Morgunblaðið - 12.10.2000, Blaðsíða 45

Morgunblaðið - 12.10.2000, Blaðsíða 45
I- MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. OKTÓBER 2000 45 MINNINGAR i 'j og þótt amma væri orðin gleymin á líðandi stund hafði hún mikla ánægju af að heyra fréttir af fjölskyldu og vinum. Hún var alltaf glöð í bragði og dáðist af fatnaði, litum og hafði orð á öllu því sem gæti glatt aðra. Amma naut frábærrar umönnunn- ar starfsfólks á 3. hæð á Hjúkrunar- heimilinu Eir til síðustu mínútu. Er ég þakklát fyrh- hennar hönd að hún hlaut hlýtt viðmót og elsku til hinstu stundar. Vertu yfir og allt um kring, með eilífri blessun þinni. Sitji guðs englar saman í hring, sænginni yfir minni. (Sig. Jónsson frá Presthólum.) Auður Guðrún. Auði móðm’systur okkar, kynnt- umst við fyrst þegar hún flutti til Reykjavíkur árið 1945, en dætur hennar, sem aldrei voru kallaðar annað en Kæja og Mumma, voru á okkar reki og urðu strax meðal bestu vina okkar. Samfundir voru tíðir þó að við byggjum hvert í sínum bæjar- hlutanum, einkum sunnudagsheim- sóknir á báða bóga þar sem spilað var og spjallað. Auður vai- aðalgestgjafinn, þó að hún léti ekki mikið fara fyrir sér þar sem hún breiddi sína ósýnilegu mildu hönd yfir allt í kringum sig. Svo liðu árin og við náðum fullorð- insaldri og sýn okkar á líf ættingj- anna dýpkaði. Hinar glöðu æsku- minningar stóðu í sama ljóma og fyrr en lífsbarátta Auðar og fjölskyldu hennar varð okkur smám saman ljós. Við vissum að hún hafði verið past- urslítil í æsku, gifst góðum og dug- legum manni en misst hann er skip hans strandaði þegar hún gekk með yngri dóttur sína og flutti þá aftur heim í föðurgarð með dæturnar. Þetta var á kreppuárunum og lífsb- aráttan erfið, en faðir hennar orðinn farinn að kröftum og ófær til vinnu. Félagsleg hjálp var þá afar lítil en samstaða fjölskyldunnar sterk. Hús þeirra á Þingeyri hét Vegamót og auk Auðar, dætra hennar og foreldra bjó með þeim Kjartan yngsti bróðir hennar sem þá var um tvítugt. Öll þessi fjölskylda flytur svo til Reykja- víkur árið 1945 þegar Auður fer að búa með Ingvari Brynjólfssyni, síð- ari manni sínum. A heimilið flytur þá einnig Þórný móðir Ingvars. Arnfinnur, faðir Auðar, lést ári síðar, 1946, 84 ára, en næsta áratug- inn bjó þessi stórfjölskylda þriggja kynslóða í þröngu leiguhúsnæði með einni fyrirvinnu. Auður var húsmóð- irin og leysti hvern vanda með mildi sinni og hjartagæsku. Ingibjörg móðir hennar var þá á góðum aldri og heilsugóð og studdi dóttur sína með ráðum og dáð og mátti hvorug af hinni sjá. Þá studdu dæturnar móður sína eftir mætti þegar þær komust á legg og þar er ekki síst að minnast hlutar Karenar í löngum veikindum Auðar eftir að hún átti yngstu dóttur sína, Auði Ingu. Þannig liðu árin og það rættist vel úr málum fjölskyldunnar. Þórey móðir Ingvars, bjó í 10 ár á heimilinu uns hún dó árið 1955, 92 ára. Ingi- björg bjó hjá dóttur sinni í 28 ár uns hún dó árið 1973, 94 ára. Kjartan flutti út eftir um sjö ár og stofnaði eigið heimili og dæturnar uxu úr grasi og fluttu að heiman. Ingvar gekk í byggingarsam- vinnufélag og kom fjölskyldunni upp íbúð á Laugarnesvegi 96 þar sem þau bjuggu í tvö ár, en árið 1958 keyptu þau sér íbúð að Lönguhlíð 19 þar sem þau bjuggu meðan kraftar leyfðu eða til ársins 1992. Minning okkar um Auði ein- kennist af þeirri