Morgunblaðið - 08.04.1999, Blaðsíða 58

58 FIMMTUDAGUR 8. APRÍL 1999
MINNINGAR
MORGUNB LAÐIÐ
+
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúö, hlýhug og vináttu viö andlát og útför
föður okkar, tengdafööur, afa og langafa,
BJÖRGVINS JÖRGENSSONAR
kennara.
Ingibjörg Björgvinsdóttir, Steindór Haraldsson,
Böðvar Björgvinsson, Ástríður Andresdóttir,
Margrét Björgvinsdóttir, Sigurvin Jóhannesson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför
ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa, þróður og tengdasonar,
HÖSKULDAR EGILSSONAR,
Gljúfraborg,
Breiðdal.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild 11E á
Landspítalanum fyrir einstaka umönnun.
Soffía Rögnvaldsdóttir,
Stefán R. B. Höskuldsson, Hjördís A. Aradóttir,
Arnleif Steinunn Höskuldsdóttir, Jónas Bjarki Björnsson,
Rögnvaldur Þ. Höskuldsson, Ásrún S. Steindórsdóttir,
Þórhildur Höskuldsdóttir,
Ragnheiður Arna Höskuldsdóttir, Ævar Orri Eðvaldsson,
barnabörn, systkini og tengdamóðir.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu
við andlát og útför eiginkonu minnar, móður,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
JÓNÍNU VIGFÚSDÓTTUR,
dvalarheimilinu Dalbæ,
Dalvík.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólkinu á
Dalbæ.
Sævaldur Sigurðsson,
börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
ÁSTA
GARÐARSDÓTTIR
+ Ásta Garðars-
dóttir fæddist í
V estmannaeyj um
12. maí 1965. Hún
lést á Landspítalan-
um 27. mars síðast-
liðinn og fór útför
hennar fram frá
Landakirkju 3. aprfl.
Mér _er erfítt að
kveðja Ástu, mágkonu
mína. Hún varð stór
hluti af lífí mínu þegar
ég, seytján ára gömul,
kom inn á heimilið á
Ulugagötu 10 í Vestmannaeyjum. Þá
var Ásta aðeins tíu ára gömul og
yngst átta systkina. Fjölskyldan var
stór og samhent og ég fann mig þar
velkomna.
Þannig var heimili tengdaforeldra
minna og í kjallaranum bjuggum við
Daði, bróðir Ástu, okkar fyrstu bú-
skaparár. Þar naut ég, byrjandinn,
tilsagnar góðrar tengdamóður í hús-
haldi.
Áiin liðu og ég fylgdist með Ástu
verða að fullvaxta konu. Hún var
prýdd frábærum mannkostum, þolin-
mæði og langlundargeð vora henni í
blóð borin. Hún var frábær móðir og
eiginkona. Þess nutu börn hennar og
Kalla, þau Björn Ivar og Berglind.
Ásta stóð eins og klettur við hlið
Kalla í erfiðu læknanámi. Mér er
ógleymanleg sú stund þegar þau
giftu sig hinn tólfta febrúar er leið.
Þennan dag var hún svo falleg. Það
var ekki að sjá að hér héldi helsjúk
kona upp á sinn heiðursdag. Þó
hafði hörð barátta við krabbamein
staðið yfír í tæp tvö ár.
Mér fmnst eftirfarandi ljóðlínur
vera eins og úr mínu hjarta talaðar
þegar ég hugsa til Ástu, elskulegrar
mágkonu minnar.
Pú áttir líf, áttir augnablik,
þú áttir kjark, þú sýndir aldrei hik.
Pú áttir styrk, þú hafðir hreina sál,
þú áttir ljós, þú áttir barnsins mái.
Þinn tími leið, þú kvaddir lífið skjótt,
það komu él, það dimmdi eina nótt,
þú barðist vel, þú lagðir lífi lið,
þú loksins fannst hjá Guði einum frið.
Magnea.
Elsku Ásta. Af
hverju þú? Við spyrjum
en fáum engin svör. Við
skiljum ekki af hverju
ungri konu í blóma lífs-
ins er kippt í burtu frá
okkur, yndislegri konu
sem á tvö elskuleg börn
og góðan eiginmann að
hugsa um.
Ásta mín, þú stóðst
þig svo vel í gegnum
þín veikindi, í þessi tæp
tvö ár sem þú barðist
við þennan illvíga sjúk-
dóm varst þú svo sterk
og dugleg.
Alltaf þegar við komum til þín eða
hittumst á annan hátt sáum við þig
alltaf brosandi. Þú varst alveg ótrú-
leg, kvartaðir aldrei nokkurn tímann.
Við munum minnast þín á sér-
stakan hátt, þú varst svo yfirveguð,
róleg og góð manneskja. Álltaf hafð-
ir þú tíma fyrir systkinabörnin þín,
þú varst alveg sérstaklega barngóð,
enda sjá þau nú á bak hjartkærri
frænku.
