Morgunblaðið - 06.06.1998, Blaðsíða 52

52 LAUGARDAGUR 6. JÚNÍ 1998
MORGUNBLAÐIÐ
X Kristín Finn-
I bogadóttir
fæddist í Krossadal í
Tálknafírði 14. okt.
1909. Hún lést á
Sjúkrahúsi Patreks-
fjarðar 31. maí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Vigdís
Helga Guðmunds-
dóttir, f. 4.1. 1887, d.
14.8. 1983, og Helgi
Finnbogi Guð-
mundsson, f. 21.6.
m 1879, d. 3.5 1923.
Börn þeirra voru
auk Kristínar, Olaf-
ur, f. 31.10. 1910; Andrés Þor-
björn, f. 19.12. 1911; Sigurður, f.
19.9. 1913; Guðmundur, f. 16.12.
1914; Steinunn, f. 19.7. 1916;
Guðmunda, f. 19.6. 1918; og
Bjami Hermann, f. 27.7. 1920.
Tvö hálfsystkini, börn Finnboga,
voru María Petrína, f. 28.11.
1898, og Finnbogi, f. 5.11. 1897.
Á lífi eru Andrés Þorbjörn og
Bjarni Hermann, sem báðir búa í
Reykjavík.
Kristín giftist Magnúsi Jóns-
syni bónda á Hlaðseyri við Pat-
reksfjörö hinn 18. maí 1929. Þau
* eignuðust fimm syni. Fyrir átti
Kristín Leif Jónsson, f. 5.7.1928.
Kona hans er Ingibjörg Krist-
jánsdóttir þau áttu þijú börn,
eitt er látið, fyrir átti Ingibjörg
þrjú börn. Synir Kristínar og
Elsku Stína mín, þá er komið að
kveðjustund, það er erfitt til þess að
hugsa að þú sért farin. Við sem vor-
um vanar að hittast daglega eða hafa
samband þegar við Oli voi’um á Rifi á
vetuma. Alltaf var rætt um aflabrögð
- og fiskveiðai- því það var stór hluti lífs
þíns þar sem allir synir þínir voru
skipstjórar eða sjómenn og margir
sonarsynir líka. Síðast fyrh' um þrem-
ur vikum fórum við niður á höfn í
bíltúr til þess að skoða bátana. Þú
hafðir nú útbúið marga sjómenn með
nesti á sjóinn í gegnum árin, bæði
þína nánustu og aðra. Sjómannadags-
ráð á Patreksfirði hafði ákveðið að
heiðra þig á sjómannadaginn, mikið
hefði ég viljað að þú hefðir fengið að
lifa lengur, við vorum búnar að
ákveða hvaða kjól þú ætlaðir að vera í
við athöfnina. Svo var fyrirhugað ætt-
armót þessa helgi líka og þú hlakkað-
ir svo mikið til að hitta alla. Þú hafðir
svo gaman af því að hitta fólk og ég
tala nú ekki um bamabömin þín og
* langömmuböm, jafnvel annama
Magnúsar eru: 1)
Jón, f. 3.3. 1930.
Kona hans er Lilja
Jónsdóttir og eiga
þau sex börn og tvö
fósturbörn. 2) Finn-
bogi Helgi, f. 28.5.
1931, d. 2.5. 1984.
Kona hans Dómhild-
ur Eiríksdóttir, þau
eiga sjö börn. 3) Rík-
harð, f. 23.4. 1933,
kona hans er Bjarný
S. Sigtryggsdóttir.
Þau eiga fiinni börn,
fyrir átti Ríkharð
eitt barn. 4) Pálmi, f.
22.12. 1936, d. 13.12. 1975. Kona
hans er Sigurþóra Magnúsdótt-
ir. Þau eiga fjögur börn. 5) Olaf-
ur, f. 31.5. 1939. Sambýliskona
hans er Bára Pálsdóttir. Olafur
átti sjö börn, en eitt er látið.
Bára á tvo syni. Afkomendur
Kristínar eru 100 f dag.
Kristín ólst upp í Tálknafirði.
Hún bjó með eiginmanni sínum á
Hlaðseyri við Patreksfjörð til
ársins 1947. Eftir það bjó hún á
Patreksfirði. Kristín vann marg-
vísleg störf, þ.á m. í mötuneyti
Hraðfrystihúss Tálknafjarðar.
Lengst af starfaði hún við
Sjúkrahús Patreksfjarðar eða
fram til áttræðisaldurs.
títför Kristínar fer fram frá
Pafreksfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
manna böm kölluðu þig Stínu ömmu
því þú varst svo góð við öll börn.
