 22 - einnig uni helgar. Armanns og fór meðal annars til Danmerkur til að sýna fimleika. Sigurður er aftur á móti skíðamað- ur og var hann mikið uppi í Jóseps- dal og var Dídí einnig mikið þar á sínum yngri árum. Dídí og Sigurður eignuðust fjög- ur börn. Elst er Áslaug en hin eru Andrés, sem dó eftir langvarandi veikindi aðeins 19 ára gamall, Rik- harð og Sigurjón. Þeir sem þekktu til veikinda Andrésar vita hversu mikla ástúð og fórnfýsi Dídí sýndi við umönnun hans, en hann var bundinn hjólastól frá níu ára aldri. Fyrstu árin í búskapartíð okkar Áslaugar bjuggum við á Bjarnhóla- stígnum og þar fæddist Sigurður frumburður okkar og var þá oft gott fyrir okkur að geta leitað á náðir ömmu þegar hjálpar var þörf og var það ætíð auðsótt mál. Mun- um við vera henni ævinlega þakklát fyrir allt sem hún hefúr gert fyrir okkur og var hún okkur ómetanleg stoð í uppeldi barnanna okkar. Fyrir 19 árum reistum við sum- arbústað í Skyggnisskógi í Biskups- tungum. Þar undi Dídí hag sínum vel. Var engum í kot vísað sem heimsótti þau hjón þangað og hafa barnabörnin notið þess að gista í þessum sælureit þeirra. Persónu Dídíar er ekki auðvelt að lýsa en hún mótaðist mjög af þeim tíma sem hún annaðist Adda og þó að rúm 20 ár séu frá andláti hans átti hann enn sterk tök í henni. Dídí var eins konar höfuð fjölskyldunnar og ef eitthvað bjátaði á var ávallt leitað til hennar til að fá ráð og að- stoð. Dídí stóð sem klettur sama hvað á dundi en lífið hefur ekki alltaf farið um hana mildum hönd- um. Erfiðleikar hafa þjappað fjöl- skyldunni saman og var samband systkinanna við móður sína einkar gott. Áslaug og Dídí hafa verið meira en mæðgur því þær voru einnig bestu vinkonur. Dídí hefur aldrei unnið utan heimilis en helg- aði sig eiginmanni, börnum og barnabörnum. Samband Dídíar og Sigurðar var einstaklega gott og voru þau sérstaklega samrýnd hjón. Missir Sigurðar er því meiri en orð fá lýst. Eg bið góðan Guð að styrkja hann á þessum erfiðu tím- um. Árni Sveinbjörnsson. Elsku amma okkar er dáin. Það er sárt að hugsa til þess að hafa þig ekki lengur hjá okkur. Þú hafðir alltaf tíma fyrir okkur barna- börnin og það var svo notalegt að sitja með þér inni í eldhúsi og spjalla. Við vorum alltaf að gera eitthvað með þér, fara með þér og mömmu í bæinn eða við kíktum í heimsókn. Við eigum svo ótrúlega mikið af góðum minningum um yndislega ömmu. Sumrín uppi í sumarbústað með þér og afa eru sérstaklega minnisstæð. Þið voruð alltaf svo dugleg að taka okkur systkinin með þangað og þrátt fyrir að við værum sífellt að spyrja á leiðinni hvort við værum að verða komin þá þreyttust þið aldrei á að taka okkur með. Þú varst líka alltaf að gera eitt- hvað fyrir okkur barnabörnin. Ef mamma og pabbi fóru til útlanda vorum við alltaf í pössun hjá þér og afa og þegar við urðum eldri varst þú alltaf að hringja og segja okkur að koma nú í heimsókn og fá eitt- hvað gott að borða. Það var líka svo gaman að segja þér frá öllu sem var að gerast og við vorum alltaf að skipuleggja eitthvað saman. Þú varst farin að hlakka svo til að flytja í nýju íbúðina svo að þú gætir nú haldið jólaboð fyi'ir alla fjöl- skylduna