Morgunblaðið - 27.03.1999, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 27. MARZ 1999 51
bjarga og var aðeins búin að vera
þrjá daga á sjúkrahúsinu þegar hún
dó.
Eg vil fyrir hönd okkar systkina-
bama Magnúsínu þakka sérstak-
lega starfsfólki og stjómendum
Dvalarheimilis aldraðra í Stykkis-
hólmi fyrir það að hugsa svo vel um
frænku okkar. Einnig viljum við
þakka Laugu vinkonu hennar,
Svanborgu, Pétri og öllum þeim
sem sýndu henni umhyggju og alúð.
Nú er hún írænka mín komin til
Guðs þar sem ég veit að henni líður
vel því allir era jafnir fyrir augliti
Drottins.
Eg vil kveðja hana með einni af
bænunum sem hún amma mín og
móðir hennar lét mig fara með þeg-
ar ég var lítil.
Vertu yfír og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Blessuð sé minning þín, Sína mín.
Guð geymi þig.
Asta Jónsdóttir frá Deildará.
í dögg lítilla hluta finnur sálin
morgun sinn og endumærist.
IMagnúsína var alin upp með
tengdaföður mínum af foreldram
hans þeim Hallfríði Aradóttur og
Pétri Kúld Péturssyni frá Bjameyj-
um á Breiðafirði. Það hefur verið
mér og minni fjölskyldu mikil auðna
að hafa kynnst henni Sínu okkar.
Mín fyrstu kynni og áhrif vora
þau að Sína var konan sem átti alla
tíð kommóðuna hjá tengdaforeldr-
um mínum, þeim Agústi Péturssyni
og Ingveldi Stefánsdóttur. Hún
Ikom alltaf á hverju ári og dvaldi um
einhvern tíma hjá þeim. Hún vildi
alltaf aðhafast eitthvað. Það var
eins og það ætti bara alls ekki við
hana að stoppa eitt einasta augna-
blik. Hún vildi gera allt það sem
hægt var að finna fyrir hana þennan
tíma sem hún stoppaði í „fríinu
sínu“ og svo var það lán minnar fjöl-
skyldu þegar hún gat ekki fundið
sér meira til dundurs hjá Ingu og
Gústa, að þá kom hún ævinlega til
okkar og fann sér þar einhver verk-
efni til að stússast í. Hún kunni vel
til verka bæði í inni- og útiverkum
og virtist njóta sín í því að láta gott
af sér leiða.
Hún hafði mikið yndi af börnum
og var það alveg auðséð á henni
hversu vel henni leið innan um
bömin, enda hafa börn alla tíð lað-
ast að henni.
Það var aldrei nein fjölskyldu-
samkoma hjá Ingu og Gústa og síð-
an þeirra bömum öðravísi en Sína
væri þar sjálfsagður aðili. Hún var
alltaf að gantast við krakkana og
leika við þá og eins við fullorðna
fólkið, og þá sérstaklega karlana. í
kringum hana var ævinlega mikil
glettni og kímnigáfa.
Þótt heilsan væri ekki alltaf upp á
það besta síðustu árin dreif hún sig
alltaf á endanum í fjölkylduboðin og
var þá ekkert á því að fara aftur
heim fyrr en allt var um garð geng-
ið. Hún sagði frá hlutunum á sinn
hátt og þóttist ekki skilja hvað við
værum að tala um, en spurði síðan í
beinu framhaldi af umræðuefninu
með nettum óbeinum og hnyttnum
athugasemdum.
Magnúsína dvaldist á Dvalar-
heimili aldraðra hér í Stykkishólmi
frá stofnun þess árið 1979 og alveg
til dauðadags. Þar fann hún sig
sannarlega heima og þar leið henni
afar vel. Það var alltaf gaman að
fylgjast með þeirri persónulegu
hlýju í öllu viðmóti starfsfólksins við
hana sem skein ævinlega í gegn.
Fyrir það er hér þakkað.
Nú hefur Magnúsína kvatt þenn-
an heim, en minningin um hana
mun lifa áfram. Afkomendur Ing-
veldar og Ágústs minnast Magnús-
ínu með þakklæti í huga fyrir allar
hennar samverastundir með fjöl-
skyldunni.
0, Jesú bróðir besti
og bamaviiiur mesti,
æ, breið þú blessun þína
á bamæskuna mín.
(P. Jónsson.)
Hvíl í friði, kæra vinkona.
Svanborg Siggeirsdóttir.
