Morgunblaðið - 17.03.2000, Qupperneq 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 17. MARS 2000 47-’
RAGNHEIÐUR
ÓLAFSDÓTTIR
+ Ragnheiður Ól-
afsdóttir fæddist
á Þóreyjarnúpi,
Kirkjuhvamms-
hreppi í Línakradal,
Vestur-Húnavatns-
sýslu, 25. september
1908. Hún lézt í
Landakotsspítala
11. marz síðastlið-
inn.
Foreldrar hennar
voru Margrét Jóns-
dóttir húsfrú og ÓI-
afur Guðmundsson,
óðalsbóndi á Þóreyj-
arnúpi. Ung lærði
Ragnheiður kjólasaum hjá
Nönnu Aaberg og vann sfðar við
fagið, m.a. á saumastofu Þjóð-
leikshússins. Hún lauk prófi frá
Húsmæðraskólanum á Isafirði.
Maður hennar var Gísli Sæ-
mundsson, ráðsmaður og verk-
stjóri. Þau bjuggu
að Ögri við Djúp og
síðar á Garðsstöð-
um í sömu sveit, en
fluttu til Reykjavík-
ur í stríðslok. Gísli
fórst 1958 í Reykja-
vík og eftir það bjó
Ragnheiður í
Reykjavík.
Fósturdóttir
Gfsla og Ragnheið-
ar er Nína Björk
Árnadóttir skáld.
Hún átti Braga
Kristjónsson bóka-
kaupmann. Börn
þeirra: Ari Gísli, kv. Sigríði
Hjaltested, barn þeirra Ragn-
heiður Björk; Valgarður, Ragn-
ar Isleifur.
Utför Ragnheiðar fer fram frá
Fossvogskapellu í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Ragnheiður Ólafsdóttir fæddist á
Þóreyjamúpi í Línakradal, Vestur-
Húnavatnssýslu hinn 25. september
árið 1908. Foreldrar hennar voru
Margrét Jónsdóttir húsfreyja þar og
eiginmaður hennar Ólafur Guð-
mundsson óðalsbóndi þar á bæ.
Dóttirin var eftirlæti föður síns,
flnleg vera og viðkvæmnisleg -
veiktist unglingur af berklum og
dvaldi lengi suður á Vífilsstöðum til
lækninga og fékk bót að mestu.
Ung kona fer hún til Reykjavíkur
og lærir kjólasaum hjá Nönnu Aa-
berg kjólameistara og lék fatasaum-
ur og bróderingar listilega í höndum
hennar þá og alla tíð síðan meðan
heilsa leyfði.
Eftir saumanámið fór hún í Hús-
mæðraskólann á ísafirði til fröken
Gyðu forstöðukonu og lauk þar
námi. Síðan réð hún sig sem stofu-
stúlku að stórbýlinu Ögri við Djúp,
þar sem stórættaðir aristókratar
höfðu ríkt öldum saman. Þar á bæ
var ráðsmaðurinn Gísli Sæmunds-
son, úr Djúpi ættaður. Eftir viðeig-
andi og hæfilegt tilhugalíf gengu þau
í hjónaband, ráðsmaðurinn og stofu-
stúlkan. Fyrst bjuggu þau í Ögri, en
reistu síðan stórhýsi og hófu búskap
að Garðsstöðum í landi Ögurs og
bjuggu þar góðu búi í allnokkur ár.
Um þetta leyti, snemma í síðasta
stríði, varð ljóst að þau hjónin
myndu ekki eignast saman böm og
fengu þau þá til fósturs 13 mánaða
gamalt stúlkubarn, Nínu Björk
Arnadóttur. Var Ragnheiður ömmu-
systir hennar. Ólst hún upp hjá þeim
sæmdarhjónum, fyrst á Garðsstöð-
um, en í stríðslok fluttu þau öll til
Reykjavíkur og þar fékk Gísli vinnu
sem verkstjóri á Reykjavíkurflug-
velli. Vann hann þar til æviloka árið
1958, er hann fórst í hörmulegu
vinnuslysi í flugturninum á vellinum.
Þótt sannað þætti, að ábyrgð á slys-
inu mátti rekja til galla í lyftubúnaði,
fengu þær mæðgur engar bætur fyr-
ir slysið. Var það mikið áfall fyrir
þær.
Þegar Þjóðleikhúsið var opnað til
sýninga árið 1950 réðst Nanna Aa-
berg þangað sem kjólameistari. Þar
hóf Ragnheiður störf og vann þar í
allmörg ár. Síðar á ævinni vann hún
við ýmislegt, t.d. var hún nokkur ár
ráðskona hjá Gísla Jónssyni alþing-
ismanni og annaðist einnig kaffistofu
lögreglunnar í Reykjavík um hríð.
Þegar þú svífur enn í norðurátt
indæla vor, þá mátt þú ekki gleyma
að gróðursetja í gömlu túni, hátt
í grænni hlíð, þann draum að ég sé heima.
