Morgunblaðið - 10.02.1999, Blaðsíða 38

J38 MIÐVIKUDAGUR 10. FEBRÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
_______________UMRÆÐAN_____
Alþjóðavæðing
íslenskrar ferðaþjónustu
MEÐ samningi Bændasamtak-
anna við Radisson SAS-hótelkeðj-
una er stigið mikilvægt skref í al-
þjóðavæðingu íslenskrar ferða-
þjónustu. Radisson SAS Hótel
SAGA og Radisson SAS Hótel ís-
land fá nú alþjóðlega kynningu og
. markaðssetningu um leið og við-
' skiptavinir okkar heima og erlend-
is fá tryggingu fyrir því þjónustu-
stigi sem fylgir vörumerkinu Rad-
isson SAS. A þeim markaði sem
við erum að vinna verður sífellt
þýðingarmeira að geta boðið vöru-
merki sem er þekkt og viðskipta-
vinurinn treystir. Samningurinn
við Radisson SAS tryggir innlend-
um gestum okkar einnig að við
verðum áfram í fararbroddi hótel-
þjónustu á íslandi.
Markaðssetning á stöðluðum og
þrauthugsuðum þjónustuhugtök-
um er lykillinn að velgengni al-
þjóðlegra hótelkeðja og það er
ögrandi verkefni að standa þannig
. ; að málum að íslenski hlekkurinn
valdi engum vonbrigðum. Við ætt-
um að hafa burði til þess að ná
samkeppnisforskoti með því að
bæta íslenskum sérkennum og
reynslu við viðurkennt alþjóðlegt
þjónustustig. Fyrir viðskiptafólk,
ráðstefnu- og fundagesti og aðra
ferðalanga.
Auglýsing fyrir Reykjavík
og Island
Radisson SAS-hótelkeðjan varð
v> fyrir valinu sem samstarfsaðili
vegna þess að hún er sterk á Norð-
urlöndum og í Norður-Evrópu,
auk þess sem hún hefur mikil
tengsl við bandaríska markaðinn.
Enda þótt keðjan sé stór og vaxi
ört er hún samt ekki svo risastór
að hætta sé á að týn-
ast innan hennar eins
og fram kemur í því að
æðstu yfirmenn henn-
ar hafa sýnt samstarf-
inu á Islandi mikinn
áhuga.
í desember auglýsti
Radisson SAS Hotels í
öllum stærstu við-
skiptablöðum Evrópu
að 6 ný hótel bættust
við keðjuna um ára-
mótin, þar af 2 á Is-
landi. Þá voru þessi
nýju hótel líka auglýst
innan keðjunnar þar
sem öll 100 hótelin í 30
löndum settu inn á
herbergin upplýsingar um nýju
hótelin, veggspjöld í lyftur og upp-
lýsingar í móttöku sínar.
Þá hefur Reykjavík verið valin í
hóp þeirra borga sem keðjan
kynnir í bæklingi sínum um helg-
arferðir og er áætlað að komi út
núna í mars. Auk umfjöllunar um
hótelin tvö er líka fjallað um
Reykjavík almennt og hvað borgin
hefur upp á að bjóða fyrir ferða-
langa í styttri ferðalögum. Bæk-
lingi þessum verður dreift um
heim allan í stóru upplagi.
Alþjóðlegt
markaðsstarf
Við munum á næstu misserum
njóta góðs af öflugu markaðsstarfí
Radisson SAS. Hótelkeðjan sjálf
markaðssetur vörumerkið og þjón-
ustuhugtökin sem því fylgja en að-
aláhersla einstakra hótela er lögð á
söluþáttinn. Þannig hefur stefnan
verið sett á að 90% sölu og mark-
aðskostnaðar einstakra hótela sé
varið til söluaðgerða á
meðan einungis 10%
fara beint til markaðs-
aðgerða. Vissulega
geta skilin svo verið
óljós og markaður hót-
elanna mismunandi en
engu að síður njóta
einstök hótel innan al-
þjóðlegra keðja mun
meiri markaðssetning-
ar en þau sem standa
ein og sér. Það er al-
veg ljóst að eitt ein-
stakt hótel hefði ekki
bolmagn til að standa
undir þeim auglýsing-
um sem keðjan gerir.
Þetta öfluga markaðs-
starf leiðir til betri hótelnýtingar
og arðbærari reksturs ef ailt geng-
ur að óskum.
