Morgunblaðið - 30.03.2000, Qupperneq 48

48 FIMMTUDAGUR 30. MARS 2000
**?------------------------
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ÁSLA UG
* SVEINSDÓTTIR
+ Áslaug Sveins-
ddttir fæddist í
Bolungarvík 22. júní
1905. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Eiri 23. mars síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Sveinn
Árnason, f. 24.0.
1864, d. 27.1. 1935,
búfræðingur frá
Krdki í Norðurár-
dal, Mýrasýslu, og
^Rannveig Hálfdán-
arddttir, f. 27.6.
1879, d. 12.4. 1950,
frá Meiri-Hlíð í Bol-
ungarvík. Þau bjuggu mestan
sinn búskap á Hvilft í Önundar-
firði og síðar á Flateyri. Þau
eignuðust ellefu börn og af þeim
komust sex til fullorðinsára. Þau
voru: Mikkelína, Guðrún Hall-
Áslaug Sveinsdóttir hefur nú
fengið hvfldina. Mikið held ég hún
sé þeirri hvfld fegin. Hún var á 95.
aldursári er hún lést. Það má segja
að hún hafi verið að hverfa frá okk-
ur hægt og bítandi mörg síðustu ár-
in. Síðustu misserin sem hún bjó
éíin í íbúð sinni í Stóragerði 34 voru
henni nokkuð erfið, eftir að
Alzheimer-sjúkdómurinn fór að
hrjá hana. En eftir að hún fluttist á
hjúkrunarheimilið Eiri fékk hún þá
bestu umönnun sem völ var á og
þar held ég að henni hafi liðið eins
vel og frekast var hægt að búast
við.
Ása föðursystir mín, eða Ása
frænka eins og hún var alltaf kölluð
á mínu æskuheimili, kveður þetta
jarðlíf síðust af börnum ömmu
minnar og afa. Mikkelína systir
tetinar lést 30. nóvember sl. Þessar
tvær konur eru mér kærar hvor frá
sínu aldursskeiði, Lína fram yfir
barnsárin, því hún tók okkur systk-
inum alltaf opnum örmum þegar við
fengum að fara til Reykjavíkur með
móður okkar og hjá henni var alltaf
nóg pláss, þrátt fyrir mikinn barna-
fjölda og lítið húsnæði. Eftir að ég
fór síðan til náms í Reykjavík fóru
samskipti mín við Ásu og Sigurð að
aukast. Ása lét mig oft vita þegar
hún hafði bakað uppáhaldstertuna
mína eða þau buðu mér í mat á
sunnudögum og gerðu mér dvölina í
Reykjavík sem besta. Einhvem
veginn þróuðust mál á þann veg að
þau buðu mér að flytjast til sín þeg-
•ítr ég var á átjánda ári og það varð
úr að ég flutti til þeirra í Barmahlíð
28. Ég dvaldi hjá þeim í eitt ár í
góðu yfirlæti. Mér fannst reyndar
þau líta á mig sem krakka en ég
taldi mig hins vegar vera orðinn
fullorðinn og auðvitað kom að því að
mér fannst ég þurfa meira frelsi svo
niðurstaðan varð sú að ég flutti. En
þetta ár sem ég dvaldi hjá þeim
heiðurshjónum er mér kært í minn-
ingunni sem og samskipti okkar æ
síðan.
Heimili Ásu og Sigurðar mótaðist
Gróðrarstöðin ^
zmúÐ ♦
Hús blómanna
Blómaskreytingar
við öll tækifæri.
Dalveg 32 Kópavogi sími: 564 2480
ddra, Áslaug, Hálf-
dán, Svava og Karl.
Þau eru nú öll látin.
Eiginmaður Ás-
laugar var Sigurður
Þdrðarson, f. 8.4.
1895, d. 27.10. 1968,
tdnskáld, stofnandi
og stjdrnandi
Karlakörs Reykja-
víkur og skrifstofu-
stjöri Ríkisútvarps-
ins. Þau eignuðust
tvö börn: Gunnar, f.
16.10. 1927, d. 5.2.
1936, og Ernu, f.
11.6. 1931, d. 1.3.
1935. Áslaug og Sigurður
bjuggu allan sinn búskap í
Reykjavík.