en jólaboðin hjá þér hafa alltaf verið fastur liður hjá okkur. Þú fylgdist líka svo vel með okkur og varst alltaf að spyrja hvernig gengi í skólanum eða á skíðunum. Við vorum farnar að tala um út- skriftarveisluna í vor sem við vor- um farin að hlakka til. Orð geta ekki lýst þeim söknuði sem ríkir nú hjá okkur. Minning- arnar eru svo margar og það er svo stutt í tárin þegar við rifjum upp allar stundirnar sem við áttum sam- an. Við huggum okkur við það að nú ert þú komin á góðan stað og við vitum að Addi hefur tekið vel á móti þér. Við verðum bara að muna að vera þakklát fyrir allar stundirnar sem við fengum að eyða með þér í stað þess að gráta yfir því að hafa ekki fengið að hafa þig lengur hjá okkur. Margs er að minnast, margterhéraðþakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin strið. (V. Briem.) Elsku Alda og Jóhanna, missir ykkar er mikill. Stórt skarð hefur verið höggvið í systrahópinn. Við vottum ykkur innilega samúð og biðjum góðan Guð að vera með ykk- ur. Við biðjum líka Guð að vera með honum afa okkar því missir hans er mestur. Elsku afi, megi Guð veita þér styrk og trú á þessum erfiðu tímum. Andrea og Helga Björk. Amma í Kópó er dáin. Þessi sorg- legu tíðindi færði faðir minn mér í vinnunni og átti ég erfitt með að trúa því að hún sem var svo hress þegar hún og afi héldu til Kanarí- eyja fyrir viku væri dáin. Frá því að ég man fyrst eftir mér var ég fastagestur á heimili ömmu og afa á Bjarnhólastígnum. Á þeim tíma var það venja um helgar að fara í Kópavog í eftirmiðdagskaffi hjá þeim en þar safnaðist fjölskyld- an saman yfir nýbökuðum kökum og man ég þá einna best eftir heitri sandkökunni hennar ömmu. Þegar afi og amma hófu að byggja sumarbústað í Skyggnis- skógi var ég með þeim þar um hverja helgi. Fyrsta árið vorum við í tjaldi en síðan í sumarbústaðnum. Sumarbústaðurinn var þeim mik- ill sælureitur og á sumrin vildu þau hvergi annars staðar vera og nutu þess að hafa okkur barnabörnin með sér. Ég varð þeirra forréttinda aðnjótandi að eiga svona yndislega ömmu sem gerði allt til þess að mér liði sem best og var hún vön að hringja og bjóða okkur systkinun- um í mat ef hún vissi af okkur ein- um heima og var þá stjanað við okkur eins og á fínasta hóteli. Elsku besta amma, ég þakka þér fyrir þær góðu stundir sem við átt- um saman, þið voruð einstaklega samhent hjón og veit ég að missir afa er mikill. Guð geymi þig. Þinn Sigurður. Eins og sólblik á kalda kinn eins og kristals bikar með dýrri veig, sem demant skíni við hvítri hönd um himininn svífi skýin fleyg, svo orkar þín nálægð á anda minn þegar andvarinn líóur að blárri strönd. Sem angan frá ungri rós og ylur frá vetrarsól, líkt og geislandi vor fari um lög og lönd og lifni á ný hvert blóm sem kól, eins og fossins niður við fjarðarós og fiðlunnar grátur í meistarans hönd. (Guðrún Auðunsdóttir) Takk fyrir allt sem þú varst okkur, elsku amma. Guð geymi þig. Þín, Andri Fannar og Stefanía Osk. í æskuminningunni minnist ég móðursystur minnar á heimili hennar á Bjarnhólastígnum í Kópa- voginum. Við krakkarnh' sátum í eldhúsinu og Dídí gaf okkur nýbak- aða sandköku og ískalda mjólk. Sandkakan