Morgunblaðið - 26.09.1999, Qupperneq 40

MORGUNBLAÐIÐ
^40 SUNNUDAGUR 26. SEPTEMBER 1999
MINNINGAR
p
ELÍN
BALDVINSDÓTTIR
+ Elín Baldvins-
dóttir fæddist í
Reykjavík 8. júní
1926. Hún lést á
sjúkrahúsinu á
Akranesi 20. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Baldvin Jó-
hannesson, bóndi á
Lambastöðum í
Alftaneshrepjji, og
kona hans, Osk Jón-
asdóttir. Systur
Elinar eru Anna, f.
1934 á Ölvaldsstöð-
um, og Ragnheiður,
f. 1945 í Reykjavík, d. 1996.
Eiginmaður Elínar var Axel
Hallgrímsson, f. 1895, d. 1992.
Þau bjuggu fyrstu árin á Lamba-
stöðum, en árið 1956 fluttust þau
í Borgames og bjuggu þar siðan.
Böm Elínar og Ax-
els era: 1) Sigríður
Steinunn, f. 1946,
maki Jóhann Hin-
riksson, f. 1945,
böm þeirra: Elín, f.
1969, Axel, f. 1971,
Hinrik, f. 1974, og
Judith Amalía, f.
1980. 2) Ósk, f. 1949,
d. 1995, dætur henn-
ar: Judith Amalía, f.
1972, og Solveig, f.
1975, Guðmunds-
dætur. 3) Dóra, f.
1952, maki Rúnar
Ragnarsson, f. 1949,
synir þeirra Ragnar Lúðvík, f.
1973, og Axel, f. 1980.
Utför Elínar verður gerð frá
Borgameskirkju á morgun,
mánudaginn 27. september, og
hefst athöfnin klukkan 14.
Mánudagurinn 20. september
rann upp, sólin skein og sjórinn var
spegilsléttur, loksins hafði stytt upp.
Síminn hringdi og okkur barst sú
frétt að Ellý væri dáin. Ellýsína, eins
og við kölluðum hana oft, var búin að
berjast við erfiðan sjúkdóm síðustu
■. mánuði og því komu þessi tíðindi
okkur ekki á óvart, en alltaf var þó
haldið í þá von að allt yrði gott aftur.
Árið 1962 fluttust foreldrar okkar
í Borgames og frá þeim tíma hafa
haldist órjúfanleg tengsl við fjöl-
skylduna í Sölku. Salkan var eins og
okkar annað heimili og þaðan eiga
sum okkar sínar fyrstu minningar.
Margt var nú brallað hjá Ellýsínu
og Axel afa og ýmsar minningar
koma upp í hugann. Þar áttum við
lítið bú í klettunum fyrir neðan hús-
ið og í fjörunni fleyttum við oft kerl-
ingar. Þegar ekki viðraði til útiveru
var búið einfaldlega flutt inn og það
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Svem'r Olsen, Svem'r Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Simi 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
var nú ekki verra því þá máttum við
fara í skó og föt af Ellý eða að fara
upp á loft þar sem allt virtist svo
spennandi. Hvað þá að hlusta á „lok
lok og læs og allt í stáli“ á grammó-
fóninum. Það var meira að segja
setið langtímum saman og dundað
við að negla röð af nöglum í þrösk-
uldinn inn í „skítuga búrið“, sem
var sko allt annað en skítugt. I
Sölku var ekkert bannað nema
kannski að fara inn í borðstofu, þar
sem allt fmasta puntið var geymt,
og vorum við ansi forvitin að vita
hvað væri þar inni.
Oft fóru foreldrar okkar niður á
Mýrar með Ellý og Axel á þeirra
æskuslóðir. Þá fengum við tvö elstu
oft að fara með, það voru miklar
ævintýraferðir í okkar augum.
Stundum var farið að Miðhúsum
þar sem keyrt var á blómunum og
fullorðna fólkið spilaði vist á meðan
við krakkamir sátum sem dáleidd
og horfðum á stóru kolaeldavélina
sem var í eldhúsinu, annað eins
tæki höfðum við aldrei séð. Að
ógleymdum heimsóknum að
Lambastöðum þar sem fjaran er
ævintýri líkust.
Kynslóðabil var ekki til í augum
Ellýjar. Gott dæmi um það var eitt
sinn þegar Rafn, sonur Björgvins,
týndist og var leitað að honum á öll-
um helstu leiksvæðum bæjarins en
ekki fannst hann. Um síðir kom
hann heim og skildi ekkert í þessum
látum, hann hafði bara farið í heim-
sók til hennar Ellýjar. í Sölku hefur
alltaf verið tekið á móti fólki eins og
þar séu höfðingjar á ferð, alveg
sama á hvaða aldri fólkið er.