Utför Áslaugar fer fram frá
Ddmkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
og snerist um tónlistina. Sigurður
var einn af fremstu tónskáldum
þjóðarinnar, stóð fyrir stofnun
Karlakórs Reykjavíkur 3. janúar
1926 og stjórnaði honum áratugum
saman. Áður hafði hann m.a. stjórn-
að Karlakórnum Þröstum í nokkur
ár. Ása reyndi alla tíð að hlúa sem
best að listamanninum og skapa
honum sem mest næði til að sinna
list sinni. Og þrátt fyrir mikil afköst
Sigurðar á þessu sviði gegndi hann
þó alla tíð erilsömu starfi skrifstofu-
stjóra Ríkisútvarpsins með mikium
sóma. Eftir að Sigurður féll skyndi-
lega frá helgaði Ása sig því hlut-
verki að halda verkum Sigurðar
sem mest á lofti. Og það tókst henni
veþþar til heilsan fór að bila.
Ása frænka mín var sterk kona
og hefur oft orðið að bíta á jaxlinn
og standa af sér áföll. Þau hjón
eignuðust tvö börn: Gunnar og
Ernu. Það hlýtur að hafa verið þeim
ólýsanlegur harmur að missa þau
með ellefu mánaða millibili, Ernu
tæplega fjögurra ára og Gunnar
tæplega níu ára. Það var vitað að
tvísýnt gæti orðið um líf Gunnars
en Ema var hraust en veiktist
skyndilega og dó á undan bróður
sínum. Sá harmur og það högg sem
þau hjón hlutu á þessum stutta tíma
mun án vafa hafa mótað þeirra líf
eftir það. Sigurður lést skyndilega
27. október 1968. Hann var Ásu
frænku harmdauði. Þau höfðu stað-
ið saman í rúmlega 40 ár í blíðu og
stríðu. Við Ása kona mín eigum
margar ljúfar minningar um Ásu
frænku. T.d. lenti ég í alvarlegu
slysi í nóvember 1969 og þurfti að
dveljast á Landakotsspítala um
fjögurra mánaða skeið. Ása frænka
bauð nöfnu sinni alla sína aðstoð.
Hún sat við rúm mitt löngum
stundum, sérstaklega dagana sem
ég vissi lítið af mér. Kona mín segir
að hún hafi verið einstaklega lagin
við að finna út þarfir mínar og gert
það af mikilli natni. Fyrir það þökk-
um við enn einu sinni. Við komum
oft við í Barmahlíðinni og síðar í
+
, Elskuleg móðir okkar,
f GUÐBJÖRG SIGURÐARDÓTTIR,
sem lést á dvalarheimilinu Hlíð mánudaginn
27. mars, verður jarðsungin frá Glerárkirkju
mánudaginn 3. apríl kl. 14.00.
Siggerður Tryggvadóttir,
Guðmundur Tryggvason.
Stóragerðinu þegar við vorum á
ferð í Reykjavík og áttum þar góðar
stundir. Ása og Karl bróðir hennar
heimsóttu okkur eina helgi í Borg-
arnes og frá þeirri heimsókn eigum
við góðar minningar. Við urðum
þess heiðurs aðnjótandi að fá Ásu
frænku í heimsókn dagana í kring-
um 80 ára afmæli hennar. Þeirra
daga minnumst við nú við leiðarlok.
Það er dapurt að horfa á eftir
fólki hverfa frá okkur hægt og hægt
á vit minnisleysis. En að sjá og
finna það sem vel er gert fyrir þetta
fólk ber að þakka. Starfsfólkinu á 3
N á hjúkrunarheimilinu Eiri flyt
innilegar þakkir fyrir framúr-
skarandi umönnun og alúð við Ás-
laugu Sveinsdýttur.
Eg kveð Ásu frænku og óska
henni fararheilla. Þakka henni sam-
fylgdina og bið Guð að blessa minn-
ingu hennar og endurfundina við
ástvini sína.
Sveinn G. Hálfdánarson.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku Áslaug. Ég var svo lánsöm
að kynnast ykkur Sigurði fyrir
rúmum fjörutíu árum þegar ég
tengdist fjölskyldu þinni. Heimilið
ykkar fallega stóð okkur mæðgun-
um ávallt opið. Margan sopann og
margan bitann höfum við þegið hjá
þér og margt hefur verið að spjalla.
Rausn og hjartahlýja fylgdu ykkur,
enda var oft gestkvæmt.
Lífið var ekki alltaf dans á rósum
hjá þér, Áslaug mín, en þú barðist
eins og hetja. Við Drífa þökkum þér
fyrir allt sem þú varst okkur.
Blessuð sé minning þín.
Dóra Sif Wium.
„Nú er það stand, Sigurður Þórð-
arson er búinn að gifta sig.“ Svona
fórust kórfélaga í Karlakór Reykja-
víkur orð er hann sagði söngfélaga,
þessi uggvænlegu tíðindi. Þetta var
árið 1928, kórinn liðlega tveggja ára
gamall og það setti að kórmönnum
þann ugg að brúðurin unga, þá lið-
lega tvítug að aldri, mundi fanga
hug eiginmanns síns, stofnanda og
stjórnanda kórsins Sigurðar Þórð-
arsonar.
