Morgunblaðið - 03.08.2000, Side 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 3. ÁGÚST 2000 43
í seinni tíð leiðbeindi ég þér oft á
gítarinn, þú sagðir mér fróðleiksmola
um Bítlana eða eitthvað annað, eitt-
hvað sem ég vildi heyra, enda við báð-
ir staðreyndagalnir. Svo tók ég upp
hljómsveitina þína, þú spilaðir á bassa
eins og ég, og ég var svo stoltur af
þér.
Oft tókum við í spil eða ræddum
um pólitík, eða heimspeki. Þú hafðir
ákveðnar skoðanir á mörgu... óvenju-
legt fyrir dreng á þínum aldri og af
þinni kynslóð, og þótt manni fyndist
stundum eins og þær væru ekki
ígrundaðar af reynslu, eða maður
væri ósammála þeim, var ekki að efa
að hér fór hugsandi ungur maður.
Þinn staður var Flatey. Enginn í
fjölskyldunni af okkar kynslóð kom
þar oftar, eða var lengur. Þú varst
lundakóngurinn, eyjajarlinn; í þér
rann blóð forfeðra okkar úr eyjunum.
Hafið var hluti af þér, þú varst eitt
með söltu loftinu. Nú ertu dáinn, horf-
inn sjónum. Við hin þreyjum jarðvist-
ina áfram án þess að njóta við þig
samvista framar, utan ljúfra minning-
anna.
Elsku Ásdís. Elsku Róbert. Elsku
Regína mín, Smári, Benni og allir sem
elskuðu blessaðan drenginn, alltaf svo
hressan, fyndinn, ljúfan og góðan:
Við munum aldrei gleyma honum.
Hann verður alltaf við hlið okkai'. Það
nægir að hugsa um hann, með lokuð
augu eða opin. Heyra öra og kvika
röddina, sjá stóra brosið, geislandi
augun og glettinn vangann.
Ég sé bros í skýjunum,
rauðglóandi hlýju,
salt loftið,
nýjandag.
(Hrólfur Sæmundsson.)
Þinn frændi,
Hrólfur.
Hásumar og bjart yfir öllu, lífið
alltumlykjandi og fáan grunar illt. Þá
dimmir mitt í heiðríkjunni, dumbung-
ur og þoka lykja land, reiðarslagið
dynur. Ekki björt þoka með ljósa
kyrrð og full af eftirvæntingu eins og í
kvæði Snorra Hjartarsonar, Einn á
gangi, þar sem gamall maður verður
ungur öðru sinni, heldur dimm þoka,
hál og banvæn, höggið er þungt eins
ogblý.
Ungur maður í uppnámi, hvorki
barn né fullorðinn, lífsreyndur um
margt og leitar fyrir sér af ákafa þess
sem á lönd að vinna og lífsgátur að
leysa en samt svo óreyndur enn og
einn á báti, brothættri skel á slóðum
þar sem skerin eru skeinuhætt og
boðarnir rísa oft hærra en bæði fyrr
og síðar á ævinni. Flest erum við svo
heppin að lifa af þennan háska, þó
aðrir komi síðar, náum höfnum og
nemum lönd, stór og smá og alla vega
eins og gengur.
Ekki hann, ekki Goggi litli sem er
ekki lengur lítill heldur var að verða
stór. Samt bar hann gæfu til að skilja
eftir bjartar minningar og góðar okk-
ur sem eftir lifum. Minningar um
glaðan dreng og ungan mann sem bjó
yfh' miklu, gamansemi, margbrotnum
gáfum og lífsþrótti sem hann vissi ef
til vill ekki alveg hvað hann ætti að
gera við. Hann þurfti að glíma við
margt og sýndi oft að hann bjó yfir
miklu. Það var bjart yfir honum
Georg og verður um ókomin ár. Við
áttum saman bjarta daga og nætur
vestur í Flatey og fórum bæði langai-
ferðir og stuttar saman á litlum báti
út í eyjar að fanga lunda í háf. Þegar
hann fékk að spreyta sig á þeim veiði-
skap í fyrsta sinn var hann ekki hár í
loftinu og réð illa við langan og þung-
an háfinn. Það var niðurbrotinn
drengur sem kom heim í Grýluvog
með einn rytjulegan fugl eða tvo. En
ekki leið á löngu þar til Georg varð
mesti veiðimaðurinn í hópnum, eng-
inn okkar hinna stóð honum á sporði
og allir gátu gengið að því vísu að
hann kæmi heim með mestan aflann
úr hven-i ferð. Og þegar eitthvað var
að veðri og sjórinn úftnn var gott að
vita af Gogga í hópnum, vakandi,
traustum ogfumlausum. Hann bjó yf-
fr ríkri ábyrgðarkennd og honum var
treyst þrátt fyrir ungan aldur. Börn-
unum sýndi hann einstaka nærgætni
og elstu kynslóðinni alúð sem seint
gleymist. Unglingamir Oddur og
Auður sem alltaf sóttust eftir að vera
með þessum myndarlega frænda sín-
um úti í Flatey sakna líka vinar í stað.