Við verðum líka að minnast á
hvað allt var snyrtilegt hjá Ellý og
haganlega úr garði gert, smákök-
LEGSTEINAR
' Komið og skoðið í sýningarsal okkar eða fáið sendan myndalista
, MOSAIK
Hamarshöföi 4, 112 Reykjavík sími: 587 1960, fax: 587 1986
Þegar andlót ber að höndum
Útfararstofan annast meginhluta allra útfara
á höfuíborgarsvæSinu. Þarstarfa nú 15 manns
vi8 útfararþjónustu og kistuframleiðslu.
AlúBleg þjónusta sem byggir á langri reynslu

Útfararstofa Kirkjugarðanna ehf.
Vesturhlíð2-Fossvogi-Sími 551 1266

w
umar hennar voru listaverk, krukk-
umar skreyttar með rauðum slauf-
um og allt svo fallega fram borið.
Ogleymanleg em boðin að kvöldi
þrettándans þegar ættingjar og vin-
ir hittust niður í Sölku eftir brennu
og áttu saman góða kvöldstund.
Ellý var alltaf kát og glöð, átti
mörg hnyttin tilsvör og gerði óspart
grín að sjálfri sér. Nefndi hún marga
með sínum eigin nöfnum, t.d. kallaði
hún okkur yngri bræðuma: Poppar-
ann og Púllarann. Hún var í okkar
augum sannur húmoristi. Hjálpsem-
in var aðalsmerki Ellýjar og það
verður skrýtin sláturgerðin í haust
þegar engin Ellýsína kemur til að
hjálpa okkur að sauma, gefa góð ráð
og segja skemmtilegar sögur.
Nú ertu farin frá okkur, hlýhug-
ur, lífsgleði og nægjusemi þín er
okkar fyrirmynd. Elsku besta
Ellýsína, ástarþakkir fyrir ógleym-
anlegar stundir.
fris, Jóhann, Björgvin,
Skúli, Guðný og fjölskyldur.
Það er vandasamt verk að minn-
ast látinna vina. Af svo mörgu er að
taka að aldrei verður stiklað á nema
hluta af því sem nefna mætti.
í dag langar mig til að setja á
blað nokkur orð um merkiskonu,
Elínu Baldvinsdóttur, sem alltaf var
kölluð Ellí, sem giftist inn í fjöl-
skyldu mína fyrir fimmtíu og tveim-
ur árum. Hún varð eiginkona uppá-
halds föðurbróður míns, Axels Hall-
grímssonar frá Grímsstöðum á
Mýrum. Það varð mikið lán fjöl-
skyldunni allri, en þá allra mest fyr-
ir elskulegan frænda minn, enda
varð lífíð þeim hamingjusamt. Þau
eignuðust svo þrjár dætur eins og
ofan greinir, sem allar urðu þeim til
mikillar ánægju.
Ellí var lagleg kona, ljós yfirlit-
um. Hún var kona föst fyrir, með
sterkan persónuleika, greind með
ákeðnar skoðanir, sem hún aldrei
þrengdi upp á aðra. Skólaganga í
sveitum landsins á æskuárum Ellíar
var ekki löng. Aðeins farskóli í tak-
markaðan tíma á ári. Hún dvaldi við
nám í Húsmæðraskólanum á Stað-
arfelli veturinn 1945-46. Þrátt fyrir
stutta skólagöngu álít ég Ellí hafa
verið töluvert vel menntaða konu.
Hún las mikið, unni ljóðlist og rit-
hönd hafði hún sérlega fallega. Ellí
hafði vaxið upp í íslenskri sveita-
menningu og naut því alls hins
besta sem hún hafði upp á að bjóða.
Það hefír verið haft á orði að íslensk
sveitamenning og myndarbú í sveit-
um landsins hafi verið aðall Islands
og má það til sanns vegar færa.
Annan aðal átti landið ekki.
