Morgunblaðið - 03.08.2000, Side 46

-46 FIMMTUDAGUR 3. ÁGÚST 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
JÓNÍNA MARGRÉT
EGILSDÓTTIR
+ Jónína Margrét
Egilsdóttir fædd-
ist í Kerling-adal 26.
maí 1903. Foreldarar
hennar voru Egill
Gunnsteinsson og
Ingibjörg Ólafsdóttir.
Jónína Margrét eign-
aðist hálfsystur, Ar-
björgu Arnadóttur,
sem nú er látin og
þijú alsystkin: Stúlku
sem lést á unga aldri,
Guðrúnu sem nú er
látin og eftirlifandi
bróður, Einar.
Eiginmaður Jónínu
Margrétar var Magnús Sigurðs-
son, f. 8. maí 1901 í Lágu-Kotey, d.
18.12. 1983. Börn þeirra eru: 1)
Ingólfur, f. 13.2. 1926, maki Magn-
ea Oddný Þórðardóttir, f. 7.12.
1927. Börn þeirra: a) Magnús,
ógiftur. b) Sigríður Þórdís, maki
Sigurður Frímann Þóroddsson.
Böm þeirra eru Karen og Ingólf-
ur. c) Jónína Margrét, maki Gísli
Brynjólfsson. Böm þeirra em
Brynjólfur Gísli og Magnea , henn-
ar sonur Tyrece Gísli Angel. 2)
, Ingimundur, f. 23.7. 1927, d. 19.1.
1970. 3) Sigríður Sóley, f. 14.3.
1929, maki Hörður Þórðarson, f.
1.10.1931. Bömþeirra eru: a) Mar-
grét, maki Svavar Magnússon.
Börn þeirra em Ása Sóley, Kristín,
maki Magnús Ómarsson, þeirra
dætur em Una Margrét og Lilja. b)
Helga Magnea, maki Hafliði Jó-
hann Hafliðason. Böm þeirra eru
Hafliði Hörður, Sign'ður Sóley,
Þórður og Harpa Rut. c) Inga
Mjöll, maki Guðlaugur Þór Ás-
geirsson. Börn þeirra em Bryndís.
? Bjartur og Hlynur. d) Guðný,
maki: Valur Emilsson. Börn þeirra
era Dagbjört Inga, hennar maki
Matthew Sercombe, Helga, Elín og
Katrín. e) Hrönn, synir hennar og
Hermanns Bjamasonar em Arnór,
Þórður. f) Hörður, maki Margrét
Dóra Ámadóttir.
Börn þeirra eru Vil-
borg, Dagný, Þórð-
ur. g) Þórður, f. 13.4.
1964, d. 15.12. 1985.
h) Svanhildur Ólöf,
maki Þorfinnur
Hjaltason. Börn
þeirra eru, Pálmi,
Hörður, Ásdís, óskírð
stúlka. 4) Björgvin
Ólafur, 24.6. 1930. 5)
Rósa, f. 13.4. 1932,
maki Bárður Brynj-
ólfsson, f. 10.1. 1928.
Böm þeirra em a)
Margrét, maki Bjarni
Áskelsson, börn þeirra: Ágúst Elv-
ar, Áskell Fannar. b) Guðrún
Bryiya, maki Rúnar Ásbergsson.
Börn þeirra em Tinna Berg, Ómar
Berg. c) Ágústa, maki Einar Jóns-
son. Böm þeirra era Sveinn og
Ástrós. 6) Guðfinnur, f. 2.4. 1934,
maki Sólrún Guðmundsdóttir, f.
31.5.1941. Börn þeirra eru a) Guð-
mundur Heiðar, b) Guðrún Jóna,
hennar böm og Ragnars Kjarans
Elíssonar em Sólrún Lilja, Dagný
Ósk, Róbert Kjaran. c) Magnús
Grétar, maki Júlía Hrönn Möller.
Böm þeirra em Magni Freyr og
Katrín Rut d) Harpa Björg , sam-
býlismaður hennar er Gylfí Þór
Harðarson. 7) Einar, f. 11.8. 1936,
maki Elsa Tangolamos, f. 27.1.
1952. Bam þeirra er Jónína Kri-
stín. 8) Bjami, 16.9. 1938, maki
Lolita Magnússon. Börn þeirra eru
a) Javier. b) Noelía. c) Sergio. 9) Jó-
hanna, f. 20.11. 1940, d. 13.1. 1997,
maki José Alonso Femander. Bam
þeirra er Kurt Magnús, maki Kar-
ína. Börn þeirra eru Nfels Magnús,
Per Jóhannes. 10) Stúlka óskírð, f.
