Morgunblaðið - 01.04.1999, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 1. APRÍL 1999 53*
sl engu að síður hollt að minnast þess
* að við getum ekki tekið alla hluti sem
sjálfsagða. Sagan hans Soffa hefur
kennt mér það.
Eg votta þeim Huldu, Magnúsi,
Rristínu, Sóleyju og Bryndísi, mök-
um þeirra og börnum, mína dýpstu
samúð við fráfall Soffaníasar Cecils-
sonar. Blessuð sé minning hans.
Hjöi’tur Gíslason.
IMiðvikudaginn 24. mars sl. bai-st
mér andlátsfregn Soffa móðurbróður
míns. Hann hafði barist við illvígan
sjúkdóm í nokkur misseri og farinn
að ki-öftum fékk hann hvíldina. Soff-
anías var þriðji í röð þeirra fimm
systkina frá Búðum í Eyi’ai-sveit,
eina systirin elst, en þeir bræður
voru fjórir. Af þeim lést Guðbjartur
1994 og nú hefm’ skarðið stækkað í
systkinahópinn. Faðir þeitra systk-
ina drukknaði veturinn 1933, en
IKristín móðh’ þeirra bjó áfram með
börnum sínum á Búðum undir
Kh’kjufellinu til 1945, er þau fluttu í
Grundarfjarðarþorp, sem þá átti sína
bemskudaga.
Soffi var aðeins 8 ára er faðir hans
drukknaði, en hann og Bæring bróðir
hans fóru fljótlega að bjarga sér til
sjós og eignuðust trillubát sem þeir
reru til fiskjar frá unglingsaldri. Soffi
var skipstjórinn þótt hann væri yngri
en Bæi, vélgæslumaðurinn. Þannig
mörkuðu þeir snemma lífesporið sem
|i síðar varð. Kristín móðir mín elst úr
" systkinahópnum, flutti í Hólminn
1942. Þeir bræðui’ hennar komu
alltaf í heimsókn ef þeir áttu leið.
Soffi var lífsglaður maður og góður
frændi. Alltaf kom hann með gleði og
góðan anda. Fullur bjartsýni hóf
hann snemma útgerð og nýjan
Grundfh’ðing lét hann byggja í Ála-
borg í Danmörku 1955-’56 og sigldi
honum sjálfur til íslands síðla vetrar
1956. Fyrirtækið óx síðan hröðum
skrefum og bátum fjölgaði. Margai’
™ utanferðimar þurfti Soffanías að fara
á þessum árum fyrir fyrirtækið.
Hann gleymdi ekki unga frændfólk-
inu í þessum utanferðum sínum og
kom ávallt færandi hendi við heim-
komu. Flest gekk honum í haginn
með fyrirtækið og þeh’ bræður unnu
allir saman að þessu um áratuga
skeið. Það væri gæfulegt fyrir sjóði
| hins opinbera ef allir hefðu talið fram
tekjur sínar af þeirri samviskusemi
. -] sem Soffi gerði og tekið því sem góðu
W að vera skattakóngur ár eftir ár í
sínu byggðarlagi.
I einkalífi var Soffi einnig gæfu-
maður, Hulda eiginkona hans studdi
hann dyggilega við öll störf og nú
hafa böm þeirra tekið við rekstrin-
um.
Við hjón og börn vottum eiginkonu
hans og börnum djúpa samúð okkar
við andlát hans.
Soffi var eljumaður, dugnaðarfork-
Iur, útsjónarsamur útgerðarmaður,
góður Grundfirðingur og heimilisfað-
h’ af guðs náð. Hann var góður
frændi, hollur í ráðleggingum og
hjartahlýr.
Undirritaður minnist hans með
virðinu og söknuði.
Blessuð sé minning hans.
Gylfi Haraldsson.
Aldraður féll að foldu
Ifjörvindar sókn binda
Þekkja má þjóðleg verkin
þessleg að margir blessa.
Dugnaó og dáð magna
daglegt líf mannvit hagar.