Sú sem þetta ritar var oft gestur
á heimili Axels og Ellíar í Borgar-
nesi, en þar bjuggu þau mest allan
sinn búskap. Þangað var ávallt sér-
lega gott að koma. Þar ríkti einlæg
hlýja og frábær gestrisni. Manni
tekið opnum örmum, óvíða annars
staðar fannst manni maður vera
jafn hjartanlega velkominn. Þannig
var andrúmsloft heimilisins. Axel
var mikill hestamaður og ferðaðist
með okkur mörgum frændsystkin-
um í nokkrum löngum hestaferðum
í nokkur sumur. Var farið um í af-
rétt Mýrasýslu og fjalllendið um-
hverfís. I þessar ferðir var alltaf
lagt upp frá Borgamesi. Tilhlökk-
unin var ávallt mikil og þar var
þáttur Ellíar stór. Tók hún á móti
okkur með kræsingum á borðum
fyrir allan hópinn. Þar var gleði á
lofti á lifandi heimili þar sem öllum
leið vel. Þannig andrúmsloft skap-
aði Ellí á sinn hægláta og smekk-
vísa hátt.
Axel lést árið 1992, 96 ára að
aldri, og eftir það var Ellí ein, en í
sama húsi bjó dóttir hennar, Dóra.
Ellí varð fyrir þeirri þungu sorg
að missa Ósk, dóttur sína, árið 1995
eftir langa sjúkdómsbaráttu.
Eg veit að mér er óhætt að segja
fyrir hönd allrar fjölskyldu Axels,
manns Ellíar, að við munum öll
sakna mætrar konu á skilnaðar-
stundu.
Dætrum Ellíar báðum og fjöl-
skyldum þeirra votta ég djúpa sam-
úð.
Ástríður H. Andersen.
Snemma morguns síðastliðinn
mánudag fengum við á Hringbraut-
inni þær fréttir að að Elín Baldvins-
dóttir hefði látist þá um nóttina og
horfið okkur sjónum inn í eilífðina.
Hún sem var miðpunktur okkar
allra í fjölskyldunni.
Það voru hlýjar móttökurnar sem
ung og feimin stúlka fékk í Borgar-
nesi haustið 1992 en þá var ég
kynnt fyrir ömmu Ellý og öllum í
Dóruhúsi. Það rann fljótt af mér
feimnin, enda Ellý þannig gerð að
manni fór strax að líða vel í návist
hennar. Síðan höfum við Axel verið
tíðir gestir í Borgamesi, hvort held-
ur til að stoppa yfir nótt eða bara til
að kíkja inn, kannski á leiðinni í
ferðalag. Og alltaf ríkari þegar við
fórum aftur, vel nestuð.
Eg man í vor, ég og Axel sátum í
Sölku yfir kræsingum eins og alltaf í
því húsi, amma Ellý, Dóra og Ella
Billa við borðið. Þær Ellý og Ella
voru að rifja upp körfuböllin á Mýr-
unum. Þær höfðu fengið pappír og
borða frá Reykjavík til að gera nú
matarpakkann sem best úr garði
svo að þær hrepptu nú sætustu
borðfélagana á ballinu. Frásögnin
full af kímni og þannig að fólkið stóð
okkur ljóslifandi fyrir hugskotssjón-
um. Ég man að ég hugsaði hvað þær
myndu vel, myndu smáatriðin sem
gera frásagnir og minningar svo
dýrmætar. Ég spurði: Og þú manst
kannski líka hvemig borðamir vora
á litinn? Og ekki stóð á svarinu: Já,
minn var bleikur og Ellu lillaður.
Ég á ótal margar slíkar minning-
ar um Ellý, sem að eðlislagi var svo
yndisleg kona og lagði þessa alúð
sem gæddi frásagnir hennar lífi í
allt sem hún tók sér fyrir hendur.
Tengdamóðir mín, Sigga Steina,
orðaði þetta vel þegar við voram að
tala um Ellý: Hún var eins og blóm
sem bara vex og blómgast og er al-
gjörlega óafvitandi um hversu fal-
legt það er og vekur með manni
mikla ánægju.
Þessir síðustu dagar, dagamir
áður en við kveðjum hana hinstu
kveðju, hafa verið þeir fegurstu
haustdagar sem ég hef upplifað.
Hógværir í kyrrð sinni, litríkir og
fylltir sól og hlýju eins og Elín
Baldvinsdóttir. Ég kveð hana með
söknuði en þakklátum huga.
Ingibjörg Jónsdóttir.
Nú er Ellý „amma“ í Borgamesi
dáin. Við sáum hana síðast í sumar-
byrjun á fallega heimilinu hennar
við sjóinn í Borgarfirðinum.
