Morgunblaðið - 06.06.1998, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 6. JÚNÍ 1998 53
MINNINGAR
GÍSLISKARPHÉÐINN
SIGURÐSSON
+ Gísli Skarphéð-
inn Sigurðsson
fæddist á Höfn í
Hornafirði 10. febr-
úar 1970. Hann lést
af slysförum 27. maí
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Hafnarkirkju 5.
júní.
Það er fæddur lítill
drengur. Þessi frétt
flaug um allt þegar Gísli
Skarphéðinn fæddist.
Þetta var reyndar ekM
svo óvanalegt hjá Völu
og Sigga á Stapa, þar sem Gísli vai-
sjötta barn þeirra hjóna. En eitthvað
var það samt sem var alveg sérstakt
við þetta.
Gísli var nefnilega alveg sérstakur
drengur. Hann var alveg einstaklega
vænn drengur. Sumir halda því fram
að innrætinu slái út með aldrinum og
tel ég þá lýsingu eiga alveg sérstak-
lega vel við Gísla, því fyrir utan að
vera óskaplega fallegt bam varð
hann bara fallegri og fallegi-i með
aldrinum.
Gísli byrjaði snemma að ganga í
útiverkin með föður sínum og vann
yfíi’leitt eins og fullorðinn maður þótt
aldurinn væri ekki sérlega hár. Eg
minnist þess hversu öt-
ullega hann gekk til
verka um tíu ára aldur
og ekkert kvartað yfír
að vinnutíminn væri
langur. Einnig vílaði
hann ekki fyrir sér að
hjóla út á Höfn í slag-
viðri, aðeins ll ára
gamall, þegar systur
hans og vinnustúlku
langaði svo óskaplega
mikið í franskar kartöfl-
ur seint um kvöld. Seint
um síðir kom hann aftur
með kartöflurnar allar
heldur slappar, en enn-
þá bragðbetri en ella.
Eg minnist þess líka svo vel eitt
sinn sem oftar, þegar hann kom inn
með föður sínum, eftir langt dags-
verk, vindbarinn eftir „góðan“ þurrk
í norðanáttinni. Inni í eldhúsinu beið
mamma hans með heitan mat handa
honum og öllum öðrum sem bai’ að
gai'ði og fyrr en varði var húsið orðið
fullt af bömum, bamabömum og
sumarbömum fyrir utan gesti eins
og okkur og alltaf var til nóg handa
öllum.
Vala tók stolt utan um Gísla og
sýndi okkur hvað hann hefði stækkað
frá því síðast.
Tírninn leið, alltaf stækkaði Gísli í
faðmi foreldranna. Ekki svo að skilja
að hann hafi ekki verið sjálfstæður
maður, heldur var gagnkvæm ást
þeirra mikil. GísU var mikill
húmoristi og þegar Eldjám sonur
minn dvaldi um tíma í „sveitinni
minni“ fylgdi hann honum hvert fót-
mál og hann gleymir ekki ýmsum
uppátækjum þeirra. En gamninu
fylgdi líka oft dálítil alvara, eins og
þegar þeir tóku sig til og helltu
áfenginu úr vodkaflösku Halla, þegar
hann kom heim af sjónum með þrek-
miklum vinum sínum, og settu vatn í
staðinn til að forða þeim frá ósóman-
um.
Enn leið tíminn og allt í einu var
komin ung stúlka heim á hlað og áður
en varði fæddist lítill Haukm’ Smári.
Gísla sá ég síðast þegar hann kom á
Þorláksmessu tU mín með jólagæsina
frá Stapa. Hann var svo ánægður
með lífið, nýfluttur í bæinn með Utlu
fjölskylduna.
Gísli minn, með trega kveð ég þig
hér allt of snemma og ég á að skila
kveðju frá Þórami og sonum okkar
fimm. Minni kæru Stapafjölskyldu
sendi ég mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Unnur Ólafsdóttir.
Mágur minn, GísU Skarphéðinn Sig-
urðsson, er látinn langt um aldur
fram. Hann var ekki hár í loftinu
þegar ég kom fyrst austur á Stapa þá
nýbúinn að ræna írá honum elstu
systurinni. Hann lagði fyrir mig
þraut, eins og böm gera oft við gesti.
+ Anna Brynjólfs-
dóttir fæddist á
Reyðarfírði 19. júlí
1939. Hún lést í
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 28. maí síðast-
liðinn og fór útför
hennar fram frá
Fossvogskirkju 5.
júní.
Með örfáum orðum
vil ég minnast mág-
konu minnar og skóla-
systur, Önnu Brynj-
ólfsdóttur, sem eftir
langa og stríða baráttu
við óvæginn sjúkdóm hefur nú kvatt
þennan heim aðeins 58 ára að aldri.
Fyrstu minningai’ mínar um
Önnu eru frá námsáram okkar í
Kvennaskólanum í Reykjavík. Anna
var nemandi skólans þegar ég hóf
nám þar 13 ára gömul enda eldri en
ég. Mér fannst afskaplega mikið til
um mér eldri nemendur og leit upp
til þeirra nýfermdra.