Tengsl við
stórfyrirtæki
Með því að vera hluti af stórri al-
þjóðlegri keðju eiga hótelin meiri
möguleika á því að nálgast stóra
erlenda viðskiptavini. Hér er um að
ræða stórfýrirtæki sem skipu-
leggja fundi sína og ráðstefnur
víðsvegar um heiminn. Það má
nærri geta hvort slíkt samband sé
ekki mikilvægt fyrir íslenska ferða-
þjónustu. Sölustjórar keðjunnar
rækta sambandið við þessa mikil-
vægu viðskiptavini, kynna þeim
nýjungar innan keðjunnar og
skipuleggja upplýsingadreifingu til
þeirra.
Ábyrgð og ögun
vinnubragða
Sá ábati sem fæst af alþjóðlegu
samstarfí af þessu tagi kemur svo
sannarlega ekki af sjálfu sér. Hér
skiptir miklu máli hvernig einstök
hótel nýta sér það sem keðjan hef-
ur upp á að bjóða. Það kemur ekk-
ert sjálfkrafa og samstarf sem
þetta krefst gríðarlegrar vinnu og
ögunar. Sjónarhornið í störfunum
Markaðssetning
*
A þeim markaði sem
við erum að vinna, seg-
ir Hrönn Greipsdóttir,
verður sífellt þýðingar-
meira að geta boðið
vörumerki sem er
þekkt og viðskipta-
vinurinn treystir.
er það fyrsta sem breytist. Við er-
um núna hluti af heild, hluti af
stórri fjölskyldu ef svo má að orði
komast, og til þess að heildin hagn-
ist sem best verða allir að leggja
eitthvað á sig. Sölufólk okkar er
ekki síður að selja keðjuna og okk-
ar starfsfólk innan hótelanna eru
fulltrúar þess sem hin alþjóðlega
keðja markaðssetur og selur.
Stækkandi
innanlandsmarkaður
Nú kann einhver að segja að
hætta sé á að innanlandsmarkaður
verði útundan eða hreinlega
gleymist í þessari alþjóðavæðingu.
Innanlandsmarkaður er íslenskum
hótelunum ákaflega mikilvægur.
Hrönn
Greipsdóttir
Um 25-30% viðskiptavina okkar
eru innlend og þá viðskiptavini
metum við mikils. Ekki einungis
vegna þess að þeir eru landar okk-
ar heldur metum við tryggð þeirra
og viljum að þeir njóti bættrar
þjónustu af okkar hálfu. Víðast
hvar í Mið-Evrópu er hlutfall inn-
anlandsmarkaðar mun hærra en á
íslandi og reyndar allt upp í 80%.
Þess vegna mun áhersla á innan-
landsmarkað síst minnka við sam-
starf þetta. Þá taka hótelin upp
þjónustu sem allir gestir njóta góðs
af og þá sérstaklega tryggir við-
skiptavinir. Eitt nýjasta þjónustu-
hugtakið í keðjunni snýr einmitt að
föstum viðskiptavinum og nefnist
það „Reserved for you“ eða frátek-
ið fyi-ir þig. Hótelið leggur sig fram
við að skrá í gagnagrunn sinn allar
sérþarfir fastra viðskiptavina sinna
þannig að viðskiptavinurinn geti
treyst því að þeim verði sinnt næst
þegar hann kemur án þess að hann
þurfi að minnast á þær.
Ný þjónustu-
hugtök
Vissulega hafa mörg þeirra þjón-
ustuhugtaka sem hótelin taka nú
upp tíðkast og verið veitt á hótel-
unum okkar. Sum hver eru jafnvel
orðin sjálfsagður hlutur af þjónust-
unni. En það er ekki nóg að veita
þessa þjónustu, við þurfum líka að
eiga nafn yfír hana og gera hana
áþreifanlega. Þá er ekki síður mik-
ilvægt að hún þarf alltaf að vera
jöfn að gæðum. Með því að gefa
þjónustunni nafn og gera hana að
söluvöru erum við jafnframt að lofa
viðskiptavinum okkar að hún reyn-
ist haldgóð og viðvarandi. A næstu
mánuðum mun Radisson SAS-
þjónustan setja æ meiri svip á hót-
elreksturinn og það er trú mín að
viðskiptavinir okkar muni taka
breytingum vel og kunna að meta
það að einlæg gestrisni á íslenska
vfsu verður áfram aðalsmerki í
þjónustunni.
