Morgunblaðið - 07.07.1999, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 7. JÚLÍ 1999 37
að segja, „afi minn, þau eru næstum
eins og hænuegg". Þegar þú kvaddir
fékk ég meira knús en venjulega og
ég átti fimm hænusvartbaksegg.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund erum við amma rík að eiga
minningar um yndislegan dreng,
minningar sem enginn tekur frá
okkur.
Elskulegu foreldrar, Magnea,
Fiffi og Gógó, við biðjum algóðan
guð að styrkja ykkur og blessa í
ykkar miklu sorg.
Þig, elsku vinur, kveðjum við með
orðum Valdimars Briem.
Far þú í friði
friður Guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Amma og afi.
Elsku drengurinn minn. Sár er
skilnaðurinn.
Margs er að minnast. Fyrsti
skóladagurinn er við leiddumst sam-
an upp í skólann þinn á fögrum
haustdegi. Skólataskan var vel við
vöxt og áformin voru líka stór.
Eigi má sköpum renna.
Nú bíða þín aðrir skólar sem þú
verður eflaust fullnuma í er við hitt-
umst aftur. Hafðu þökk fyrir sam-
verustundirnar sem okkur gáfust.
Sá sem eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson.)
Drottinn blessi þig, vinur minn.
Friðþjófur (Fiffi).
Elsku litli Viðar Þór okkar. Við
kveðjum þig með ólýsanlegum sökn-
uði en þökkum þó Guði fyrir þær
stundir sem við fengum að verja
með þér í Vestmannaeyjum. I öll
þau skipti sem þú komst lýstist allt
heimilið upp, þú varst alltaf svo kát-
ur og lífsglaður og aldrei var fagra
brosið þitt langt undan. Mikið þótti
okkur erfitt og ósanngjarnt að
heyra þær hræðilegu fregnir sem
bárust okkur og allar minningarnar
hentust fram í hugann, hver á eftir
annarri.
Mikið var gaman að eyða með
þér þeim stundum þegar þú varst
hjá okkur. Þú og Lilja Dröfn voru
svo samrýnd og góðir vinir og var
samband ykkar alveg einstakt. Það
var svo gaman að horfa á ykkur
leika ykkur saman í fótbolta, hvort
sem það var úti eða í tölvunni, þótt
útiveran hafi átt betur við ykkur.
Sérstaklega er minnisstætt í fyrra-
sumar þegar þú eignaðist litla syst-
ur, spennan og tilhlökkunin var svo
mikil. Þú gast leikið endalaust við
Guðbjörgu og alltaf komstu henni
til að hlæja. Einn daginn komstu
heim með bikar frá fótboltanám-
skeiðinu sem þú varst á, þú varst
svo hreykinn með brosið út að eyr-
um, enda var ekki talað um annað
en þessa keppni það sem eftir var
dagsins. Þú varst svo góðhjartaður
og vildir alltaf öllum vel og gerðir
allt fyrir alla. Allar minningarnar
frá jólunum, páskunum og sumrun-
um munum við ávallt geyma í
hjörtum okkar. Maður getur víst
aldrei fengið svar við þeirri spurn-
ingu sem er svo oft spurt: „Af
hverju?“ „Af hverju varst þú tek-
inn svona fljótt frá okkur?“ Lífið
getur verið svo ósanngjarnt en þér
var kannski ætlað annað hlutverk,
enda varst þú alltaf svo góður og
skemmtilegur. Við vitum að
framundan eru erfiðir tímar hjá
okkur í fjölskyldunni en eins og þú
veist stöndum við saman og sjáum
til þess að Guðbjörg Ósk fái að vita
hverslags demantur bróðir hennar
var.
Við gætum skrifað svo ' miklu
meira um allar þær samverustundir
sem við áttum með þér elsku engill-
inn okkar. Okkur þótti öllum svo
vænt um þig og missi okkar allra fá
engin orð lýst. Þú verður alltaf í hug
okkar og hjarta og við munum alltaf
elska þig.
Elsku Ómar og mamma, Heiða og
Fiffi og allir þeir sem eiga um sárt
að binda, megi Guð styrkja ykkur og
vera með ykkur í þessari miklu sorg.
Rikharð Bjarki
og Þórhildur Ogn.
Það var svo sárt þegar þetta slys
kom fyrir þig og ég varð mjög leið
þegar ég heyrði þessar fréttir um
þig. Núna getum við aldrei aftur far-
ið í fótbolta saman. Manstu þegar
við spjölluðum alltaf saman í kojunni
og sögðum hvort öðru brandara?