Skuggar skjótast um glugga
skerðist framtak og gerðir.
Lund þin var ljós á fundum
lagvirk og ei til baga.
Beinskeytt þá best var leitað,
bjargfóst en varla löstur.
Vakandi verksummerkin
vísa þér leið og hýsa.
Kjarkmikill kom í verkin
kjörviður Breiðafjarðar.
Sumar er gott gumum
gefst hér ei lengri frestur.
Seglbúinn knörr nú siglir
sævindar við þig lyndi,
öldu þig faðmi faldai’,
fast þó að stundum gjósti.
Öndvert nes andar köldu,
alvaldur bíður fundar.
Þökk fyrir samfylgdina.
Ingólfúr Þórarinsson.
KRISTÍN SIG URBJÖRG
JÓHANNSDÓTTIR
+ Kristín Sigur-
björg Jóhanns-
dóttir fæddist á
gamla Hóli á
Hauganesi við Eyja-
fjörð 14. maí 1916.
Hún lést á Dalbæ,
dvalarheimili aldr-
aðra á Dalvík, 21.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jónína Sigurð-
ardóttir húsmóðir,
d. 10.2. 1918, og Jó-
hann Sigurður Jóns-
son sjómaður, d.
30.10. 1955. Kristín
var yngst sex alsystra. Hinar
voru: Sigríður Jóna, d. 22.4.
1982, Gunnfríður, d. 22.11.
1980, Sigurpálina, d. 11.5. 1988,
Pollý, d. 6.1. 1967, og María,
sem lést ung úr berklum ásamt
eiginmanni sfnum og einkasyni.
Hálfsystir Kristínar, samfeðra,
er Þórunn, sem enn er á lífi.
Hinn 25. apríl 1935 giftist
Kristín Sveinbirni Jóhannssyni,
f. 12.4. 1914 á Hillum á Ár-
skógsströnd. Þau fluttu í
Steinnes á Hauganesi
og hófu búskap sinn
ásamt Jóhanni föður
Sveinbjörns og Þor-
gerði konu hans.
Börn Kristínar og
Sveinbjörns eru: 1)
Þorgerður, f. 20.7.
1937, ræstitæknir,
búsett á Dalvík, gift,
Hjörleifi Jóhanns-
syni, þau eiga sjö
börn og 13 barna-
börn. 2) Hanna Björg,
f. 24.8. 1940, ræsti-
tæknir, búsett í
Keflavík, gift Hall-
dóri Þórðarsyni, þau eiga þrjú
börn, eitt barnabarn og þrjú fóst-
urbarnabörn. 3) Birgir, f. 6.4.
1945, kennari á Akureyri, kvænt-
ur Rósbjörgu Jónasdóttur, þau
eiga þrjú börn og eitt barnabarn.
4) Gunnþór, f. 8.2. 1948; skip-
stjóri í Namibíu, giftur Asgerði
Harðardóttur, þau eiga þrjú börn
og fimm barnabörn. 5) Jónina, f.
4.7. 1959, kennari á Akureyri,
gift Óskari Péturssyni, þau eiga
þijú börn.
Það var yndislegur vetrarmorg-
unn hinn 21. mars sl., sól, stillur og
frost. Á slíkum dögum gleymist hinn
langi og strangi vetur sem ríkt hefui’
frá því snemma í haust og ekkert
farai’snið er á. Fegurðin var óendan-
leg, fjöllin og láglendið runnu saman
í eina hvíta breiðu og himinn og haf
urðu óljós. Þögnin svo þykk, fáir á
ferli.
Þennan morgun kvaddi amma
Kristín og ég var glöð þrátt fyrir allt,
glöð yfir því að amma skyldi nú hafa
fengið frelsi frá hinum ytri heimi.