Þín heitasta ósk nú undir lokin
var sú að fá að ferma son ykkar,
hann Björn ívar. En sú ferming átti
að fara fram núna í aprfl. En af
hverju? Af hverju fékkstu það ekki?
Maður skilur þetta ekki, þín hlýtur
að hafa beðið eitthvert svo mjög
mikilvægt hlutverk hjá Guði.
En við sem eftir stöndum lofum
þér því að hjálpa Kalla að _gera
fermingardaginn hans Björn Ivars
eins góðan og eftirminnilegan og við
getum.
Svo á litla prinsessan ykkar Kalla
að byrja í skóla núna í haust, hún
Berglind sem er svo dugleg að
skrifa og teikna.
En þér var víst ekki ætlað að fá að
fylgjast með henni eða leiða hana sín
fyrstu skref í skólann. En við vitum að
þú fylgist með þeim sem þú elskaðir
mest, en bara annars staðar frá.
Elsku Kalli, hvaða nógu sterk
huggunarorð getum við sagt við þig,
sem misstir móður þína ungur? Svo
þurftir þú að sjá á eftir ástkærum
móðurforeldrum sem þú ólst upp hjá
og nú elskulegri eiginkonu.
En við biðjum Guð almáttugan að
vaka yfír Kalla, Birni ívari og Berg-
lindi og veita þeim styrk í þessari
þungu.sorg.
+
Þökkum innilega samúöarkveðjur og hlýhug
viö andlát og útför ástkærs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
SIGURÐAR KRISTINS ÁRMANNSSONAR
endurskoðanda,
Goðheimum 17,
Reykjavík.
Sigrún Guðmundsdóttir,
Ármann Sigurðsson, Margrét Guðmundsdóttir,
Anna Sigurðardóttir, Guðmundur Björnsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Lokað
Lokað fimmtudaginn 8. apríl frá kl. 13 vegna útfarar INGIBJARGAR
JÓNSDÓTTUR, kaupkonu. Tösku- og hanskabúðin,
Skólavörðustíg 7.
Lokað
Lokað verður fimmtudaqinn 8. apríl frá hádegi vegna jarðarfarar
INGIBJARGAR JÓNSDOTTUR.
Fyrirtækjasalan Suðurveri.
Mig langar að kveðja frænku
mína, Ástu Garðarsdóttur, með
nokkrum orðum. Þegar ég frétti það
laugardaginn 27 mars sl. að hún
væri dáin fylltist ég miklum söknuði,
en jafnframt ró, því ég vissi það að
hún væri laus við allar þjáningar
núna og fengi hvfld eftir erfíð veik-
indi.
Fyrst þegar mamma sagði mér
frá veikindum hennar átti ég erfítt
með að trúa því, að svona ung og
lífsglöð kona myndi lenda í þessum
erfíðu veikindum. En það er ekki
spurt um aldur í slíkum tilvikum.
Minningarnar um Ástu mun ég
ávallt geyma í hjarta rnínu.
Eg man þegar Ásta, Kalli og
Björn Ivar bjuggu í Reykjavík og
Kalli var þá í læknisfræðinni. Þá
voru ég, mamma, Ásta og Björn Iv-
ar alltaf að gera eitthvað saman. Við
fórum margar gönguferðir um bæ-
inn, svo sem í skrúðgöngur þegar
þær voru og fannst mér alltaf svo
gaman þegar ég vissi að Ásta og
Björn Ivar voru á leiðinni, þá var
ætlunin að gera eitthvað skemmti-
legt.
I minningasjóðnum eigum við,
fjölskyldan mín, dýrmætar peylur
sem samverustundirnar með Ástu
voru fyrr og síðar.
Og nú þegar söknuðurinn er svo
sár og skarðið sem Ásta skilur eftir
sig svo ógnarstórt eru minningarnar
sem ég á mikils virði.
Eg vil þakka fyrir samverustund-
irnar sem ég átti með Ástu frænku
minni. Hvíli hún í friði.
Elsku Kalli, Björn ívar, Berglind,
amma og afí, megi Guð styrkja ykk-
ur í þessari miklu sorg.
Hrafnhildur Ýr.
Fölnuð ertu fagra rósin mín
farin þangað heim, er ljósið skín
svo hreint og blítt var hjarta þitt og sál
þig hafði engin blettað synd né tál.
(G.Þ.)
Minningin um Ástu mun lifa í
hjörtum okkar um ókomna tíð. Megi
algóður Guð styrkja okkur öll í sorg-
inni.
Ragna, Sigmar, Garðar Örn
og Bylgja Dögg.
Þegar ég frétti að þú væri látin
streymdu fram minningarnar frá því
að við vorum saman í skóla.
Manstu þegar við saumuðum okk-
ur eins náttkjóla, sem reyndust síð-
an alltof þröngir til að komast í þá?
Manstu þegar við fórum saman í
starfskynningu á hárgreiðslu- stofu í
Reykjavík og komum þaðan út með
ljósrautt hár? Svo kenndir þú mér
að blístra í strætó á leið niður
Laugaveginn og þegar mér tókst
það svo loksins hrukku allir við í
strætó. Manstu þegar við æfðum
okkur að syngja fyrir bekkjakvöld
„Við erum tvær úr Tungunum" og
við fengum bræður þína til að segja
okkur hvað við værum frábærir
skemmtikraftar.