Ég mun alltaf sakna þín.
Þín
Lilja Dröfn.
Staðurinn er Ólafsvík á sjómanna-
daginn árið 1993, sólin skín í heiði og
varpar birtu og yl á viðstadda. I
þeim hópi er tæplega tveggja ára
glókollur sem stendur keikur
frammi íyrir lúðrasveit dagsins og
slær taktinn líkt og þaulæfður
hljómsveitarstjóri. Skyndilega og án
fyrirvara stefnir hann ákveðið í átt
að bryggjukantinum. Eitthvað hefur
fangað huga hans sem vert er að
skoða nánar. En skyndilega snar-
stoppar glókollur og lítill lófi grípur
þéttingsfast í hönd frænda. Sá litli
skynjar hættuna og leitar öiyggis
hjá þeim sem hann treystir. Afram
leið þessi bjarti dagur við gleði og
fögnuð og einkunnarorð hans við
dagslok þegar lítill þreyttur glókoll-
ur lagðist á koddann sinn voru gleði,
elska og ánægja. Þannig hljómar lít-
ið minningabrot frá degi þegar lífið
blasir við oss í sinni björtustu mynd
og sem frændi og frænka hafa nú
þrætt upp á perlufesti minninganna.
Staðurinn er Norðurland, laugar-
daginn 26. júní 1999. Við erum á
ferðalagi með ömmu og afa litla
glókollsins. Skýin grúfa sig niður í
miðjar hlíðar og himinninn grætur
hrollkaldri rigningu. Skyndilega
glymur bflasíminn og tilkynnt er
harmafregn. Litli glókollurinn hefur
lent fyrir bfl og tvísýnt er um líf
hans. Nístandi sársauki heltekur
hjarta okkar þai- sem við stöndum í
vegkantinum á þjóðvegi 1 og föðm-
um hvert annað. Við biðjum þess
heitast að úr rætist og að helfregnin
verði ekki sögð. En augnabliki síðar
blasir hinn ískaldi raunveruleiki við;
Viðar okkar Þór hefur á einu andar-
taki verið hrifsaður burt frá öllum
þeim sem þótti svo óumræðilega
vænt um hann. Já, þannig hljómar
annað minningabrot sömu hjóna, frá
degi sem allir vilja forðast og er
þess eðlis að hann fær aldrei pláss á
perlufestinni áðurnefndu. Eftir
stöndum við særð, máttvana, orð-
laus og lútum í allri okkar í smæð
dómi almættisins. Engu að síður
vakna með oss veikum og vanmátt-
ugum spurningarnar hvers vegna?
Hvers vegna hann sem var aðeins
sjö ára og átti allt lífið framundan?
Hvers vegna hann, sem var sann-
kallaður sólargeisli og hvers manns
hugljúfi? Og hvers vegna hann, sem
geislaði af lífsgleði og hamingju?
Fátt verður um svör og þó. Ein-
hvern tilgang okkur hulinn hlýtur
almættið að hafa þegar hann kallar
brott af jörðinni sólargeisla sem alla
daga sinnar stuttu ævi veitti birtu
og yl inn í umhverfi sitt. Birtu sem
engu var lík. Það fengu frændi og
frænka í ríkum mæli að reyna. Allt
frá því að þessi yndislegi sólargeisli
leit fyrst dagsins ljós í Ólafsvík á
haustdögum árið 1991 höfum við átt
yndislega samfylgd. Samfylgd sem
nú lýsir upp hið dekksta myrkur
sorgarinnar. Nú merlar hún tær
minningin þegar þínir yndislegu for-
eldrai- hringdu til okkar á Brekku-
lækinn í lok nóvember 1991 og
spurðu hvort við gæfum jáyrði okk-
ar fyrir því að þú bærir nafnið hans
frænda þíns litla sem lést árið 1983.