Höfundur er framkvæmdastjóri
Radisson SAS hótela í Reykjavík
og hóteistjóri á Hótel Sögu.
Frelsi til betra lífs
RÚNAR Óli Karls-
son, nemi í landfræði,
ritar í Morgunblaðið
þann 28. janúar svar-
*. grein við skrifum mín-
um um byggðamál og
borgarsvæði sem birt-
ist á sama vettvangi
þann 6. þess mánaðar.
Að nokkrum óþarfa
fúkyrðum landfræði-
nemans slepptum eru í
grein hans nokkrh-
punktar sem vert er að
gefa gaum.
Þannig gerir hann
athugasemdir við þau
orð mín að borgir hafi
frá örófi alda drifið
efnahag þjóða og bendir réttilega á
að Reykjavík hafi ekki getað talist
borg íyrr en á þessari öld.
^ Vissulega var hlutverk Reykja-
víkur lítilvægara í efnahagslífi
landsins á liðnum öldum og önnur
borgarsvæði Evrópu drifu þann
efnahag landsins sem ekki var
hreinn sjálfsþurftarbúskapur.
Þannig áttu íslendingar viðskipti
við erlenda kaupmenn og sjálfsagt
hefur höfnin, sem kennd er við þá
stétt manna, höfuðborg íslands
öldum saman, drifið efnahaginn
hvað mest á þeim tímum. Auk
hennar má nefna
Hansaborgirnar í
Þýskalandi og ensk
borgarsvæði.
Þannig er þetta enn
í dag að erlend borg-
arsvæði, sem við eig-
um viðskipti við, eru
efnahag okkar mikil-
væg en auðvitað er
Reykjavík mikilvæg-
asti markaðurinn fyrir
íslenskar landbúnað-
arafurðir og nálægðin
við þann markað hlýt-
ur að teljast kostur
fyrir þá sem stunda þá
atvinnugrein.
Ein staðreynd sem
oft virðist gleymast í umræðunni
um „mikilvægi" atvinnugreina er
að þótt sjávarafurðir séu mikill
meirihluti útflutnings okkar, þá er
sjávarútvegur einungis um 15% af
landsframleiðslunni og landbúnað-
ur 2%. Mestur hluti landsfram-
leiðslunnar fer fram með þeim
hætti að við seljum hvert öðra ein-
hverja vöra og þjónustu.
Þannig nemur verðmæti alls út-
flutnings íslendinga um þriðjungi
allrar landsframleiðslunnar, en oft
horfa menn þannig á alþjóðahag-
kerfið að það eina sem skipti máli
sé milliríkjaverslun. Milliríkja-
verslun er af hinu góða og skilar
ávallt þátttakendum bættum hag,
en með sárafáum undantekningum
er heimamarkaðurinn mikil-
vægastur þjóðum. Þannig nemur
verðmæti útflutnings Bandaríkja-
manna einungis um 11% af vergri
landsframleiðslu þess mikla ríkis
Búseta
Það er ekki hlutverk
ríkisvalds eða stjórn-
valda, segir Magnús
Arni Magnússon, að
hlutast til um
búsetu fólks.
og ekki er það á fjárhagslegu
flæðiskeri statt.
Rúnar Óli gerir mér upp þær
skoðanir að ég h'ti svo á að á lands-
byggðinni búi ekki „framleiðið
vinnuafl“. Vinnuafl nær mestri
framleiðni þar sem hæfileikar þess
nýtast best, hvort það er á lands-
byggð eða í borgum er aukaatriði,
hins vegar virðist vaxandi fjöldi
telja að vinnuafl þess nýtist betur í
þéttbýli en í einhæfara atvinnuum-
hverfi í dreifbýli. Að minnsta kosti
ef marka má hvert vinnuaflið
streymir í dag. Þetta kann að
breytast með aukinni tækni, þar
sem fjarlægðir frá markaði munu
skipta minna máli og fólk vegur og
metur hvort það vill frekar búa í
námunda við þjóðleikhús og kaffi-
húsamenningu eða í frjálsum fjalla-
sal. Eg tek enga afstöðu til þess
hvort er æskilegra, ég held hins
Gœðavara
Gjdfdvard — mdtar- otj kdffistell. He
Áliir verðflokkar. m..
verslunin
Lnugavegi 52, s. 562 4244.
Heimsfrægir hönnuðir
m.d. Gianni Versace.