Ég gæti haldið svona lengi áfram,
en þar sem þín var óskað á æðri
stöðum er ég fegin að við fengum
tækifæri til að rifja þetta upp saman
síðasta sumar þegar við spjölluðum
um komandi árgangsmót.
Um síðir munum við aftur mætast
og þá munu gamlar sem nýjar óskir
aftur rætast. Með tregatárum ég
kveð þig nú. Megi guð geyma þig.
Að lokum vil ég votta öllum að-
standendum mína dýpstu samúð.
Unnur B. Sigmarsdóttir.
Með hvarma fulla af tárum og
hjartað þrungið söknuði og sorg
kveð ég ástkæra æskuvinkonu mína,
Ástu, sem látin er langt fyrir aldur
fram, tæplega 34 ára gömul.
Hve lífið er hverfult og miskunn-
arlaust. Hver er tilgangur lífsins? Af
hverju hún? eru spurningar sem
vakna á slíkri stundu. Ung kona í
blóma lífsins hrifin á brott frá ást-
kærum eiginmanni og tveimur ung-
um börnum. Maður fyllist vonleysi,
en við viljum trúa því að þér sé ætlað
eitthvert annað og meira hlutverk,
þeir deyja ungir sem guðirnir elska.
Ásta háði hetjulega baráttu við ill-
vígan sjúkdóm í tæp tvö ár. Hún
varð að lokum að láta í minni pok-
ann. Hve sterk, dugleg og ákveðin
hún var að bugast ekki var okkar
styrkur, við lutum höfði en hún var
eins og klettur.
Elsku Ásta, þetta lýsir þér best
hversu góða lund og festu þú hafðir
til að bera, skapgerð þín og trygg-
lyndi var með eindæmum.
Margar ánægjulegar minningar
leita á hugann um góðar stundir
sem við áttum saman. Ogleymanleg
eru aðfangadagskvöldin þegar við
hlupum á milli húsa til að deila gleði
okkar yfir jólagjöfunum sem við
höfðum fengið.
Sú stund sem við áttum tvær á
Sjúkrahúsi Reykjavíkur nú í mars
er mér einna dýrmætust. Við rifjuð-
um upp gamla tíma og töluðum um
börnin okkar. Hve vænt þér þótti
um litlu gullmolana þína og hversu
stolt þú varst af þeim.
Elsku Kalli, Björn Ivar, Berglind,
foreldrar, systkini og aðrir aðstand-
endur, missir ykkar er mikill. Hugur
minn er hjá ykkur á þessari miklu
sorgarstund. Fyrir hönd fjölskyldu
minnar votta ég ykkur mína dýpstu
samúð og óska ykkur guðs blessunar.
Elsku Ásta, minning þín mun lifa í
hjörtum okkar um ókomna tíð.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
Þín æskuvinkona
Hrefna Einarsdóttir.
Þó lífið sé oft þraut að kveðja
þá eru minningarnar eftir sem gleðja.
Elsku Ásta frænka. Okkur syst-
urnar langar til að kveðja þig með
nokkrum orðum. Okkur finnst eins
og við eigum aldrei eftir að sætta
okkur við að þú sért ekki hérna hjá
okkur lengur. En við munum eflaust
læra að lifa með söknuðinum og hlýj-
um við okkur á öllum yndislegu
minningunum um þig. En mikið eig-
um við eftir að sakna þín, elsku Ásta.
Þegar við vorum litlar passaðir
þú okkur oft og við munum hvað
okkur fannst alltaf gott að vera hjá
þér. Svo uxum við úr grasi ein af
annarri en héldum samt alltaf
áfram að koma í heimsókn og alltaf
tókstu á móti okkur með þínu fal-
lega brosi.
Við munum aldrei gleyma því
hversu glaðleg og yndislega góð þú
varst. I þessum miklu veikindum
þínum kvartaðir þú aldrei heldur
hélst ótrauð áfram og þegar það
komu slæmir dagar sagðir þú alltaf:
„Eg verð bara betri á morgun.“
En nú ertu farin yfír móðuna
miklu og eftir stöndum við með
söknuð og sorg í hjörtum okkar. Við
vitum að þér líður vel núna og veitir
það okkur mikla huggun. Þangað til
við hittumst á ný munum við geyma
minningarnar dýrmætu í hjörtum
okkar.
Hvíldu í friði, elsku frænka.
Eg lít í anda liðna tíð,
er leynt í hjarta geymi.
Sú ljúfa minning létt og hljótt,
hún læðist til mín dag og nótt,
svo aldrei, aldrei gleymi.
(Halla Eyjólfsdóttir.)
Elsku Kalli, Björn ívar, Berglind,
amma og afi, megi Guð vera með
ykkur og styrkja ykkur í sorginni.
Thelma, Rakel,
Andrea og Sandra.