Það var nú öðru nær, Áslaug
Sveindóttir, lífsförunautur Sigurðar
í yfir fjörutíu ár, hafði meiri skiln-
ing á hugðarefnum og hlutverki
manns síns en svo að hún breytti
þar um til hins verra. Þvert á móti
hafði kórnum, með þessum ráða-
hag, bæst öflugur liðsauki, kona
sem studdi eiginmann sinn og
Karlakór Reykjavíkur af eljusemi
og trúmennsku, stuðlaði að og
studdi við metnaðarfulla uppbygg-
ingu þessarar stofnunar sem á 75
ára afmæli á næsta ári. Þeim sem
til þekkja er það fullljóst að þar
hefði margt orðið með öðrum hætti
hefði Áslaugar ekki notið við.
f dag kveðja félagar í Karlakór
Reykjavíkur, hinstu kveðju, þessa
mætu konu. Áslaugar verður ávallt
minnst innan raða kórsins, með
djúpri virðingu og þakklæti.
Karlakór Reykjavíkur,
Guðmundur Sigþórsson.
r 2
H H H H H H H H H H H H H H H H H H Erfisdrykkjur P E R L A N Sími 562 0200 H H H H H H H H H H H H H H H H
: iiiiiiiiiiiiiiii
Ragnheiður
Jónsdóttir fædd-
ist að Botni í Dýra-
fírði 9. september
1909. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Garðvangi, Garði,
19. mars síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Keflavíkur-
kirkju 24. mars.
Elskuleg vinkona
mín, Ragnheiður Jóns-
dóttir, hefur kvatt
þennan heim. Kynni
okkar Rögnu hófust
þegar ég hafði nýlega hafið störf hjá
Kaupfélagi Suðurnesja vorið 1957.
Ég hóf störf hjá föður mínum sem þá
var verslunarstjóri í versluninni á
Hringbraut 55 í Keflavík. Þetta var
nýleg verslun og fyrsta kjörbúðin á
Suðurnesjum. Líklega mánuði eftir
að ég hóf störf tók Ragna við af föður
mínum sem verslunarstjóri og hélst
það fyrirkomulag í nokkur ár að faðir
minn, Stefán, sá um verslunina frá
hausti og fram á vor, en Ragna
stjórnaði svo yfir sumarmánuðina.
Ég var í skóla á Laugarvatni að vetr-
inum en fékk sumarvinnu í þessari
verslun kaupfélagsins. Þá lágu leiðir
okkar Rögnu saman að sumrinu í
búðinni. Líklega voru þetta tvö sum-
ur sem við unnum þarna saman og
við bundumst þarna slíkum tryggð-
arböndum að uppfrá því höfðum við
alltaf mjög náið samband og vinátta
okkar hélst óslitin síðan. Á þessum
árum bjó ég hjá Rögnu hluta úr
tveimur sumrum. Það er í raun ein-
stakt að minnast þess hve gaman var
alltaf í vinnunni hjá okkur. Ragna var
þarna stjórnandi yfírleitt með okkur
þrjá unglinga með sér, 15-17 ára.
Hún var mikill félagi okkar og tók
þátt í ærslum okkar og uppátækjum
eins og ein af okkur. Glettni og
gamansemi var henni í blóð borin og
hún hafði einstakt lag á ungmennum.
Ég veit að hún hafði ákaflega gaman
af því að starfa með yngra fólki og
var alltaf jafn ung í anda. Ég get fús-
lega viðurkennt það að aldrei á minni
starfsævi hefur verið jafn skemmti-
+ Helga Magnúsdóttir fæddist í
Ólafsfirði 12. aprfl 1942. Hún
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri 14. mars si'ðastliðinn og
fór útför hennar fram frá Ólafs-
Qarðarkirkju 25. mars.
Ég vil með nokkrum orðum minn-
ast hennar vinkonu minnar, Helgu
Magnúsdóttur.
Elsku Helga, ég vissi að þessi tími
kæmi en einhvern veginn vonaði ég
alltaf að til þess kæmi ekki. Þegar
mamma hringdi í mig nokkrum dög-
um áður en þú kvaddir þennan heim,
til að segja mér að nú væri ekki mik-
ið eftir, fylltist hjarta mitt sorg. Þú
varst mér alltaf svo mikið, yndisleg
og ljúf kona. Mér fannst þú vera mín
önnur mamma, svo stórt pláss áttir
þú í hjarta mínu.