hennar var öðruvísi en aðrar sandkökur, einfaldlega miklu betri. Einnig minnist ég fjölskyldu- boða á nýársdag til margra ára þar sem Dídí dekkaði fyrst upp kaffi- borð og þegar líða tók að kveldi bar hún fram veislumat. Dídí var yngst þriggja systra. Elst er móðir mín, Álda, og í miðj- unni er Jóhanna. Þær ólust upp við Laugaveginn og kenndu sig jafnan við hann, „Laugavegssystur". Eftir að faðir þeirra féll frá stóð Áslaug móðir þeirra ein uppi með dæturn- ar barnungar. Af seiglu og eljusemi tókst henni að halda utanum fjöl- skylduna og koma dætrunum til manns. Þessar heimilisaðstæður, þar sem samheldni skipti miklu máli, má segja að hafi verið grunn- ur að þeirri samheldni sem ein- kennt hefur þær alla tíð. Þessar að- stæður í æsku kenndu þeim jafn- framt að mæta mótlæti af æðruleysi og taka ekki hlutina sem gefna. Þessi reynsla hjálpaði Dídí vafa- laust er hún mætti mótlæti síðar á lífsleiðinni. Árið 1976 misstu Dídí og Siggi son sinn Andrés eftir erfið veikindi. Þá reyndi mikið á dugnað og eljusemi hennar við að hjúkra og annast hann í veikindum sínum. Það hefur væntalega komið í hlut Andrésar að fara fyrir móttöku- nefndinni en útfórin í dag er á af- mælisdegi hans. Dídí lifði fyrst og fremst fyrir fjölskyldu sína. Hún lagði sig fram við að halda henni saman. Hún var raunsæ og hreinskilin í samskiptum sínum við annað fólk. Dídí og Siggi voru einstaklega samheldin hjón. Það sást einna best þegar við heim- sóttum þau í sumarbústaðinn, sælu- reit þeirra í Skyggnisskógi í Bisk- upstungum eða „Dídíarsveit" eins og krakkarnir mínir kalla sveitina. Hann úti að vinna í lóðinni og hún að sinna okkur gestunum. A vet- urna þegar ekki var fært að njóta sumarbústaðardvalar sem skyldi sóttu Dídí og Siggi Kanaríeyjar heim. Það var einmitt í slíkri ferð nú í janúar sem hún kvaddi okkur fyrirvaralaust, alltof fljótt. Einung- is hálfu ári eftir að hún studdi okk- ur við fráfall föður míns. Elsku Siggi, Áslaug, Rikki, Sig- urjón og fjölskyldur. Megi góður Guð veita ykkur styrk í þessum mikla missi sem þið hafið orðið fyr- ir. Megi minning um góða konu lifa. Auður Þórarinsdóttir. Þegar síminn hringdi og mér var sagt að hún Dídí móðursystir mín hefði orðið alvarlega veik úti á Kanaríeyjum og líklega myndi hún ekki lifa daginn, hugsaði ég að þetta gæti ekki verið, þetta hlyti að vera misskilningur eins oft vill verða með skilaboð milli landa. Raunin var hins vegar önnur og alvarlegri. Dídí hafði fengið hjartaáfall og lést stuttu síðar sama dag. Það þyrmir yfir mann þegar ein- hver sem maður hefur þekkt alla sína ævi og var ekki eldri en hún var, fellur skyndilega frá. Þá skynj- ar maður hverstu lítilmagna maður er. Dídí er í mínum huga ein af þess- um manneskjum sem var óbugandi og sem klettur í lífsins ólgusjó. Sjálfsagt hefur það mótað hana mikið að í æsku missti hún og syst- ui' hennar föður sinn og fram eftir fullorðinsárum þurfti hún byrðar að bera. Þær minningar sem koma í hugann nú á þessari stundu eru margar, sérstaklega frá því maður var barn og var í heimsókn hjá Dídi og Sigga. Ég fór þangað sérstak- lega til að hitta frænda minn Andrés sem var sjúklingur