Enda kemur á daginn að vinimir em
margir og felmtri slegnir, flestir á
sama reki og Georg var sjálfur. Við
hugsum til þehra af alhug og óskum
bæði þeim og öllum ástvinum Georgs
gæfu og styrks á þessari erfiðu
stundu. Við eigum eftir að minnast
Georgs fyrir hlýjuna, tónlistina, lund-
ann, húmorinn, dugnaðinn, nærfæm-
ina, íbyggni og ótal stundir í Flatey og
annars staðar þar sem stórfjölskyld-
an hefur safnast saman í gleði og sam-
heldni. Við munum glaðan dreng sem
leitaði svara við stómm spurningum.
- Og þögnin er eins og þaninn streng-
m-.
Torfi Hjartarson og
Svandís Svavarsdóttir.
Eg man öll sumrin sem við áttum
saman í Flatey. Alltaf tókst þú mér og
talaðir við mig sem jafningja þó að ég
væri þremur ámm yngri. Við áttum
góðar stundir saman í lundaveiði og
hamflettingum, ég var alltaf að kepp-
ast við að hafa við þér í þessu með
misjöfnum árangri. Eg man í fyrra-
sumar þegar alltaf bættist í húsið og
við skiptum um herbergi á hverri
nóttu þar til að lokum höfðum við sof-
ið í öllum herbergjunum nema eld-
húsinu og búrinu. Oft töluðum við
saman langt fram á nætur, og alltaf
höfðum við eitthvað til að tala um, allt
milli himins og jarðar. Ég man líka
eftir þeim fjölmörgu skiptum þegar
við spiluðum saman í Flatey, þú á gít-
ar og ég á píanó eða hljómborð. Til
dæmis þegar við héldum algjörlega
óundirbúna tónleika úti í Vogi við
misjafnar undirtektir viðstaddra. Ail-
ar þessar minningar á ég eftir að
geyma um þig alla mína ævi. Guð
geymi þig. ,
Oddur Ástráðsson.
Goggi vinm- okkar lést af slysförum
hinn tuttugasta og annan júlí síðast-
liðinn. Þetta er staðreynd sem við vin-
imir höfum átt erfitt með að sætta
okkur við og munum sennilega aldrei
almennilega átta okkur á. Það er
skrítið að hugsa til þess að geta ekki
lengur hitt hann eða talað við hann.
Hann var tónlistarfíkill númer eitt,
tvö og þijú. Ekki eru það margir sem
við höfum kynnst sem hafa verið
svona hugfangnir af tónlist eða því
sem var skylt tónlist. Ást hans á Bítl-
unum og fleiri góðum „sixties" bönd-
um var mikil og einlæg. Goggi var yfir
höfuð bara ofsalega góður strákur og
góður vinur. Við gerðum okkur eigin-
lega ekki grein fyrir hve vænt okkur
þótti um Gogga fyrr en við misstum
hann. Það er gamla máltækið „enginn
veit hvað átt hefur fyrr en misst hef-
ur“. Það var alltaf svo gaman að koma
heim til Gogga og Róberts fóður hans
því þeir létu manni líða alveg eins og
heima hjá sér þótt maður fengi ekki
alltaf að vera með í slagnum um
sjónvarpsfjarstýringuna.Við strák-
amir getum ekki annað en þakkað
fyrir það að hafa fengið að njóta fé-
lagsskapar Gk)gga öll þessi ár og þó að
við hefðum viljað að þau hefðu orðið
flefri þá eigum við óendanlega marg-
ar góðar minningar sem við munum
geyma í hjörtum okkar að eilífu.
Elskulegum foreldrum hans, þeim
Róberti og Ásdísi, Regínu systur
hans og öðrum vandamönnum vottum
við okkar dýpstu samúð. Foreldrum
hans þökkum við jafnframt þann
styrk og þann kærleik sem þau hafa
sýnt okkur, vinum Gogga, á undan-
fömum erfiðum dögum.
Hafþór, Gunnar, Ármann,
Máni, Alexander og
Eyvindur.
