Morgunblaðið - 12.08.2000, Side 40

40 LAUGARDAGUR 12. ÁGÚST 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
SIGURGEIR
ÓLAFSSON
tSigurg-eir Ólafs-
son fæddist á
Víðivöllum í Vest-
mannaeyjum 21. júní
1925. Hann lést á
heimili sínu, Boða-
slóð 26, Vestmanna-
eyjum, hinn 2. ágúst
siðastliðinn. For-
eldrar hans voru:
Ólafur Ingileifsson,
útgerðarmaður,
skipstjúri, síðar
verkamaður og
bóndi, f. 9. júní 1891
á Ketilstöðum, Dyr-
hólahrepp V-Skaft.,
d. 14. febrúar 1968 í Vestmanna-
eyjum og Guðfinna Jónsdóttir,
húsfreyja á Víðivöllum og Heiðar-
bæ í Vestmannaeyjum, f. 6. apríl
1902 í Ólafshúsum Vestmannaeyj-
um, d. 26. febrúar 1994. Systkini
Sigurgeirs: Jóna Guðrún, f. 17.11.
1927; Eggert, f. 29.6. 1931, látinn;
Einar, f. 23.12. 1933; Þórarinn, f.
11.2. 1937, látinn; Guðni, f. 15.8.
1943, látinn. Hálfsystkini Sigur-
geirs voru Sigurjóna og Sigurjón
Karl, bæði látin.
Unnusta Sigurgeirs var Elísa
Guðlaug Jónsdóttir, húsfreyja
Haukshólum 3 í Reykjavík. Eign-
uðust þau t.vær dætur:
1) Ólöf Jóna, f. 16.9.
1944, maki Jón Sig-
urðsson, f. 8.12. 1941,
látinn, böm þeirra
eru Ólafur Jón, f. 5.8.
1966, Ásgeir, f. 1.10.
1967, Elísa Guðlaug, f.
16.4. 1973. 2) Ruth
Halla, f. 29.1. 1946,
maki Ólafur Axelsson,
f. 6.7. 1944 börn
þeirra era Jón Axel, f.
27.8. 1963, Ólafur
Ragnar, f. 14.8. 1970,
Jóhann Garðar, f.
21.4. 1977. Þau slitu
samvistum.
Sigurgeir kvæntist hinn 16. júlí
1949 Erlu Eiriksdóttur, f. 26. sept-
ember 1928 . Foreldrar hennar
Eiríkur Valdimar Ásbjörnsson og
Ragnheiður Ólafsdóttir.
Börn Erlu og Sigurgeirs: 1) Ei-
ríkur Heiðar, f. 28.2. 1949, maki
Sigríður K. Dagbjartsdóttir, f.
10.5. 1950. Þeirra böm: Dagbjört,
f. 17.8. 1972, Heiða, f. 13.12. 1975,
Erla, f. 25.11. 1979. 2) Guðfinna
Guðný, f. 7.6. 1951, unnusti Sig-
mundur Þórir Grétarsson, f. 12.5.
1957, böm hennar og Hermanns
Inga Hermannssonar: Erla Gyða,
f. 14.10. 1967, Sigríður Lund, f.
16.7.1970, Hermann, f. 16.1.1973,
Jónas, f. 11.7. 1980. 3) Sæfinna
Ásta, f. 5.7. 1952, maki Þorbjörn
Númason, f. 25.7. 1951, börn: Sig-
urgeir, f. 19.3.1975, Sæþór, f. 20.6.
1977, Marta María, f. 23.7.1983. 4)
Emraa Hinrika, f. 23.2.1956, maki
Ólafur Einar Lárusson, f. 4.3.
1954, böm: IQ'artan, f. 17.2. 1979,
Hlynur, f. 26.3. 1989. 5) Þór, f.
1.10. 1959, fyrverandi maki Hjör-
dís Kristinsdóttir, börn: Kristinn
Freyr, f. 4.2. 1984, Birna, f. 14.3.