(Þýð. Helgi Hálfdanarsson.)
Ragnheiður Ólafsdóttir var þegar
í æsku greind og skynug, en frekar
pasturslítil dóttir efnaðs bónda, sem
lét flest eftir þessari dóttur sinni.
Hún varð síðan fínleg kona og dul í
lund, fyndin og skemmtin á stund-
um. Hún gekk að eiga mann, sem
var 20 árum eldri, en búnaðist vel
með honum og milli þeirra ríkti vin-
átta og hlýja. Sveitin fyrir norðan
var henni æ kær og draumsýnir
hennar um sveitasæluna uxu með
árunum. Á efri árum sveif hún oft
um í dagdraumum á gæðingi sínum
Gusti, sem hún átti ung.
Fósturdóttur þeirra hjóna annað-
ist hún sem sitt eigið bam, og eftir
að þær vom einar orðnar mæðgurn-
ar, gekk hún til vinnu í þeim tilgangi
einum að styðja hana og styrkja.
Dóttirin óx og varð unglingur og
ung stúlka, bóhem á stundum,
óvæntar uppákomur, samkomulagið
var si svona, en alltaf var Ragnheið-
ur boðin og búin að veita henni lið,
þótt hún væri ekki nærri alltaf sam-
mála fatasmekk eða vinavali dóttur-
innar.
Það rökkvaði í lífi hennar fyrir all-
nokkmm ámm og heilsan brast. Eft-
ir það annaðist dóttursonur hennar,
Ari Gísli Bragason, ömmu sína af
staki'i umhyggju og mikið var einnig
drenglyndi og hjálpfýsi systurdóttur
hennar, Sigurbjargar Gísladóttur,
og fjölskyldu hennar alla tíð.
Ragnheiður Ólafsdóttir varðveitti
alla ævi í sál sinni dullarfulla ung-
meyjaráráttu, sem hvorki hvarf fyrir
þroska sálarinnar né margvíslegum
mótgangi, sem lífið bauð henni.
Heiðarleiki hennar var eðlilegur
og tilgerðarlaus og hjálpfýsi hennar
sýndi sig með margvíslegum hætti
ævina á enda. Fóstm-dóttirin var
henni oft til gleði og sóma og barna-
börnin elskuðu hana og virtu.
Guð blessi minningu Ragnheiðar
Ólafsdóttur.
Bragi Kristjónsson.
+ Anna Ragnhild-
ur Björnsdóttir
Maack fæddist í
Reykjavík 3. júní
1911. Hún lést á Víf-
ilsstöðum 28. febr-
úar síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Dómkirkj-
unni 14. mars.
Við fjölskyldan hér í
Sevilla settumst hljóð,
þegar okkur barst
fréttin að kæra Anna
frænka væri komin yf-
ir móðuna miklu. Öft
er stutt á milli lífs og dauða, og er
ég afar þakklát að hafa átt tækifæri
að heimsækja hana s.l. 17. febrúar á
Vífilstöðum, hún ljómaði af gleði
þegar hún sá okkur hjónin, seint
munum við gleyma þessari stundu.
Hugur minn reikar til barnæsku-
áranna, og koma upp margar
skemmtilegar minningar um þessa
góðu frænku, en samband okkar
var alltaf náið og féll aldrei skuggi á
það. Anna var alltaf kát, alveg sama
á hverju gekk, ég heyrði hana aldrei
kvarta, en lífið lék hana oft grátt, og
þurfti hún að horfast í augu við
ýmsar stórar sorgir. I sannleika
sagt hef ég ekki kynnst mörgum
með þennan eiginleika á minni lífs-
leið. Hún var dugleg, vinnusöm,
góður trúnaðarvinur, hjálpsöm og
gjöful, og afar skemmtileg á
mannafundum. Hún var fróð kona,
hafði ánægju af list, aldrei kom
maður að tómum kofa, alltaf gaman
að heimsækjana og rabba við Önnu.
Hún var hlý í viðmóti og gestrisni,
dansaði í kringum sína gesti, þrátt
fyrir háan aldur og
heilsuleysi.
Ég er afar þakklát
fyrir að hafa átt svona
góða móðursystur, og
fjölskylda mín tekur í
sama streng. Börnin
mín eiga góðar minn-
ingar um hana og
þótti alltaf gaman að
heimsækja Önnu
frænku á íslandi.
Við samhryggjumst
innilega elskulegu
frænkum okkar,
Gunnu Höllu og Maju,
einnig mökum þeirra
og barna-barnabörnum. Guð veiti
ykkur styrk á þessum erfiðu sorg-
arstundum, móður- og ömmumissir
er alltaf sár, sérstaklega þegar
svona yndisleg mannvera kveður.
Þrátt fyrir fjarlægðina er hugur
okkar með ykkur, einnig í bænum
okkar.
Ásdís Viggósdóttir
og fjöiskylda.
