Morgunblaðið - 04.11.1999, Blaðsíða 66

> 66 FIMMTUDAGUR 4. NÓVEMBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
*
Dýraglens
Grettir
>
i
LÆKNIRINN ", ) ÞA£>ERLÍKLEGA
MINN SASfil MER^ ÞJÓt)
AÐ BORÐA MEIRA
AFSRÆN- /5
Smáfólk
Hvers vegna Ef þú veist það
stend ég hér? ekki, þá ættirðu
ekki að vera hérna?
Ef ég á ekki að Hvar sem er,
vera hér, hvar það er undir þér
ætti ég þá að vera? sjálfri komið.
o
WHY DID I A5K YOU WHY
l'M 5TANPIN6 HEKE ?
Af hverju var ég að spyrja þig
af því hvers vegna ég er hér?

BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Það gleymdist víst eitt-
hvað, var það ekki?
Frá Grími Atlasyni:
MIKIÐ ljómandi er gaman að fylgj-
ast með sýnileika uppeldisstétta á
borð við kennara og stöllur þeirra
leikskólakennara. Að sama skapi er
sorgin stór þegar kemur að vesaling-
unum þroskaþjálfum og okkur veíka
málstað. Annars samgladdist ég
stéttarsystkinum mínum fyrir u.þ.b.
tveimur árum þegar til stóð að blása
til sóknar og verða sýnileg - rétt eins
og kennarar og leikskólakennarar
hafa verið í nokkur ár. Menn voru
farnir að tala um verkfall og æ oftar
mátti heyra: „Við látum ekki bjóða
okkur þetta lengur“ - jafnvel alla
leiðina til mín í mína pedagógísku
paradís í Danmörku. í stutta stund
var ég stoltur yfir fagheiti mínu og
þorði jafnvel að nefna það innan ætt-
arinnar að ég væri ekki á sjónum
heldur væri ég að vinna með fólk! En
því miður varð ekkert af fyrirhuguð-
um aðgerðum og voru prófessjónal
samningamenn ekki lengi að plata
vesalings amatörana við samninga-
borðið og handónýtir kjarasamning-
ar litu dagsins ljós.
Undanfarið hefur íslenska þjóðin
legið á enn einu kreditfylleríinu og
sem oftar er sukkið kallað þensla eða
góðæri. Ríkisvaldið baðar sig í fram-
kvæmdum og iðnaðarmenn og ýmsir
„athafnamenn“ muna vart annað eins.
Það hafa risið fjölmargar stofnanir og
ýmis konar úrræði til handa hópum
sem minna mega sín í þjóðfélaginu,
hópum sem m.a. þroskaþjálfar eiga
að „gæta“. En hver er ávinningurinn
af öllum þessum framkvæmdum? í
rauninni minni en enginn. Ailai’ þess-
ar stórkostlegu stofnanir er risið hafa
á stuttum tíma eru ekki annað en Sjá-
seskúhallir sem lítið gagn má hafa af
annað en til áhorfs og arkitektúr-
rannsókna. Það gleymist nefnilega
eitt lykilatriði: A stöðum eins og sam-
býlum og meðferðarheimilum á að
vinna faglegt starf í þágu þjónustu-
þega. Þess í stað eiga flestir þessara
nýju staða, og einnig þeii’ eldri, í
vandræðum vegna manneklu og ef
einhver fæst til þessara starfa er oft>
ar en ekki um að ræða reynslulítið
ungt fólk sem ætlar sér að staldra
stutt við. Enda er hæpið að draga
björg í bú til langframa við slík eymd-
arkjör. Þessi staða er algerlega að
ganga að stéttinni dauðri og álagið
sem starfsmenn eru undir er hrein-
lega ómennskt. Því fínnst mér eðli-
legt að spyi’ja sjálfan mig spurningar
eins og: Hvemig stendur á því að rík-
isvaldið pumpar peningum í gíruga
verktaka er aftur reisa mahóníhallir
fyrir ófagleg og frústererandi vinnu-
brögð sem ekki skila teljandi betri ár-
angri en Fávitahæli ríkisins í Kópa-
vogi gerði fyrir 40 árum? Væri ekki
ráð að endurskoða undarlega og alls-
endis ósparandi stefnu ríkisins í
launamálum í stað þess að byrja sí og
æ á byrjunarreit. Það er hreinlega
allt of dýrt að vera heimskur.