1986. Barnabarnabörn eru 11.
Sigurgeir stundaði nám við
Stýrimannaskólann í Reykjavík.
Hann útskrifaðist 1950. Byrjaði
sjómennsku 14 ára að aldri, var
háseti, stýrimaður og skipstjóri í
mörg ár og útgerðarmaður. Hann
var hafnarsljóri í Vestmannaeyj-
um 1982-1991. Forseti bæjar-
stjórnar 1982-1984 (hætti þá
vegna vejkinda). í bæjarráði sama
tímabil. I sjómannadagsráði Vest-
mannaeyja. Formaður skipstjóra-
og stýrimannafélagsins Verðanda
1956-1957. Hafnarvörður 1974-
1976. I varastjóm Haftiarsam-
bands sveitarfélaga 1982. Vara-
og aðalfulltrúi í hafnarstjórn. For-
maður fiskideildar Vestmanna-
eyja og í stjóm Fiskifélagsins.
Formaður Iþróttafélagsins Þórs
1975-1976.
Utför Sigurgeirs fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum í
dag og hefst athöfnin klukkan 11.
Elsku besti afi.
Nú ertu farinn frá mér. Svo yndis-
legur og blíður, ég mun alltaf muna
eftir þér.
Við hvaða líðan sem var brostir þú
alltaf í gegnum tárin, allir töluðu um
að það væru þínir kostir.
I einu orði sagt varstu stórkostleg-
ur við mig. Alltaf nóg af fótboltatali
þegar ég heimsótti þig.
En ég kveð þig hér með þessum
orðum, afi minn, og ég veit að á upp-
leiðinni gengur þér allt í hag.
Ættu öll böm svona afa, virtan og
skynsaman, blíðan og þolinmóðan,
miskunnsaman og ákveðinn, gefandi
og snjallan, væru nú ekki vandræði í
henni veröld.
Þitt barnabam,
Kristinn Freyr Þórsson
(Vídó).
Siggi Vídó, það er nafn sem flestir
ef ekki allir kannast við og alls staðar
sem maður fer þá heyrir maður ein-
hvem segja: „Hann er nú mikið
gæðablóð". Og það er líka alveg rétt,
þetta er besti afi sem hægt er að
biðja um, en nú er hann farinn og hef-
ur skilið eftir sig mikið tómarúm en
líka fúllt af góðum minningum. Ég
þarf ekki að hugsa lengi til þess að fá
mynd afa fram í huga mér og alltaf
brosi ég allavega út í annað en oftast
út í þau bæði því þær era ófáar
stundimar sem hann afi kom manni
til að hlæja því hann vildi alltaf sjá
björtu hliðarnar á lífinu. Þær stundir
sem ég átti með honum afa mínum
mun ég geyma í hjarta mínu og varð-
veita.
Elsku afi, ég veit að þér h'ður vel
þar sem þú ert núna og sendi ég þér
kveðju mína. Guð geymi þig.
Erla Eiríksdóttir.
í dag kveð ég afa minn, Sigga
Vídó, en hann var ekki bara afi minn
heldur var hann einn af mínum bestu
vinum og leit ég ávallt upp til hans og
minninguna um hann mun ég geyma
í hjarta mínu að eilífu.
Þegar ég hugsa til baka og rifja
upp allar þær minningar sem ég á um
þig elsku afi þakka ég Guði fyrir það
hvað þær era margar og góðar. T.d.
þegar við voram í fótbolta í gangin-
um á Boðaslóðinni og við bratum
, gluggann í ganginum. Allar þær ferð-
ir sem ég fór niður að höfn til þín og
þú sýndir mér flóðhæðina og svo
sagðir þú mér að fara í vasann þinn
og ná í klink fyrir nammi. Þegar við
töluðum saman um Chelsea sem var
þitt uppháhaldslið og þú sagðir mér
söguna þegar þú fórst á leik með
þeim í Englandi. Eins þeir bryggju-
rúntar sem við fóram til þess að at-
* huga hvort að bryggjan væri ekki á
sínum stað. Og þegar þú tókst okkur
Sæþór frænda úti í Klauf og við feng-
um okkur kók og prins. Afi þú elskað-
ir okkur.