Miklar kröfur voru gerðar til
nemenda skólans, jafnt til munns og
handa, eins og þá var sagt. Við
skyldum nema meira á fjórum árum
en nemendur sambæri-
legra skóla. Var þá
sama hvort um bók-
nám eða verklegt nám
var að ræða og sjö voru
handavinnutímar vik-
unnar. Bóklegu tím-
arnir voru yfirleitt
þurrar yfirheyrslur
kennara skólans sem
flestir voru konur. Þær
voru þéraðar og ávarp-
aðar frú eða fröken eft-
ir því sem við átti.
Gott var því að geta
andað aðeins léttar í
sjö handavinnutímum
vikunnar og ekki voru afköst allra
neitt til að minnast. Fjóram
kennslustundum á viku var varið til
fatasaums og þá var sniðið og mát-
að, klippt og lykkjuþrætt, saumað
og rakið upp. Oft voru hendur þval-
ar og rakar og nálar stirðar og
þráður fiæktist í handsnúnu sauma-
vélunum. Þá var gott að geta hlegið
og flissað í góðum félagsskap sam-
nemenda. Svipaður bragur var á út-
saumstímunum og árangurinn eftir
því.
Þó voru til þeir nemendur sem
gátu stoltir lagt gripi sína fram til
sýningar að vori og meðal þeirra úr-
valsnemenda var Anna Brynjólfs-
dóttir og enn eru mér minnisstæðar
þessar vorsýningar, þar sem við
gengum með mæðram okkar og
virtum fyrir okkur sýningargripi.
Þá vora dómar mæðranna óvægnir
og lögð voru á minnið nöfn þeirra
nemenda er fram úr sköruðu og
svipast um eftir öðrum verkum
þeirra. Þetta voru nöfn sem ekki
gleymdust og þeirra var leitað á
hannyrðasýningu næsta vors.
Síðar tengdumst við Anna fjöl-
skylduböndum og ég veit því ofur
vel að allt sem Anna snerti var til
fyrirmyndar. Hún reyndist góð
dóttir, aðstoðaði aldraða móður sína
af mikilli umhyggjusemi og helgaði
líf sitt eiginmanni sínum og börnum
af mikilli ást og umhyggju. Þar var
ekkert til sparað.
Anna bjó við mikið lán og ham-
ingju í einkalífi sínu, hún átti góðan
og ástríkan eiginmann sem var
henni samstiga jafnt í leik sem
starfi og barnalán þeirra var mikið
og nú hafa barnabörn og tengda-
börn bæst í hópinn.
Enn á ný getur Anna Brynjólfs-
dóttir lagt fram verk sín að vori. Nú
er það lífsstarfíð allt og enn á ný er
þar allt til fyrirmyndar.
Hennar er í dag sárt saknað af
öllum.
Dóra Skúladóttir.
ANNA
BRYNJÓLFSDÓTTIR
HALLDÓR RAGNAR
HELGASON
+ Halldór Ragnar
Helgason prent-
ari fæddist í
Reykjavík 8. desem-
ber 1927. Hann
varð bráðkvaddur
29. maí síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Bústaða-
kirkju 5. júní.
Elsku Halldór afi.
Þú sem varst mér
svo kær og góður ert
nú farinn. Ég mun
ávallt muna þig, þú
varst alltaf góður vinur
minn þótt þú hafir verið svona stríð-
inn, en ég hafði bara gaman af því.
Þú varst alltaf brosandi og glaður.
Ef ég var eitthvað fúll gast þú alltaf
komið mér í gott skap vegna þess
hversu fyndinn og skemmtilegur þú
varst.
Þótt líf þitt síðari ár hafi bara
snúist um hesta þá höfðum við alltaf
okkar sameiginlega
áhugamál, skíði. Það er
þér að þakka að ég hef
náð góðum árangri á
skíðum vegna þess
hversu vel þú studdir
mig og dáðir enda
varst þú skíðahetja á
þínum yngri áram.
Núna síðustu tvö ár
höfum við ekki mikið
verið saman vegna
þess að þú varst alltaf
að stússast í kringum
hesta og ég á miklum
æfingum. En það
breytir ekki því að þeg-
ar við voram saman var það frábær
tími sem ég vildi að hefði verið mun
lengri.
En þetta era örlögin, þú áttir
greinilega ekki að lifa lengur. En ég
mun alltaf elska þig og sakna sem
vinar, afa og skíðamanns.
Þinn vinur og barnabarn,
Stefán Örn.
Skilafrestur
minning-
argreina
EIGI minningargrein að birtast
á útfai-ardegi (eða í sunnudags-
blaði ef útför er á mánudegi), er
skilafrestur sem hér segir: í
sunnudags- og þriðjudagsblað
þarf gi’ein að berast fyrir hádegi
á föstudag. í miðvikudags-,
fimmtudags-, föstudags- og laug-
ardagsblað þarf greinin að ber-
ast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrir bh’tingardag. Berist
grein eftir að skilafrestur er út-
runninn eða eftir að útför hefur
fai-ið fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi.
