Morgunblaðið - 04.11.1999, Blaðsíða 14

14 FIMMTUDAGUR 4. NÓVEMBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
HÖFUÐBORGARSVÆÐIÐ
Morgunblaðið/Eiríkur P.
Þegar bömin litu við í handavinnustofunni voru þar komnir jóladúkar og skraut á borð og
greinilegt að heimilisfólkið var farið að hugsa til jólanna.
Nemendur í Olduselsskóla heimsóttu heimilisfólkið á Hrafnistu
Guðrún Samsonardóttir gladdist þegar barnabarn hennar,
Brynjólfur, mætti í heimsókn með heilan bekk á eftir sér.
Hún varð nýlega 85 ára gömul og lét nýlega gamlan draum
rætast um að læra að synda. Enda segir hún, að þótt Iíkam-
inn sé hálfníræður, sé andinn ekki degi eldri en 25 ára.
Börnin fylgdust áhugasöm með vinnubrögðum
í handavinnustofunni.
Kynslóðir
mætast
Hafnarfjörður
RÚMLEGA 60 nemendur í
6. bekk Olduselsskóla
heimsóttu í gær heimilis-
fólkið á Hrafnistu í Hafn-
arfirði. Að sögn Lovísu
Einarsdóttur er þetta lík-
lega einhver stærsti barna-
hópur sem heimsótt hefur
Hrafnistu. Heimsóknin var
hluti af þemaverkefni sem
börnin eru að vinna í til-
efni af ári aldraðra og ber
heitið „Kynslóðir mætast".
Mörg barnanna höfðu
aldrei fyrr komið á dvalar-
heimili aldraðra og kynnt-
ust þar ýmsu sem þeirra
bíður á efri árum.
EFtir að Sveinn H.
Skúlason, forstjóri Hrafn-
istu, hafði sagt börnunum
lítillega frá starfseminni,
fóru þau í skoðunarferðir
um heimilið. Börnin litu
meðal annars við í sjúkra-
þjálfuninni og sundlaug-
inni, kynntust hjúkrunar-
deildinni og skoðuðu síðan
í handavinnustofuna þar
sem verðandi jóladúkar og
I sjúkraþjálfuninni fengu börnin að kynnast ýmsum hjálpartækjum sem notuð eru í
þjálfuninni, og þá var um að gera að prófa.
skraut voru á borðum.
Heimsókninni lauk siðan
með því að börnin tóku
lagið fyrir heimilisfólkið.
Ekki var annað að sjá og
heyra en að eldra fólkinu
þætti vænt um heimsókn-
ina og ekki mátti síður
merkja að börnunum þótti
fróðlegt, og jafnframt
nokkuð skemmtilegt, að
skoða heimkynni þeirra
sem elstir eru. Að sögn
Sigrúnar Þórisdóttur
kennara hafa þau verið að
vinna með verkefni er
tengjast öldruðum í tilefni
af ári aldraðra. Hún segist
verða vör við að börnin
hafi mörg hver lítil tengsl
við elstu kynslóðina, sem
sé miður þar sem þeir eldri
hafi oft nægan tíma fyrir
börnin og hafi miklu að
miðla til þeirra.
Hjalti Einarsson og Arndís Magnúsdóttir starfa af krafti í Félagi eldri borgara
Fjölskyldan og1 bjart-
sýnin er mikilvæg
Gardabær
Morgunblaðið/Eiríkur P.
Arndís Magnúsdóttir og Hjalti Einarsson starfa saman í
Félagi eldri borgara í Garðabæ.
HJALTI Einarsson og Arn-
dís Magnúsdóttir starfa bæði
í Félagi eldri borgara í
Garðabæ. Hún sem fyrrver-
andi fomiaður og varafor-
maður, en Hjalti er formaður
félagsins. Hann segir starf
félagsins blómlegt og margt
sem félagið bryddi upp á til
gagns og gamans fyrir fé-
lagsmenn. Arndís hefur
starfað í félaginu frá upphafi
og segir að bjartsýnin sé
mikilvægust, þegar fólk þarf
að takast á við tilveruna á
efri árum.
Margt gert til gagns
og gamans
Félag eldri borgara í
Garðabæ var stofnað 12. nóv-
ember fyrir 6 árum. í dag
eru í félaginu hátt í 200
manns og það stækkar ört.
Gjaldgengir eru þeir sem
hafa náð 60 ára aldri, en að
sögn Hjalta gengur yfirleitt
enginn í félagið fyrr en líður
að starfslokum undir sjötugt.
Hann segir að fáir undirbúi
sig fyrir starfslokin og standi
oft uppi aðgerðalausir þegar
vinnan hættir að kalla.
Að sögn Hjalta eru mark-
mið félagsins að stórum hluta
þau að hlúa að áhugamálum
eldra fólks og skipuleggja
námskeið, hópvinnu, tóm-
stundir og skemmtanir.
Einnig að stuðla að líkams-
rækt, þjálfun og útivist hjá
félagsmönnum.
Hjalti segir að gríðarlega
margt sé gert til að ná þess-
um markmiðum fram.
Nokkrir félagsfundir eru
haldnir á hverju ári og þá
koma oft í heimsókn fyrirles-
arar og skemmtikraftar. A
þriðjudögum er opið hús í að-
stöðu félagsins í Kirkjuhvoli
og þar er spilað brids og vist.