Ií dag er til moldar borin Aðal-
heiður Valdimarsdóttir, tengda-
móðir mín. Eg kynntist henni og
eiginmanni hennar Guðlaugi fyrir
37 árum er ég kom í fyrsta skipti
til Fáskrúðsfjarðar. Þetta öðlings-
fólk tók mér strax í upphafi eins og
ég væri þeirra eigin sonur. Þvílík
var manngæska þeirra. Heimili
þeirra hjóna, Sandbrekka, var
mannmargt og vafalaust hefur það
Iverið erfitt. Aldrei varð ég þó var
við að neitt bjátaði á, tengda-
mamma stjórnaði því af miklum
skörangsskap. Hún var mikil hús-
móðir og ég man helst eftir henni í
eldhúsinu í Sandbrekku. Það virt-
ist vera hennar uppáhaldsstaður
og þá við eldamennsku. Við hjónin
dvöldum, ásamt drengjunum okk-
ar, oft á sumrin og um ein jól í
Sandbrekku og voru það miklir
gleðitímar.
Aðalheiður hafði mikið yndi af að
dansa og talaði mikið um dansleik-
ina sem hún hafði stundað í þá
gömlu góðu daga eins og hún orðaði
það. Eg sá hana dansa á tveimur
dansleikjum og man ég sérstaklega
eftir þeirri gleði sem hún hafði af
dansinum.
Nú er hún öll gamla konan en
minningin um hana mun lifa.
Hvíl þú í friði.
Rúnar Hallsson.
Kristur, sem reistir þitt ríki á jörð,
rfldð, sem eilíft skal standa,
gefðu nýtt líf, meira ljós, þinni hjörð,
leið oss í heilögum anda.
Helga vom vifja að vinna þér,
vitna um þig, meðan dagur er.
Elsku amma mín, ég vil kveðja
þig með nokkrum orðum. Ég finn
til þakklætis og gleði yfir því að
hafa átt þess kost að eiga þig að. Þú
varst ekki bara amma mín, heldur
einnig besti vinur minn. Heimili
þitt endurspeglaði þann kærleik og
þá gleði sem einkenndi þig alla tíð.
Þú varst athvarf mitt og skjól. Þú
hafðir ávallt tíma til að taka á móti
mér, tilbúin að gefa mér hlutdeild í
daglegu lífi þínu. Þú kenndir mér
að treysta og trúa á sjálfa mig, vera
stolt yfir því sem ég var og er. Ég
var ekki gömul þegar ég laumaðist
inn til þín á daginn til að hlusta á
útvarpssögurnar með þér, njóta
samræðna við þig og lifa mig inn í
lifandi frásagnarheim þinn. Sá
mannauður er þú bjóst yfir hefur
fylgt mér í gegnum lífið eins og
verndarhendi og verið styrkur
minn.
Elsku amma, það eru svo ótal
margar fallegar minningar sem ég
á um þig sem koma upp í hugann
og vekja hjá mér gleði og næra líf
mitt. Ég veit að afi hefur tekið á
móti þér og þú ert með honum
núna, manninum sem þú elskaðir
og virtir. Ég veit að við eigum eft-
ir að sjást síðar og á meðan þakka
ég þér fyrir að hafa verið sú sem
þú varst. Guð geymi þig, elsku
amma.
Þín,
Aðalheiður.
Elsku amma. Þú varst stór hluti
af mínu lífi, þú og Sandbrekka. Ég
sit hér og reyni að finna út hvað ég
á að skrifa og ég hugsa um minn-
ingarnar og brosi, já, ég brosi, því
allar minningarnar um þig eru hlát-
ur og gleði þar sem fjölskyldan var
saman komin inni í Sandbrekku,
annaðhvort við spil eða bara sat
saman og þá var kátt í Sandbrekku
sem var alltaf. Mér hlýnar um
hjartaræturnar þegar ég hugsa um
þann tíma.
Ég þakka þér, elsku amma, fyrir
allar stundirnar sem vora ómetan-
legar bæði fyrir mig og börnin mín.
Þú varst alltaf svo ung í anda og ég
mun alltaf minnast þín sem hjarta-
hlýrrar manneskju.
Guð veri með þér.
Arnleif Axelsdóttir.
JÖRGEN KJERÚLF
SIGMARSSON
+ Jörgen Kjerúlf
Sigmarsson var
fæddur 29. mars
1913 í Krossavík í
Vopnafirði. Hann
lést 18. mars síðast-
liðinn í Sundabúð í
Vopnafirði. For-
eldrar hans voru
hjónin Sigríður
Grímsdóttir frá
Hvammsgerði og
Sigmar Jörgensson
bóndi í Krossavík.
Systkini Jörgens
eru: Ingibjörg Mar-
grét, Bergþóra,
Bjöm og Gunnar Steindór.
Einnig ólst upp í Krossavík Sig-
mar Björnsson frændi hans.