1942, látin sama ár. 11) Þórir, f.
20.5.1944.12) Guðgeir Ellert, 23.5.
1947.
Útfór Jónínu Mai’grétar fer
fram frá Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Hálísystur móður minnar minnist
ég hér frá bernsku- og æskuárum er
við áttum saman á heimili okkar í
Nýjabæ 1918-1925 þar til hún flutti
að Lágu-Kotey. Kærar em þær
minningar er við áttum sameigin-
legar frá friðsælu og glaðlegu heim-
ili foreldra minna. Dagleg störf
kröfðust ái’vekni allra á heimilinu
utan bæjar sem innan frá morgni til
, kvölds. En fastur liður í lífi fjöl-
skyldunnar var að hlýða á húslest-
urinn úr Péturshugvekjum sem hús-
bóndinn las með nokkuð sérstöku
lestrarlagi. En einmitt þessi þáttur
varð til að sameina fjölskylduna um
leið og verkum dagsins lauk. Mar-
grét átti vissulega sinn mikla þátt í
glaðlyndi heimilisfólksins og sam-
heldni. Hún var létt í spori, fljót til
starfa og snúninga og handlagin svo
af bar svo sem einkennt hafði margt
ættmenna hennar. Á unglingsárum
sínum gladdist hún á skemmtisam-
komum innan sveitarinnar þótt
skemmtiatriðin væra fábreytt. Einn
^ixniimiiiiny
H«
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
Erfisdrykkjur
PERLAN
Sími 562 0200
1111IITIIII II I11*.
var sá háttur í sambandi við
skemmtanir innan sveitarinnar að
orðhagir menn ortu brag sem svo
var nefndur í tilefni broslegra atvika
en aldrei getið höfundar svo lesend-
ur urðu að geta sér til um heiti höf-
undar. Margrét þótti sérlega fljót til
að þekkja einkenni höfundar bæði
ljóðs og lags og minntist þessa fram
á síðustu ár. Ekki eru mörg ár síðan
hún átti þátt í að rifja upp slíkt ljóð
og broslegt atvik. En samtímis lék
um andlit hennar gleðibros er hún
minntist höfundar og tilefni Ijóðsins.
En unglings- og þroskaárin liðu
og framtíðin beið. Það var stutt á
milli bæjanna Lágu-Koteyjar og
Nýjabæjar. Gagnkvæm vinátta
myndaðist milli fjölskyldnanna
strax er foreldrar mínir fluttu að
Nýjabæ vorið ^ 1918 jafnt meðal
yngri og eldri. I fjölmennum systk-
inahópi í Lágu-Kotey var þá ungur
maður sem orð lék á fyrir dugnað,
sérstaka handlagni til allra verka og
hugprýði. Þessi ungi maður var
Magnús, fæddur 7.5. 1901 sonur
hjónanna Sigurðar Sigurðssonar, f.
11.4. 1859, d. 30.4. 1919 og Kristínar
Guðmundsdóttur, f. 29.9. 1864, d.
28.2. 1920, en alls eignuðust þau 13
börn, sem nú eru öll látin. Síðast
þeirra dó Ágústa, fædd 1909, en hún
dó 26. júní sl.
Þau Margrét og Magnús felldu
hugi saman, en brúðkaupsdagur
þeirra var 4. júní 1925. Á því ári
hófu þau búskap í Lágu-Kotey,
bjuggu þar í 30 ár, 1925-1955, en
þau vora síðustu ábúendur þar. Áð-
ur en þau hófu búskap kepptist
Magnús við að endurbæta íbúðar-
húsið svo við var unað. Allmörgum
rfisdrykkjur í Veislusalnum
Sóltúni 3, Akógeshúsinu,
fyrir alh ab300 manns.
EINNIG LÉTTfUR HÁDEGISMATUR
MEÐKAFFI OG I FKTIJ A EITIK - SAMA VERI)
. Woa/a
4 "Oí/nul
VEISLAN

Glœsilegar veitingar frá Veislunni
Austurströnd 12 »170 Sehjornofnes »Simi: 561 2031 »Fox: 561 2008
VEITINGAELDHUS
www.veislan.is _ _
....-...... Cff
áram síðar byggði hann íbúðarhús
frá granni og vandaði svo sem kost-
ur var en það brann 1957. Þá höfðu
útihúsin verið endurnýjuð.