Spilakvöldin eru alltaf mjög
vel sótt. Arndís segir að það
megi gjarnan koma fram að
óhætt sé að hrósa bæjaryfir-
völdum í Garðabæ fyrir
framlag þeirra, en fólk fær
fríar ferðir á spilakvöldin.
Arndís segir það mikilvægt
vegna þess að talsverður
hópur af fólki komist ekki
nema fyrir tilstuðlan þessara
ferða. Þá segir hún að hin
ýmsu félagasamtök í bænum
bjóði til skiptis upp á veiting-
ar á spilakvöldunum, sem séu
eins og í fínustu brúðkaups-
veislum.
Leikfimitímar eldri borg-
ara í hádeginu á þriðjudögum
og fimmtudögum eru geysi-
lega vel sóttir, að sögn Arn-
dísar, og á þriðjudögum þarf
að skipta fólki í tvo hópa
vegna þess að það komast
ekki allir fyrir í salnum í
einu.
Tölvunámskeiðin
tókust vel
Hjalti segir að einnig séu
vinsæl námskeið haldin, t.d. í
glerlist, leirvinnu og mynd-
list. Það námskeið sem þó
hefur slegið mest í gegn er
tölvunámskeið í meðferð
tölvupósts og Netsins. Að
sögn Hjalta reyndist það
óskaplega vel og aðsókn var
mikil. „Áhuginn var miklu
meiri en við reiknuðum með,
og þetta hefur vakið tals-
verða athygli um allt land.
Þarna kom fólk sem þekkti
eitthvað til tölvuvinnu, en síð-
an voru margir sem rétt
höfðu af þessu nasasjón. Á
námskeiðinu aðstoðuðu þeir,
sem voru lengra komnir, við
kennsluna og það gafst ein-
staklega vel,“ segir Hjalti.
Námskeiðin voru haldin að
frumkvæði félagsins í sam-
vinnu við Fjölbrautaskóla
Garðabæjar, með styrk frá
bæjarfélaginu. Ætlunin er að
halda þeim áfram eftir ára-
mótin.
Og svo era auðvitað ferða-
lögin segja þau Hjalti og
Amdís. Á hverju ári er farið í
ferðalög og þá er gjarnan góð
mæting. Einnig fara félags-
menn á hverju ári á jólahlað-
borð upp í Skíðaskála, og það
er mjög vel sótt.
Bjartsýnin er
mikilvæg
Nýlega stóð Félag eldri
borgara, ásamt öðrum aðilum
í Garðabæ, að ráðstefnu um
málefni eldra fólks. Á þeirri
ráðstefnu kom fram hjá í
einu erindanna að heilsa
eldra fólks fari batnandi en
depurð aukist jafnframt.
Arndís telur að það geti staf-
að út frá því að stórfjölskyld-
ur eru ekki lengur til. Áður
fyrr hafi eldra fólkið verið
meira inni á heimilunum hjá
því yngra, en það sé nú eigin-
lega að leggjast af. „Þar af
leiðandi verður fólkið leitt og
hefur jafnvel lítið samband
við börn sín sem vinna allan
daginn. Því má finna þennan
einmanaleika og depurð víða
hjá eldra fólki. Það má held-
ur ekki gleyma því að það er
einnig stór hópur fólks sem
kemst ekki neitt án hjálpar,"
segir Arndís. Hún segist eiga
því láni að fagna að fara allra
sinna ferða á eigin bíl, og tel-
ur það hálfgerða fötlun að
vera bfllaus.
Sjálf segist Arndís hafa
upplifað eldri árin svolítið
skrýtin að sumu leyti. „Eg
vann nú alveg til sjötugs og
mánuði eftir það missti ég
manninn minn. Því myndi ég
segja að ég hafí þurft að
takast á við tvennt í einu,
sem era nú dálítil átök hjá
hverjum og einum. En ein-
hvern veginn vann ég mig út
úr þessu og er komin þetta
langt áleiðis. Það hefur
óskaplega mikið að segja að
vera bjartsýn," segir Arndís.
Hélt að mér myndi
hundleiðast
Hjalti segist hafa verið
ákaflega heppinn hvað starfs-
lok og eldri árin snertir.
Hann var framkvæmdastjóri
Sölumiðstöðvar hraðfrysti-
húsanna um langt skeið og
lét af því starfi þegar hann
varð 65 ára gamall. Þá vai'
hann beðinn að taka að sér
ýmis sérverkefni, og var m.a.
beðinn um að aðstoða Olaf
Hannibalsson við ritun á
sögu SH. „Ég var í því til árs-
loka 1997, en þá hætti ég að
mæta í vinnuna og ég verð að
segja það, að ég hélt að mér
myndi hundleiðast. En það
varð ekki reyndin. Ég hef
alltaf nóg að gera og finn mér
alltaf eitthvað til að dunda
við,“ segir Hjalti.
Þau Arndís og Hjalti eru
því sammála að það breyti af-
skaplega miklu að eiga góða
fjölskyldu þar sem gott sam-
band sé á milli einstaklinga.
Þau hafa bæði átt því láni að
fagna, en segja að því miður
sé það ekki raunin hjá öllum.