Nú er tímabært húsfreyjan hvái:
„Gvendur minn, er ekki komið nóg?“.
Stéttir eins og þroskaþjálfar verða að
hætta að gefa færi á því að láta
hlunnfara sig. Það er einnig kominn
tími til að við hættum okkar lands-
frægu Kiwanismeðvirkni en gerum
heldur eins og kollegar okkar úr röð-
um kennara og leikskólakennai’a:
Lokum vegna manneklu og sendum
þjónustuþegana út! Það má einnig
benda hinum ýmsu hagsmunasam-
tökum fatlaðra og aðstandenda
þeirra á, að vænlegast gæti verið, í
stað þess að sinna mammónskum
hliðum tilverunnar, að styrkja og
styðja þroskaþjálfa/starfsmenn í bar-
áttu þeiira við Golíat. Annars verður
ætíð hægt að nota orð meistara
Bond: „Þetta er fallegt lítið ekkert
sem þú ert næstum því í“.
GRÍMUR ATLASON,
þroskaþjálfí, Grettisgötu 77,
Reykjavík.
Lítil saga
Frá Daða Þorkelssyni:
LÍTIL stúlka stendur ein, hún finnur
ekki mömmu og pabba. Hún stendur
ein í öi’tröðinni við Hlemm, eitt augna-
blik leið og nú sér hún hvorki mömmu
né pabba. En hvað er þama, andlit
sem hún kannast við, það er vagn-
stjórinn sem keyrir strætóinn sem
hún, mamma og pabbi fara alltaf með
til að fara heim. An þess að hugsa eltir
hún hann, fer á eftir honum yfir göt-
una en hann er of snöggur, hann
hverfur inní bíl sem er ekið burt.
Og hvar erum við og litla stúlkan
stödd núna, foreidrar stúlkunnar
hlaupa í hringi hvor í sínu lagi inni á
Hlemmi að leita stúlkunnar, stúlkan
stendur ein við Hverfisgötuna beint
fyrir framan löggustöðina.
Fullt af löggum, hugsar litla stúlk-
an, en hún vill ekki tala við lögguna,
hún er hrædd við lögguna. Litla
stúlkan stendur fyrir framan lög-
reglustöðina við Hverfisgötu og hún
þarf ekki að gera mikið til að henni
sé hjálpað en hún þorir ekki að tala
við lögguna, hvað þá að fara inn á
löggustöðina.
Ung lögreglukona sem var á leið
inn á lögreglustöðina kemur auga á
litlu stúlkuna sem stendur þarna ein,
hún gengur að litlu stúlkunni, en litla
stúlkan fer að skæla, þetta er löggan
sem er að tala við hana, löggan er
VOND, lögreglukonan lítur í kring-
um sig og er fljót að átta sig, hún sér
foreldra stúlkunnar sem hlaupa um
hinum megin við götuna en eru í of
miklu uppnámi til að átta sig á að líta
yfir götuna. Lögreglukonan kallar
yfir götuna og foreldrarnfr líta til
hennar og sjá með henni litlu
skælandi dóttur sína.
Þegar yfir götuna er komið faðma
foreldrarnir dóttur sína að sér og
þakka lögregluþjóninum fyrir um
leið og hún er að ganga burt, móðir
stúlkunnar horfir stíft í augu dóttur
sinnar og segir við hana í boðunar-
tón: „Þú mátt ekki hlaupa svona
burtu frá mér, næst læt ég lögguna
bara taka þig.“ Og stúlkan grætur
síðustu tárunum, en allt gert til að
kenna henni, hugsar móðirin og
faðmar hana að sér aftur.
Kæra foreldri, hvað kennfr þú
barninu þínu? Sem betur fer er sag-
an hér að ofan ekki sönn, en hún gæti
verið það, það eru foreldrar sem
treysta á lögguna sem vonda kallinn
og grýluna þegar ekki eru jól, hvað
heldur barnið þitt?
DAÐIÞORKELSSON,
lögreglumaður í Vestmannaeyjum.
AUt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teijast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.