Jörgen ólst upp í Krossavík og
lauk barnaskólanámi í Vopna-
firði. Hann stundaði nám við
Bændaskólann á Hvanneyri frá
1934 til 1935 og var auk þess
um tíma á Sámsstöðum í Fljóts-
hlíð hjá Klemens Kristjánssyni
og kynnti sér þar nýjungar í
landbúnaði og kornrækt.
Margs er að minnast frá þeim
tíma er við ólumst upp á Bökkum,
systkinahópurinn stóri. Okkur eru
minnisstæðir dagar svo sem þurrk-
dagar þegar mikið lá við að koma
heyi í hlöðu, þá varst þú í essinu
þínu, einnig smalamennska og rún-
ingur þar sem þið Bjöm bróðir
þinn stjórnuðuð af röggsemi. Við
munum eftir rauðmagaveiðinni á
vorin og ferðum út á fjörð að sækja
fisk í soðið. Þú varst bóndi að eðli
og upplagi, hafðir gaman af kindum
og varst fjárglöggur vel. Þú hafðir
mjög gaman af hestum og eignaðist
nokkra góða reiðhesta. Söngmaður
varst þú góður, þú hafðir yndi af
músík og frá blautu barnsbeini
munum við þig syngjandi öllum
stundum. Ogleymanlegt var að
hlusta á ykkur Karl mág þinn
syngja saman Glunta-söngva og
fleiri góða söngva. Þú söngst með
ýmsum kóram á Vopnafírði í gegn-
um árin og allt fram á efstu ár með
kirkjukór Vopnafjarðar þar sem þú
leiddir bassann af öryggi. Við mun-
um sögurnar sem þú sagðir okkur
frá Hvanneyri og Sámsstöðum,
ferðasöguna góðu er þú og félagi
þinn genguð langleiðina frá Sáms-
stöðum og heim og fleira áhugavert
sem á daga þína hafði drifið.
Elsku pabbi. Þú áttir því láni að
fagna að njóta góðrar heilsu og
halda óskertum andlegum kröftum
fram á síðasta dag. Oft var fjöl-
mennt í litlu íbúðinni í Sundabúð er
við systkinin duttum þar inn úr
dyranum með börn og barnabörn
er öll áttu með þér góðar stundir.
Við áttum góða æsku og hlutum
gott veganesti að heiman. Við
minnumst þín með þökk og virð-
ingu.
Börnin.
Hinn 18. mars síðastliðinn feng-
um við þær fréttir að Jörgen afi
okkar væri látinn. Orð fá ekki lýst
viðbrögðum okkar því þrátt fyrir
háan aldur átti enginn von á þessu.
Samt vora þetta trúlega þau enda-
lok sem hann vildi því afi hefði átt
erfitt með að sætta sig við að vera
upp á aðra kominn.
Minningar okkar um afa eru eins
margar og við eram mörg og
spanna mislangan tíma. Fyrir okk-
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Jörgen var kvæntur
Hi-afnhildi Helga-
dóttur frá Þor-
brandsstöðum, f. 25.
júní 1917, d. 23. júní
1991. Börn þeirra
eru: Stúlka, f. 1940
er lést á fyrsta ald-
ursári, Laufey, f.
1942, Sverrir, f.
1943, Sigmar, f.
1945, Helgi, f. 1947,
Flosi, f. 1951, Hjalti,
f. 1951, og Jónína
Sigríður, f. 1956.
Barnaböm em 19 og
bamabamaböm 19.
Jörgen og Hrafnhildur hófu bú-
skap í Krossavík 1940 en 1945
fluttust þau að Hellisfjörubökk-
um í Vopnafirði þar sem þau
bjuggu allt til ársins 1972 er
þau bmgðu búi og fluttust í
Vopnafjarðarkaupstað þar sem
þau bjuggu til dauðadags.
Utför Jörgens fer fram frá
Vopnaíjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14. Jarð-
sett verður á Hofi.
ur sem búum í Reykjavík era minn-
ingarnar aðallega tengdar sumrun-
um þegar við komum á Vopnafjörð
þar sem afi fór helst ekki frá
Vopnafirði og alls ekki í flugvél. Öll
munum við eftir honum á Bökkum
þar sem sum okkar dvöldu sumar-
langt í sveit. Hann var duglegur við
að láta okkur taka þátt í bústörfun-
um, sækja beljur og kenna okkur
að rýja sem og að segja okkur frá
ættaróðalinu Krossavík og frægð-
arsögur af sjálfum sér þegar hann
var ungur.