Elsku afi, eftir að ég flutti frá Eyj-
um fann ég hvað þið amma eigið stór-
an hluta af hjarta mínu. En ég reyndi
að hafa samband eins oft og ég gat og
þegar ég kom til Eyja þá reyndi að
taka þig í bíltúr á bryggjuna. Og sú
stund sem við áttum saman helgina
áður en þú sofnaðir hana geymi ég að
eilífu.
Elsku amma, missir þinn er mikill.
Þið elskuðuð hvort annað svo heitt
og ekkert getur slökkt þá ást, ekki
einu sinni dauðinn sjálfur. Eins vor-
uð þið afi alltaf að gefa barnabömum
ykkar eitthvað, þið gáfuð okkur
fyrstu skólatöskuna, fyrsta hjólið en
það sem þið gáfuð mest af var af
hjartanu ykkar og fyrir það elskum
við ykkur.
Nú koraið er að kveðjustund,
því Guð hefur kallað þig á sinn fund.
Og minningar um þig ég geymi,
afi Vídó, ég aldrei þér gleymi.
(Kjartan.)
Elsku afi, landfestar þínar hafa
verið leystar og nú siglir þú fleyi þínu
í síðasta sinn frá landi og heldur til
himna. Þar bíður þú okkar, kominn
með mátt í höndina og engan staur-
fót. Já elsku afi núna ertu sko kominn
á góðan stað og þangað mun ég von-
andi koma og vera með þér í eilífð-
inni.
Afi, takk fyrir ást þína og vináttu.
Ég mun alltaf elska þig.
Þinn
Kjartan Vídó.
Elsku afi minn.
Þegar ég hugsa um allar minning-
amar sem við áttum saman, þá er
það fyrsta sem kemur upp í huga mér
það að enginn hefur getað átt betri
afa en þú varst og ert reyndar enn.
Ég man þegar ég var lítil stelpa og þú
komst að heimsækja mig upp á spít-
ala á hveijum degi þegar ég var veik
og gafst mér trúð til að lúlla með.
Þú varst mér góður þegar ég átti
erfitt og gat ég sagt þér allt og áttum
við mörg leyndarmál saman. Þú
sagðir okkur oft sögur og fékk maður
oft að kúra uppi í hjá þér og ömmu.
Það var svo gott að koma til þín og
finna hlýjuna í örmunum þínum þeg-
ar þú tókst utan um mig. Ég man
þegar þér fannst ég vera vond þá
sagðir þú alltaf við mig að þú ætlaðir
bara að hringja í Betu og láta hana
koma í staðinn því hún var alltaf stillt
en þegar ég varð eldri fékk ég að vita
að hún væri ekki til. Elsku afi, ég
mun alltaf hugsa til þín og þú munt
alltaf vera í hjarta mínu því þú varst
og munt alltaf vera uppáhalds afi
minn. En mér til huggunar hef ég
ömmu og mun ég gæta hennar vel.
Kæriafi,
þú færð mig til að trúa að víst
finnst ást, gæska, bh'ða og
eining í þessum tvístraða heimi.
(Pam Brown.)
Hvíldu í friði og guð verði með þér.
Marta María Vídó.
Elsku afi.
Ég sakna þín mikið og nú er eng-
inn afi til að knúsa þegar maður er að
koma í heimsókn. En það er gott að
eiga margar og góðar minningar. Og
ég mun aldrei gleyma hvað þú varst
yndislega góður afi og ég elskaði þig
mikið og geri það reyndar enn. Ég
gleymi aldrei þegar við krakkarnir
voram óþæg, þá sagðist þú ætla að
hringja í Láka og Betu og biðja þau
að vera krakkamir þínir og þá var
maður stilltur og smáhræddur í leið-
inni.
Og þegar ég sé boltann við Hástein
þá minnir hann alltaf á þig, afi minn.
