Morgunblaðið - 27.07.1999, Side 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 27. JÚLÍ 1999 41
frekar en ég gleyma þessum göngu-
ferðum og þeirri hlýju og vináttu
sem Garðar sýndi þeim.
Rebekka kona mín og ég minn-
umst líka góðra samverustunda, eft-
ir að við fluttum frá Keflavík. Fyrst
til Skagafjarðar og síðar í Fljótshlíð-
ina, þegar Garðar og kona hans
Þóra komu við hjá okkur á ferðum
sínum um landið.
Vegna eigin veikinda get ég ekki
verið við jarðarför vinar míns. En ég
bið Guð að blessa minninguna um
góðan dreng og góðan vin.
Mínar dýpstu samúðarkveðjur
sendi ég Þóru konu hans, bömum og
barnabörnum og bið góðan Guð að
blessa þau og styrkja.
Yngvi Guðnason.
Fyrir hartnær þrjátíu árum hóf
dágóður hópur Keflvíkinga að sækja
svokallaða „old boys“ tíma í íþrótta-
húsinu við Myllubakkaskóla. Sumir í
hópnum voru úr hópi þekktra
íþróttamanna þess tíma en aðrir
höfðu lítið nálægt íþróttum komið.
Tímar þessir vom nokkuð fjöl-
breyttir þvi ýmist vom menn í leik-
fimi, frjálsum íþróttum, körfubolta
eða fótbolta og síðan var einnig
stundum farið í blak. Menn komust
nokkuð fljótt að því, að blak var
íþrótt sem hentaði vel hópi sem
þessum, kannski ekki síst vegna
þess að þar virtist nokkuð minni
hætta á meðslum. Satt best að segja
var mannskapurinn oftast kappsfull-
ur og í fótboltanum mættust oft stál-
in stinn og körfuboltinn minnti frek-
ar á mðning en leik án snertingar.
Það hefur síðan sennilega verið á
árinu 1974 að „old boys“ tímamir
mnnu sitt skeið á enda en nokkrir
úr hópnum gengu þá til liðs við hóp
kennara úr Myllubakkaskóla og
fleiri sem vom farnir að iðka blak
síðdegis á þriðjudögum í þessum
sama íþróttasal. Meðal þeirra var
Garðar Schram kennari sem nú er
nýlátinn. Þessi blakhópur gengur
undir nafninu Steinunn gamla og
hefur nú komið saman á þriðjudög-
um í aldarfjórðung. Við félagamir
viljum með nokkmm orðum minnast
þessa góða félaga okkar um leið og
við kveðjum hann í hinsta sinn.
Garðar Schram var í allri framkomu
ákaflega hæglátur maður en það var
ávallt stutt í glensið hjá honum og
hann setti í ríkum mæli mark sitt á
þessa blaktíma. M.a. kom hann sér
upp sérstökum stíl við móttöku á
uppgjöfum sem engum öðmm hefur
tekist að leika eftir. Þær vom ófáar
uppgjafir andstæðinganna sem hon-
um tókst að læða yfir netið með
handarbökunum án þess vömum
væri við komið. Garðar reyndist
ávallt góður félagi sem aldrei lét sig
neinu skipta hvort hans lið væri að
vinna eða tapa. Að vera með var
hans markmið.
Garðar var mikill áhugamaður
um útiveru og hann var þaulkunn-
ugur um allan Reykjanesskagann
enda hafði hann gengið hann þver-
an og endilangan. Er hin erfiðu
veikindi sóttu Garðar heim varð
hann að sleppa blaktímunum en
jafnóðum og hann fann mátt sinn
aukast á ný var hann mættur á
þriðjudagsæfíngarnar. En seinni
part síðasta vetrar hætti hann að
mæta og var þá orðið ljóst hvert
stefndi. Og nú er hann allur. Við
viljum nota þetta tækifæri til að
þakka Garðari þær góðu stundir
sem við áttum með honum og við
treystum því að hann verði búinn
að setja upp blaknetið þegar við
hinir komum á eftir honum. Jafn-
framt eru fjöldskyldu Garðars
sendar samúðarkveðjur.