Hún sem hafði ekki verið sjálfri sér
lík svo lengi, veik og lítið sjálfbjarga,
ósátt við það ástand sem var viðvar-
andi. Mér varð hugsaði til æskuái’-
anna þegai’ við frændsystkinin
dvöldum sumarpart á Hauganesi hjá
ömmu og afa og myndskeiðin runnu
framhjá hvert af öðru. I minningunni
finnst mér að sumardvalirnar hafi
varað allt sumarið, alltaf sól og blíða,
ég minnist þess ekki að það hafi
nokkurn tíma verið leiðinlegt veður.
Það var ósjaldan sem amma var búin
að standa með mér á kvöldin við eld-
húsvaskinn og skrúbba á mér hend-
urnar. Það var sama hvað hún
burstaði fast, drullan og sólbrúnkan
rann út í eitt, við vorum örugglega
skítug upp fyrh’ haus alla daga enda
nóg að sýsla. Og kvöldin voru há-
punktui-inn á góðum degi, ég skott-
aðist á kvöldin frammi hjá ömmu og
afa, hlustaði með þeim á kvöldsög-
una, fékk mér bita og lagðist að lok-
um örþreytt undir drifhvíta
dúnsængina og hlustaði á tifið í
gömlu klukkunni á veggnum.
Á Hauganesi var alltaf nóg að
gera, þar ríkti slíkt frjálsræði í heil-
brigðu umhverfi að ég hef ekki leitt
hugann að því fyrr en nú hve merki-
leg lífsreynsla það er að hafa fengið
að kynnast slíku samfélagi. Samfé-
lagi sem nú á undir högg að sækja á
Islandi.
Frjálsræðið var síður en svo í nei-
kvæðum skilningi, það var vel haldið
utan um alla hluti, jD.m.t. okkur börn-
in. Amma vai- einstaklega geðgóð
manneskja sem fylgdi okkui- eftir af
natni og áhuga. Hún þreyttist aldrei
á því að sjóða fyrir okkur bobbing-
ana sem við ferjuðum neðan úr fjöru
og stungum síðan úr með saumnál-
unum hennar, einstöku skel rataði
líka heim í hús og sitthvað flefra úr
fjörunni. Við vorum líka búin að tína
eina og eina fífu úr mýrinni, versla
grimmt út um kjallaragluggann og
sniglast í skúrnum hjá afa. Klappirn-
ar utan við Steinnes heilluðu okkur
ekki síður en foreldra okkar fyiTum,
þar var heill ævintýraheimur, bú af
ýmsum stærðum og gerðum og allt
það sem barnshugurinn girntist,
meira að segja bifreið til eigin nota.
Púddurnar voru kapítuli út af fyrir
sig og gömlu fjárhúsin - allt ber að
sama brunni, þetta var paradís fyrir
okkur krakkana og yfirlætið var ein-
stakt.
í kjallaranum hjá ömmu og afa bjó
Einar gamli, bróðir afa, ég man vel
eftir Einai’i, hann var hæglátur og
leyfði okkur stundum að glugga í
bækur og blöð sem hann átti inni hjá
sér. Hann var ekki sá eini sem eyddi
ævikvöldinu hjá ömmu og afa því um
tíma bjuggu þar einnig Þorgerður og
Jóhann tengdaforeldrar ömmu og
Jóhann faðir ömmu og Malín seinni
kona hans en það var löngu fyrir
mína tíð.
Gæska og virðing fyrir öðrum
einkenndu ömmu og því ekki að
undra að hún tæki aðra upp á sína
arma, e.t.v. minnug þess hve gott
uppfóstur hún fékk á Selá eftir móð-
urmissinn. Afi hefur orðað það
þannig að „sparisjóðsbókin hennar
lak“ og vísaði þá til þess hve hún
fann til með þeim sem minna máttu
sín. Amma var líka einstaklega
nægjusöm, og þau bæði, fyrir sína
hönd en hafði til að bera víðsýni og
metnað fyrir barnanna hönd og vildi
að allir lærðu eitthvað sem að gagni
kæmi.