Það er hægt að telja upp óteljandi
góða hluti sem þú hefiir sagt og gert.
En mig langar að kveðja þig með
þessum orðum: Elsku afi, ég sakna
þín mikið og ég veit að þér líður vel
þama uppi með nýja hönd og nýjan
fót og allt nýtt og heilbrigt og ég lofa
þér að þú munt alltaf vera í huga
mér. Ég elska þig, afi minn.
Biraa Þórsdóttir.
Það er skrítið til þess að hugsa að
Siggi Vídó sé farinn, tómarúm mynd-
ast sem ekki er hægt að íylla. Þú áttir
að vera eilífur þó innst inni vissum
við að kallið kæmi eftir erfið veikindi
þín. Þetta er eigingimi hjá okkur, ég
veit að þér líður vel núna og hlýjar
minningar um þig streyma um huga
minn. Þessi rúmu tuttugu ár sem við
þekktumst gáfu mér mikið, þú
kenndir mér margt í mannlegum
fræðum. Faðmlag þitt var alltaf svo
innilegt og í kringum þig var ávallt
birta og gleði, þetta kom ekki hvað
síst fram á heimili þínu sem orðlagt
er fyrir hlýleika á öllum sviðum, gleði
og vinafesti. Alltaf var ég tengda-
dóttir þín þó hjónabandi okkar Þórs
væri lokið. Bömin okkar tvö Diddi og
Bima era rík að hafa átt svona góðan
afa og eftir að Sóley litla okkar Halla
Geirs fæddist eignaðist hún líka afa,
„afa Vídó“. Þau þakka þér fyrir góðar
stundir. Elsku Siggi það vora forrétt-
indi að fá að kynnast þér.
Minmngin er mild og góð,
manégalúðþína,
stundum getur h'tið Ijóð,
látið sorgir dvína.
Drottinn sem að lífið léði,
líkahinstuhvílubjó,
dýrðséyfirdánarbeði,
dreymi þig í friði og ró.
Elsku Erla og þið öll, megi minn-
ing Sigga Vídó verða að leiðarljósi í
lífi ykkar allra.
Ljúftvið lifum.
Hjördís Kristinsdóttir (Iljödda).
Siggi Vídó var ofurmenni, litríkur
persónuleiki, athafnamaður, áræðinn
og leiftrandi skemmtilegur. í öllu
sem hann tók sér fyrir hendur var
hann heilsteyptur drengskaparmað-
ur og traustur vinur vina sinna.
„Gull að sælqa í greipar þeim geig-
væna mar ekki nema ofurmennum
ætlandi var“, sagði skáldið. Og svo
sannarlega átti þetta við Sigga Vídó.
Sigurgeir Ólafsson skar sig ungur
úr íyrir vaska framgöngu og knáa,
hvort sem var í leik eða starfi. Þeir
vora lengi saman á toguranum,
Bjamhéðinn faðir minn og hann,
síðutoguranum sem kröfðust jaxla og
hörkutóla sem þróaður nútíminn
státar af í minna mæli. Síðasti túrinn
þeirra á togara var á Bjamareynni.
Þeir höfðu lent upp á kant við skip-
stjórann, báðir á dekki, og það hafði
flotið fiskur út úr trollinu vegna mis-
taka skipstjórans. Hann öskraði til
þeirra úr brúnni að þeir væra meiri
helvítis sauðimir að geta ekki hnýtt
netið nógu vel til að fiskurinn færi
ekki út. Það skall á með hvössu. Þeir
vora fljótastir allra í flotanum með
netanálamar, sneggri en Lone Rang-
er að munda byssuna í Villta vestr-
inu. Siggi tók heljarstökk af reiði en
það hvein í pabba til kallsins í brúnni,
að það væri ekki von á góðu þegar sá
sem ætti að gæta sauðanna réði ekki
við sitt hlutverk.
Þeir félagar sammæltust um að
taka pokann sinn eftir túrinn og það
stóð.