Miklar breytingar voru í vændum
í lífi fjölskyldunnar. Hjónin höfðu
ákveðið að bregða búi og flytja úr
Meðallandinu. Snemma vors 1955
fór Magnús ásamt tveimur sona
sinna, þeim Björgvini og Guðfinni,
til Kópavogs sem þá var í hraðri
uppbyggingu, bar upp erindi sitt við
Finnboga Rút og sótti um lóð og
byggingarrétt og fékk strax jákvætt
svar og leyfi fyrir lóðinni á Melgerði
24. Framkvæmdir hófust strax þeg-
ar vissum skilyi’ðum hafði verið full-
nægt. Oft minntist Magnús á þau
greiðu svör sem hann fékk við
beiðni sinni. Feðgarnir unnu svo
kappsamlega að eftir var tekið og
dáðst að afköstum bóndans austan
úr Meðallandi og sona hans. Tak-
mark þeirra var að koma bygging-
unni það langt fyrir haustið að hægt
væri að að sækja Margréti og börn-
in og flytja í íbúðina. Þessu tak-
marki var náð og flutt var í íbúðina
þótt hún væri ekki fullbúin. Á haust-
dögum 1955 kvöddu hjónin frændur
og vini eftir fjölda ára kynni og
margþætt vinsamleg samskipti.
I Lágu-Kotey eignuðust þau
hjónin 12 börn, ein stúlka dó í
bernsku aðeins rúmlega tveggja
mánaða gömul. Ekki var auður í búi
þeirra í Lágu-Kotey en komust þó
vel af enda var Magnús alltaf eftir-
sóttur í hvers konar vinnu og tók
meðal annars að sér byggingu íbúð-
arhúsa.
Guð og gæfan fylgdi fjölskyld-
unni. Nokkur barnanna hafa stað-
fest ráð sitt og búið í haginn fyrir
vaxandi fjölskyldu. Sjálfur fékk
Magnús vinnu við smíðar hjá Flug-
félagi Islands og vann þar meðan
heilsa og kraftar leyfðu, en hann dó
18. desember 1983.
Það var oft gestkvæmt hjá þeim
hjónum í Melgerði 24 eins og var í
Lágu-Kotey. Gestrisni var þeim allt-
af í blóð borin frá fyrstu áram hjú-
skapar þeirra. Kærar voru þeim
fréttir og heimsóknir frænda og
vina austan úr Meðallandi er bára
þeim hverskonar tíðindi um afkomu
einstaklinga og sveitar. En þangað
leitaði hugur þeirra oft.
Ái'in hafa liðið svo sem rás tímans
er. Vinir hverfa en minningar lifa.
Hjónin frá Lágu-Kotey gleymast
ekki og þau störf sem þau unnu fjöl-
skyldu sinni og samborguram.
Blessuð sé minning þeirra.
Ingimundur Ólafsson
frá Nýjabæ.
Nú kveð ég með söknuði elsku
ömmu mína, Jónínu Margréti.
Þakka þér fyrir allar þær góðu
stundir sem þú veittir mér.
Ur Spámanninum:
Lát ekki öldur hafsins skilja okkur að
og árin sem þú varst með okkur verða
að minningu, þú hefur gengið um meðal
okkar og skuggi anda þíns verið ljós
okkar því hvað er það að deyja annað
en standa nakin í blænum og hverfa
inn í sólskinið heitt við höfum unnað þér.
Elsku mamma og systkini, sendi
ykkur samúðarkveðjur.
Guð blessi þig, amma mín.
Svanhildur Olöf Harðardóttir.
Ég kveð með söknuði ömmu mína
Margréti. Ég veit að hún var tilbúin
til að fara enda orðin 97 ára gömul.
Á svona stundu lítur maður til baka
og minningamar hrannast upp, það
var alltaf gott að koma í Melgerðið
til ömmu og afa, amma var fljót að
setja á borðið tertur og smákökur
sem hún hafði bakað og fannst mér
flatkökurnar sem hún bakaði sér-
lega góðar. Amma hafði gaman af
fallegum fötum og sýndi hún mér
oft kjól , peysu eða eitthvað fallegt
sem Hanna dóttir hennar sendi
henni frá Spáni. Amma sat sjaldan
auðum höndum hún prjónaði og
heklaði mikið og era þeir margir
dúkarnir sem hún heldaði handa
ættingjum og vinum. Ég veit að
amma saknaði afa , hann dó árið
1983, en amma átti stóra fjölskyldu
sem hugsaði vel um hana og má þar
sérstaklega nefna Björgvin son
hennar sem bjó á efri hæðinni í Mel-
gerði. Hugsaði hann um hana með
mikilli alúð og gerði henni kleift að
búa lengur heima en annars hefði
orðið. Amma var í Sunnuhlíð síðustu
þrjú árin og talaði hún oft um það
hve vel var hugsað um hana þar.