Blakhópur Steinunnar gömlu.
rnz
Legsteinar
í Lundi
v/Nýbýlaveg
SOLSTEINAK 564 3555
+ Tómas Kristó-
fer Halldórsson
fæddist í Bæ á Sel-
strönd 20. október
1919. Hann lést í
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 18. júlí síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Halldór
Guðmundsson frá
Bæ á Selströnd, f.
1.10 1897, d. 18.2.
1975, og Guðrún
Petrína Árnadóttir
frá Sunndal í Bjarn-
arfirði, f. 27.1 1894,
d. 29.6 1974. Systk-
ini Tómasar voru Guðmundur,
f. 5.5. 1921; Anna Guðrún, f.
11.10 1922; Unnur, f. 18.8.
1925, d. 21.4. 1966; Jóhann
Gunnar, f. 12.10. 1929; Ármann
Heiðar, f. 23.10. 1937. Fóstur-
systir er Guðlaug Ólafsdóttir, f.
9.10. 1943.
Nú er komið að kveðjustund,
bróðir sæll. Margs er að minnast.
Tómas var borinn og barnfæddur
Strandamaður, fæddur í Bæ á Sel-
strönd. Elstur var hann sex systk-
ina. Ekki var skólaganga Tómasar
löng, fímm til sex vikur á vetri
hverjum. Á Bæ var stundaður
venjulegur búskapur, kýr, kindur og
hestar. Á haustin þegar heyskap var
lokið var farið að róa og byrjaði
Tómas ungur að stunda sjóinn með
föður og bróður okkar. Sjómennsk-
an var honum í blóð borinn og undi
hann sér hvergi eins vel og á sjón-
um. Á veturna var venja að sitja yfir
fé úti í Grímsey og gerði Tómas það
í tvo vetur með öðrum manni. Hafði
sú dvöl mikil áhrif á ungan mann.
Við vinnu á Bæ kom verksvit og út-
sjónarsemi Tómasar oft að góðum
notum og þá sérstaklega við bygg-
ingu á útihúsum þar sem Tómas
færði sér oft í nyt á hugvitsamlegan
hátt véltæknina. Um tvítugt fór
hann á útilegu á línu á bátnum
Gunnbirni frá Isafirði sem var á
veiðum undir jökli. Einnig var hann
á vertíðum í Höfnum og Njarðvík.
Um 28 ára aldur kynntist hann Jónu
Tryggvadóttur, eftirlifandi konu
Eftirlifandi kona
Tómasar er Jóna
Tryggvadóttir, f.
8.3 1927. Börn
Tómasar og Jónu
eru: 1) Einar Breið-
fjörð, f. 18.2. 1950,
maki Elísabet Þór-
dís Harðardóttir, f.
24.4. 1953. Börn
þeirra eru Tómas
Atli, f. 28.7. 1971,
Hörður, f. 21.9.
1974, og Einar
Ólafur, f. 2.12.
1982. 2) Alda Breið-
Qörð.f. 29.11. 1951,
dóttir hennar er Jóna Ann Pét-
ursdóttir, f. 20.9 1971. Barna-
barnabörn Tómasar og Jónu
eru þrjú: Atli, Ólöf Þóra og Pét-
ur Snær.
Utför Tómasar fer fram frá
Grensáskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
sinni, og hófu þau búskap sinn á Álf-
hólsvegi í Kópavogi og eignuðust
þar sitt fyrsta barn, Einar Breið-
fjörð. Fluttu þau þaðan á Njálsgötu í
Reykjavík þar sem þau eignuðust
sitt annað barn, Öldu Breiðfjörð.
Um það leyti hóf Tómas byggingu
íbúðarhúss í Heiðargerði 65. Við
byggingu hússins kom greinilega í
ljós handlagni Tómasar og hugvits-
semi. I nokkur ár vann hann svo til
einsamall að byggingu hússins og
fluttu þau inn árið 1954. Hætti
Tómas þá sjómennsku og hóf störf
hjá trésmíðaverkstæðinu Víði þar
sem hæfileikar hans við smíðar
fengu notið sín. Seinna vann hann
hjá Kristjáni Siggeirssyni við hús-
gagnaframleiðslu og vann hann þar
til 73 ára aldurs. Á sínum yngri ár-
um var Tómas söngelskur mjög og
hafði góða söngrödd. Kunni hann
fjöldann allan af ljóðum og þulum.