Þessir karlar vora ekkert að mylja
moðið. Þeir áttu síðan lengi samleið á
fiskibátunum, bæði sem skipsfélagar
og vinir, því pabbi var stýrimaður hjá
Sigga áður en hann tók sjálfur við
skipstjóm. Ég, peyinn, sem var á
hverjum degi niðri á bryggju þegar
þeir komu að, í lúkamum og brúnni
að hlusta á spjallið vertíð eftir vertíð,
naut þessa skóla lífsins út í ystu æs-
ar. Þarna var minn besti skóli, kennd
snör handtök, skjótar ákvarðanfr,
áræði og ekkert óþarfa kjaftæði,
dekkið spúlað og klárt fyrir nýjan
róður en umfram allt að gera þetta
skemmtilegt og rækta góðar sögur.
Þetta var gósentíð, samfelld páska-
hrota í mannlífstilþrifum.
Eftfr áratuga sjósókn fór Siggi í
land. Hann var mikill félagsmála-
maður, fylginn sér og ákaflega vin-
sæll. Hann var valinn til forystu í
bæjarstjómarhópi sjálfstæðis-
manna, skapaði þar, eins og í öðra,
leikgleði sem skilaði árangri fyrir
bæjarfélagið og samfélagið í heild.
Á þessu tímabili varð hann fyrir
áfalli sem skerti veralega starfsorku
hans en hann lét þó fjarri því deigan
síga og það var aðdáunarvert hvernig
hann hélt sínu striki, tókst á við nýja
leikfléttu af ótrúlegu þreki og skap-
festu, meðal annars sem hafnarstjóri.
Siggi Vídó fékk viðuraefnið vegna
snilldar sinnar í markinu og leikni við
að verja vítaspymur. En þrátt fyrir
það að hann væri fremur stór og
þungur þá var hann kattliðugur og
frækinn íþróttamaður og gat til að
mynda hlaupið á höndum eins og
honum sýndist. Einu sinni var ég
með þeim skipstjóram á LÍÚ-þingi á
Sögu. Við gengum inn á Mímisbar að
kvöldlagi. Kona við barinn segir þá
stundarhátt við vinkonu sína og horf-
ir á Sigga Vídó: „Voðalega er hann
sver þessi“. Á sama augnabliki tók
Siggi heljarstökk afturábak, renndi
sér í splitt, spratt síðan eins og fjöður
á fætur, vindur sér að konunni við
barinn, heilsar henni með handa-
bandi og orðunum: „Komdu sæl og
blessuð, Siggi Vídó, 250 pund“. Það
heyrðust engar fleiri athugasemdir
frá konunni.
Þannig var nú h'fið á þessari bár-
unni. Siggi Vídó var hamingjumaður,
dísfrnar sáu um það, hann var gef-
andi, menn áttu honum líf að launa
þar sem hann kastaði sér í ólgandi út-
hafið til björgunar. Hann fór úr yffr-
höfninni á þjóðhátíð ef það rigndi,
svona til þess að árétta að það væri
ekki rigning.
Og svo voru það blíðsára stundim-
ar á síðkvöldunum, þegar skáldæð-
arnar fengu að njóta sín, þegar jafn-
vel viðkvæmnin fékk einnig pláss hjá
harðjöxlunum.
„Hvar gætum við grátið ef við
hefðum ekki fengið að vera til“, sagði
Siggi Vídó einu sinni í spjalli í góðra
vina hópi. Það er nefnilega það, lífið
er mikil hlunnindi og það er stíll
Vídóanna að hafa gaman af lífinu og
vera ekki verkkvíðinn. Atorkan og
orðhnyttnin era í genunum. Siggi
Vídó á margar þakkir, aflaklóin,
mknneskjan, stjórnmálamaðurinn.
Honum er þakkað stórt og smátt,
bæði fyrir heildina og höndina sem
hver og einn á við hjarta sitt.
Hún móðir mín fór til að mynda
ekki varhluta af hugulsemi Sigga eft-
ir að pabbi veiktist, því oft var fiskur
á tröppunum heima eins og Guð hefði
gaukað honum orðalaust.