Anna Maack var um langt árabil
með virkustu félögum í hinu al-
menna félagsstarfi sjálfstæðisfélag-
anna í Reykjavík, á vettvangi full-
trúaráðsins, Hvatar og hverfa-
félaganna. Hún starfaði fyrir Sjálf-
stæðisflokkinn í kosningum um
áratugaskeið og vann mikið og óeig-
ingjarnt verk í þágu þeirra stjórn-
málahugsjóna sem hún trúði á. Hún
hélt áfram að gefa sig fram til
starfa fyrir flokkinn löngu eftir að
hún var komin „á aldur“, eins og nú
er sagt, og vakti athygli fyrir dugn-
að og ósérhlífni. Fyrir hennar giftu-
ríku störf á vettvangi Sjálfstæðis-
flokksins sem og fyrir drjúgan
stuðning við mig persónulega og
okkur Ingu Jónu langar mig að
þakka henni að leiðarlokum.
En ég þekkti Önnu úr öðru og
meiru en pólitík og flokksstarfi.
Móðir mín og hún voru æskuvin-
konur og þekktust frá því þær voru
að alast upp vestast í vesturbænum,
hún á Seli við Selsvör en Anna móð-
ir mín í Ráðagerði við Sellandsstíg,
nú Sólvallagötu. Þær áttu vináttu
hvor annarrar í meira en 80 ár og
bar þar aldrei neinn skugga á. Ég á
því minningar um Önnu allt frá
barnsaldri og voru hún og Skúli
Árnason verslunarmaður, sem var
sambýlismaður hennar um árabil,
tíðir gestir á heimilinu. Sýndi hún
okkur öllum ævinlega mikla rækt-
arsemi og tryggð.
Anna var tæplega níræð þegar
hún lést og mundi tímana tvenna.
Lífið fór ekki alltaf um hana mild-
um höndum. Mér þótti alltaf aðdá-
unarvert hvernig hún hafði staðið af
sér stórsjói lífsins og tekist á við
andstreymi og erfiðleika af mikilli
reisn. Hún varð ekkja í tvígang á
unga aldri en síðari maður hennar,
Pétur Maack, fórst með togaranum
Max Pemberton í ársbyrjun 1944.
Síðar á ævinni horfði hún á bak
tveimur dætrum sínum, dótturdótt-
ur og sambýlismanni. Samt hafði
hún alltaf heilmikið að gefa af sér.
Viðmót hennar einkenndist af glað-
værð og hlýju. Hún hló dátt þegar
henni var skemmt, var hrókur alls
fagnaðar í fjölmenni og naut þess að
vera innan um fólk. Það sáum við á
þorrablótunum í Valhöll alveg fram
á síðustu ár.
í huga mínum verður alltaf heið-
ríkja yfir minningu Önnu Maack.
Fjölskylda mín og ég vottum dætr-
um hennar, tengdasonum og fjöl-
skyldu allri innilega samúð.
Geir H. Haarde.
ANNA
MAACK
t
Ástkaer móðir okkar,
VILBORG ÁSA VILMUNDARDÓTTIR,
Blikahólum 4,
áður Grundargerði 18,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans að morgni
miðvikudagsins 15. mars.
Jón Árni Einarsson,
Guðmundur Einarsson,
Þorgerður Einarsdóttir,
Einar Einarsson.
t
Elskulegur bróðir okkar og vinur,
SIGURÐUR M.S. GUÐJÓNSSON
húsasmíðameistari,
Melagötu 13,
Neskaupstað,
lést á Sjúkrahúsinu í Neskaupstað mánudaginn 13. mars.
Útförin auglýst síðar.
Aðstandendur.
t
Ástkær eiginkona og móðir,
HELGA MAGNÚSDÓTTIR,
Ægisgötu 3,
Ólafsfirði,
lést á Fjórðungdsjúkrahúsinu á Akureyri þriðjudaginn 14. mars.
Þorgeir Gunnarsson,
Gunnar Þorgeirsson,
Magnús Þorgeirsson.
t
Okkar ástkæra,
SESSELJA HRÓBJARTSDÓTTIR
frá Söndu,
Stokkseyri,
verður jarðsett frá Stokkseyrarkirkju laugar-
daginn 18. mars kl. 14.00.
Jón Áskell Jónsson, Guðbjörg Kristinsdóttir,
Gunnar Valur Jónsson,
Sigríður Kristín Jónsdóttir,
Ragnhildur Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær móðir okkar, amma og langamma,
GRÓA BJARNFRÍÐUR PÉTURSDÓTTIR,
Hæðargarði 16,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju mánu-
daginn 20. mars nk. kl. 15.00.
Jarsett verður í Gufuneskirkjugarði.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Sigríður Ruth, Eva Ólöf
og Ásta Benny Hjaltadætur.
t
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
móður okkar,
GUÐRÚNAR B. NIELSEN,
Ingibjörg Vagnsdóttir,
Guðlaug Nielsen,
og fjölskyldur.