Hafði hann gaman af því að segja
sögur og fara með húsganga. Einnig
var hann mikill áhugamaður um
íþróttir, fór mikið í sund, á skíði og
skauta.
Tómas var alla tíð iðinn maður og
stundaði sína vinnu vel. Hann var
léttur maður í lund þótt ekki væri
hann skaplaus. Það lýsir þó best
hans innra manni hvernig hann frá
fyrstu tíð stóð sem klettur við hlið
Jónu konu sinnar í hennar veikind-
um. Um leið og ég kveð þig, Tómas
minn, vil ég votta Jónu, börnum ykk-
ar, barnabörnum og barnabama-
börnum mína innilegustu samúð.
Blessuð sé minning Tómasar Hall-
dórssonar.
Jóhann Gunnar Hallddrsson.
Elsku afi minn.
Það var á fallegum sólríkum
morgni sem þú lagðir upp í lang-
ferðina miklu. Þú hefur sjálfsagt
verið hvíldinni feginn eftir nokkurra
ára erfiða baráttu við krabbamein.
Þú mættir veikindum þínum af
miklu æðruleysi en jafnframt mikl-
um viljastyrk. Þú varst sannkallað-
ur kraftakarl bæði á sál og líkama.
Það er sárt að horfa á eftir þér en
minningin um þig mun verma
hjartarætur mínar alla ævi. Frá því
að ég fluttist frá Skotlandi sex ára
gömul má segja að þú hafir gengið
mér í föðurstað. Við mamma bjugg-
um hjá þér og ömmu fyrstu árin eft-
ir heimkomuna og minningar mínar
frá þeim tíma eru ljúfar. Þú kenndir
mér á skíði þegar ég var sjö ára
gömul og upp frá því fórum við oft á
skíði saman. Það var notalegt að
búa hjá þér og ömmu, heimilislífið
var rólegt og friðsælt. Eftir að við
mamma fluttum burt hélt ég áfram
að venja komur mínar til ykkar svo
til daglega allt íram á fullorðinsár.
Það var alltaf stutt í glettnina hjá
þér og áttir þú það stundum til að
vera svolítið stríðinn. Gaman þótti
þér að fara með þulur frá löngu
liðnum tíma og ræddum við um að
koma þeim niður á blað sem því
miður aldrei neitt varð úr. Þú hafðir
orð á því að þú vildir lifa hana
ömmu mína vegna þess að þú vildir
geta hugsað um hana. Það lýsir þér
vel, afí minn. Ég þakka þér, elsku
afi minn, fyrir þær samverustundir
sem við áttum.
Því hvað er það að deyja, annað en að standa
nakinn í blænum og hverfa inn í sólskinið.
Og hvað er það að hætta að draga andann
annað en að frelsa hann frá friðlausum óldum
lifsins svo að hann geti risið upp í mætti sínum
og ófjötraður leitað á fund guðs síns?
Aðeins sá sem drekkur af vatni þagnarinnar
mun þekkja hinn volduga söng.
,0g þegar þú hefiir náð ævitindinum þá fyrst
munt þú heíja fjallgönguna og þegar jörðin
krefst líkama þíns muntu dansa í fyrsta sinn.
(Kahlil Gibran.)
Jóna Ann Pétursdóttir.
Afi er dáinn. Pabbi hringdi í mijfíit
út á sjó á miðvikudegi og sagði að afi
hefði fengið hjartaáfall og að það
væri ekki reiknað með að hann
myndi lifa lengur en í sólarhring. Ég
átti ekki von á að komast í land fyrr
en á mánudegi. Óvænt komst ég í
land á laugardegi og var kominn til
hans um kvöldið. Morguninn eftir dó
hann. Það var engu líkara en hann
biði eftir sjómanninum í fjölskyld-
unni. Hugur hans var mikið úti á sjó,
og var það ósjaldan sem við ræddum
um sjómennsku. Hafði hann mikinn
áhuga á að vita hvemig túrarnir
hefðu verið, hvað við vorum að veiða
og hvernig hefði gengið. Hann sagði
mér margar sögur af ýmsum raun-
um sem hann hafði lent í á sjónum
áður fyrr. Alltaf var gott að koma til
þeirra afa og ömmu í Heiðargerði
eða „Heiðó“ eins og það var kallað
innan fjölskyldunnar, í húsið sem
hann hafði byggt sjálfur, og tóku þau
alltaf vel á móti mér og fjölskyldu
minni. Ævinlega lumuðu þau á ein-
hverju góðgæti handa okkur.