I hugann streyma minningamar
um kynni okkar síðastliðin fimmtán
ár og þá er eins og alltaf hafi verið
logn og sólskin enda þótt vestanátt-
in hér á ísafirði og brimið í Borgar-
nesi hafi sjálfsagt geisað þegar við
hittumst. Én það var eins og yfii--
vegunin, glaðværðin og þetta fum-
leysi sem einkenndi hana hefðu
þessi áhrif. Ellý var sterkur per-
sónuleiki, skemmtileg i viðræðum
og ákveðin í skoðunum. Hún var fal-
leg kona sem fegraði umhverfi sitt
af stakri smekkvísi og snyrtileg var
hún með eindæmum.
Ég minnist eftirmiðdags um sum-
ar þar sem Axel maðurinn hennar
og faðir minn sátu og ræddu lands-
málin, dreypandi á koníaki, en Ellý
gekk með okkur hinum um fjörana
að líta á „Bjössaróló“ svo sonur
minn gæti leikið sér. A leiðinni
gengum við fram á vírrúllu í hlut-
verki borðs klædda fallegum og vel
straujuðum dúk. „Þetta er fyrir
blessaða útlendingana þegar þeir
borða nestið sitt hér í fjöranni,"
sagði Ellý. Hún hugsaði fyrir öllu,
smáu sem stóra, að dótakassanum
gengu bömin vísum, svo var það
þröskuldurinn sem mátti negla í,
fallegar kveðjur og gjafir um hver
jól og núna síðast sjalið sem hún
prjónaði og sendi mér í lok júlí.
Ellý var hæversk og lét lítið yfir
sér en vann öll sín störf fyrirhafnar-
laust og án þess að nokkur yrði þess
var. I mínum huga var hún stór, hún
bjó yfir mikilli reisn og kvaddi þenn-
an heim af þeirri reisn og æðruleysi
sem einkenndu allt hennar líf.
Ég og fjölskyldan mín á Isafírði
viljum, um leið og við vottum að-
standendum Ellýar samúð okkar,
þakka fyrir þær höfðinglegu mót-
tökur sem við nutum ávallt á ferð-
um okkar um Borgames.
Margrét.
UNNUR FJÓLA
JÓHANNESDÓTTIR
+ Unnur Fjóla Jóhannesdóttir
fæddist í Hrísey í Eyjafirði
11. desember 1922. Hún lést í
Landspítalanum 11. september
síðastliðinn og fór útför hennar
fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
17. september.
Elsku Fjóla.
Mikið er það erfitt að horfast í
augu við að nú sért þú farin frá okk-
ur. Það vora erfiðar stundir þegar
við fengum fréttirnar til Danmerk-
ur að þú hefðir veikst aftur og værir
komin á spítala. Þegar ég kom við
hjá þér áður en við fóram út varst
þú hin hressasta og á leiðinni heim
af spítalanum. Efst í huga þér var
þá skipulagning á næstu ferð þinni
til Kanada.
Alltaf varst þú boðin og búin til
þess að aðstoða okkur í einu og öllu,
hvort sem það var að passa eða eitt-
hvað annað. Ekki þurfti hann Ey-
þór Logi að biðja þig oft um að
koma inn í rúm til að lesa fyrir sig.
Þegar það var gert var ekki lesin
ein bók heldur var rúmið fyllt af
bókum sem þið lásuð svo saman. Ég
minnist þess eitt skipti þegar þú
varst með Eyþór Loga og hann vildi
ekki hlýða þér. Þá hleyptir þú í
brýmar og þóttist vera reið. En það
þýddi ekki því hann sagði þér strax
að ömmur yrðu aldrei reiðar og þar
var þér rétt lýst.
Það verður erfitt að geta ekki
komið við í vesturbænum til að fá
sér kaffisopa og spjalla en erfiðara
verður það hjá honum Steina mínum
að geta ekki hringt seint á kvöldin
til að spjalla og bjóða góða nótt.
Það er mikill missir hjá okkur að
þú sért farinn en hann Eyþór Logi
er viss um að nú sért þú hjá Guði,
hætt að vera veik og búin að hitta
langafa.
Ég er þakklát fyrir síðustu minn-
inguna þegar við töluðum saman í
síma áður en þú fórst í þessa erfiðu
aðgerð, það samtal geymi ég í
hjarta mínu.
Blessuð sé minning þín.
Kristín Björk.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
© ÚTFARARÞJÓNUSTAN
EHF.
Stofnað 1990
Persónuleg þjónusta
Sími: 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is utfarir@itn.is
ÍSSL
Rúnar Geirmundsson Sigurður Rúnarsson
útfararstjóri_________________útfararstjóri