hógværð og hlýju sem hún bar með sér og harður skóli lífsins hafði slípað og fágað. Auður átti sér sterka trú og fól Guði að leysa erfiðleika sína á lífsleiðinni og taldi sig hljóta mikla bænheyrslu. A efri ái-um naut hún samvistar trúar- systkina sinna hjá félagsskap sem hélt samkomui' í Mjóuhlíð 16 og hjá Hjálpræðishernum, ásamt Ingvari manni sínum en þau voru alla tíð mjög samrýnd. Við minnumst frænku okkar af miklum hlýhug og biðjum henni og fjölskyldu hennar allrar blessunar Guðbjörg og Matthias Eggertsbörn. + Ingibjörg Soffía Guttormsdóttir, fædd Mörk, fæddist í Þórshöfn í Færeyj- um hinn 16. október 1920. Hún lést á Landspítalanum hinn 4. október síð- astliðinn. Foreldrar hennar voru Mortan Mörk, útgerðar- maður og skipstjóri í Færeyjum, og Magdalena Mörk. Eignuðust þau hjón- in sjö dætur og einn son. Sakir veikinda móður sinnar dvaldi Ingibjörg langtímum hjá móðurbróður sín- um, Óla Breckmann, og fjöl- skyldu hans. Móðir hennar lést þegar Ingibjörg var á níunda ári og flutti hún þá, ásamt ömmu sinni, alfarið til frænda síns og ólst þar upp. Ingibjörg giftist eiginmanni sínum, Grími Guttormssyni, kaf- Ástkær móðir mín, Ingibjörg Guttormsdóttir, lést í Reykjavík hinn 4. október síðastliðinn. Móðir mín var stórfengleg kona sem bæði átti mikla gleði og kærleik en einnig harm, sem hún bar í hljóði. Trú hennar á Guð og bænina veitti henni þann styrk sem hún þurfti. Móðir mín var einnig glæsileg og falleg kona, hún bar höfuðið hátt og geislaði af lífsgleði og krafti. Hún kenndi mér og öðrum að líta á björtu hliðarnar í lífinu, biðja Guð um hjálp á erfiðum tímum og þakka honum allt það góða sem hann gefur okkur. Hún var sönn fyrirmynd. Mikil gleðistund í lífi hennar var þegar dóttir mín og nafna hennar, Ingibjörg Sunna, fæddist. Nöfnu sinni gaf hún allt það besta sem hún átti, veitti henni ást og kær- leik og kenndi henni góða siði. Verður það gott veganesti fyrir hana á lífsleiðinni. Áttum við allar saman margar ógleymanlegar stundir, fullar af gleði og ham- ingju. Fyrir það er ég þakklát. Hvíl þú í friði, móðir mín kær. Minning þín lifir. Drottinn er minn hirðir, mig mun ekkert bresta. Á grænum grundum lætur hann mig hvílast, leiðir mig að vötnum, þar sem ég má næðis njóta. Hann hressir sál mína, leiðir mig um rétta vegu fyrir sakir nafns síns. Jafnvel þótt ég fari um dimman dal, óttast ég ekkert illt, því að þú ert hjá mér, sproti þinn og stafur hugga mig. Já, gæfa og náð fylgja mér alla ævidaga mína, og í húsi Drottins bý ég langa ævi. (23. sálmur Davíðs.) Ingibjörg Grímsdóttir. Elsku amma mín. Ég gleymi því aldrei hversu góð þú varst við mig. Þegar ég fæddist hættir þú að vinna til þess að hugsa um mig. Þið afi keyptuð handa mér vagn og þú fórst með mig í langa göngu- túra um allan bæ, sýndir öllum, meira að segja forsetanum, sem þú hittir stundum á förnum vegi, hvað þú áttir fallegt barnabarn og þú varst svo stolt af mér, alltaf. Þegar ég var orðin stærri og mig vantaði stuðning í einhverju talaði ég við þig og við vorum allt- af sammála. Þá talaðir þú mínu máli við mömmu og pabba. Þú varst í rauninni tvær mikilvægar manneskjur í mínu lífi; amma mín og besti vinur minn. Þrátt fyrir veikindi þín varstu alltaf í góðu skapi og vildir allt fyrir aðra gera. Eg man þegar við fórum í laut- arferð austur fyrir fjall