Ekki eru mörg ár síðan afl hætti
að fara á skíði og alltaf hafði hann
gaman af því að fara að veiða. Hann
var mikill dugnaðarforkur, hann afi
minn. Hann hugsaði um viðhald á
húsinu og um garðinn fram á síðasta
dag og oft af meiri vilja en mætti. Já,^_
afi minn ég er stoltur af að bera nafn
þitt enda kallaðir þú mig oftast
nafna. Afi ætlaði að heimsækja okk-
ur til Ólafsfjarðar í sumar en gafst
ekki tími til þess. Afi var mikill smið-
ur og ber húsið þeirra þess vitni.
Aldrei mun ég gleyma fuglinum sem
hann tálgaði úr trjágrein. Hann vann
mikið við smíðar á sinni ævi. Ævin-
lega þegar ég var polli og kom í
heimsókn laumaði hann að okkur
bræðrunum pening og sagði: „Ömmu
ykkar langar að gefa ykkur þetta.“
Afi greindist með krabbamein fyrm#r
um tveimur árum og gekk í gegnum
erfiðan uppskurð. Hann náði að
vinna sig út úr því að mestu leyti.
Þrátt fyrir að honum liði ekki alltaf
vel þá var alltaf stutt í glaðværðina.
Mikið á ég eftir að sakna þín,
elsku afi minn. Aldrei eigum við eftir
að ræða saman um sjóinn. En ég veit
að þú ert á góðum stað. Megir þú
hvfla í friði.
Tómas Einarsson.
TÓMAS KRISTÓFER
HALLDÓRSSON
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
STEINÞÓR ÁRNASON
prentari,
Samtúni 12,
Reykjavík,
lést á heimili sínu laugardaginn 24. júlí.
Inga Ásta Ólafsdóttir,
Ingunn Steinþórsdóttir, Marteinn Gunnarsson,
Helga Steinþórsdóttir, Bjarni Ásgeirsson,
Oddný Stefanía Steinþórsdóttir, Ólafur Magnús Einarsson
og barnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn, sonur minn, faðir
okkar, tengdafaðir, bróðir og afi,
GARÐAR SÆBERG SCHRAM
kennari,
Baugholti 3,
Keflavík,
verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju þriðju-
daginn 27. júlí kl. 14.00.
Þóra Gunnarsdóttir,
Ólafur A. Schram,
Gunnar Ó. Schram, Ásta Pálína Hartmannsdóttir,
Stefanía H. Schram, Birgir Guðnason,
bræður og barnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
SIGURÐUR SIGURÐSSON
skósmíðameistari,
Sævangi 8,
Hafnarfirði,
sem lést mánudaginn 19. júlí, verður jarðsung-
inn frá Víðistaðakirkju fimmtudaginn 29. júlí
kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Hjartavernd.
Guðbjörg Kristjánsdóttir,
Sigurður Sigurðsson, Barbro Glad,
Kristján Sigurðsson, Lára Guðrún Agnarsdóttir,
Rúnar Sigurðsson, María Ýr Valsdóttir,
Anna Sigurðardóttir, Bjarki Bjarnason
og barnabörn.

+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
GUNNARS ÁSGEIRS HJALTASONAR
gullsmiðs og listmálara,
Hverfisgötu 30,
Hafnarfirði.
Jóna Kristín Ámundadóttir,
Hjalti Gunnarsson,
Ámundi Gunnarsson, Anna K. Sæmundsdóttir,
Sigurjón Gunnarsson, Helga Vilhjálmsdóttir,
Kristbjörg Gunnarsdóttir, Guttormur Páll Sölvason,
Ásgeir Gunnarsson, Sólveig Gunnarsdóttir,
Hafsteinn Sigurjónsson,
barnabörn og iangafaböm.