Amma og afi eignuðust aldrei bíl.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað. Þá
er enn fremur unnt að senda
greinarnar í símbréfi (569 1115)
og í tölvupósti (minning@mbl.-
is) — vinsamlegast sendið grein-
ina inni í bréfinu, ekki sem við-
hengi.
Auðveldust er móttaka svokall-
aðra ASCII skráa sem í daglegu
tali eru nefndar DOS-texta-
skrár. Þá eru ritvinnslukerfin
Word og WordPerfect einnig
nokkuð auðveld úrvinnslu.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein uppistöðugi’ein af
hæfilegri lengd, en aðrar grein-
ar um sama einstakling tak-
markast við eina örk, A-4, miðað
við meðallínubil og hæfilega
línulengd, - eða 2.200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu). Til-
vitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi.
Greinarhöfundar eru beðnir að
hafa skírnai’nöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Kristín missti móður sína
þegar hún var á þriðja ári og
var þá heiinilið leyst upp og
systurnar fóru hver í sfna átt-
ina. Kristín var fyrst. í fóstri um
nokkurra mánaða skeið hjá Jó-
hanni Franklín Jónassyni og
Maríu Guðrúnu Davíðsdóttur,
þá á Árskógssandi, en seinna
bjuggu þau í Hrísey. Fljótlega
var hún tekin í fóstur af Björgu
Arngrímsdóttur og Jóhanni
Sigurðssyni á Selá. Sjálf áttu
þau fjögur börn: Arnþór, Ant-
on, Angantý, jafnaldra Kristín-
ar, og Nönnu, sem öll eru látin.
Á Selá átti Kristín sín bernsku-
og unglingsár og leið þar vel.
Hún vann þar almenn heimilis-
störf, auk þess að sinna heyskap
á Selá og víðar, m.a. frammi í
Þorvaldsdal. Eftir að hún stofn-
aði sjálf til fjölskyldu, sinnti hún
barnauppeldi og heimilisstörf-
uin og gekk auk þess í ýmsa
vinnu við sjávarsíðuna, s.s. línu-
vinnu, fiskmat, að vaska fisk,
sfldarsöltun o.fl. Kristín starf-
aði með Kvenfélaginu Hvöt til
margra ára og var m.a. gjald-
keri félagsins í 16 ár. Kristín
bjó í Steinnesi þar til hún flutt-
ist á Dalbæ 23. janúar 1993
vegna heilsubrests.
Kristín var jarðsungin frá
Stærri-Árskógskirkju 31. mars.
Mér fannst það alltaf mjög sér-
kennilegt og einkennilegt að þau
gætu verið bíllaus. En rútan gekk
til Akureyrar og svo man ég eftir
að þau fengu stundum far með okk-
ur.
Steinnes er lítið hús við Eyjafjörð
því aðeins nokkrir metrai’ eru í sjó-
inn og fjörðurinn blasfr við. Eflaust
hefur oft verið hryssingslegt að líta
sjóinn svo nálægt litlu húsi en hlýjan
og væntumþykjan sem bjó þar inni
hafa verið sterkari, því aldrei minn-
ist ég þess að hafa fundið fyrir ótta,
þrátt fyrir þessa nálægð enda sjór-
inn eðlilegur hluti lífsins og virðing
borin fyrir honum eins og öðru í
þessu lífi.
Nú hefur fjölskyldan eignast húsið
og þar ætlum við að halda áfram að
koma saman og viðhalda því góða og
skemmtilega sem Steinnes og
Hauganes hafa gefið okkur. Amma
hafði til að bera einstaklega góða og
fallega lund sem naut sín vel í sam-
neyti við okkur krakkana, þá lund
reynum við að varðveita og færa
börnum okkar með Steinnesi.
Mér finnst við hæfi að kveðja
ömmu með versi úr Passíusálmum
Hallgríms Péturssonar:
Gegnum Jesú helgast hjarta
í himininn upp eg líta mi
Guðs míns ástar birtu bjarta
bæði fæ eg að reyna og sjá.