Magnús Árni
Magnússon
vegar ótvírætt fram þeirri skoðun
að fólk eigi að vera frjálst að því að
velja þar á milli og að það val eigi
að vera á þess eigin forsendum en
ekki ríkisins.
Rúnar nefnir nokkrar byggða-
stefnuaðgerðir sem hafa tekist að
hans mati svo sem eins og eflingu
smáiðnaðar, samgangna, heilsu-
gæslu og fjarkennslu á háskóla-
stigi. Eg set engin spurningamerki
við eflingu heilsugæslu, og fjar-
kennslu á háskólastigi, þar eð ég er
jafnaðarmaður og ég tel að heilsu-
gæsla og menntun eigi að vera á
könnu ríkisvaldsins og hið besta
mál að allir hafi sem greiðastan að-
gang að slíku. Bættar samgöngur
eru og hagur okkar allra, vegagerð
hefur alltof lengi verið vanrækt hér
á landi. Hvað eflingu smáiðnaðar
varðar, þá set ég spumingamerki
við slíkt, þar eð ég tel að ríkisvaldið
sé komið út fyrir verksvið sitt þeg-
ar það styrkir ákveðnar atvinnu-
greinar umfram aðrar. Það er
ávallt á kostnað hagkvæmustu
dreifingar fjármagnsins í þjóðfé-
laginu og kemur niður á okkur öll-
um, líka Rúnari Óla, nema hann sé
beinlínis styrkþegi.
Það er því miður grátbroslegt að
lesa vöm Rúnars fyrir misvægi at-
kvæða. Allir vita að byggðasjónar-
mið hafa verið rótin að misvæginu.
Kjördæmaskipan er mannasetning
og fráleitt að tala um að misvægið
komi til út af ósveigjanleika kosn-
ingalöggjafarinnar. Henni hefur
oft verið breytt, en aldrei hefur
náðst sátt um að jafna atkvæða-
vægið algerlega þannig að hver og
einn Islendingur hafi eitt jafngilt
atkvæði.
Rúnar spyr hvort að undirritað-
ur geri sér grein fyrir þeim mikla
kostnaði sem fylgi því að flytja til
Reykjavíkur eða Akureyrar til að
afla sér menntunar. Undirritaður
nam hagfræði í Bandaríkjunum og
fer því næn-i um hvaða kostnaður
fylgir því að flytjast búferlum með
konu og barn og tekur undir það
með Rúnari að vissulega mætti
styðja myndarlegar við bakið á
þeim sem það þurfa að gera til að
sækja nám. Það er raunar eitt af
helstu baráttumálum undirritaðs
að þeir sem vilji sækja sér mennt-
un séu styrktir til þess af myndar-
skap. En að ætla að koma á enn
einu misréttinu með því að fella
niður námslánaskuldir þeirra sem
kjósa að setjast að á „landsbyggð-
inni“ að loknu námi get ég aldrei
fallist á. Og hvar á að draga mörk-
in? Hvað telst svo mikil lands-
byggð að námslánaskuldir skuli
niður falla? Keflavík? Selfoss?
Akranes? Hvolsvöllur?
Rúnar vitnar í skýrslu sem unn-
in er af Stefáni Ólafssyni um af-
stöðu manna til búsetu. Gott og vel,
fólk er ánægt með að búa úti á
landi og vekur það enga undran
mína. Þar er gott að búa og gæti ég
sjálfur hugsað mér það. Það verður
hins vegar að treysta fólki til að
meta kosti þess og galla og eins og
er kjósa margir að flytjast búferl-
um. Það er ekkert að því að fólk
flytjist búferlum í leit að betra lífi.
Eg endurtek, það er ekkert rangt
eða óæskilegt við það. Það er ekki
hlutverk ríkisvalds eða stjórnvalda
að hlutast til um búsetu fólks. Vist-
arbandið var afnumið hér á síðustu
öld, þótt hugsunin að baki því lifi
góðu lífi í hugum íslenskrar yfir-
stéttar.
Og að lokum, minn kæri Rúnar.
Ef einungis 11% þeirra sem búa í
Reykjavík ætla að flytjast búferl-
um á næstu tveimur áram út af
umferð, mengun eða ofbeldi, þá
þýðir það að níu af hverjum tíu
ætla ekki að gera það. Þú hefur
ekki tölfræðina með þér í þessu
dæmi, því miður.
Höfundur er 15. þingmaður
Reykvíkinga