Alltaf tókst þú á móti þeim sem komu
til þín með dekkuðu borði. Bara fyrir
nokkrum dögum kom ég til þín, þá
var Pálmi litli í heimsókn með tvo vini
sína að drekka hjá ömmu. Þeir höfðu
verið úti að leika og voru svangir og
vissu hvar þeir fengju pönnukökur og
fleira þvi að alltaf áttir þú svo gott
með kaffmu. Kári og Gunni sögðu
alltaf, að þetta væm bestu pönnukök-
ur heims enda kláraðu þeir fljótt af
diskinum og ég man einu sinni að þeir
rifust og lá við slagsmálum um hvor
hefði fengið fleiri.
Eg var að skoða myndimar sem við
tókum úr ferðinni sem við fórum í
saman til fimm landa, ég, þú og Oli,
þegar þú varðst 80 ára. Þú naust þin
svo vel, þú þorðir að fara í parísai--
hjólið og rússíbana úti í París, en ég
þorði ekki og var niðri og tók myndir
enda þótt ég væri helmingi yngri en
þú. Þú hafðir gaman af að sitja
frammi í hjá Dísu sonardóttur þinni á
MINNINGAR
fleygiferð um hraðbrautir Þýskalands
og ég í keng í aftursætinu af hræðslu,
þama sannaðist hvað þú varst ung í
anda, enda hef ég aldrei kynnst nokk-
urri manneskju sem hafði betra minni
en þú. Þó að þú ættir 100 afkomendur
þá mundh- þú alla afmælisdaga og
hvað hver var gamall. Þó að ég hafi
þekkt þig alla mína ævi þá kynntist
ég þér mun betur eftir að ég fór að
búa með Ola syni þínum og ég verð
ævinlega þakklát fyrir þau kynni og
vinskap sem með okkur tókst, þú
reyndist mér afskaplega vel og son-
um mínum, þeim Davíð og Gunnari.
Oli sonur þinn hefur misst mikið því
það var svo kært ykkar á milli, enda
sagði hann: „Patreksfjörður verður
ekíd eins eftir að mamma er farin,
hún vai’ máttarstólpinn okkar.“ Eg vil
þakka starfsfólki Sjúkrahúss Pat-
reksfjarðar fyrir góða umönnun í
gegnum árin.
Hvíl þú í friði.
Þín tengdadóttir,
Bára.
Elsku amma, mig langar til að
minnast þín í örfáum orðum, þó að
örfá orð dugi ekki til að minnast svo
stórbrotinnar konu sem þú varst.
Fyrsta skýra minning mín um þig er
þegar ég fór með þér þá aðeins fimm
ára gömul að Koti í Önundarfirði.
Þar hafðir þú ráðið þig sem ráðs-
konu um sumarið hjá tveimur feðg-
um og fékkst að taka mig með. Mér
er minnisstæð ferðin frá Bíldudal til
Flateyrar á báti sem langafi minn
Guðmundur frá Otradal var á og
einnig dvölin að Koti, enda var alltaf
kátína og fjör í kringum þig. Það
sem gerði þig svo sérstaka var að
kynslóðabil vai' ekki til hjá þér, þú
varst elskuð og dáð af öllum sem þér
kynntust og eignaðist marga vini
hvar sem þú dvalir, enda tryggur
vinur og sérstaklega gestrisin kona.
Það var sama hvenær þú varst sótt
heim eða hvernig stóð á, þá var alltaf
hlaðið borð af kræsingum hjá þér.
Ég kynntist nýrri hlið á þér um það
leyti sem ég er að byrja að búa þvi þá
áttum við um tíma heima í sama húsi.
Þá skapaðist á milli okkar vinskapur
og ég gat rætt við þig sem bestu vin-
konu. Þú varst mér ekki bara amma
heldur líka vinkona. Eftir að við
Bjössi fluttum frá Patró höfum við
alltaf verið í símasambandi og hist
þegar við höfum haft tækifæri til.
Okkur þótti mjög vænt um þegar þú
gistir hjá okkur í Garðabænum. Ég
hitti þig síðast nú í byrjun maí. Þá
varstu orðin mjög veik en ekki varstu
að kvarta frekar en fyn-i daginn. Þú
hefur alltaf staðið þig eins og hetja í
gegnum öll þín veikindi, og þó þú hafir
þurft að leggjast inn á spítala til lengri
eða skemmri tíma í gegnum árin, þá
fórstu í gegnum það af æðruleysi og
þolinmæði og sagðir að allt tæki sinn
tíma og þú kæmist aftur heim. Enda
varstu heima þar til þrjá síðustu dag-
ana sem þú lifðir, en þá baðst þú um
að vera flutt á sjúkrahúsið.