Þegar afi og amma hættu bú-
skap á Bökkum fluttu þau á Tanga,
fyrst í Ás og síðar á Garð þar sem
rekið var sjúkraheimili. Og frá
Garði eigum við öll góðar minning-
ar. Fyrir okkur var Garður ævin-
týraheimur. í hitakompunni vora
kettirnir, í kjallaranum mýsnar og
í sjúkrastofunum heill heimur af
tækjum og tólum. Uppi var her-
bergið hans afa og fyrir framan
það var vaskur þar sem hann þvoði
tóbaksklútana sína. Þetta herbergi
þótti okkur mjög spennandi, að fá
að sitja þar með honum, hlusta á
sögurnar, taka í nefið og skoða
myndir.
I okkar augum var afi töffari,
með silfurlitt hár, stæltur og bar
sig vel. Hann hélt sérstaklega upp
á derhúfu sem á stóð „Til í allt“.
Hann gat verið skemmtilega nei-
kvæður og höfðum við lúmskt gam-
an af ákveðnum skoðunum hans á
mönnum og málefnum. Sérstaklega
er okkur minnisstætt þegar hann
var að veita hjónabandsráðgjöf
kvöldstund eina á Bökkum, stolt
hans yfir austurlandsmeti í spjót-
kasti, ferðir á búgarðinn og
kennslustundir í tvíræðum kveð-
skap.
Síðustu æviárin bjuggu afi og
amma í Sundabúð og afi einn eftir
að amma dó. Það hefur verið fastur
punktur að hitta afa með fjölskyld-
um okkar á Vopnafirði og verður
skrýtið að koma austur án þess að
koma við í Sundabúð.
Elsku afi. Við og fjölskyldur okk-
ar þökkum þér fyrir allar góðu
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
1blómaverkstæði I
IJPINNA^I
Skólavörðustíg 12,
á horui Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
stundirnar sem við áttum með þér.
Blessuð sé minning þin.
Ingibjörg, Jörgen, Anna Dóra,
Sigfríður Birna og Hrafnhildur.
Elsku afi. Ég man hvað það var
alltaf gaman þegar ég kom til
Vopnafjarðar og hitti þig. Við lás-
um saman kvæði og þú sagðir mér
sögur. Nú ertu farinn frá okkur á
jörðinni, en ég veit að þú fylgist
alltaf með mér. Ég sakna þín mikið,
en ég veit að þér líður vel.
Þín
Gunnhildur.
Nú ertu horfinn á braut, elsku
afi. Sú sorgarfrétt kom okkur svo á
óvart þar sem þú varst þrátt fyrir
nokkuð háan aldur ávallt svo
hraustur og frískur og reisn þín
hélst alveg fram á síðasta dag.
Það var okkur ómetanlegt að fá
að alast upp undir verndarvæng
ykkar ömmu þar sem þið létuð ykk-
ur alltaf svo annt um það hvemig
okkur famaðist.
Nú sitjum við hér og rifjum upp
allar þær ánægjustundir sem við
áttum saman í gegnum tíðina og
það fyrsta sem kemur upp í hugann
er þær stundir sem við áttum með
þér austur á Bökkum. Þangað feng-
um við að koma til þín og umgang-
ast þig í því umhverfi sem var svo
stór hluti af þér. Þarna kenndir þú
okkur að umgangast dýrin og land-~
ið og bárum við mikla virðingu fyrir .
þér og þeirri þekkingu sem þú
hafðir á öllu. Ógleymanlegar voru
þær ferðir sem þú fórst með okkur
í jeppanum eða aftan á dráttarvél-
inni.
Þú hafðir mikið yndi af söng og
allri tónlist auk þess að vera sjálfur
mikill söngmaður. Þess nutum við
strax á unga aldri þar sem þú varst
ávallt að kenna okkur ljóð og lög.
Og aldrei gleymast vorkvöldin á
Bökkum þegar við börnin sátum úti
í kvöldkyrrðinni þegar sólin var að
setjast og söngur þinn glumdi út
um eldhúsgluggann. Það var svo
greinilegt að þama leið þér best.
Þér þótti vænt um það að við
skyldum halda áfram að syngja
þegar við uxum úr grasi og varst
óspar á góð ráð en sagðir okkur
líka alltaf þitt álit umbúðalaust.
Á seinni áram voram við alltaf
velkomin í heimsókn til þín í Sunda-
búð, enda varst þú höfðingi heim að
sækja og alltaf fljótur að tína til
góðgerðir handa okkur.
Elsku afi, söknuðurinn er sár en
minningarnar lifa og munu þær ylja
okkur um ókomna tíð.
Guð blessi þig.
í dagsins önnum dreymdi mig 1
j)inn djúpa frið, og svo varð nótt.
Ég sagði í hljóði: Sofðu rótt,
þeim svefni enginn rænir þig.
(Steinn Steinarr.)
Borghildur, Hrafnhildur
og Jörgen.
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útferarstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlið 35 ♦ Sími 581 33Q0
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/