Morgunblaðið - 04.09.1998, Blaðsíða 54

54 FÖSTUDAGUR 4. SEPTEMBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
sbaUika. segja. Tqsnma.,
(áummCi./ 5iggci, Sýja.rux, og
’B/si/usl,
)Ég ákvað að skrifa bréf. Hvernig er „meðal annarra orða“ skrif- Elsku amma, hvernig hefur þú það?
Gott hjá þér... að? Meðal annarra orða, þakka þér fyrir
Alveg eins og það hjómar: „meðal ann- jólagjöfina.
arra orða“.
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Játvarður
Frá Steingrími St. Th. Sigurðssyni:
AKUREYRI þykir skrýtinn bær.
Mörgum fínnst hann fallegur, ég
tala nú ekki um útlendinga frá meg-
inlandi Evrópu.
Enginn getur neitað því, að þessi
staður þarna fyrir norðan - þessi
höfuðstaðui' Norðurlands - er for-
vitnilegur, svo forvitnilegur að hann
dregur að sér túrista hvaðanæva að,
jafnt innlenda sem erlenda. Sumir
frá framandi löndum eru yfír sig
hrifnir af því sem fyrir augu ber
þar, til að mynda fjórir Fransmenn,
sem ég hitti í göngugötunni á Akur-
eyri íyrir framan nýja staðinn, sem
heitir Café París, þrír þessara
Frakka eru frá Toulouse í Suður-
Frakklandi og einn þeirra var frá
París. Tveir þeirra voru kennarar
við Sorbonne, Svartaskóla sem kall-
aður var, og hinir tveir sem voru frá
Toulouse voru kennarar við Lycée,
en Toulouse er heillandi borg, lista-
og menningarborg og ennfremur
borg nýjunga. Concorde þotan er
framleidd þar og ennfremur skrúfu-
þotan, sem Islandsflug hefur í þjón-
ustu sinni. Ég spurði Fransmenn
um matinn, sem þeir höfðu fengið á
Islandi. Þeir sögðu einum rómi, að
þeir hefðu orðið hissa þegar þeir
neyttu matar á veitingastað niðri á
Oddeyri, sem ber nafnið Játvarður.
Það hefði verið alveg á við það besta
sem þeir fá í Frakklandi. Þetta er
nýr staður sem heitir þessu ein-
kennilega nafni, Játvarður. Fæstir
botna í því af hverju staðurinn heit-
ir svona kyndugu nafni og það er til
skýring á því. Svo er mál með vexti
að Sigurður skólameistari Guð-
mundsson lét klippa sig og raka hjá
þingeyskum heiðursmanni, sem bar
nafnið Eðvarð, sá var trúlega ljóð-
elskur og músikalskur og eflaust
matelskur og ef til vill líka vínelsk-
ur. Hann var bróðir snillings -
virtúósós - Egils, þessa fræga klar-
inettleikara, sem margir muna úr
músíkheiminum í Reykjavík. Sig-
urður skólameistari kallaði rakar-
ann sinn aldrei réttu nafni, hann
sagði oft við hann: „Heyrið mér,
Játvarður minn góður.“ Það mynd-
aðist sérstakt trúnaðarsamband
milli Sigurðar skólameistara og rak-
arameistarans, en það er önnur
saga. - Og nú vill svo til að dóttur-
sonur þessa manns, sem kallaður
var Játvarður, hefur sett á laggirn-
ar þennan veitingastað, sem er á
horninu á Glerárgötu og Strand-
götu. Kannski trúir því enginn mað-
ur, að þetta lókal undir veitinga-
staðinn varð til með þeim hætti, að
kjallaranum var lyft í heilu lagi og
þvflík tækni! Segja sumir dulnæmir
að andinn sem svífí þar yfír sé úr
katakombu þessa gamla húss, þar
sem Davíð Þorvaldsson bjó eitt
sinn, en hann var eitt efnilegasta
nóvelluskáld okkar (samdi bókina
Kalviðir, sem minnir á
Maupassant). Hann dó úr berklum
komungur. Hann var ölgefmn en
grand signor. Þetta er sko ekki
dautt hús eins og sum hús, sem gefa
sig út fýrir að vera veitingahús, þar
sem maturinn er vanaður og ölið er
flatt. Sjálfur borðaði ég þarna á
ferðalagi á heimaslóðum mínum og
hreifst svo af matnum, að mig hefur
dreymt hann nokkrum sinnum síð-
an. I ofanálag er þjónustan svo eðli-
leg og látlaus og falleg og tilgerðar-
laus, að það er ekki hægt annað en
verða hrifínn. Það er talað um það
að aristókratiskur blær sé yfir
Akureyri, eða svo segja sumir
þeirra. Svo mikið er víst að þarna
voru hálfútlendar fjölskyldur, eink-
um danskar, sem sköpuðu kúltúr-
hefðir, sem mótuðu hugarfar
margra Akureyringa og meira að
segja byggingarstfllinn þar er mót-
aður af klassískri húsagerðarlist frá
meginlandinu. Annaðhvort líður
fólki vel eða illa á Akureyri. Að
borða úti sér til skemmtunar er
hvfld fýrir sál og líkama. Daninn
segir: „Du spiser godt nár du spiser
ude.“
Og fyrir þá, sem hafa stundað
eldamennsku, kokkerí, í 30 ár eins
og undirritaður, þá er það hin mesta
gleði og tilbreyting í hans lífí, að
snæða á góðu vertshúsi, ég tala nú
ekki um Játvarð á Akureyri.
STEINGRÍMUR ST. TH.
SIGURÐSSON,
listamaður.
Hvað hræðast læknar?
Frá Oddi C.S. Thorai'ensen:
ÉG VIL gjarnan fá að þakka Morg-
unblaðinu og ritstjóra þess forustu-
grein blaðsins, fímmtudaginn 27.
ágúst 1998, „Hvað er landlæknir að
segja". Forsætisráðherra fór auð-
vitað með rétt mál á ráðstefnu SUS
sl. laugardag og eins og hans er von
og vísa, flutti hann þar afbragðs
gott erindi og sagði þar eiginlega
allt sem segja þurfti um málið. Þar
fluttu ýmsir aðrir að vísu mjög góð
erindi og þá sérstaklega Kári Stef-
ánsson, eins og hans er greinilega
von og vísa líka, en Davíð var með
þetta allt á hreinu. Upphlaup Olafs
landlæknis er á sömu nótum og
venjulega hjá honum. Hagsmuna-
gæsla fyrir íhaldssömustu og
þröngsýnustu hópana innan lækna-
stéttarinnar. Það vita víst allir, sem
hafa viljað vita, hvernig aðgengi
hefur í gegnum árin verið að þeim
upplýsingum, sem um er deilt.
Þar sem Morgunblaðið hefur nú
látið þetta mál til sín taka á þessum
vettvangi, þá væri kannski ekki úr
vegi að benda á, að það gæti verið
áhugavert rannsóknarefni að taka
til athugunar hvað það er raunveru-
lega, sem læknar hræðast. Það má
alveg vera ljóst að ekki hræðast
þeir, núna fremur en áður, að per-
sónulegar upplýsingar sjúklinga
komist í hendur óviðkomandi aðila.
Hvaða upplýsingar eru það þá, sem
læknastéttin, sem hagsmunahópur,
óttast að komist í óviðkomandi
hendur?
ODDUR C.S. THORARENSEN,
fv. apótekari.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
tii birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.