um daginn. Við mamma og Raggi sóttum þig, fórum útí bakarí og keyrðum úr rigningunni í góða veðrið og sól- ara og skipasmíða- meistara í nóvember 1941. Hann var sonur Guttorms Eysturoy húsasmíðameistara í Þórshöfn og Söru Eysturoy. Grímur lést hinn 17. aprfl síð- astliðinn. Ingibjörg og Grímur eignuðust átta börn, en þrjú þeirra eru látin. Börn þeirra eru: 1) Vil- hjálmur Grímsson, kvæntur Vigdísi Pálsdóttur, eiga þau fjögur börn. 2) Elísa- bet Grímsdóttir, gift William F. Pittman, eiga þau eina dóttur. 3) Regin Grímsson, kvæntur Ellen Björnsdóttur, eiga þau sjö börn. 4) Sólrún Grímsdóttir, gift Eyðf- inn Poulsen, eignuðust þau þrjú börn. Hún er látin. 5) Sveinbarn, Iátið. 6) Grímur Grfmsson, kvæntur Julie Ingham, eiga þau fjögur börn. 7) Ingibjörg Gríms- ina. Þar sátum við úti í móa, borð- uðum kruður eins og við gerðum í gamla daga og drukkum safa og kaffi. Á eftir kúrðum við saman á teppinu í sólinni og horfðum á haustlitina í landslaginu, á endan- um sofnuðum við. Þá leið okkur báðum vel, elsku amma, og er þetta ein þeirra minninga sem ég mun ætíð geyma í hjarta mér. Aldrei mun ég gleyma þér og hversu heitt ég elskaði þig og þú mig. Einu sinni skrópaði ég í skól- anum, bara til að hitta þig. Ég kom til þín í staðinn fyrir að fara í skólann. Þegar þú spurðir hvort ég ætti ekki að vera í skólanum sagð- ist ég vera veik og þér fannst ekk- ert athugavert við það. Þá skoðuð- um við saman nokkur myndaalbúm og töluðum um hversu mikið við söknuðum afa og skoðuðum fleiri, fleiri myndir af honum. Svo kúrði ég hjá þér. Ég mun geyma þessar minning- ar í hjarta mínu alla ævi og þegar ég eignast börn og barnabörn mun ég gera mitt besta til að vera jafn- góð og þú varst. Æ, elsku amma mín, núna get- um við ekki gert það sem við vor- um búnar að ákveða og við hlökk- uðum svo til. Þú ætlaðir að koma með okkur í bústað í næstu viku og síðan ætluðum við aftur í bæinn til að halda uppá afmælið þitt. Svo ætlaðir þú að koma og sjá mig á tískusýningunni. Ég var svo spennt og þú líka. Núna ertu búin að yfirgefa þennan heim, en ég veit að þú ert á betri stað. Ég get huggað mig við það að við vorum saman síð- asta daginn þinn. Ég fór yfir til þín og seinna fórum við heim til mín, ég hjálpaði þér að setjast í sófann og breiddi svo teppi yfir þig. En samt, ég man þegar við nálguðumst húsið mitt og þú þurft- ir að setjast niður því þú varst svo þreytt, þú sem gast gengið á heimsenda. Nú veit ég ástæðuna og mér finnst að ég hefði getað gert eitthvað, ég tók eftir að eitt- hvað var að, en ég gat ekki vitað að hjartað þitt var rifið og að blóð streymdi úr því. Þú ert guðræknasta manneskja sem ég veit um og undanfarna daga hef ég raulað uppáhaldslagið þitt án þess að taka eftir því og í hvei't skipti sem ég syng það mun ég minnast þín. Jesús er vegurinn sannleikurinn og lífið Jesús er kærleikur. Jesús er vegurinn sannleikurinn og lífið Jesús er kærleikur. Jesús er vegurinn sannleikurinn og lífið Jesús er kærleikur, Jesús er kærleikur. Jesús er minn og ég er hans, Jesús er kærleikur. Jesús er minn og ég er hans, Jesús er kærleikur. Jesús er minn og ég er hans, Jesús er kærleikur, Jesús er kærleikur. dóttir, gift Ragnari Páli Har- aldssyni, eiga þau eina dóttur. 