Elsku amma, hafðu bestu þakkir
fyrir allt, Guð blessi þig.
Þín
Helga Magnea Harðardóttir.
Elsku amma. Þá ertu farin í ferð-
ina löngu. Þú varst ekkert ósátt við
það, þér fannst árin vera orðin nógu
mörg.
97 ár eru hár aldur, en þú barst
þau svo vel. Það er margs að minn-
ast þegar litið er til baka. Það var
alltaf svo gott að koma til þín og afa
í Melgerðið. Þú töfraðii’ fram kökur
og kleinur á augabragði og flatkök-
urnar sem þú bakaðir vora algjört
lostæti. Aldrei féll þér verk úr
hendi. Vettlingarnir sem þú prjón-
aðir handa okkur og dúkamir sem
þú heklaðir fram á þína síðustu
daga era engu líkir. Það var alltaf
svo gaman að tala við þig og stund-
um kom hún upp „Meðallands-
þrjóskan“, sem við kölluðum svo,
þegar við voram að rökræða, og
hlógum að. Ég veit að þú ert búin að
hitta afa og þá sem á undan þér
fóra, og þau hafa tekið vel á móti
þér. Hafðu þökk fyrir allt, elsku
amma mín. Guð geymi þig.
Margrét Harðardóttir.
í dag kveðjum við ömmu eftir
langa og gæfuríka ævi.
Þegar minnst er gamallar konu er
af mörgu að taka. Amma náði því að
verða 97 ára og hress þar til undir
það síðasta, um jólin sat hún uppi og
heklaði dúka.
Fólk rak upp stór augu þegar
maður sagðist fara til ömmu sem
komin var yfir nírætt og biðja um
vettlinga og dúka sem hún bjó til
sjálf.
Þegar við vorum litlar fórum við
oft í Kópavoginn með foreldrum
okkar og syskinum í heimsókn til
ömmu og afa, þar var alltaf opið hús
og alltaf mai’gt um manninn enda
stór fjölskylda. Maður beið spennt-
ur eftir að komið væri að því að hún
byði manni bita, pönnukökur, klein-
ur og allskonar góðgæti var ávallt á
boðstólum. Síðan eftir að við stofn-
uðum sjálfar fjölskyldur fór maður
áfram í heimsókn til ömmu og hún
tók alltaf mjög vel á móti okkur og
bömunum okkar.
Mamma fór oft til ömmu og hjálp-
aði henni með húsverkin eftir að
amma átti erfitt með það sjálf. Það
lýsir ömmu mjög vel og umhyggju
hennar fyrir öllum þegar hún
hringdi síðan og athugaði hvort
mamma væri ekki ábyggilega komin
heilu og höldnu heim.
Þegar maður hefur lifað svo lengi
hefur maður upplifað bæði gleði og
sorg. Amma hefur þurft að sjá á eft-
ir mörgum, þremur börnum, afa og
svo bróður okkar.
Nú færð þú amma að sjá þau öll
aftur og við vitum að þú átt eftir að
líta eftir honum Þórði fyrir okkur.
Við þökkum fyrir allt sem þú hef-
ur gefið okkur. Hvíl í friði og megi
guð geyma þig.
Guðný og Hrönn.
Nú er hún amma okkar farin yfir
móðuna miklu, til fundar við Drott-
in, en hún trúði því að þar lyki leið
okkar ailra. Við vitum að hún hefur
fundið afa og börnin sem á undan
henni voru farin.
Við systkinin ólumst upp við þau
forréttindi að hafa afa og ömmu við
höndina alla okkar barnæsku. Varla
leið sá dagur að við komum ekki í
Melgerði, bæði á leið úr skóia eða
bara til að fá bita úr „skúffunni"
sem geymdi alltaf eitthvað gómsætt
áður en litið var inn í bflskúr til að
skoða hvað afi og Björgvin vora að
gera þar.