Kannske réð nafngiftin þar ein-
hverju en brátt varðst þú á þínum
eigin forsendum sá sólargeisli sem
lýstir upp bæði hug og hjarta. Já
þær voru margar ferðimar þínar
með pabba og/eða mömmu inn á
Brekkulæk og alltaf báru þær ferðir
með sér sömu birtuna og sama yl-
inn. Já yndislegar voru þær stund-
irnar sem við áttum þrjú saman ofan
á Tjöm, inni í Húsdýra- og fjöl-
skyldugarði og á fjölmörgum öðmm
stöðum. Nú hafa þær allar verið
hengdar á perlufesti minninganna
og verða þar að eilífu. Djúp er
hryggð okkar yfir því að þær verða
ekki fleiri. En hvað var það sem
gerði þig svo einstakan. Jú það var
lunderni þitt allt og víst er að þú
varst svo sannarlega jafn góður og
þú varst fallegur. Hæfileikar þínir
sem sáttasemjari í afmælum eða
jólaboðum þegar leikar tóku að æs-
ast voru í sérflokki. Alltaf varst þú
reiðubúinn að miðla málum, lána eða
jafnvel gefa dótið þitt ef það mátti
verða til þess að lítil sál tæki gleði
sína á ný. Alltaf tókst þú afstöðu
með þeim sem minnimáttar vom eða
áttu bágt og sýndir slíkum ávallt
samúð, skilning og hlýju. Allt þetta
fengu vinir þínir og skólafélagar að
reyna. Þú áttir skap við flesta og af-
ar fá vora þau tilvik sem þú reistir
róm við leikfélaga eða vini. Þó var
víðs fjarri að þú værir skaplaus.
En hvað var það sem gerði þig
jafn einstakan sem þú varst? Jú það
vijum við fullyrða að hafi verið sú
einstaka nærgætni og hlýja sem að
þér sneri allt frá fæðingu og fram til
dagsins hörmulega. Yndislegir for-
eldrar, afi og ömmur og aðrir sem
nálægt þér stóðu. Við teljum á eng-
an hallað þótt nafn Gógóar ömmu sé
þar nefnt sérstaklega. Það var fátt
sem hún ekki gerði fyrir litla gull-
molann sinn. Já sú umhyggja og ást
var engu lík. Avallt var hún vakin og
sofin yfir velferð sólargeislans síns.
Slík umhyggja þroskaði þig með allt
öðmm hætti en títt er með börn á
þínum aldri og gerði þig að sannköll-
uðum ljúilingi. Jafnvel þótt foreldr-
ar þínir slitu samvistir hafði það
engin áhrif á umhyggju þeirra og
elsku gagnvart þér. Bæði sýndu þau
þann einstaka þroska að láta hags-
muni þína alltaf og ávallt sitja í íyr-
irrúmi. Afram naust þú atlætis
ömmu Gógóar, Halla afa, ömmu
Guggu og allra þeirra sem voru þér
kærastir. Við þann hóp bættust síð-
ar Magnea og Fiffi, hið nýja sambýl-
isfólk foreldra þinna, og börn þeirra.
Öll tóku þau þér opnum örmum og
sýndu þér umhyggju og góðvild.
Fyrir slíkt viðmót ber að þakka.
En nú, elsku vinur, er komið að
leiðarlokum í samfylgd okkar og þá
ber að þakka algóðum Guði hverja
stund sem hann gaf okkur saman
og þann fjársjóð minninga sem þú
skilur eftir þig. Huggun okkar í
sorginni felst í þeirri staðföstu trú
að nú gistir þú á lendum himinsins
þar sem ljósið er bjartast, umvafinn
kærleika Guðs. Við erum þess full-
viss að börnin okkar, hún Þórunn
og hann nafni þinn, hafi tekið á
móti þér, ásamt afa og öðrum
horfnum ástvinum þínum. Öll þau
hafa leitt þig inn í ríki ljóssins og
hina eilífu dýrð himinsins. Um leið
og við vottum öllum þínum yndis-
legu aðstandendum okkar dýpstu
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Stapahrauni 5, Hafnarfiröi, sími 565 5892
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áralöng reynsla.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
samúð biðjum við algóðan Guð að
■gefa þeim styrk í þeirra djúpu sorg.
Megi mildi Guðs og hans eilífi kær-
leikur umvefja þau á erfiðum
stundum. Megi þau einnig ylja sér
við þann fjársjóð minninga sem þú
elsku vinur skilur eftir þig.
Elsku Viðar okkar Þór, þig kveðj-
um við nú hinstu kveðju með fyrsta
erindinu í ljóðinu sem við gáfum þér
á skírnardegi þínum 1. desember
1991.
I dag varst þú borinn í kirkjunnar kór
krossinum merktur á brjósti og enni.
Þar vígðist þó Drottni Viðar minn Þór
ég vellíðan nóna í svip þínum kenni.
(Hafþór Jónsson)
Þú verður okkar að eilífu.
Hafþór, Lilja og Tómas.