8) Rut Grímsdóttir sem er látin. Iljónin Ingibjörg og Grímur bjuggu í Þórshöfn í Færeyjum fyrstu hjúskaparár sín en eftir síðari heimsstyrjöld fluttu þau til Islands því hér vantaði bæði smiði og kafara. Bjuggu þau fyrst í Keflavík en síðar fluttu þau til Reykjavíkur. Grímur vann um land allt við hafnargerð en Ingibjörg sinnti börnum og búi. Undu þau hag sínum vel á ís- landi. Heimili Ingibjargar og Gríms stóð samlöndum þeirra æt- íð opið og í áranna rás gisti óta- linn fjöldi Færeyinga heimili þeirra. Þá var oft þröng á þingi en jafnan glatt á hjalla. Þegar börnin voru uppkomin fór Ingi- björg að vinna á Hótel Loftleið- um. Hjá Loftleiðum starfaði hún í tæp 20 ár, veitti starfið og sam- starfsfólkið henni mikla ánægju og gleði. Síðustu æviár sín bjuggu þau hjónin á dvalarheimilum sakir heilsubrests og nutu þar góðrar umönnunar og hlýju. Útför Ingibjargar fer fram frá Háteigskirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 10.30. Þú varst besta amma sem nokk- ur getur óskað sér og þú átt sér- stakan sess í hjarta mínu og munt alltaf eiga. Ég elska þig að eilífu. Þitt ástkæra barnabarn og nafna, Ingibjörg Sunna Þrastardóttir. Með örfáum oi'ðum langar mig að minnast elskulegi'ar systur minnar, Ingibjargar Soffíu Guttormsdóttur, sem lést 4. októ- ber sl. Þegar ég sit hér og læt hugann reika til baka er af svo ótalmörgu að taka. Margir atburðir varpa skæru ljósi á minninguna um þig, kæra systir, og ósjálfrátt staðnæmist hugurinn við ártalið 1945. En fyrst þarf að huga að því sem á undan er gengið. Ingibjörg var sjöunda í röðinni af okkur systkinunum, en níu urðu börn foreldra okkar, Mort- ans Mork, skipstjóra og kaup- manns frá Sandvík á Suðurey, og konu hans, Magdalenu Mork frá Brekku í Þórshöfn (fædd Thom- sen). Móðir okkar veiktist af berklum og dvaldi langdvölum á spítala. Heimilishaldið var því skiljanlega erfitt og þess vegna var Ingibjörg alin upp hjá ömmu okkar og samgangur milli okkar systranna á æskuárum var því ekki mikill. En það átti eftir að breytast. Ingibjörg kynntist ung- um dugnaðarpilti, Grími Guttor- mssyni, skipasmið og kafara, og saman stofnuðu þau heimili. Tvö elstu börn þeirra (af átta) voru fædd og þá rann upp árið 1945, árið sem breytti lífi okkar systr- anna beggja. Eftir stríðið var mikil þörf fyrir vinnuafl á Islandi og auglýstu Islendingar gjarna eftir vinnufúsum höndum í fær- eyskum blöðum. Og þannig atvik- aðist það að Grímur réð sig sem skipasmið til Keflavíkur og hélt þangað sumarið 1945. Ekki undi hann einverunni lengi og gerði því konu sinni boð um að koma upp til Islands og Ingibjörg réðst til Islandsfarar í september þetta ár með kornung börn þeirra tvö, Vilhjálm og Elísabetu. Farkostur- inn hefði tæplega þótt boðlegur í dag, lítil fiskiskúta, en sem kunn- ugt er sóttu Færeyingar mjög á hin auðugu Islandsmið og skipa- samgöngur milli landanna voru því nokkuð tíðar. Ekki grunaði mig hversu mjög ég myndi sakna Ingibjargar systur og barnanna tveggja þegar ég kvaddi þau á bryggjunni í Þórs- höfn haustið 1945. Én við brott- hvarf þeirra varð Þórshöfn tómleg og gleðisnauð. Því var það eins og himnasending er skeyti barst frá íslandi í desember þetta ár og Ingibjörg bað mig að koma. Þar með var teningunum kastað, mitt líf tók nýja stefnu. Ég sem hafði áformað að fara í hjúkrunarnám til Danmerkur hélt þess í stað til Islands að passif börn. Ég var hjá þeim Ingibjörgu