Myndin í minningunni sýnir hana
sitjandi í horninu í stofunni með
prjóna eða heklunál, því aldrei féll
henni verk úr hendi, eða þá við
handsnúnu saumavélina sem hún
notaði lengi vel.
Oft sátum við hjá ömmu og afa
langa stund og spjölluðum um
heima og geima. Margar sögur voru
sagðar úr Meðallandinu af skips-
ströndum sem þar urðu og bara
hinu daglega lífi í sveitinni þeirra
sem þau voru svo stolt af. Þau gáfu
okkur þá gjarnan nammi sem við
kölluðum svo, er var bara venjuleg-
ur molasykur. Stóra stundirnar
vora þegar amma sýndi okkur
„skápinn“ í svefnherberginu, þar
sem allt var til, að okkur fannst. ÁIls
konar hlutir, gamlfr og nýir, sem
geymdu endalausar minningar.
Ekki má gleyma jólum og ára-
mótum, sem voru stórar stundir,
þar sem fjölskyldan hittist og gladd-
ist saman. Endalaust væri hægt að
skrifa um þann tíma sem við áttum
með ömmu og allt það sem hún
kenndi okkur. Þær minningar mun-
um við geyma í hjörtum okkar.
Sem betur fer fengu börnin okkar
Margrétar og Sirrýar að kynnast
langömmu sinni. Magnea og Binni
komu oft í heimsókn bæði í Mel-
gerði og Sunnuhlíð og Karen og
Ingólfur þegar þau komu í heim-
sókn frá Hvammstanga.
Það er ekki öllum gefið að ná
þeim háa aldri sem amma náði, og
halda þeirri góðu heilsu sem hún
hafði mest allan tímann, þeirri reisn
og góðu minni. Nú hin síðustu ár
þurfti hún á hjálp annarra að halda
og undi hún því ekki alltaf vel. En
með góðri hjálp barna sinna og
Magneu tengdadóttur sinni, sem
var henni mjög kær, sætti hún sig
við orðinn hlut.
í tæp þrjú ár dvaldi hún í Sunnu-
hlíð þar sem henni leið ve.l og skal
öllu starfsfólki þar þökkuð góð um-
önnun.
Elsku amma, hafði þökk fyrir allt
sem þú gerðir fyrir okkur. Hvfl í
friði.
Magnús, Sigríður,
Margrét og fjölskyldur.
Elsku langamma okkar. Okkur
langar til að kveðja þig með nokkr-
um orðum. Það er skrítið að hugsa
til þess að þú sért farin til Guðs, en
við vitum að nú ertu hamingjusöm,
því nú ertu hjá langafa aftur. Við
eigum margar, fallegar og góðar
minningar um þig.
Við munum þegar við komum til
þín í Melgerði. Þá sagðir þú okkur
alltaf að fara og fá okkur bita úr
skúffunni þinni inni í eldhúsi og
mjólkurglas með. Seinna þegar við
fórum að eldast vildum við vera eins
og fullorðna fólkið og fá kaffi með
bitanum okkai’ og kannski einn, tvo
sykunnola.
Við munum líka hvað þú varst
stolt og ánægð þegar ég vildi ferm-
ast í upphlutnum þínum eins og
mamma okkar áður. Þegar kom svo
að því að Binni fermdist varst þú
svo leið yfir því að sjá þér ekki fært
að komast í ferminguna, þannig að
við ákváðum að koma til þín á ferm-
ingardeginum, og þú varst svo
ánægð að við skyldum koma.
Svo kom að því að þú eignaðist
lítið langalangömmubarn, hann Tyr-
ece Gísla sem þú kallaðir alltaf Gísla
litla, þú varst alltaf svo ánægð þeg-
ar hann kom í heimsókn og þú talað-
ir mikið um hann, hversu yndislegt
barn þér þætti hann.
Við minnumst þess líka að næst-
um alltaf þegar við komum til þín í
Sunnuhlíð varstu að hekla dúka og
vildir alltaf gefa okkur dúka. Það
var alltaf ánægjulegt og gaman að
koma í heimsókn til þín, elsku lang-
amma, því þú varst alltaf ánægð að
sjá okkur.
Elsku langamma, við söknum þín
mikið og viljum þakka fyrir að hafa
fengið að vera hluti af lífi þínu.
Bless, elsku langamma.
Þín,
Magnea, Oddný, Brynjólfur
Gísli og Tyrece Gísli.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar
til blaðsins í bréfasíma 569 1115, eða á net-
fang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt
er, að símanúmer höfundar/sendanda fylgi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.