Elsku frændi minn. Ég ætlaði ekki
að trúa mömmu þegar hún sagði mér
að þú værir ekki lengur okkar á með-
al. Þetta var rosalegt áfall, aðeins 18
ára gamall. Þú varst rétt byrjaður að
lifa lífinu. Það var allt það besta eftir.
Þegar svona hlutir gerast fer mað-
ur alltaf að rifja upp gamlar, góðar
minningar. Það fyrsta sem ég mundi
eftir var þegar ég og Sigga frænka
fómm að kalla þig „Groli“. Okkur
fannst það sko rosalega fyndið. Þá
voram við sko á rosalegu gelgju-
skeiði! Og þegar við þrjú sváfum í
Nesi, hjá ömmu og afa á Selfossi. Við
sváfum inni í sjónvarpsherbergi. Þú
varst sofnaður en ég og Sigga héldum
vöku hvor fyrir annarri með enda-
lausu flissi, eins og alltaf á þessum
tíma. Þú hraust svo hátt! Ég ákvað að
reyna bragðið sem er alltaf notað í
bíómyndunum, þú veist, að taka fyrir
nefið á fólki. Þá rankar það oftast við
sér og hættir að hijóta. Ég tók fyrir
nefið á þér í von um viðbrögð, en ekk-
ert gerðist nema það að þú gast ekki
andað því munnurinn á þér var lokað-
ur. En ég ætlaði sko ekki að gefast
upp. Eftir smástund var ég farin að
vorkenna þér svo að ég varð að sleppa
og mikið varstu feginn, án þess þó að
vakna. En þú hættir þó að hijóta. Og
á þessu mikla gelgjuskeiði varst þú
sko krúttið okkar Siggu. Með svo
bollulegar kinnar sem var svo gimi-
legt að klípa í, og mikið hrikalega fór
það í taugamar á þér... á endanum.
Það er svo miklu meira af minning-
um sem búa mér í brjósti sem ég mun
alltaf geyma. Algjörir gullmolai-.
En ég ætla ekkert að fara að skrifa
það núna, það væri efni í heila bók. Þú
veist það hvort eð er allt sjálfur, getur
Ástkær
sonur,
eiginmaöur, faðir, tengdafaðir
HAUKUR ÁKASON,
Sólbrekku 17,
Húsavík,
sem lést miðvikudaginn 26. júlí, verður
jarðsunginn frá Húsavíkurkirkju föstudaginn
4. ágúst kl. 14.00.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir en
þeim sem vilja minnast hans er bent á Björgunarsveitina Garðar, Húsa-
vík.
Steinunn Sveinsdóttir,
Agnar Hauksson,
Sveinn Hauksson,
Áki Hauksson, Arna Þórarinsdóttir,
Haukur Hauksson,
Rósa Friðriksdóttír.
+
Föðursystir okkar,
SIGRÍÐUR STEINDÓRSDÓTTIR,
Möðruvallastræti 1,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsi Akureyrar 26. júlí.
Hún verður jarðsett frá Akureyrarkirkju fimmtudaginn 3. ágúst kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeir, sem vildu minnast
hennar, eru beðnir að láta Krabbameinsfélag Akureyrar njóta þess.
Steinunn Einarsdóttir,
Haukur Einarsson,
Þórey Einarsdóttir,
og fjölskyldur.
sagt vinum þínum það í nýja lífinu
þínu. En nú skiljast leiðir okkar að
sinni. Við hittumst aftur þegar ég
kem til þín. Farðu í friði og guð geymi
þig-
Lífið mun allt léttar falla,
ljósið vaka í hugsun minni,
efégmáþigaðeinskalla
yndið mitt í fjarlægómni.
(Friðrik Hansen.)
Þín frænka,
Rakel.
Það var stutt hjá þér sumarið, vin-
ur, þú svona ungur, fallegur og elsk-
aður - farinn -.
Mér finnst kalt þótt ylbjartir dag-
amir líði hver öðram fegurri.
Það situr fugl á grein við gluggann.
Sérðu hann, frændi? Það er eins og
hann viti-allt-
I smæð sinni dásamar hann hvem
drottins dag og syngur í gleði sinni.
Ég umvef minningu þína, frændi,
elsku og þakklæti fyrir alla lífsins
dagana. Og dásama hvem fugl á grein
sem syngur drottni til dýrðar.
Ég bið þess að þú sofir rótt feg-
urstu nóttina í sumri.
Elsku Robbí frændi, Ásdís,
Regína, Lilla, Karen, Marilyn og aðr-
ir aðstandendur, Guð styrki okkur í
sorgokkar.
Berglind Karitas
Þórsteinsdóttir.