Þú hringdir í mig fjóram dögum
fyrir andlátið til að óska mér tíl ham-
ingju með afmælið því aldrei skyldh'
þú gleyma afmæli þó að afkomend-
umir hefðu verið orðnir 100 talsins.
Ég sagðist ætla að hringja í þig eftír
sjómannadaginn, en þó vissum við
báðai- að við væram ef til vill að
kveðjast í hinsta sinn í þessu lífi.
Með þér er farin ein duglegasta og
stórbrotnasta kona sem ég hef
kynnst, og ég sakna þín, en ég veit að
nú líður þér vel og ert laus við allar
þjáningar og synir þínir tveir sem
látnir era fyrh' nokki-um árum hafa
tekið á móti þér. Með þessum fáu orð-
um kveð ég þig með söknuði og virð-
ingu og þetta er einnig kveðja frá fjöl-
skyldu minni. Sendum við öllum öðr-
um ættingjum og vinum innilegustu
samúð okkai'. Guð geymi þig, elsku
amma mín, og takk fyrir allt.
Þín nafna,
Kristín Finnbogadóttir.
Elsku Stína amma, nú ert þú farin
úr þessu lífi í annað. Mér finnst skrýt-
ið til þess að hugsa að eiga þig ekki
lengur á Patreksfh'ði. Ég þakka Guði
fyrir að hafa fengið að kveðja þig deg-
inum áður en þú fórst, elsku
langamma, þú sem hugsaðir svo vel
um okkur öll þótt við væram orðin svo
mörg. Þegar ég kvaddi þig vissi ég að
þetta yrði í síðasta sinn sem ég sæi
þig og það var erfitt að finna réttu
orðin. En, elsku langamma, þú munt
alltaf eiga stórt hólf í minu hjarta.
Jesús, bróðir vor og frelsari. Þú
þekkir dánarheiminn. Fylgdu ömmu
okkar þegar vér getum ekki fylgst
með henni lengur. Miskunnsami fað-
ir, tak á móti henni.
Eygló Kristjánsdóttir.
Elsku besta Stína langamma mín.
Nú ertu farin frá okkur, en nú líður
þér vel. Þegar ég frétti að þú værir
orðin veik og komin á spítala gi'unaði
mig ekki að þú færir strax frá okkur
því þú vh'tist alltaf svo hraust og
sterk. Ég hlakkaði svo til að sjá þig á
ættarmótinu á sjómannadaginn, ég
var búin að bíða eftir þvi lengi því það
var orðinn langur tími frá því ég sá
þigsíðast.
Ó, elsku Stína amma, ég vildi að ég
hefði hitt þig oftar, en minningin um
þig skipar stóran sess í hjarta minu.
Sérstaklega man ég eftir því þegar
ég, pabbi, mamma, Aron Leví og
Alexandra komum að heimsækja þig
á Patró fyrir nokkrum árum. Þá átt>
um við góða og yndislega stund sam-
an. Þá gisti ég hjá þér, en pabbi,
mamma og krakkarnir hjá Ola og
Bára. Þá svaf ég á beddanum í litla
KRISTÍN
FINNBOGADÓTTIR
sæta eldhúsinu þínu í fínu íbúðinni
þinni í Aðalstrætinu. Þú hafðir svo
miklar áhyggjur af því að það færi illa
um mig, en mér leið svo vel hjá þér,
elsku amma. Þú passaðir líka upp á
það að ég borðaði vel. Þú varst sú
eina sem kallaðir mig Stínu og það
var notalegt þegar þú sagðir alltaf
Stína mín.
Ég mun varðveita þessai' minning-
ar vel. Þú varst yndisleg, góð, og
skemmtileg kona. Alltaf svo hress og
alltaf varstu dugleg að halda sam-
bandi. Ég var svo stolt af því að eiga
þig fyrir langömmu.
Elsku Stína amma mín, nú kveð ég
þig í síðasta sinn, ég mun aldrei
gleyma þér, minningin um þig lifir.
Ég, foreldrar mính' og systkini minn-
umst öll ömmu með miklum söknuði.
Takk fyrir allt.
Þin
Ingibjörg Kristín, Rifi.
Hún amma Stína er farin í ferðina
löngu og langar okkur að minnast
hennar með nokkrum orðum. Þegar
við voram lítil var það mikið tilhlökk-
unarefni að fá ömmu í heimsókn og
fundum við að það var sannarlega
gagnkvæmt.