Það er laugardagur 26.júní og
loksins skín sólin í Reykjavík. Allt
skartar sínu fegursta, fólk á stjái í
görðum og börn að leik hvert sem
litið er. Ekkert virðist geta skyggt á
gleðina og ánægjuna sem hvarvetna
virðist ríkja. Tveir litlir frændur,
Viðar Þór og Þórhallur Páll, ætla að
hittast og eyða saman helginni í leik
og starfi eins og þeir höfðu gert svo
oft áður. Eftirvæntingin er mikil því
Viðar Þór er nýkominn frá Vest-
mannaeyjum þar sem hann dvaldi
hjá pabba sínum um tíma og Þór-
halli finnst kominn tími til að hitta
besta frænda sinn og vin. Það á að
bralla margt og þeir frændur byrja
á því að fara í sundlaugina. Það
vom sælir og svangir strákar sem
komu heim úr sundi og þar sem sól-
in skein var alveg tilvalið að rölta í
sjoppuna og fá sér ís. Tveir
brosmildir hnokkar veifa í kveðju-
skyni um leið og þeir halda af stað
með pening fyrir ísnum. En allt er í
heiminum hverfult. Þessi bjarti og
fagri júnídagur snerist upp í and-
hverfu sína þegar síminn hringir og
tilkynnt er að hörmulegt slys hafi
átt sér stað. Viðar Þór hafði orðið
fyrir bíl. Ekki reyndist unnt að
bjarga lífi hans.
Viðar Þór var fallegur og
skemmtilegur drengur sem hvar-
vetna vakti athygli fyrir stóm bláu*"
augun sín. Hann var þekktur fyrir
að vera brosmildur og kátur hvar
sem hann kom. Fallegu bláu augun
hans og prakkaralega brosið mun
lifa í hjörtum okkar sem þekktum
hann og elskuðum um ókomna tíð.
Falleg minning um lítinn dreng,
ljósan yfirlitum með fjörlega fram-
komu, mun hjálpa okkur sem syrgj-
um að halda áfram að takast á við
lífið og það sem framundan er.
Við í Jöklafoldinni þökkum algóð-
um Guði fyrir það að hafa átt Viðar
Þór að frænda og fengið að taka þátt
í lífi hans og leik. Við biðjum fyrir'*
Ómari og Heiðu, biðjum um að þau
fái allan þann styrk sem Guð getur
gefið þeim í sorg sinni, við biðjum
fyrir afa Halla og ömmu Guggu í
Þverbrekkunni sem hafa misst svo
mikið og við biðjum fyrir ömmu Gó-
gó í Olafsvík sem horfir á eftir
elskulega ömmustráknum sínum
sem var svo mikið hjá henni. Við
biðjum fyrir okkur öllum sem eigum
um svo sárt að binda vegna þessa
hörmulega slyss og við biðjum fyrir
elskulegum Viðari Þór sem núna er
lítill englastrákur á himnum, Ijós yf-
irlitum með stór blá augu og fallegt
bros.
Hrafnhildur, Halldór, Ólöf Inga,
Hafliði og Þórhallur Páll.
Laugardagurinn 26. júní rann upp
ljós og fagur, sólin skein, loksins
kom sumarið. í kvöldfréttum var
frétt um banaslys, 7 ára drengur
hafði orðið fyrir bíl. Hræðilegt,
hugsuðum við hjónin, þetta er eins
og hann Geir okkar yrði tekinn frá
okkur svona skyndilega. Seinna um
kvöldið fengum við hringingu,
drengurinn sem lenti í slysinu var
SJÁ NÆSTU SÍÐU
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur sam-
úð og hlýhug við andlát og útför föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
ÓLAFS HALLDÓRSSONAR
skipstjóra.
Sérstakar þakkir til starfsfólks 14G á Landspít-
alanum og Fjórðungssjúkrahúss ísafjarðar.
Hugljúf Ólafsdóttir, Jón Steingrímsson,
Margrét Ólafsdóttir, Brynjólfur Bjarnason,
Hrólfur Ólafsson, Kristín Júlíusdóttir,
Ásgerður Ólafsdóttir,
Jóhanna Guðmundsdóttir,
Halldór Friðgeir Ólafsson, Vilborg Jónudóttir,
Einar Ólafsson, Guðrún Helga Jónasdóttir,
Elín Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við fráfall og útför
INGU JÓNU KARLSDÓTTUR,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á dvalarheim-
ilinu Hlíð fyrir umönnun síðustu árin. - \K1 J
Sigríður Guðmundsdóttir,
Margrét Guðmundsdóttir,
Ragnheiður Guðmundsdóttir,
Auður Guðmundsdóttir
og fjölskyldur.
t
Þökkum samúð og vináttu við andlát móður okkar,
SIGRÍÐAR GUÐBRANDSDÓTTUR.
Ragnhildur Benediktsdóttir,
Þorgerður Benediktsdóttir.
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/