Morgunblaðið - 05.08.1999, Page 60

* 60 FIMMTUDAGUR 5. ÁGÚST 1999
MORGUNBLAÐIÐ
FOLK I FRETTUM
-Hvernig fékkstu hugmyndina
að myndinni?
„Þetta er spurningin sem ég fæ
oftast og ég veit ekki ennþá svarið
því eiginlega fékk ég aldrei þessa
hugmynd. Ég byrjaði á allt öðru-
vísi sögu þar sem tvær systur eru
aukapersónur í upphafi en verða
aðalpersónurnai- smám saman.
Eins og í Fucking Ámál byrjaði sú
saga á því að systurnar sitja inni í
herbergi og eru að tala saman, og
ég fór að ímynda mér hvað hefði
gerst í lífi þeirra fram að þessu.
Þannig þróaðist handritið.“
- Það er ekki þannig að þér liggi
sérstaklega á hjarta að gera ung-
lingamyndir eða fjalla um samkyn-
hneigð?
„Nei, ekki endilega. Handritið
sem ég er að vinna að núna fjallar
um fólk á þrítugsaldri. Það er nú
reyndar eitthvað af samkynhneigð
þar, en það er ekki aðalmálið. Mér
finnst áhugaverðast að kynnast
■ ólíkum heimum og gera þeim skil.
Unglingaheimurinn er vissulega
áhugaverður, en það eru margir
aðrir heimar líka.“
- Er þá svo að skilja að raunsæ
efnistök séu mikilvæg fyrir þig?
„Já, ég hef mikinn áhuga á raun-
sæi og vil hafa hlutina þannig. Ég á
mér draum um að gera bíómynd
sem er nákvæmlega eins og heim-
ildarmynd en er einber skáldskap-
ur. Eins og er held ég mikið upp á
leikstjóra eins og Mike Leigh og
Ken Loach, en smekkurinn er
Jtalltaf að breytast, þannig að ef ég
geri tíu kvikmyndir veit ég ekki
hvort þær verða allar raunsæjar,
þótt ég hafi áhuga á því núna.“
- Var erfitt að vinna með öllum
þessum ungu reynslulausu krökk-
um?
„Nei, það var mjög auðvelt. Ég
er sjálfur mjög óreyndur leikstjóri,
^svo það fór vel saman. Það hentar
mér mun betur að skrifa, ég er
REBECCA (t.h.) nýtur sín ekki fyr en hún hittir Ehnu.
bara miðlungsgóður leikstjóri. í
næstu mynd þarf ég að nota alvöru
leikara, og ég er svolítið smeykur
við það. Eg veit ekki hvað ég á að
segja við þá.“
- En hvernig fannstu aðal-
leikkonumar, Rebeccu og
Alexöndru?
„Þær höfðu báðar leikið í kvik-
mynd áður; Rebecca í stuttmynd
og Alexandra lítið hlutverk í bíó-
mynd. Mér fannst þær mjög góðar,
en við prófuðum samt marga í hlut-
verkin og eyddum miklum kröftum
í að velja réttu leikarana. Að skrifa
handritið og finna réttu leikarana
er mikilvægast fyrir mig. Ef ég hef
góða leikara og gott handrit finnst
mér ég ekki þurfa að leikstýra.“
Skrítin tilfinning
- Hvað ertu búinn að fá mörg
verðlaun fyrir Fucking Ámál?
„Ég held að þau séu fimmtán."
-Bæði sænsk verðlaun og er-
lend?
„Já, það kom mér mjög á óvart.
Ég gat alltaf vonað að myndin yrði
vinsæl í Svíþjóð, en mér datt aldrei
í hug að fólk kynni að meta hana
erlendis. Við fengum t.d. áhorf-
endaverðlaunin á kvikmyndahátíð í
Tékklandi, það fannst mér frábært.
Svo var myndin sýnd unglingum í
úthverfum Moskvu og þeim fannst
hún skemmtileg, og það er svolítið
skrítin tilfinning fyrir mig.“
- Hvað er það í myndinni sem
fólki líkar svo vel?