Ekki voru heimsóknir okkar til
hennar síðri hvort sem við stoppuð-
um lengur eða skemur, við vorum
borin á höndum og vel passað upp á
að allir fengju nægu sína af mat og
vel það. Einstakt var hvað hún
mundi alla afmælisdaga hjá öllum
sínum mörgu afkomendum og
hringdi gjaman til að færa þeim sín-
ai' bestu kveðjur.
Mikið þóttí okkur til um þá um-
hyggju sem hún sýndi okkur með því
að koma í fermingar barna okkar, oft
um langan veg. Þó að heilsan byði
ekki upp á löng ferðalög eða langar
setur var viljinn og hugurinn það mik-
ill að ekkert stoppaði hana í að mæta.
Til hinstu hvílu verður amma borin
á laugardag fyrir sjómannadag, móðh'
sex sona sem allir hafa varið starfsævi
sinni meira og minna til sjós, enda
fylgdist hún alla tíð vel með aflabrögð-
um og gengi allra sinna sjóara, hvort
sem þeir gerðu út á trilluhorni, vertíð-
arbátum eða toguram.
Lækkar lífdaga sól.
Löng er orðin mín ferð.
Fauk í faranda skjól,
fegin hvíldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu’ og blessaðu þá,
sem að lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(H. Andrésd.)
Við kveðjum þig, amma, með þeim
orðum sem þú kvaddir okkur alltaf
með: „Guð veri með þér.“
Bjarney, Jenný, Bylgja,
Magnús , Ríkarður og
Díana Ríkarðsbörn.
BALDVIN
MAGNÚSSON
+ Baldvin Magn-
ússon fæddist í
Sandaseli í Meðal-
landi í Vestur-
Skaftafellssýslu 20.
febrúar 1923, sonur
hjónanna Kristínar
Pálsdóttur hús-
freyju, f. 1893, d.
1979, og Magnúsar
Oddssonar bónda
þar, f. 1882, d. 1927.
Hann lést á Vífils-
staðaspítala 24. maí
síðastliðinn. Baldvin
var yngstur fimm
barna þeirra hjóna
en systur hans eru: Pálína
Katrín, f. 1915, Helga, f. 1916,
Ingveldur, f. 1918, og Hrefna, f.
1921, og er Helga ein á lífi af
þeim systrum. Hálfbróðir Bald-
vins er Tryggvi Gunnarsson, f.
. 1931. Heimilisfaðirinn féll frá
er Baldvin var fjögurra ára
gamall og var hann eftir það
hjá móður sinni að Ásum f
Skaftártungum eða fram undir
tvítugt, er hann hleypti heim-
draganum til Reykjavíkur.
Nú er hann elsku afl okkar kom-
fk inn til Guðs og nú líður honum vel.
Hann stundaði
nám í Reykjaskóla í
Hrútafirði veturinn
1944-1945. Baldvin
var lengst af til
sjós, bæði á togur-
um og fragtskipum.
Upp úr 1970 kom
hann í land og lióf
störf hjá Skeljungi,
þar sem hann vann
þar til hann lét af
störfum sökum ald-
urs.
Baldvin kvæntist
Önnu Hjálmars-
dóttur hinn 5. okt.
1974, og hann gekk Jóni Erni,
tíu ára gömlum syni hennar í
föðurstað. Anna var ekkja og
átti að auki þrjú uppkomin
börn, Kristínu, f. 1944, Einar,
f. 1950, og Sigurgeir, f. 1956.
Baldvin og Anna bjuggu allan
sinn búskap í Árbæjarhverf-
inu, þar sem þau störfuðu
bæði.
títför Baldvins fór fram frá
Lágafellskirkju 2. júní í kyrr-
þey að hans eigin ósk.
Hann var alltaf svo góður við okkur
og lék oft við okkur eins og í feluleik
eða fela hlut. Hann sótti okkur í
skólann og passaði okkur á meðan
mamma og pabbi voru í vinnunni.
Við fengum líka að ferðast með hon-
um og ömmu og sofa í tjaldvagnin-
um. Það var svo gaman. Hann hlust-
aði á mig lesa í Lesbókunum og dag-
blöðunum og svo helltí ég upp á
könnuna handa honum því honum
þótti svo gott kaffi.
Hann var alltaf að gefa okkur eitt-
hvert dót og svoleiðis. En það besta
var hvað hann gaf okkur mikla ást
og hlýju og okkur þykir svo vænt um
hann. Við grétum svo mikið þegar
hann dó en við vitum núna að Guð
passar hann og þá líður okkur betur.