Elsku besti Goggi, ég vil fá að
kveðja þig með fáeinum orðum sem
liggja mér svo á hjarta. Það skall á
mig með þvílíkum sársauka að frétta
að þú værir fallinn frá. Sumarið hefur
fcilnað, sólin gleður mig ekki, ég
hugsa bara til þín og fjölskyldu þinn-
ar og ég finn svo tíl.
Ég þakka þér fyrir samverastun-
dirnar, kímnigáfuna og fyrir að vera
fyrirmynd bamanna minna. Allt sem
pabbi þinn hjálpaði og leiðbeindi mér
í um uppeldi sá ég í þér og sá lærdóm-
ur hefur borið afar fallegan og já-
kvæðan árangur.
Það era nokkur ár síðan að við höf-
um umgengist, en á þeim tíma varst
þú að vaxa úr grasi og þótti mér vænt
um að fylgjast með þér. Þér fannst af-
ar gaman að horfa á sjónvarpið og
fara í bíó og varst manna fróðastur
um kvikmyndir, en samt sem áður gat
pabbi þinn stundum platað þig á sin-
fóníutónleika sem þér þóttu víst bara
mjög ánægjulegir. Þú stækkaðir ört
og buxumar sem pössuðu um haustið -
vora of litlar í febrúar. Pabbi þinn
vildi alltaf vera þér innan seilingar og
þið vorað með alls konar skilaboða-
tækni í gangi. Þið vorað svo miklir
mátar og ef eitthvað kom upp á milli
ykkar þá var það alltaf gert upp innan
smástundar. Þið gátuð rætt málin.
Þú hafðir fermst vorið áður en ég
kynntist ykkur pabba þínum og hann
sagði mér að þú hefðir mikið velt fyrir
þér hvort þú tryðir á Guð eða ekki.
Þannig gekkst þú með jafnaðargeði,
þú spáðir í lífið og veginn með aðgát
og næmi.
„Þar sem jökulinn ber við loft hætt-
ir landið að vera jarðneskt, en jörðin
fær hlutdeild í himninum, þar búa
ekki framar neinar sorgir og þess-
vegna er gleðin ekki nauðsynleg, þar
ríkir fegurðin ein, ofar hverri kröfu“
(Halldór Laxness). Við Kiistín og
Bjössi þökkum þér, Goggi, fyrir að
hafa verið svo lánsöm að hafa kynnst
þér og biðjum nú Guð að vemda þig.
Elsku Róbert og Ásdís og fjöl-
skyldur, megi Guð gefa ykkur styrk
og trú í ykkar miklu og þungu sorg.
Sigríður Gottskálksdóttir.
Þegar sólin skarar sínu fegursta, er
oft eins og það sé forboði um myrkur.
Nú hefur sólin verið dugleg við að
gleðja okkar litlu hjörtu, en þegar síst
varir dregur þramuský fyrir sólu.
Hann Georg er dáinn var það fyrsta
sem mamma mín sagði þegar ég
heyrði í henni á laugardegi, laugar-
degi myrkurs og sorgar. Það er und-
arlegt þetta líf, alltaf skal það koma á
óvart þegar síst skyldi, engan granaði
annað en að Georg ætti lífið framund-
an, enda varla byijaður að lifa því.
Ekki var nema rúm vika síðan ég sá
hann síðast, myndarlegan ungan
mann á sólríkum degi, degi sorgar,—
Hver sá maður sem sá feðgana Robbí
og Georg saman, sá strax að þama
var sólargeisli föður á ferð, sólargeisli
sem nú hefur sest í hinsta sinn. Elsku
Robbí, Ásdís, Regína, Lilla og aðrir
aðstandendur. Megi guð styrkja ykk-
ur í ykkar miklu sorg.
Þorsteinn Þ.
+
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ANNA BALDVINA GOTTLIEBSDÓTTIR,
Ólafsvegi 6,
Ólafsfirði,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri mánu-
daginn 31. júlí.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðmundur Ólafsson og böm.
+
Bróðir okkar og mágur
BALDVIN MAGNÚSSON,
f.v. bóndi,
Hrafnsstaðakoti,
Dalvík,
lést 1. ágúst sl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Jónína Magnúsdóttir,
Guðmundur Magnússon,
+
Hjartans þakkir til allra sem sýndur okkur
samúð og vinarhug við andlát ástkærrar dótt-
ur okkar,
SIGRÍÐAR RÓSU GUNNARSDÓTTUR,
Einnig þakkar fjölskylda hennar í Noregi
auðsýnda samúð.
Guð blessi ykkur öll.
Gunnar Auðunsson,
Gróa Eyjólfsdóttir.
Árni Magnússon,
Alfa Ragnarsdóttir.