Eg kynntist Helgu þegar ég var 15
ára. Næstu átta árin var Ægisgata 3
mitt annað heimili. Það var oft líf og
fjör á þeim bænum og gaman var að
sitja við eldhúsborðið þegar þær
Þógga, Gurrý, Bökka og Sigga
gamlu litu inn í kaffí. Þær voru alltaf
svo hressar, alltaf að gera eitthvað,
sögðu svo skemmtilega frá og voru
fullar af gleði, svo ungar í anda.
Á síðustu árum hitti ég Helgu ekki
eins oft og áður, en alltaf tókstu jafn-
vel á móti mér með faðmlagi og koss-
um.
Ég minnist síðustu heimsóknar
minnar í Ægisgötu 3, síðasta nóvem-
ber þegar ég fór til að lofa henni að
sjá litlu prinsessuna mína. Helga leit
svo vel út og hugsaði ég með mér, nú
hlyti allt að vera upp á við, nú ætluðu
læknarnir að prófa ný lyf. Helgu
legt í vinnunni eins og á
þessum tíma þegar við
baldnir unglingarnir
unnum með henni
Rögnu. Ragna var samt
alltaf stjórnsöm og
ákveðin við okkur, hún
vildi að allir stæðu sig í
vinnunni og hlutimir
gengju fyrir sig eins og
til var ætlast. Sjálf var
hún mikill dugnaðar-
forkur og bjó yfír mikl-
um krafti sem birtist í
störfum hennar. Létt-
leikinn og grínið var
samt alltaf stutt undan.
Þannig gat hún tekið fullan og virkan
þátt í ungæðingslegum uppátækjum
okkar. Hún gat svo verið mjög ákveð-
in í skoðunum og lét oft skoðanir sín-
ar í ljós umbúðalaust. Hún var mikill
vinur vina sinna og jafnframt öflugur
málsvari þeirra sem minna máttu sín
í þjóðfélaginu. Þeim sem höfðu gert
henni greiða eða henni þótti hafa
reynst sér vel gleymdi hún aldrei.
Það var því góður skóli að hefja
sinn starfsferil við þessar aðstæður,
þar sem svo skemmtilega var bland-
að saman mátulegu gamni og svo al-
vöru starfsins.
Á seinni árum leyndist ekki áhugi
hennar fyrir velgengni bama sinna
og bamabarna.
Og í heimsóknum til hennar urðu
umræðuefnin oftar en ekki tengd af-
komendunum, störfum þeirra og
áhugamálum.
í minningunni verður hún Ragna
alltaf einstök, engri lík.
Ég á ótrúlega margar ljúfar minn-
ingar tengdar okkar samstarfi og
samverustundum.
Ég minnist alls hlýhugs og um-
hyggju fyrir mér og fjölskyldu minni
og áhuganum sem hún hafði alltaf
fyrir starfi mínu og gengi kaupfé-
lagsins sem hún hafði helgað starf-
skrafta sína í fjölda ára.
Elskulegri vinkonu minni þakka
ég samfylgdina og einstaka vináttu.
Sonum hennar, barnabörnum og
öðrum ættingjum votta ég innilega
samúð.
Guðjón Stefánsson.
þótti voða gaman að sjá okkur
mæðgurnar og hringdi yfir til Þóggu
til að segja henni að nú væri Arna í
heimsókn með dótturina. Þógga
ákvað að taka sér frí frá fiskibollu-
framleiðslunni og koma yfir og kíkja
á okkur. Það þótti mér vænt um.
Þessi heimsókn mun sitja lengi í
minni mínu eins og það hafi gerst í
gær. Mér þykir svo sárt að hafa ekki
getað litið inn til þín og kvatt þig al-
mennilega, en svona er jú lífið. Ég
veit að þú munt kíkja annað slagið
niður til mín og mun ég ávallt hafa
þigíhjarta mínu.
Guð blessi minningu þína, ég
þakka þér fyrir vináttu þína, þú
munt alltaf eiga stað í hjarta mínu
þar sem ég mun geyma allar þær
minningar sem ég á um þig.
Elsku Þorgeir, Maggi, Maja, litla
snúlla, Gunni, Þorgeir yngri og
Sigga, megi guð vera með ykkur í
sorginni.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mínveri,vörnínótt.
Æ, virst mig að þér taka,
méryfirláttuvaka
þinn engil, svo ég sofirótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Arna Björk.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar
til blaðsins í bréfasíma 569 1115, eða á net-
fang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt
er, að símanúmer höfundar/sendanda fylgi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir greinunum.
RAGNHEIÐUR
JÓNSDÓTTIR
HELGA
MAGNÚSDÓTTIR