Við biðjum góðan Guð að vernda
elsku ömmu, og við ætlum að vera
duglegar að gista hjá henni svo hún
verði ekki einmana.
Litlu afastelpurnar
Guðný Rut og Árný.
Hann kom inn í líf okkar er við
vorum í skugga sorgar; hann kom
með birtu og yl, öryggi og von og
sneri skuggsælum hliðum að sólu.
Hann hét Baldvin Magnússon og
var rúmlega fimmtugur er hann
kom; hann vann hug okkar allra og
bar hag okkar fyrir brjósti. Hann
sem alla tíð hafði verið einhleypur,
hafði í einu vetfangi eignast allstóra
fjölskyldu er hann kvæntist Önnu
Hjálmarsdóttur.
„Gleðin og góðviljinn era aflgjafar
lífsins og tengja hjarta við hjarta og
sál við sál.“ (Oðurinn til lífsins, G.G.)
Þessi spakmæli gætu átt við Baldvin
og viðhorf hans til lífsins og sam-
ferðafólksins.
„Láttu nú athuga olíuna og fram-
rúðuvökvann áður en þú heldur heim
aftur, annai-s gætir þú lent í vand-
ræðum á langri leið,“ sagði hann við
mig, fársjúkur á Vífilsstaðaspítala
fjórum dögum fyrir andlátið, og hann
hélt áfram: „Og ef þú sérð einhvem
eldri mann á bensínstöðinni, fáðu
hann þá til að mæla olíuna á sjálf-
skiptingunni, þeir era öraggari,"
mælti hann, af reynslu, og brosti sínu
kankvislega brosi, er ég kvaddi hann
hinsta sinni. Jafnvel þá hafði hann
velferð okkar í fjölskyldunni í huga,
og reyndar alveg til hinstu stundar.
Baldvin vann öll sín störf af alúð
og samviskusemi, hvort heldur á
sjónum, á bensínstöðinni eða á lóð-
unum við fjölbýlishúsin, sem hann
hafði umsjón með. Hann hændi að
sér börnin smá, bæði afabörnin, sem
þótti svo undurvænt um hann og var
það gagnkvæmt, og önnur börn og
unglinga, m.a. þau sem unnu fyrir
hann á lóðunum og gerðu honum
flest til þægðar. Það eitt að Baldvin
var afi aðkomubarnanna gerði þau
gjaldgeng í hópinn!
Hann hélt ætíð mikilli tryggð við
æskustöðvarnar í Vestur-Skaftafells-
sýslu og þangað fóra þau hjónin á
hverju sumri og stundum tvisvar, en
þau nutu þess að ferðast um landið,
oft með tjaldvagninn sinn aftan í
bflnum, frjáls sem fuglinn. Þau
gerðu sér far um að kynnast landinu
sem best og dvöldu oft lengi á sama
stað og komu gjarnan þangað aftur.
Þau heimsóttu ættingja og vini sem
búa á landsbyggðinni og treystu
vina- og ættarböndin.
Bregðumst aldrei bróðurheiti,
bresti aldrei kærleiksþel.
Sérhver öðrum aðstoð veiti,
öll vor störf þá lánast vel.
Þegar góðvild geði stjómar,
göfgar jafevel minnsta verk.
Þegarviljinn þjónar, fórnar,
þá er sveit vor heil og sterk.
(P.S.)
Já, hann brást aldrei, hvorki ást-
vinum né öðram, góðvild hans var
einlæg og hennar nutum við öll.
Þjónustulund hafði hann í ríkum
mæli, bæði í starfi og einkalífi; hann
vildi öllum vel og setti hagsmuni
annarra ofar sínum.
Hann kom til okkar með ljós sem
lýsti öll árin og nú dimmir aftur við
burtkall hans, en dýrmætui' minning-
arsjóður mun veita okkur bhdu og yl
á kveðjustund og um ókomna tíð.
Vertu sæll, og Guð minn gæti þín,
vaki yfir vegferð þinni,
vemdi þig með návist sinni.
Vertu sæll, og Guð minn gæti þín.
(Þýð. P.S.)
Megi Guð allrai' huggunar styi'kja
og blessa elskulega móður mína og
ástvini alla. Við, börnin, kveðjum
kæran stjúpföður og afa með hjart-
ans þökk fyrir umhyggju hans og
kærleika og megi hann hvfla í eilífri
náðinni.
Kristín Árnadóttir.