Hryggðarmyrkrið sorgar svarta
sálu minni hverfur þá.
Blessuð sé minning ömmu minnar.
Hernu'na Gunnþórsdóttir.
Við áttum hér saman allmörg ár
óg af þeim geislamir skína..
Nú falla að lokum fáein tár
á fallegu kistuna þína.
Kæra Stína, með þessum línum _
langar mig til að kveðja þig. Nú ert
þú komin á nýjan stað þar sem þér
líður vel.
Ilafðu þökk fyrir allt og allt.
Kæri Sveinbjörn, ég sendi þér og
fjölskyldunni allri samúðarkveðjur.
Kristín S. Jóhannsdóttir frá Hóli.
Elsku amma mín er dáin. Ég veit
að núna líður þér vel, amma, og að
þetta var það sem þú þráðfr en samt
er ofboðslega sárt að vera búinn að
missa þig. Eg var búinn að ákveða að
koma í sumar í heimsókn til ykkar
ömmu og afa með frumburð minn,
Hönnu Björgu, sem fæddist í janúar
síðastliðnum en ég get þó huggað
mig við að þú fékkst að sjá mynd af f -
henni hjá Ásu.
Sumrin þrjú sem ég fékk að dvelja
hjá ykkur í Steinnesi og róa með afa
á trillunni Jóhanni í Eyjafirðinum
voru bestu sumur sem ég man eftir
úr æsku. Alltaf vaknaðir þú með
okkur eldsnemma á morgnana og
smurðir nestið okkar afa og bjóst til
hafragrautinn þinn góða áður en við
fórum á sjóinn. Og alltaf var hægt að
stóla á að sunnudagssteikin var til-
búin í hádeginu og pönnukökur eða
annað góðgæti með kaffinu síðdegis. _
Svo varstu dugleg að fara með okkur^
barnabörnin í berjamó.
Alltaf þótti mér það skrítið að þið
áttuð aldrei bíl hvað þá að þið hefðuð
bílpróf og mér fannst gaman að
segja félögunum heima frá því en
enginn trúði mér, allfr fullorðnir áttu
að vera með bílpróf.
Elsku afi, mikill er missir þinn en
ömmu líður núna vel og er komin á
góðan stað. Megi Guð gefa þér styrk
til að takast á við missinn sem ég
veit að er mikill.
Sveinbjöm Halldórsson
og fjölskylda.
Markmið Útfararstofu (slands er að veita trausta og persónulega þjónustu.
Aðstandendur geta leitað útfararstjóra hvenær sólarhrings sem er. Útfarar-
stofa Islands er aðstandendum innan handar um alla þá þætti, er hafa ber í
huga er dauðsfall ber að. Útfararstjórar Útfararstofu íslands búa yfk mikilli
reynslu og hafa starfað við útfararþjónustu um árabil.
Útfararstofa íslands sér um:
Útfararstjóri tekur að sér umsjón útfarar í samráði við
prest og aðstandendur,
Flytja hinn látna af dánarstað í líkhús.
Aðstoða við val á kistu og líkklæðum.
Undirbúa lík hins látna í kistu og snyrta ef
með þarf.
Útfararstofa ísiands útvegar:
Prest.
Dánarvottorð.
Stað og stund fyrir kistulagningu og útför.
Legstað í kirkjugarði.
Organista, sönghópa, einsöngvara, einleikara
og/eða annað listafólk.
Kistuskreytingu og fána.
Blóm og kransa.
Sálmaskrá og aðstoðar við val á sálmum.
Líkbrennsluheimild.
Duftker ef likbrennsla á sér stað.
Sal fyrir erfidrykkju.
Kross og skilti á leiði.
Legstein.
Flutning á kistu út á land eða utan af landi.
Flutning á kistu til landsins og frá landinu.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri

Sverrir Olsen,
útfararstjóri
Útfararstofa íslands - Suðurhlíð 35-105 Reykjavík.
Sími 581 3300 - allan sólarhringinn.