„Ég hélt lengi vel að ástarsagan
væri svo hrífandi. En í gær fór ég í
leigubíl, og bílstjóranum fannst
myndin góð, en kunni ekki við sam-
kynhneigðina. Þannig að sumum
finnst myndin góð, þótt þeim líki
ekki ástarsagan í henni. Kannski
er það afturhvarfið til unglingsár-
anna. Hommum og lesbíum finnst
hún yfirleitt mjög skemmtileg, þar
sem efnið snertir þau beint. Ástæð-
umar eru því margar, og auðvitað
finnst sumum hún ekki skemmti-
leg. Hvað fannst þér?“
- Mér fannst gaman að þessar
stelpur skyldu berjast fyrir því að
fá að vera það sem þær eru.
„Já, ég vildi endilega að þær
væru hetjur. Ég elska hetjur, og
góðar hetjur eru of sjaldséðar í nú-
tímalist. Ágnes og Élín eru báðar
hetjur, en sérstaklega Elín, því
hún þorir að standa á rétti sínum
til að vera hún sjálf. Hún er hetjan
mín.“
Langar að hitta íslenska
áhorfendur
- Er handritið sem þú ert að
skrifa líkt þessu að einhverju leyti?
„Nei, ekki nema að því leyti að
mig langar að gera mynd sem er
bæði hrífandi og fyndin, þannig að
fólk bæði hlæi og gráti samtímis.
Ég er ekki viss um að það takist,
en það er markmiðið."
- Verður ekki erfítt að fylgja
Fucking Ámál eftir?
„Að vissu leyti, en það er hálf-
gerður lúxusvandi, því ef ég hefði
gert mynd sem hefði alls ekki
gengið, þá hefði orðið mun erfiðara
að gera næstu mynd. Ég er mjög
glaður yfir því að fólk skuli kunna
að meta fyrstu myndina mína. Það
er auðvitað erfiðara að því leytinu
til að fólk fylgist nánar með mér.
Sumir óska þess að mér mistakist
og aðrir vilja að ég geri aðra ná-
kvæmlega eins mynd, og verða þá
örugglega fyrir vonbrigðum."
- Ber „Fucking Ámál“ með sér
ferska strauma inn í sænska kvik-
myndagerð?
„Ah... ég held að ég sé ekki
Unglingaheimurinn
áh
Fyrsta kvikmynd
sænska leikstjórans
Lukas Moodysson
Fucking Ámál hefur
LUKAS Moodysson hefur fengið fimmtán verðlaun fyrir
fyrstu kvikmyndina sína, „Fucking Ámál“.
rétti aðilinn til að svara þessu. Nei,
ég get það ekki. Heyrðu, er byrjað
að sýna myndina á Islandi?“
-Já.
„Vá, en spennandi. Heldurðu að
íslenskir unglingar munu fara að
sjá hana?“
-Já, ég vona það að minnsta
kosti. Myndin hefur fengið fína
dóma, og ég sá myndina með full-
um sal af unglingum sem fannst
mjög gaman."
„Er það? Ég vildi að ég gæti
komið til Islands og hitt áhorfend-
ur. Málið er bara að ég á konu og
tvö börn, og reyni að ferðast eins
lítið og ég get með myndinni, en
mig langar rosalega til íslands. “
- Komdu með næstu mynd.
„Já, éggeri það.“
> slegið í gegn á Norður-
löndum. Hann sagði
Hildi Loftsdóttur að
hann vissi ekki alveg af
hverju fólki líkaði
myndin.
Háskólabíó sýnir þessa
dagana Fucking Ámál, en
hún hefur vakið mikla at-
hygli hvarvetna í heiminum, slegið
í gegn á Norðurlöndunum og er
ásamt Titanic aðsóknarmesta kvik-
mynd sögunnar í Svíþjóð. Og gam-
an er til þess að vita að bæði kvik-
myndagerðarfólk og leikarar
myndarinnar voru flestir að vinna
vkI sína fyrstu kvikmynd.
í Fucking Ám&I segir frá tveim-
ur stúlkum, Agnesi og Elínu, sem
Rebecca Liljeberg og Alexandra
Dahlström leika, sem báðum leiðist
lífið í smábænum Ámál, en líf
þeirra tekur miklum breytingum
þegar þær kynnast. Lukas lýsir á
mjög raunsæjan hátt samkyn-
J* hneigð, lífemi og viðhorfum ung-
linga, ástum þeirra og vonum.
Hann situr nú heima alla daga,
önnum kafinn við að skrifa handrit-
ið að næstu kvikmynd, en gaf sér
samt tíma til að veita Morgunblað-
inu viðtal.
Leikararnir og handritið
mikilvægast