í Keflavík fyi'stu mánuðina, en sumarið 1946 bauðst Grími vinna á Seyðisfirði við að bjarga olíu úr E1 Grillo, sem sökkt hafði verið þar á stríðsárunum, og Ingibjörg ásamt börnum fór með honum austur. I byrjun vetrar 1946 settust þau Ingibjörg að í Reykjavík og bjuggu þar alla tíð síðan, fyrstu árin á Framnesvegi en síðan bjuggu þau á Langholtsvegi 104, í tæplega 50 ár. Ingibjörg var mikil húsmóðir og bjó manni sínum og börnum fal-* legt og gott heimili. Þangað var ég ásamt fjölskyldu minni ávallt vel- komin og til þeirra var gott að koma. Það_ fékk ég ósjaldan að reyna eftir að ég flutti búferlum með fjölskyldu mína austur yfir fjall, til Hveragerðis. Oft þurftum við að reka ýmis erindi í Reykjavík og þá var gott að eiga góða systur að, sem ævinlega tók okkur opnum örmum. Og það var ekki bara Ingi- björg sem tók vel á móti okkur, börnin hennar öll og eiginmaður voru ævinlega tilbúin að greiða götu okkar, fyrir það vil ég sér- staklega þakka. Þótt ég flyttist austur í Hvera- gerði var samgangur milli okkarr systranna áfram mikill því þau Grímur og Ingibjörg eignuðust sumarhús í Hveragerði þar sem þeim þótti gott að dvelja. Aldrei heyrði ég Ingibjörgu hall- mæla nokkrum manni og hún var velviljuð öllum. Ingibjörg var trúuð kona og sótti styrk í trúna og núna á skiln- aðarstundu sæki ég einnig styrk í ti'úna. Ég bið algóðan Guð að blessa þig og geyma, kæra systir. Hvíl þú í friði. Lilijan, Sæmundur og börn. * Móðursystir mín, Ingibjörg Soffía, er látin. Við Ingibjörgu frænku eru margar bernskuminn- ingar mínar tengdar því ævinlega var mikill samgangur milli fjöl- skyldna okkar. Þau bjuggu í Reykjavík en við í Hveragerði og þegar farið var í bæinn var oftar en ekki komið við hjá Ingibjörgu og Grími. Þeim þótti gaman að tala saman systrunum, mömmu og Ingibjörgu, og þegar þær hittust var töluð færeyska og drukkið te. Okkur börnunum þótti gaman að fylgjast með samræðum þeirra og þótt við skildum ekki alltaf alllr sem sagt var, þá var greinilegt að þær skemmtu sér vel í sérhvert sinn sem þær hittust. Ein af mínum fyrstu bernsku- minningum tengist Ingibjörgu frænku, sem þá bjó vestur á Framnesvegi. Við vorum að leika okkur frændsystkinin frammi á gangi og þar á gólfinu var þessi fíni köflótti dúkur, með hvítum og svörtum reitum einsog á skák- borði, sem sveitadrengnum þótti óskaplega mikið til um. Síðan kemur Ingibjörg frænka og gólf- dúkurinn hennar ævinlega upp í huga mér þegar ég sé skákborð. Önnur minning tengd Ingibjörgu er frá því þegar þau voru flutt í. Langholtsveginn. Heimili þeirra var einstaklega smekklegt og snyrtilegt og þar var mikið af fal- legum hlutum sem ungt fólk tók vel eftir. Einhverju sinni var okkur boð- ið i mat og á borðum var sérstak- lega fallegt bláleitt matarstell sem húsmóðurinni var greinilega mjög annt um. Ég man ekki hvað var í matinn í það sinn en hitt hef ég ævinlega munað síðan að þarna var borðað af mávastelli. Margar fleiri minningar tengdar Ingibjörgu frænku væri hægt aá rifja upp, en núna á skilnaðar- stundu er mér efst í huga þakk- læti fyrir að fá að kynnast þessari góðu konu og hún er kvödd með söknuði. Eftirlifandi börnum hennar og ættingjum votta ég samúð. Valdimar Bragason og fjölskylda. INGIBJORG SOFFIA G UTTORMSDÓTTIR
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.