Ég leysti þrautina og sagði að svarið
stæði skrifað á enni hans. Hann leit
gestinn homauga og hló að þessu
svari með sínum létta hlátri sem var
svo einkennandi fyrir hann alla tíð,
en lét gestinn ekki í friði fyrr en
bakkað var með sögunna um svarið á
enninu. Gísli var léttur í lund þótt
hann léti stundum blása í stuttan
tíma. Hann gat verið ákveðinn og gaf
sig ekki auðveldlega fyrr en viðun-
andi lausn vai’ fundin.
Gísli fæddist í sveit, sem var sveit í
þeim skilningi sem við viljum halda
að enn sé tíl. Sveit þar sem sveita-
bærinn er homstólpinn, þar sem
kynslóðirnar lifa undir einu þaki frá
manni tO manns, þar sem menn lifa á
því sem landið gefur, þar sem menn
deyja í rúminu sínu og þar sem til
undantekninga heyrir að menn fari í
launavinnu á mölina.
Hann var einn þeirra sveitastráka
sem ólst upp við hinar miklu breyt-
ingar sem hafa orðið í sveitum lands-
ins síðustu áratugi. Hugur hans
steftidi til sveitastarfa á sama tíma og
störfum í sveitum fækkaði og þegar
kröfur fólks til lífsþæginda verða
ekki uppfylltar af því sem búin skila.
Það kom ekki á óvart þegar Gísli
fór að vinna að heiman að það var við
ýmiss konar vélavinnu; ýtur, gröfur
og malalarbíla og nú síðast flutninga-
bíl. Gísli var mjög laginn við hvers
konar vélar og tæki. Það var unun að
sjá hvemig hann gat látið vélamar
vinna fyrir sig og með sér. Eklri ætla
ég að draga úr mikilvægi búfræði við
sveitastörf en ekki er mikið gert nú
i örficfryÁJzjur VEISLUSALURINN SÓLTÚNI 3
É AKOGESHÚSIÐ síml 562-4822
| Brynjar Eymundsson matreiðslumelstari
É Guðbjörg Elsa Guðmundsdóttir smurbrauðsjómfrú
i 1 VEIStAN A
I mmm VElTlNGAELDHtíS Frábærar veitingar Sími: 561 2031
Fyrirmyndar þjónusta
til dags til sveita þar sem vélar
standa kyrrar. Þrátt fyrir létta lund
og galsa tók Gísli starf sitt hátíðlega
og honum var ekki sama hvemig að
hlutunum var staðið.
Gísli á soninn Hauk Smára með
Sædísi Guðnýju Hilmarsdóttur og
bjuggu þau í Reykjavík síðastliðinn
vetur. Ég sá því meira til Gísla en
áður. Helgina fyrir slysið hjálpaði
hann mér að koma gamla vollanum í
gang, það tók hann fímm mínútur að
fá þann gamla á dekkin og rúlla af
stað austur með þá feðga til að bera
á tún. Það var ljóst að bíllinn var að
fara sína síðustu för, en ekki grunaði
mig að þetta væri í síðasta sinn sem
ég sæi Gísla. Gísli var vinamargur.
Kannski vora þeir Svínafellsbræður,
Haukur og Leifur, þar fremstir *
meðal jafningja, sérstaklega Hauk-
ur, nafni Hauks Smára. Þeir Gísli og
Haukur höfðu leikið sér saman frá
unga aldri og þegar ég sá Hauk
fyrst fyrir áratug vora þeir enn í
bílaleik þó bílamir væru vissulega í
stærra lagi. Þá var Gísli sem stóri
bróðir fyrir Völu frænku sína sem
dvaldi öll sumur á Stapa.
Ekki veit ég hvemig er að aka á
guðs vegum en göngugatan er að
sögn grýtt og þröng. Ég treysti Gísla
best til að aka þann veg. Eftir situm
við og veltum fyrir okkur hvemig hið
hörmulega slys bar að höndum. I það
mál fæst sennilega aldrei botn. Ég
þakka fyrir þann tíma sem ég átti
með Gísla Skarphéðni. Hans verður*"
sárt saknað af fjölskyldu og vinum.
Hjöt’leifur Einarsson.
Sérfræöingar
í blómaskreyíin«um
við öll tækifæri
I THfc blómaverkstæði 8
| Binna I
Skúlavöröustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090
Upplýsingar í símum
562 7575 & 5050 925
HÓTEL LOFTLEIÐIR
KAFFIHLAÐBORÐ
FALLEGIR SALIR
OG MJÖG GÓÐ ÞJÓNUSTA
+
Elskuleg móöir mín, dóttir okkar og systir,
HRAFNHILDUR BRYNJA FLOSADÓTTIR,
verður jarðsungin frá Háteigskirkju
þriðjudaginn 9. júní kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á
Foreldrafélag misþroska barna.
Axet Óli Alfreðsson,
Rannveig Höskuldsdóttir,
Flosi Jónsson,
Aðalsteinn Flosason,
Guðlaug Flosadóttir.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur vinsemd og samúð við andlát og útför
KRISTRÚNAR STEINDÓRSDÓTTUR.
Kjartan Guðmundsson,
Solveig Guðmundsdóttir,
Guðjón Axelsson,
dótturdætur og fjölskyldur.
r: