Morgunblaðið - 22.05.1999, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 22. MAÍ 1999 53 V
KRISTJAN
VERNHARÐ UR
ODDGEIRSSON
+ Kristján Vern-
harður Odd-
geirsson fæddist 8.
nóvember 1915 að
Hlöðum á Grenivík.
Hann lést á Fjdrð-
ungssjúkrahúsinu á
Akureyri hinn 11.
maí síðastliðinn.
Faðir hans var Odd-
geir skipstjdri á
Grenivík, f. 23.10.
1880, d. 1971, Jd-
hannsson í Saurbrú-
argerði austan Eyja-
íjarðar, frá Stekkj-
ai’flötum í Skaga-
firði Gíslasonar; mdðir Oddgeirs
var Kristín Sigurðarddttir
Bjarnasonar frá Fellsseli í
Köldukinn. Mdðir Kristjáns
Vernharðs var Aðalheiður, f.
9.11. 1885, d. 1977.
Kristjánsddttir frá
Hrdarsstöðum í
Fnjdskadal Guð-
mundssonar (Reykja-
dalsætt úr Fnjdska-
dal). Kristján og Lís-
bet bjuggu að Vé-
geirsstöðum í
Fnjdskadal. Mdðir Að-
alheiðar var Lísbet
Bessaddttir frá Skdg-
um í Fi\jtískadal. Mdð-
ir Lísbetar var Mar-
grét frá Heiðarhúsum
á Flateyjardalsheiði
Jdnsddttir. Bessi var
Eiríksson hins sterka frá Stein-
kirkju. Oddgeir og Aðalheiður
bjuggu á Hlöðum á Grenivík og
var Kristján Vernharður sjötti í
röð tdlf barna þeirra hjdna. Systk-
inin eru: 1) Agnes, gift Jdni
Björnssyni, bæði látin. 2) Alma,
býr í hárri elli á Grenivík, var
gift ísak Vilhjálmssyni, hann er
látinn. 3) Aðalheiður, bjtí á
Akureyri, var gift Alfreð Páls-
syni, bæði Iátin. 4) Björgdlfur,
dáinn eins mánaðar. 5) Jdhann
Adolf, skipstjdri búsettur á
Grenivík, lést 5. apríl sl., kvænt-
ur Steinunni Guðjdnsddttur. 6)
Fanney, býr á Akureyri, gift Jd-
hanni Konráðssyni, söngvara,
hann er látinn. 7) Hlaðgerður,
bjd lengst af á Raufarhöfn, gift
Birni Friðrikssyni, verslunar-
manni. 8) Margrét, býr í Kdpa-
vogi, gift Grími Bjömssyni,
tannlækni. 9) Sigríður, býr í
Reykjavík, gift Eric Steinssyni,
lögregluþjdni. Tvíburi við Sig-
ríði er 10) Hákon, býr í Reykja-
vík, málari og söngvari, kvænt-
ur Fridel Oddgeirsson. 11)
Björgvin, skipstjdri kvæntur
Lám Egilsddttur, þam em bú-
sett á Seltjamamesi.
Utför Kristjáns Vernharðs
fer fram frá Grenivíkurkirkju í
dag og hefst athöfnin klukkan
14.
Þegar ég heimsótti Venna bróður
minn 7. og 8. maí sl. þar sem hann lá
á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akur-
eyri var hann meðvitundarh'till.
Hann hafði dottið niður nokkrum
dögum áður heima á Hlöðum.
Sennilega blæðing inn á heila. Þeg-
ar andlátsfregnin, sem kom ekki á
óvart, barst svo 11. maí komu upp í
hugann minningar frá liðnum árum.
Þegar við vorum að alast upp keypti
Venni sér skíði, skauta og reiðhjól,
en hafði lítinn frið með það fyrir
okkur yngri systkinunum. Ég man
hvað ég var dauðhrædd þegar ég
loks kom heim á hjólinu hans eftir
langa ferð, en sá ótti var ástæðu-
laus.
Venni var alla tíð reglumaður.
Hann hafði yndi af að syngja í glöð-
um systkinahópi og rifjaðist þá upp
margt skemmtilegt frá þeim tíma,
sem sungið var margraddað í beit-
ingaskúrunum. Á yngri ái-um var
Venni til sjós á Narfa og fleiri skip-
um. Síðar keypti hann trillu sem
hann reri til sjós á.
Honum fórst sonarhlutverkið vel
úr hendi og annaðist foreldra okkar
þar til þeir létust í hárri elli. Hann
bjó einn á Hlöðum eftir að móðir
okkar dó árið 1977. Það var alltaf
gott að koma heim að Hlöðum og
heimsækja Venna. Nú er hans sárt
saknað og verður tómlegt að koma
heim án þess að hitta nokkum fyrir.
Ég kveð bróður minn með þessum
orðum.
Drottinn elskar
Drottinn vakir
daga og nætur
yfir þér.
(S.Kr.P.)
Margrét.
Móðurbróðir minn, Venni, er lát-
inn eftir stutta sjúkdómslegu. Ég
vissi hvert stefndi er ég sat við
sjúkrabeð hans þann 8. maí s.l. Þeg-
ar svo móðir mín sagði mér að hann
væri látinn, komu löngu liðin atvik
upp í hugann. - Venni á tröppunum
á Hlöðum ásamt með ömmu og afa;
+ Sigxirmundur
Jörundsson
fæddist í Reykjavík
3. september 1908.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Patreksfjarðar
17. maí síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Jörundur
Bjarnason, skip-
stjdri á Bíldudal, f.
5. september 1875,
d. 30. maí 1951 og
eiginkona hans
Steinunn Hallddra
Guðmundsddttir, f.
17. janúar 1884, d.
20. desember 1963. Systkini
Sigurmundar voru Lilja, f. 17.
júlí 1910, d. 11. janúar 1995.
Bjarni Dufland, f. 1. desember
1912, d. 25. maí 1990. Garðar, f.
9. ágúst 1916, og Ólína f. 18.
júní 1924.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Elsku pabbi, með þessum línum
langar okkur að minanst þín í örfá-
um orðum. Minningarnar streyma
fram, allt sem þú kenndir okkur og
gerðir fyrir okkur í litla húsinu sem
þú byggðir á erfíðum tíma. Þú varst
alltaf á sjónum, og mamma hugsaði
um barnahópinn, saumaði og prjón-
aði, við minnumst þín með hlýhug,
því þú varst alltaf svo skapgóður,
sama á hverju gekk í barnaskaran-
um, en svo var líka alltaf stutt í
glensið og stríðnina, áhugamál áttir
þú ekki mörg, en þar var sjórinn
númer eitt, bryggjan og hvað bát-
arnir höfðu fískað, síðan var það
lestur, og að taka í spil, og ekki vor-
um við gömul þegar þú kenndir
okkur að spila. Ekki má gleyma því
að fara og sjá góð leikrit, en það var
þín besta skemmtun. Ef eitthvað
þurfti að laga eða gera við heima, þá
var alltaf viðkvæðið, „Gugga, ég bið
hann Kidda að laga þetta.“
Sigurmundur
kvæntist eftirlifandi
eiginkonu sinni,
Guðbjörgu S. Guð-
mundsddttur, 14.
september 1935,
hún dvelur nú á
Sjúkrahúsi Patreks-
fjarðar. Sigurmund-
ur og Guðbjörg
eignuðust sjö börn.
1) Erla, f. 4. septem-
ber 1936. 2) Stein-
unn, f. 6. mars 1938.
3) Sigríður, f. 12.
ágúst 1941. 4)
Bjarni, f. 26. febrú-
ar 1943. 5) Þuríður, f. 18. maí
1945. 6) Jdrunn, f. 21. ágúst
1947. 7) Freyja, f. 27. ágúst
1952.
Sigurmundur verður jarð-
settur frá Bíldudalskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Þú varst mjög heilsuhraustur, og
munum við varla eftir því að þú hafir
verið veikur. En síðustu 3 ár varst
þú á Sjúkrahúsi Patreksfjarðar.
Elsku pabbi, við vitum að það var
erfitt fyrir þig að yfirgefa litla húsið
sem þú hafðir búið í, í meira en 50
ár, yfirgefa dalinn sem þér var svo
kær, sjá ekki lengur niður á
bryggju, eða lygnan voginn, en
núna vitum við að þér líður vel. Hvfl
þú í friði.
Föðurland vort hálft er hafið
helgað þúsund feðra dáð
þangað lífsbjörg þjóðin sótti
þar mun verða stríðið háð.
Yfirlognogbanabylgju
bjarmi skín af drottins náð.
Föðurland vort hálft er hafið
hetjulífi og dauða skráð.
Börnin þín.
Nú eru þeir flestir farnir eða á
förum sem lifðu síðustu ár skútuald-
arinnar hér á landi. En við vorum
þónokkuð margir piltarnir frá
Bfldudal sem 1927-30 upplifðum
þessi seinustu ár þeirra atvinnu-
hátta. Einn af þeim seinustu en
jafnframt eftirminnilegustu var nú
að kveðja, Sigurmundur Jörunds-
son, sonur þeirra hjóna Steinunnar
Gunnarsdóttur og Jörundar
Bjarnasonar, skútuskipstjóra á
Bfldudal.
Hann var æskuvinur minn. Við
kynntumst raunar ungir drengir
um 1920 og frá þeim fyrstu kynnum
varð síðan óslitin ævilöng vinátta
sem aldrei bar skugga á.
Enn þykir mér t.a.m. vænt um lít-
ið atvik frá þessum fyrstu árum í
kynnum okkar Sigurmundar. Ég
bjó þá í skjóli ömmu minnar og föð-
urfólks norður í Aðalvík. Þá verður
það sumarið 1922 að skip Jörundar
föður Sigurmundar kemur inn á
víkina undan stormi. Léttbátur var
sjósettur og Sigurmundur kom í
heimsókn, sem ekki síst jók á hróð-
ur minn meðal leikfélaganna.
Rræktarsemi og trygglyndi af
þessu tagi fannst mér æ síðan eitt
af höfuðeinkennum hans.
Þann hálfa fjórða áratug sem ég
síðan bjó á Bíldudal og stundaði sjó
var líf okkar Sigurmundar býsna
tengt þó að sjaldnast værum við
raunar skipsfélagar. Við deildum
kjörum í kreppunni þegar gufulínu-
skipin voru gerð út frá Bfldudal og
eignuðumst síðan hvor sinn bátinn
þegar rétti úr kútnum á stríðstím-
anum.
Hvort sem var í samvinnu eða
samkeppni reyndist Sigurmundur
ætíð sami drengurinn. Hann var
með afbrigðum jafnlyndur og svo
ósérhlífinn að hvarvetna var til þess
tekið. Þannig man ég hann best sem
fremstan meðal jafningja.
Sigurmundur gerði sér sérstakt
far um að fylgjast vel með allri þró-
un í sjávarútvegi allan þann við-
burðaríka tíma sem hann lifði enda
var hann að auki fiskimaður af guðs
náð.
Nú þegar vegir skilja um sinn
sendi ég eftirlifandi konu hans, syni,
dætrum og öðrum aðstandendum
innilegar samúðarkveðjur þakklát-
um huga fyrir alla vináttu fyrr og
síðar.
Blessuð sé minning Sigurmundar
Jörundssonar.
Guðbjartur Ólason.
SIGURMUNDUR
JÖR UNDSSON
við að renna í hlað. - Lítil hönd í
stórum hlýjum lófa á leiðinni út í
fjós að mjólka kýrnar. - Niðri á
bryggju að fylgjast með bátunum. -
Kennir okkur krökkunum að dorga,
hlær af klaufaskapnum. - Hjálpar til
við að ganga frá árabát sem við
höfðum stolist út á og ávítar okkur
íyrir glannaskapinn. - Situr á eld-
húsbekknum við gluggann á Hlöð-
um og ræðir pólitík, liggur ekki á
skoðunum sínum. - Situr á vegg of-
an við fjöruna og ræðir við hina
karlana í Víkinni. - Segir hlæjandi
frá því þegar hann hljóp frá Greni-
vík inn á Svalbarðsströnd til að
spila fótbolta. - Ræðir sveitastjóm-
amál af hita og fótbolta af engu
minni hita. Minningin um staðfast-
an og góðan mann mun lifa.
Lísbet.
Kristján Vernharður ólst upp i
foreldrahúsum í stórum systkina-
hópi. Hann var sjötti í röð tólf barna
þeirra hjóna Aðalheiðar Kristjáns-
dóttur og Oddgeirs Jóhannssonar,
útvegsbónda á Grenivík. Að honum
stóðu sterkir stofnar úr Þingeyjar-
sýslu og Skagafirði. Hann var fn'ður
sýnum og hafði þennan óvenju
sterka ættarsvip allrar fjölskyld-
unnar. Ungur stundaði hann íþrótt-
ir, lék knattspymu með íþróttafé-
laginu Magna og var einnig mjög
þolinn hlaupari. Ómissandi þótti
hann líka í kirkjukórinn, söng þar
með sinni háu og björtu tenórrödd,
enda flugnæmur á músík. Honum
þótti afar vænt um kirkju sína,
færði henni gjafir og var líka heiðr-
aður af kirkjukórnum. Á Hlöðum
var mannmargt heimili og oft glatt
á hjalla. Aðalheiður og Oddgeir
bæði mjög söngelsk, og alltaf var
sungið fjórraddað, bæði í beitu-
skúrnum og heima þegar frístundir
gáfust, en enginn vissi þá að þarna
vom í hópnum margir upprennandi
einsöngvarar. Ósjaldan kom fólk úr
nágrenninu til að fá að syngjameð á
löngum vetrarkvöldum.
Faðir Kristjáns Vernharðs var
sórhuga, byggði þriggja hæða íbúð-
arhús, sem fjölskyldan flutti í 1930.
Hann rak umfangsmikla útgerð á
Grenivík, og um leið og börnin uxu
úr grasi fóru þau að vinna við út-
gerðina. Að mörgu þurfti að hyggja
bæði á sjö og landi. Eftir að Odd-
geir hætti skipstjórn tók sonur
hans, Jóhann Adolf, við, þá aðeins
16 ára að aldri og mun það líklega
einsdæmi að svo ungum manni væri
falin slík ábyrgð. Hann var mjög
aflasæll og naut mikillar virðingar
sem skipstjóri. Hann lést 5, fyrra
mánðar.
Hlutverk Venna, en svo var Kri-
stján Vernharður ætíð nefndur af
sínu fólki, var að stjórna allri land-
vinnslunni, það var ekki síður um-
fangsmikið, en annað sem viðkom
útgerðinni. Vakað var um nætur til
að gera að afla því allur fiskur var
verkaður, saltaður og þurraður til
útflutnings. Snyrtimennska var
Venna í blóð borin, svo annálað var,
og þótti sumum nóg um.
Éftir að Oddgeir hætti útgerð-
inni og síðasti Hákoninn var seldur
varð það hlutskipti Venna að búa
áfram á Hlöðum og annast aldraða
foreldra sína, sem hann gerði af
mikilli natni og ástúð en Oddgeir
lést 1971 og Aðalheiður 1977. Eftir
lát Aðalheiðar bjó Venni einn í
stóra fjölskylduhúsinu á Hlöðum,
og hefur það eflaust verið nokkuð
einmanalegt í mesta skammdeginu
og hann hefur eflaust hlakkað til
sumarsins þegar von var á fjöl-
skyldunni til sumardvalar, því þá
var hann glaðastur þegar húsið
fylltist af ættingjunum.
Fjölskyldan færir honum miklar
þakkir íýrir fórnfýsi og fyrir mót-
tökumar á liðnum árum, það má
segja að hlutverk hans í lífinu hafi
verið að hugsa meira um aðra en
sjálfan sig.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Lára og Guðrún.
Formáli minn-
ingargreina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvai’ og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum.
+
Innilegar þakkir flytjum við þeim fjölmörgu,
sem sýndu okkur vináttu og samúð við andlát
og útför ástkærs föður okkar, tengdaföður, afa
og langafa,
GUÐMUNDAR KETILSSONAR
mjólkurfræðings,
Starengi 4,
Selfossi.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki Sjúkrahúss Suðurlands fyrir ein-
staklega hlýtt viðmót og góða umönnun.
Jón Grétar Guðmundsson, Hildur Guðmundsdóttir,
Kristín Anna Guðmundsdóttir, Bogi Karlsson,
Helgi Guðmundsson, Margrét Sverrisdóttir,
Álfheiður Sjöfn Guðmundsdóttir, Hlöðver Ólafur Ólafsson,
Eydís Katla Guðmundsdóttir, Jón Hlöðver Hrafnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.

t--

í <
+
Hugheilar þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður og afa,
ÞORSTEINS ÁSGRÍMSSONAR
frá Varmalandi,
Öldustlg 1,
Sauðárkróki.
Ingibjörg Sigurðardóttir,
Ólöf Þorsteinsdóttir,
Ásgrímur Þorsteinsson, Anne Melén,
Steinar Mar Ásgrímsson, Þorsteinn K. Ásgrímsson.