frá fæð- ingu, bundinn við hjólastól og þurfti mikla umönnun. Það má öll- um vera það ljóst að mamma hans var sú sem bar mesta umhyggju fyrir honum og umvafði hann þeim kærleika og hlýju sem nauðsynleg var. Alltaf var hún til staðar fyrir hann þar til hann kvaddi þennan heim rétt undir tvítugt. Hún var ekki mikið fyrir að bera sín vanda- mál á torg, heldur glímdi við þau án þess að kvarta. Dídí var afskaplega ræktarsöm við fjölskyldu sína og passaði vel upp á að halda tengsl- um við hana bæði með því að bjóða okkur reglulega í formleg fjöl- skylduboð og svo var alltaf opið hús hjá henni, sérstaklega í sumarbú- staðnum þar sem hún og Siggi dvöldu öllum stundum á sumrin, en þar voru þau búin að koma sér upp litlum Edens garði. í fjölskyldufyr- irtæki þeirra hjóna var það hún sem sá um að reka heimilið meðan Siggi vann við að byggja upp at- vinnurekstur þeirra. Ohætt er að fullyrða að bæði hafa skilað góðu starfi. Stórt skarð hefur nú verið höggvið í fjölskylduna sem ekki verður fyllt. Þeir sem næstir henni standa finna fyrir tómleika, van- mætti og skilningsleysi, en ég veit að hjá Sigga og börnunum lifir minningin um góða, trausta og ein- læga móður og eiginkonu, sem hafði þau í öndvegi. Drottinn Jesús Kristur blessi þig og varðveiti um alla eilíf'ð. Einar. Kær vinkona er horfin á braut. Sigríður eða Dídí eins og hún var gjarnan kölluð, hélt hress og kát í frí til Kanaríeyja, en úr þeirri ferð átti hún ekki afturkvæmt. Hún lést eftir vikudvöl þar. Hvílíkt reiðar- slag fyrir fjölskyldu og vini. Enn er- um við minnt á hve stutt getur verið milli lífs og dauða. Leiðir okkar hjóna og Dídíar og Sigga lágu saman í velheppnaðri skíðaferð í ítölsku Alpana fyrir 20 árum. Við vissum reyndar hvert af öðru áður, en þessi ferð varð upp- haf góðrar vináttu og margra ánægjulegra samverustunda bæði hér heima og erlendis. Siggi og Dídí festu sér sumarbú- staðaland í Biskupstungum sumarið eftir og að þeirra frumkvæði feng- um við landið við hliðina er það losnaði um haustið. Síðan hófust framkvæmdir á báðum bæjum að vori. Fyrst var búið í tjöldum með- an á byggingu stóð, en flutt í hús eins fljótt og unnt var. í byrjun voru þau hálfhrá að innan og lítil þægindi, en framkvæmdir héldu áfram og brátt urðu bústaðirnir vistlegir og góðir hvíldarstaðir. Þarna höfum við unað okur vel í gegnum árin og glaðst í sameiningu yfir nýjum framkvæmdum. Farið hefur verið í sveitina flestar helgar frá því snemma á vorin og fram á haust. Greiðfær göngustígur hefur myndast milli bústaðanna og er mikið notaður. Við höfum átt marg- ar góðar stundir saman í sveitinni í gegnum árin. Ósjaldan sátu kon- urnar saman að spjalli meðan mak- arnir voru eitthvað að bjástra og öll nutum við dvalarinnar í þessu fal- lega umhverfi. Á veturna höfum við aftur á móti farið saman í leikhús í öll þessi ár, en við höfum haft árskort í Þjóð- leikhúsinu. Eftir sýningu drukkum við saman kaffi og var það góður endir á ánægjulegu kvöldi. Allnokkrum sinnum höfum við ferðast saman erlendis og er margs að minnast frá þessum ferðum. Já, samverustundirnar hafa verið

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.