Erlu, börnunum öllum, afkomend-
um, ástvinum og ættingjum sendum
við hugheilar samúðarkveðjur. Minn-
ingin er sterk og góð. Siggi Vídó
gerði svo margt sem aðeins ofur-
mennum ætlandi var.
Ámi Johnsen.
Eftir því sem áram fjjölgar gildnar
sjóður minninganna.
Vorið 1949 réðst ég um borð í tog-
arann Elliðaey, sem þá var undir
stjórn Ásmundar Friðrikssonar á
Löndum. Þarna vora margir góðir og
eftirminnilegir félagar, lífsreynsla
sem ég hefði ekki viljað missa af.
Það hafa áreiðanlega verið slæm
skipti að fá mig alls óreyndan væsldl í
stað Sigga Vídó, þaulvans sjómanns,
mikils karlmennis, sem allstaðar var
fremstur meðal jafningja. Þá hafði
Siggi veturinn áður unnið það afrek
að bjarga skipsfélaga, sem hrokkið
hafði fyrir borð. Það eru engir auk-
visar sem hafa kjark og þor til að
stinga sér í úfið haf til að drýgja slíka
hetjudáð. Siggi var að sjálfsögðu
heiðraður á sjómannadaginn á lands-
visu fyrir mesta björgunarafrek árs-
ins.
Hann náði allstaðar góðum ár-
angri í leik og starfi, kom víða við
eins og fram kemur, hvar sem hans
er minnst.
Við stofnuðum ásamt nokkrum fé-
lögum Gídeondeild hér í Eyjum fyrir
20 áram. Þessi fámenni og kyrrláti
félagsskapur hefur að markmiði, eins
og kunnugt er, að dreifa Orðinu með-
al 10 ára skólabama er hafa nú fengið
Nýja testamentið að gjöf í meira en
50 ár. Þetta hugsjónastarf studdi
Siggi með ráðum og dáð, allt frá
stofnun, þótt hann því miður af
heilsufarsástæðum hafi ekki getað
verið virkur í starfi síðustu árin.
Siggi varð fyrir þeirri döpra
reynslu að lifa við fötlun mörg undan-
farin ár af völdum heilablæðingar.
Það era forréttindi og lærdóms-
ríkt að vera heimilisvinur hjá honum
og Erlu, sem hafði búið þeim fagurt
heimili, fullt kærleika og umhyggju.
Siggi var mikill lánsmaður að eiga
trausta fjölskyldu, hjálpfúsa og sam-
rýnda. Hann sýndi mikla stillingu og
þrek í því hvemig hann tók örlögum
sínum án þess að æðrast, varði tím-
anum vel og spilaði léttilega á tölvuna
sína er veitti mikla ánægju og innsýn
í nýja veröld, framfara og tækni.
Á kveðjustund bið ég Erlu og af-
komendum öllum blessunar Guðs um
leið og ég þakka Sigga vináttu á lið-
inni tíð.
Jóhann Friðfinnsson.
Siggi Vídó kvaddi þennan heim í
skyndi síðdegis á miðvikudag í síð-
ustu viku. Það var í hans stíl að
kveðja á þann hátt því þessi ljúfling-
ur gat þrátt fyrir blíðlyndi sitt verið
sem stormsveipur og það gat gustað
af Sigga ef honum sýndist þörf á.
Ungur aðhylltist Siggi stefnu Sjálf-
stæðisflokksins og var harður fylgis-
maður hans. Hann hafði þó sínar
skoðanir á hreinu og gat látið brjóta á
sér ef hann var ekki í einu og öllu
sáttur við stefnuna hverju sinni.
Siggi vann í áraraðir að bæjarmál-
um í Eyjum fyrir hönd Sjálfstæðis-
flokksins. Hann tók fyrst sæti neðar-
lega á lista sjálfstæðismanna fyrir
bæjarstjórnarkosningar en árið 1978